وَ ما أَنْزَلْنا عَليٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ وَ ما كُنَّا مُنْزِلِينَ
28و نفرستاديم بر قومش پس از او لشكرى از آسمان و نبوديم فرستندگان
إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ خامِدُونَ
29نبود آن جز يك خروش كه ناگهان ايشانند مردگان
يا حَسْرَةً عَلَي الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ
30افسوس بر بندگان كه نيايدشان پيمبرى جز آنكه هستند بدو استهزاكنندگان
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ
31آيا نديدند بسا نابود كرديم پيش از ايشان از قرنها كه آنان بسوى ايشان بازنگردند
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ
32و هر آينه همگانند با هم به نزد ما احضارشدگان
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
33و آيتى براى ايشان زمين مرده است كه زنده كرديمش و برون آورديم از آن دانهاى كه از آن مىخورند
وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ
34و نهاديم در آن باغهايى از خرمابنها و انگورها و بشكافتيم در آن از چشمهها
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ
35تا خورند از ميوه آن و آنچه ساختش دستهاى ايشان پس آيا سپاس نگزارند
سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ
36منزه است آنكه آفريد جفتها را همگى از آنچه مىروياند زمين و از خود ايشان و از آنچه نمىدانند
وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ
37و آيتى براى ايشان شب است كه بركنيم از آن روز را ناگاه ايشانند به تاريكىشدگان
وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
38و خورشيد روان است سوى آرامگاهى برايش اين است اندازهنهادن (يا مقرر داشتن) عزتمند دانا
وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّي عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ
39و ماه را گردانيديم منزلهايى تا بازگشت چون شاخه خرماى كهن (خشكيده)
لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
40نه مهر را سزد كه به ماه رسد و نه شب است پيشىگيرنده بر روز و هر كدامند در گردونهاى شناوران
وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
41و آيتى است براى ايشان آنكه ما سوار كرديم نژاد ايشان را در كشتى انباشته
وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ
42و آفريديم براى ايشان از نمونه چه را سوار شوند
وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ
43و اگر خواهيم غرقشان سازيم تا به فريادرسى ايشان را باشد و نه رهانيده شوند
إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِليٰ حِينٍ
44جز رحمتى از ما و كاميابى تا زمانى
وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
45و گاهى كه گفته شود بديشان بترسيد آنچه را پيش روى شما و آنچه پشت سر شما است شايد رحم شويد
وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ
46و نمىآيدشان آيتى از آيتهاى پروردگارشان مگر هستند از آن روىگردانان
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
47و گاهى كه گفته شود بديشان دهيد از آنچه روزيتان داده است خدا گويند آنان كه كفر ورزيدند بدانان كه ايمان آوردند آيا خورانيم آن را كه اگر مىخواست خدا مىخورانيدش نيستيد شما مگر در گمراهيى آشكار
وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
48و گويند چه هنگام است اين وعده اگر هستيد راستگويان
ما يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ
49ننگرند (چشم به راه نيستند) جز يك خروش را كه بگيردشان حالى كه ايشانند با هم ستيزهكنان
فَلا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَ لا إِليٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ
50پس نتوانند وصيت گذاردنى و نه بسوى خاندان خويش بازگردند (يا سخن گويند)
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِليٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ
51و دميده شد در صور كه ناگاه ايشانند از گورها بسوى پروردگار خويش شتابندگان
قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هٰذا ما وَعَدَ الرَّحْمٰنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ
52گويند واى بر ما كه برانگيخت ما را از خوابگاه ما اين است آنچه وعده داد خداوند مهربان و راست گفتند فرستادگان
إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ
53نبود آن جز يك خروش كه ناگهان ايشانند همگان با هم نزد ما احضارشدگان
فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
54پس امروز نه ستم شود به كسى چيزى و نه پاداش داده شويد جز آنچه بوديد مىكرديد
إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فاكِهُونَ
55همانا ياران بهشت امروز دست بكار كامرانند
هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فِي ظِلالٍ عَلَي الْأَرائِكِ مُتَّكِئُونَ
56آنان و همسرانشان در سايههايى بر اريكههايند تكيهكنندگان
لَهُمْ فِيها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما يَدَّعُونَ
57آنان را است در آن ميوه و آنان را است در آن هر چه مىخواهند
سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ
58سلامى است گفتارى از پروردگار مهربان
وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ
59و جدا شويد امروز اى گنهكاران
أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
60آيا اندرز ندادم شما را اى بنى آدم كه نپرستيد شيطان را كه او شما را است دشمنى آشكار
وَ أَنِ اعْبُدُونِي هٰذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ
61و آنكه مرا پرستيد اين است راهى راست
وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلاًّ كَثِيراً أَ فَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ
62و هر آينه گمراه ساخت از شما گروهى بسيار را آيا نبوديد بخرد يابيد
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
63اين است دوزخى كه بوديد وعده داده مىشديد
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ
64بچشيدش امروز بدانچه بوديد ناسپاسى مىكرديد
الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَليٰ أَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ
65امروز مهر نهيم بر دهانهاى ايشان و سخن گويند با ما دستهاى ايشان و گواهى دهند پاهاى ايشان بدانچه بودند فراهم مىكردند
وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَليٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ فَأَنّيٰ يُبْصِرُونَ
66و اگر مىخواستيم مىگرفتيم ديدگان ايشان را پس سبقت گرفتند بسوى راه ولى كجا بينند
وَ لَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَليٰ مَكانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ
67و اگر مىخواستيم هر آينه مسخ مىكرديم ايشان را (پيكرى ديگر مىآورديمشان) با فرمانروائيشان پس نتوانند رفتن را و نه بازگردند
وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ
68و هر كه را سالمند گردانيم بكاهيمش در آفرينش آيا بخرد نيابند
وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ
69و نياموختيم بدو شعر را و نه سزدش نيست آن جز يادآورى و قرآنى آشكار
لِيُنْذِرَ مَنْ كانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَي الْكافِرِينَ
70تا بترساند آن را كه زنده است و فرود آيد سخن بر كافران
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينا أَنْعاماً فَهُمْ لَها مالِكُونَ
71آيا نديدند كه ما آفريديم براى ايشان از آنچه ساخت دستهاى ما چهارپايانى پس ايشانند آنها را دارندگان
وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَكُوبُهُمْ وَ مِنْها يَأْكُلُونَ
72و رام كرديم آنها را براى ايشان پس از آنها است سوارى ايشان و از آنها مىخورند
وَ لَهُمْ فِيها مَنافِعُ وَ مَشارِبُ أَ فَلا يَشْكُرُونَ
73و براى ايشان است در آنها سودهايى و آبشخورها (نوشابههايى) پس آيا سپاسى نگزارند
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ
74و بگرفتند جز خدا خدايانى شايد يارى شوند
لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ
75نتوانندشان يارى كردن و ايشانند آنان را لشكرى فراخواندگان (احضارشدگان)
فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ
76پس اندوهگين نسازدت سخن ايشان همانا دانيم آنچه را نهان دارند و آنچه پديدار كنند
أَ وَ لَمْ يَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ
77آيا نديده است انسان كه ما آفريديمش از چكه آبى پس ناگهان او است دشمنى يا ستيزهجويى (آشكار)
وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ
78و بزد براى ما مثلى و فراموش كرد آفرينش خود را گفت كيست كه زنده كند استخوانها را حالى كه آنهايند خاكى پوسيده
قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ
79بگو زنده كند آنها را آنكه پديد آورد يا بيافريد آنها را نخستين بار و او است به هر آفرينشى دانا
الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ
80آنكه نهاد براى شما از درخت سبز آتشى كه ناگهان شمائيد از آن فروزندگان
أَ وَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَليٰ وَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ
81آيا نيست آنكه آفريد آسمانها و زمين را توانا بر آنكه بيافرد مانند ايشان را بلى و او است آفريننده دانا
إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
82جز اين نيست كار او گاهى كه چيزى خواهد كه بدو گويد بشو پس بشود
فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
83پس منزه است آنكه به دستش پادشاهيهاى همه چيز است و بسوى او بازگردانيده شويد
سوره الصافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سوگند بدانان كه صف بندند صف بستنى
فَالزَّاجِراتِ زَجْراً
2و آنان كه برانند راندنى
فَالتَّالِياتِ ذِكْراً
3و بسرايندگان ذكر
إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ
4همانا خداى شما است هر آينه يكى
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ
5پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است و پروردگار خاورها
إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ
6همانا آراستيم آسمان نزديك را به زيور ستارگان
وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ
7و نگهداشتيمش از هر شيطانى گردنكش
لا يَسَّمَّعُونَ إِلَي الْمَلَإِ الْأَعْليٰ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ
8نتوانند گوش دادن را بسوى گروه فرازين و پرتاب شوند از هر سوى
دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ
9راندگانند و ايشان را است شكنجهاى پيوسته
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ
10مگر آن كو بربايد ربودنى كه از پىاش رود شهابى تيز
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ
11پس بپرسشان آيا آنان سختترند در آفرينش يا آنكه ما آفريديم همانا بيافريديمشان از گلى چسبنده
بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ
12بلكه شگفت ماندى و مسخره كنند
وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ
13و گاهى كه يادآورى شوند ياد نيارند
وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
14و گاهى كه بينند آيتى به مسخره گيرند
وَ قالُوا إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
15و گويند نيست اين جز جادويى آشكار
أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
16آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان
أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ
17آيا و پدران ما پيشينيان
قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ
18بگو آرى و شمائيد سرافكندگان
فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ
19جز اين نيست كه آن يك راندن (يا يك خروش) است كه ناگهان ايشانند نگرانان
وَ قالُوا يا وَيْلَنا هٰذا يَوْمُ الدِّينِ
20و گفتند واى بر ما اين است روز دين
هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
21اين است روز جدا شدن كه بوديد بدان تكذيب مىكرديد
احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ
22گرد آريد آنان را كه ستم كردند و همسرانشان را و آنچه را بودند مىپرستيدند
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِليٰ صِراطِ الْجَحِيمِ
23جز خدا پس رهبريشان كنيد بسوى راه دوزخ
وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ
24و بازداشتشان كنيد كه ايشانند پرسششدگان
ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ
25چه شود شما را كه همديگر را يارى نكنيد
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
26بلكه ايشانند در آن روز تسليمشدگان
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ
27و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسشكنان
قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ
28گفتند همانا شما بوديد مىآمديد ما را از راست
قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
29گفتند بلكه نبوديد شما گروندگان
وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ
30و نبود ما را بر شما فرمانروايى بلكه بوديد شما گروهى گردنكشان
فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ
31و راست آمد بر ما سخن پروردگار ما كه مائيم همانا چشندگان
فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ
32پس گمراهتان كرديم كه بوديم ما گمراهان
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ
33پس آنانند در آن روز در عذاب شريكشدگان
إِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
34همانا ما بدينسان كنيم با گنهكاران
إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
35كه بودند گاهى كه گفته مىشد بديشان نيست خدايى جز خدا كبر مىورزيدند
وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ
36و مىگفتند آيا ما رها كنيم خدايان خويش را براى شاعرى ديوانه
بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
37بلكه آمد به راستى و تصديق كرد به فرستادگان
إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلِيمِ
38كه شمائيد همانا چشندگان عذاب دردناك
وَ ما تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
39و كيفر نشويد جز آنچه بوديد مىكرديد
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
40مگر بندگان خدا را ناآلودگان
أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
41كه آنان را است روزيى دانسته
فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ
42ميوههايى و آنانند گرامىداشتگان
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
43در باغستان نعمتها
عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ
44بر تختهايى روى به روى
يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ
45گردانيده شود بر ايشان جامى از باده پديدار
بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ
46تابناكى خوشكامى براى نوشندگان
لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ
47نه در آن است مستى (بيهشى و يا رنجى) و نه آنانند از آن بازگرفتگان
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ
48و نزد ايشان است كوتهمژگانى درشتچشمان
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
49گوئيا تخمهاى ماكيانند به پرده پوشيدگان
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ
50و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسشكنان
قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ
51گفت گويندهاى از ايشان كه همانا بود مرا همنشينى
يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ
52مى گفت آيا تويى از راست پنداران (تصديقكنندگان)
أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدِينُونَ
53آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم هر آينه كيفردادگان
قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
54گفت آيا شمائيد سر برآرندگان
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَواءِ الْجَحِيمِ
55پس سر برآورد پس نگريستش در ميان دوزخ
قالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ
56گفت به خدا سوگند همانا نزديك بود مرا سرنگون كنى
وَ لَوْلا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
57و اگر نبود نعمت پروردگار من هر آينه مىبودم از احضارشدگان
أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
58آيا پس نيستيم ما مردگان
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
59جز مرگ نخستين را و نيستيم ما عذابشدگان
إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
60همانا اين است آن رستگارى بزرگ
لِمِثْلِ هٰذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ
61به مانند اين پس بايد كنند كنندگان
أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
62آيا اين بهتر است پيشكشى يا درخت تلخكام زقوم
إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ
63همانا ما گردانيديمش گرفتاريى براى ستمگران
إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
64هر آينه آن درختى است كه برون آيد در ته دوزخ
طَلْعُها كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّياطِينِ
65شكوفه (يا ميوه) آن همچون سرهاى ديوان (شياطين)
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ
66هر آينه ايشانند از آن خورندگان پس شكمها را از آنند آكندگان
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ
67سپس ايشان را است بر آن آميخته از آبى جوشان
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَي الْجَحِيمِ
68پس بازگشت ايشان است همانا بسوى دوزخ
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ
69كه ايشان يافتند پدران خويش را گمراهان
فَهُمْ عَليٰ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ
70پس ايشانند در پى آنان (پا بر نشان پايهاى آنان) شتابندگان
وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
71و همانا گمراه شدند پيش از ايشان بيشتر پيشينيان
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ
72و همانا فرستاديم در ايشان ترسانندگانى
فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ
73پس بنگر چگونه بود فرجام بيمدادگان
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
74جز بندگان خدا آن پاكشدگان (ناآلودگان)
وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
75و همانا خواند ما را نوح پس چه خوبند پاسخدهندگان
وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
76و رها ساختيمش با خاندانش از اندوه بزرگ
وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ
77و گردانيديم نژادش را بازماندگان
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
78و گذارديم بر او در پس آيندگان
سَلامٌ عَليٰ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ
79سلامى بر نوح در جهانيان
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
80همانا بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
81كه او است همانا از بندگان ما مؤمنان
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
82سپس غرق ساختيم دگران را
وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ
83و هر آينه از پيروان وى است ابراهيم
إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
84گاهى كه آمد پروردگار خويش را با دلى سالم
إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ
85هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه را مىپرستيد
أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
86آيا به دروغ خدايانى را جز خدا خواهيد
فَما ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ
87آيا چيست گمان شما به پروردگار جهانيان
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
88پس نگريست نگريستنى در ستارگان
فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ
89پس گفت همانا منم بيمار
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
90پس روى برتافتد از او پشتكنندگان
فَراغَ إِليٰ آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ
91پس خراميد (خزيد) بسوى خدايان ايشان پس گفت چرا نمىخوريد
ما لَكُمْ لا تَنْطِقُونَ
92چه شود شما را كه سخن نگوئيد
فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ
93پس روى آورد بر ايشان مىنواخت با دست راست
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
94پس روى آوردند بسويش به انبوه دوندگان
قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ
95گفت آيا مىپرستيد آنچه را مىتراشيد
وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ
96و خدا آفريدتان با آنچه مىسازيد
قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
97گفتند بنياد نهيد برايش بنيانى پس بيفكنيدش در دوزخ
فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ
98و خواستند بدو نيرنگى را پس گردانيديمشان پستشدگان
وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِليٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ
99گفت همانا مىروم بسوى پروردگار خويش زود است رهبريم كند
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
100پروردگارا ببخش مرا از شايستگان
فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ
101پس نويدش داديم به پسرى خردمند
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَريٰ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَريٰ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
102تا گاهى كه رسيد با وى كوشش (يا دويدن را) گفت اى پسرك من همانا ديدم در خواب كه مىكشمت پس بنگر تا چه مىبينى گفت اى پدر بكن آنچه را فرمان مىشوى زود است بيابيم اگر خدا خواهد از شكيبايان
فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ
103تا گاهى كه گردن نهادند هر دو
وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ
104و افكندش به پيشانى و خوانديمش اى ابراهيم
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
105همانا راست آوردى خواب را ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران
إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ
106اين است هر آينه آن آزمايش آشكار
وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
107و فديه داديمش به كشتنيى بزرگ
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
108و بازگذارديم بر او در آيندگان
سَلامٌ عَليٰ إِبْراهِيمَ
109سلامى بر ابراهيم
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
110چنين پاداش دهيم نيكوكاران را
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
111همانا او است از بندگان ما مؤمنان
وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ
112و نويد داديمش به اسحق پيمبرى از شايستگان
وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَليٰ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ
113و بركت نهاديم بر او و بر اسحق و از نژاد آنان است نكوكارى و ستمگرى بر خويشتن آشكار
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ
114و همانا منت نهاديم بر موسى و هارون
وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
115و رهاشان ساختيم و قومشان را از اندوه بزرگ
وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ
116و ياريشان كرديم پس شدند چيرگان (پيروزمندان)
وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ
117و بديشان داديم نامه روشن
وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ
118و رهبريشان كرديم به راهى راست
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ
119و بازگذارديم بر ايشان در بازماندگان
سَلامٌ عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ
120سلام بر موسى و هارون
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
121بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران
إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
122همانا بودند آنان از بندگان ما گروندگان
وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
123و همانا الياس است از فرستادگان
إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ
124گاهى كه گفت به قوم خويش چرا پرهيزكارى نكنيد
أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ
125آيا مىخوانيد بعل را و مىگذاريد (رها كنيد) بهترين آفرينندگان
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
126خدا را پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
127پس دروغش پنداشتند و همانا ايشانند فراخواندگان (احضارشدگان)
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
128مگر بندگان خدا ناآلودگان
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
129و بازگذارديم بر او در آيندگان
سَلامٌ عَليٰ إِلْياسِينَ
130سلامى بر آل ياسين (يا خاندان الياس)
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
131كه ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
132همانا او است از بندگان ما گروندگان
وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
133و هر آينه لوط است از فرستادگان
إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
134هنگامى كه رهانيديم خود و خاندانش را همگان
إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ
135مگر پير زنى در بازماندگان
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
136سپس سرنگون ساختيم دگران را
وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ
137و هر آينه شما مىگذريد بر ايشان بامداد
وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ
138و به شب پس آيا بخرد نمىيابيد
وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
139و همانا يونس است از فرستادگان
إِذْ أَبَقَ إِلَي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
140گاهى كه گريخت بسوى كشتى آكنده
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ
141تير گرفت پس شد از فروافتادگان (انداختگان)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ
142پس فرو بردش ماهى و او بود نكوهيده
فَلَوْلا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ
143پس اگر نبود از تسبيحگويان
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
144هر آينه مىماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته شوند
فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ
145پس افكنديمش به دشت و او بود بيمار
وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ
146و رويانيديم بر او درختى را از كدو
وَ أَرْسَلْناهُ إِليٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
147و فرستاديمش بسوى صد هزار تن بلكه مىافزودند
فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِليٰ حِينٍ
148پس ايمان آوردند پس بهرهمندشان ساختيم تا زمانى
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ
149پس بپرسشان آيا پروردگار تو را است دختران و ايشان را است پسران
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ
150يا آفريديم فرشتگان را مادهگانى و ايشانند گواهان
أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
151همانا ايشان از دروغ پردازيشان گويند
وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ
152خدا را است فرزندى و همانا ايشانند دروغگويان
أَصْطَفَي الْبَناتِ عَلَي الْبَنِينَ
153آيا برگزيده است دختران را بر پسران
ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
154چه شود شما را چگونه حكم كنيد
أَ فَلا تَذَكَّرُونَ
155آيا يادآورى نمىشويد
أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ
156آيا شما را است فرمانروايى آشكار
فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
157پس بياريد كتاب خويش را اگر هستيد راستگويان
وَ جَعَلُوا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
158و بنهادند ميان او و ميان پريان پيوندى و هر آينه دانند پريان كه ايشانند احضارشدگان
سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
159پس منزه است خدا از آنچه مىستايند
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
160مگر بندگان خدا ناآلودگان
فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ
161همانا شما و آنچه مىپرستيد
ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ
162نيستيد بر آن فريبدهندگان
إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ
163مگر آن را كه او است چشنده دوزخ
وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ
164و نيست از ما مگر او را است پايگاهى دانسته
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
165و هر آينه مائيم صفكشندگان
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
166و همانا مائيم تسبيحكنندگان
وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ
167و هر چند (يا همانا) بودند مىگفتند
لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ
168كه اگر مىبود نزد ما يادآوريى از پيشينيان
لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
169هر آينه مىبوديم بندگان خدا ناآلودگان
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
170پس كفر ورزيدند بدان پس زود است بدانند
وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ
171و هر آينه سبقت گرفت سخن ما به بندگان ما فرستادگان
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ
172كه ايشانند همانا يارىشدگان
وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ
173و همانا سپاه ما آنانند پيروزمندان
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ
174پس روى برتاب از ايشان تا هنگامى
وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
175و بنگرشان كه زود است مىنگرند
أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ
176آيا به عذاب ما شتاب خواهند
فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ
177تا گاهى كه فرود آيد به ساحت ايشان پس چه زشت است بامداد بيمدادگان
وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ
178و پشت كن بر ايشان تا زمانى
وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
179و بنگر كه زود است مىنگرند
سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
180منزه است پروردگار تو پروردگار عزت از آنچه مىستايند
وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ
181و سلامى بر فرستادگان
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ
182و سپاس خداى را بر پروردگار جهانيان
سوره ص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سوگند به قرآن دارنده ذكر
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ
2بلكه آنان كه كفر ورزيدند در سركشى و ستيزند
كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ
3چه بسا نابود كرديم پيش از ايشان از قرنى كه بانگ زدند و نيست گاه رهايى
وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْكافِرُونَ هٰذا ساحِرٌ كَذَّابٌ
4و شگفت ماندند كه بيامدشان ترسانندهاى از ايشان و گفتند كافران اين است جادوگرى دروغگوى
أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ عُجابٌ
5آيا گردانيده است خدايان را يك خدا همانا اين است چيزى شگفت
وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَليٰ آلِهَتِكُمْ إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ يُرادُ
6و رفتند گروهى از ايشان (رأى دادن) كه برويد و شكيبا شويد بر خدايان خويش همانا اين است چيزى خواسته
ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هٰذا إِلَّا اخْتِلاقٌ
7نشنيديم بدين در ملت بازپسين نيست اين جز تازه درآورده نوين
أَ أُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذابِ
8آيا فرستاده شده است بر او ذكر از ميان ما بلكه ايشانند در شكى از ذكرم بلكه هنوز نچشيدهاند عذاب مرا
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ
9يا نزد ايشان است گنجهاى رحمت پروردگارت آن عزتمند بخشاينده
أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ
10يا ايشان را است پادشاهى آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است پس بالا روند در درها (درهاى آسمان)
جُنْدٌ ما هُنالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزابِ
11سپاهى اندك است آنجا شكست خورده از گروهها
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ
12تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده ستونها (يا ميخها)
وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ أُولئِكَ الْأَحْزابُ
13و ثمود و قوم لوط و ياران ايكه آنانند گروهها
إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ
14نيست هيچيك جز آنكه تكذيب كرد فرستادگان را پس سزاوار گشت (يا فرود آمد) عذاب مرا
وَ ما يَنْظُرُ هٰؤُلاءِ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ
15و چشم به راه ندارند اينان جز يك خروش را كه نيستش بريدنى (پايانى)
وَ قالُوا رَبَّنا عَجِّلْ لَنا قِطَّنا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسابِ
16و گفتند پروردگارا بشتاب براى ما در بهره ما پيش از روز شمار
اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ
17شكيبا شو بر آنچه گويند و ياد كن بنده ما را داود خداوند نيروها همانا او است بسيار بازگشتكننده
إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ
18هر آينه رام ساختيم كوهها را تسبيح گويند با وى شامگهان و بامداد (خورشيد برآمدنگاه)
وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ
19و مرغان را گردآورده هر كدامند بسويش بازگشتكننده
وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ
20و استوار ساختيم پادشاهيش را و داديمش حكمت را و فصل خطاب (داورى را)
وَ هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ
21و آيا رسيدت داستان ستيزنده گاهى كه بالا رفتند بر ديوار پرستشگاه
إِذْ دَخَلُوا عَليٰ داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغيٰ بَعْضُنا عَليٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا إِليٰ سَواءِ الصِّراطِ
22هنگامى كه درآمدند بر داود پس هراسيد از ايشان گفتند نترس ما دو ستيزه گريم ستم كرده است يكى از ما بر ديگرى پس حكومت كن ميان ما به حق و گزاف نگوى و رهبرى كن ما را بسوى راه راست (ميانه)
إِنَّ هٰذا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ أَكْفِلْنِيها وَ عَزَّنِي فِي الْخِطابِ
23همانا اين برادر من است و او را است نود و نه گوسفند و مرا است يك گوسفند پس گفت به من واگذارش و سركشى كرد بر من در سخن
قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِليٰ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ
24گفت هر آينه ستم بر تو كرده است بخواستن گوسفندت بسوى گوسفندان خويش و همانا بسيارى از شريكان ستم ورزند برخيشان بر برخى مگر آنان كه ايمان آرند و كردار شايسته كنند و چه كمند آنان و پنداشت داود كه آزموديمش پس آمرزش خواست از پروردگار خويش و بروى در افتاد پرستش كننده و بازگشت كرد
فَغَفَرْنا لَهُ ذٰلِكَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ
25پس آمرزيديم برايش آن را و هر آينه براى او است نزد ما تقربگاهى و نكوبازگشتگاه
يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَويٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ
26اى داود همانا گردانيديمت جانشينى در زمين پس حكم ران ميان مردم به حق و پيروى مكن هوس را كه گمراهت كند از راه خدا همانا آنان كه گم شوند از راه خدا ايشان را است شكنجهاى سخت بدانچه فراموش كردند از روز شمار
وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ذٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ
27و نيافريديم آسمان و زمين و آنچه را ميان آنها است بيهده اين است پندار آنان كه كفر ورزيدند پس واى بر آنان كه كفر ورزيدند از آتش
أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ
28يا مىگردانيم آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند مانند تبهكاران در زمين يا مىگردانيم پرهيزكاران را چون گنهكاران
كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ
29نامهاى است فرستاديمش بسويت فرخنده تا بينديشند آيتهايش را و تا يادآور شوند دارندگان خردها
وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ
30و بخشيديم به داود سليمان را چه خوب بندهاى است او است بسيار بازگشت كننده
إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ
31گاهى كه عرض شد بر او شامگاهان اسب صافنات تيزتك (كه بر سه پا ايستند و نوك سم چهارم را بر زمين گذارند)
فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّي تَوارَتْ بِالْحِجابِ
32گفت همانا خوابيدم براى دوست داشتن اسبان از ياد پروردگار خويش تا نهان شد در پرده
رُدُّوها عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ
33بازگردانيدش بر من پس آغاز كرد دست سودن به ساقها و گردنها
وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَليٰ كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ
34و همانا آزموديم سليمان را و افكنديم بر تختش كالبدى سپس بازگشت
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
35گفت پروردگارا بيامرز برايم و ارزانى دار مرا پادشاهيى كه نسزد كسى را پس از من همانا تويى بسيار بخشنده
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ
36پس رام ساختيم برايش باد را روان بود به فرمانش به آرامى و نرمى هر كجا مىخواست
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ
37و ديوان (شياطين) را هر سازندهاى و هر فرورونده در آب
وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ
38و ديگرانى بستگان به زنجيرها
هٰذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ
39اين است بخشش ما پس منت نه يا نگهدار بىشمار
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ
40و همانا او را است نزد ما تقربگاهى و نكو بازگشتگاه
وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ ناديٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ
41و ياد كن بنده ما ايوب را گاهى كه خواند پروردگار خويش را كه همانا رسانيد مرا شيطان رنج و شكنجهاى
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هٰذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ
42فرو بر پاى خويش را اين است شستشوگاهى خنك و نوشابه
وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِكْريٰ لِأُولِي الْأَلْبابِ
43و داديمش خاندانش را و مانند آنان را با آنان رحمتى از ما و يادآوردنى براى دارندگان خردها
وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ
44و بگير با دست خويش دستهاى (بستهاى) پس بزن بدان و سوگند نشكن همانا يافتيمش شكيبايى چه خوب بندهاى است او همانا او است بسيار بازگشتكننده
وَ اذْكُرْ عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ
45و ياد كن بندگان ما ابراهيم و اسحق و يعقوب را دارندگان نيروها و ديدهها
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَي الدَّارِ
46همانا مخصوصشان داشتيم به خاصهاى ياد آوردن آن سراى
وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ
47و همانند ايشانند نزد ما از برگزيدگان خوبان
وَ اذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ
48و ياد كن اسمعيل و اليسع و ذو الكفل را و هر كدامند از نيكان
هٰذا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
49اين است يادآوريى و همانا پرهيزكاران است نكو بازگشتگاه
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ
50بهشتهاى جاودان گشوده است براى ايشان درها
مُتَّكِئِينَ فِيها يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ
51تكيه كنندگانند در آنها خوانده شوند در آنها بسوى ميوه فراوان و نوشابه
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ
52و نزد ايشان است زنان كوتهبينان مژگانى (كه جز شوهر خويش را ننگرند) همسالان
هٰذا ما تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسابِ
53اين است آنچه نويد داده مىشويد براى روز شمار
إِنَّ هٰذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ
54همانا اين است روزى ما نيستش پايانى
هٰذا وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ
55اين و همانا گردنكشان را است بد بازگشتگاهى
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمِهادُ
56دوزخ چشندش و چه زشت است آن بسترها
هٰذا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ
57اين پس بچشيدش آبى جوشان و چركى گندآلود
وَ آخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْواجٌ
58و ديگرى همانندش جفتهايى
هٰذا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ لا مَرْحَباً بِهِمْ إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ
59اين است گروهى فرورونده با شما نباد خوش آمد بر ايشان همانند آنانند چشندگان آتش
قالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَباً بِكُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنا فَبِئْسَ الْقَرارُ
60گفتند بلكه شما نباد خوش آمد بر شما شما پيش فرستاديد آن را براى ما پس چه زشت است آن آرامگاه
قالُوا رَبَّنا مَنْ قَدَّمَ لَنا هٰذا فَزِدْهُ عَذاباً ضِعْفاً فِي النَّارِ
61گفتند پروردگارا هر كه پيش فرستاد براى ما اين را بيفزايش عذابى دو برابر در آتش
وَ قالُوا ما لَنا لا نَريٰ رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ
62و گفتند چه شود ما را نبينيم مردانى را كه بوديم مىشمرديمشان از بدان
أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ
63آيا گرفتيمشان به مسخره يا لغزيد از ايشان ديدگان
إِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ
64همانا اين است حق ستيزه كردن اهل آتش
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ
65بگو جز اين نيست كه منم ترساننده و نيست خداوندى جز خداى يگانه خشمآور
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
66پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است مهتر آمرزگار
قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ
67بگو آن داستانى است بزرگ
أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ
68كه شمائيد از او روىگردانان
ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْليٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ
69نيست مرا دانايى به گروه بالا گاهى كه مىستيزند
إِنْ يُوحيٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
70وحى نمىشود به من جز آنكه منم ترساننده آشكار
إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ
71هنگامى كه گفت پروردگارت به فرشتگان من آفريننده بشرى از گل
فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ
72تا گاهى كه درستش كردم و دميدم در او از روح خويش پس بيفتيد برايش سجدهكنان
فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ
73پس سجده كردند فرشتگان همگى با هم
إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ
74مگر ابليس كه برترى جست و شد از كافران
قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ
75گفت اى ابليس چه بازداشت تو را از آنچه سجده كنى براى آنچه آفريدم با دستهايم آيا كبر ورزيدى يا شدى از برترىجويان
قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ
76گفت من بهترم از او مرا آفريدى از آتش و آفريدى او را از گل
قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ
77گفت پس برون شو از آن كه تويى رانده
وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِليٰ يَوْمِ الدِّينِ
78و همانا بر تو است لعن من تا روز دين
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
79گفت پروردگارا پس مهلتم ده تا روزى كه برانگيخته شوند
قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ
80گفت همانا تويى از مهلتدادگان
إِليٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
81تا روز هنگام دانسته
قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
82گفت پس به عزتت سوگند هر آينه گمراهشان سازم همگى
إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ
83جز بندگان تو از ايشان آن ناآلودگان
قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ
84گفت پس حق است و حق را گويم
لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ
85كه همانا آكنده سازم دوزخ را از تو و از آنان كه پيرويت كنند از ايشان همگى
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ
86بگو نپرسم شما را بر آن مزدى و نيستم من از رنجدهندگان
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ
87نيست آن جز يادآوريى براى جهانيان
وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ
88و هر آينه بدانيد داستانش را پس از زمانى
سوره الزمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ فرستادن نامه از نزد خداى عزتمند حكيم
إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ
2همانا فرستاديم بسوى تو كتاب را به حق پس پرستش كن خدا را پاككننده براى او دين را
أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَي اللَّهِ زُلْفيٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي ما هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفَّارٌ
3همانا براى خدا است دين پاك و آنان كه بگرفتند جز وى دوستانى نمىپرستيمشان مگر تا نزديك گردانند ما را بسوى خدا جايگاهى همانا خدا حكم كند ميان ايشان در آنچه در آن اختلاف كنند همانا خداى رهبرى نكند آن را كه او است دروغگوى ناسپاس
لَوْ أَرادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفي مِمَّا يَخْلُقُ ما يَشاءُ سُبْحانَهُ هُوَ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ
4اگر مىخواست خدا كه بگيرد فرزندى هر آينه برمىگزيد از آنچه مىآفريد هر چه را مىخواست منزه است او است خداوند يكتاى خشمآور
خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَي النَّهارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهارَ عَلَي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّي أَلا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
5آفريد آسمانها و زمين را به حق مىافكند شب را بر روز و مىافكند روز را بر شب و رام كرد مهر و ماه را هر كدام روان است بسوى سرآمدى نامبرده همانا او است عزتمند آمرزگار
خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنّيٰ تُصْرَفُونَ
6آفريد شما را از يك تن پس قرار داد از آن جفتش را و فرستاد براى شما از دامها هشت جفت مىآفريند شما را در شكمهاى مادرانتان آفرينشى پس از آفرينشى در تاريكيهاى سهگانه اين است خدا پروردگار شما وى را است پادشاهى نيست خدايى جز او پس به كجا گردانيده مىشويد
إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لا يَرْضيٰ لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
7اگر كفر ورزيد همانا خدا بىنياز است از شما و نپسندد براى بندگان خود كفر را و اگر سپاس گزاريد پسنددش براى شما و برندارد هيچ گنهبارى بار گناه دگرى را سپس بسوى پروردگار شما است بازگشت شما تا آگهيتان دهد بدانچه بوديد مىكرديد همانا او دانا است بدانچه در سينهها است
وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ
8و گاهى كه رسد انسان را رنجى خواند پروردگار خويش را زارىكنان بسويش سپس هنگامى كه دهدش نعمتى از خويش فراموش كند آنچه را بود مىخواند بسوى آن از پيش و قرار دهد براى خدا همتايانى تا گمراه سازد از راهش بگو بهرهمند باش به كفر خويش اندكى كه تويى از ياران آتش
أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ
9آيا آنكه او فروتن است گاههاى شب سجدهكنان و ايستاده مىترسد از آخرت و اميد دارد رحمت پروردگار خويش را بگو آيا يكسانند آنان كه مىدانند و آنان كه نمىدانند جز اين نيست كه يادآور مىشوند خردمندان
قُلْ يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةٌ إِنَّما يُوَفَّي الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ
10بگو اى بندگان من كه ايمان آورديد بترسيد پروردگار خويش را آنان را كه نكويى كردند در اين دنيا خوبى است و زمين خدا است پهناور جز اين نيست كه پاداش داده شوند شكيبايان مزد خويش را بىشمار
قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ
11بگو هر آينه مأمور شدم كه پرستش كنم خدا را پاك دارنده برايش دين را
وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ
12و مأمور شدم كه باشم نخستين اسلامآوران
قُلْ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
13بگو همانا ترسم اگر نافرمانى كنم پروردگار خويش را از عذاب روزى بزرگ
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِينِي
14بگو خدا را مىپرستم پاكدارنده برايش دين خويش را
فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا ذٰلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ
15پس پرستش كنيد هر چه خواهيد جز او بگو همانا زيانكاران آنانند كه زيان كردند خويش و خاندان خويش را روز رستاخيز همانا اين است آن زيان آشكار
لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ
16آنان را است از فرازشان پوشهايى از آتش و از زيرشان پوشهايى اين است كه مىترساند خدا بدان بندگان خويش را اى بندگان من پس مرا بترسيد
وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَي اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْريٰ فَبَشِّرْ عِبادِ
17و آنان كه دورى گزيدند از ستمگر سركش كه بپرستندش و بازگشتند بسوى خدا ايشان را است مژده پس مژده ده بندگان مرا
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ
18آنان كه مىشنوند سخن را پس پيروى مىكنند بهترش را آنانند كه رهبريشان كرده است خدا و آنانند دارندگان خردها
أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ أَ فَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ
19آيا آنكه استوار شد بر او سخن عذاب آيا تو مىرهانى آن را كه در آتش است
لٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِها غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعادَ
20ليكن آنان كه ترسيدند پروردگار خويش را براى ايشان است غرفههايى كه از فراز آنهاست غرفههايى ساخته روان است از زير آنها جويها وعده خدا است نشكند خدا وعده خويش را
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطاماً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَذِكْري لِأُولِي الْأَلْبابِ
21آيا نديدى كه خدا فرستاده است از آسمان آبى پس براندش به خزانههايى در زمين تا برون آرد بدان كشتى را كه گوناگون است رنگهايش پس بخشكد كه بينيش زرد شده سپس بگرداندش كوبيده همانا در اين است يادآوردنى براى خردمندان
أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَليٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
22آيا آنكه بگشوده است خدا سينهاش را براى اسلام پس او است بر نشانيى از پروردگار خويش پس واى بر سنگيندلان از ياد خدا آنانند در گمراهيى آشكار
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِليٰ ذِكْرِ اللَّهِ ذٰلِكَ هُدَي اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ
23خدا فرستاد نكوترين داستان را نامهاى همانند برگردانهايى كه موى راست شود از آن بر پيكر آنان كه مىترسند پروردگار خويش را سپس نرم شود پوستها و دلهاى ايشان بسوى ياد خدا اين است رهبرى خدا كه هدايت كند بدان هر كه را خواهد و آن را كه گمراه كند خدا پس نيستش راهنمايى
أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ
24آيا آنكه دور كند بروى خويش بدى عذاب را روز قيامت و گفته شد به ستمگران بچشيد آنچه را بوديد فراهم مىكرديد
كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ
25تكذيب كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس بيامدشان عذاب از جايى كه نمىدانستند
فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ
26پس چشانيد خدا بديشان خوارى را در زندگانى دنيا و همانا عذاب آخرت است بزرگتر اگر بودند مىدانستند
وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
27و همانا زديم براى مردم در اين قرآن از هر مثلى شايد يادآور شوند
قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
28قرآنى است عربى نادارنده كجى شايد ايشان پرهيز كنند
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ
29بزد خدا مثلى را مردى كه در او است شريكانى ستيزهجوى و مردى مختص به يك مرد آيا يكسانند در مثل سپاس خدا را بلكه بيشتر ايشان نمىدانند
إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ
30همانا تو مردهاى و ايشانند مردگان
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ
31سپس شمائيد روز رستاخيز نزد پروردگار خويش ستيزهكنان