سوره الاعلی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَي
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ نام پروردگار والاىِ خود را به پاكى بستاى:
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّيٰ
2همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد.
وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَديٰ
3و آنكه اندازهگيرى كرد و راه نمود.
وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعيٰ
4و آنكه چمنزار را برآورد
فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْويٰ
5و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيرهگون گردانيد.
سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسيٰ
6ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى
إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما يَخْفيٰ
7جز آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مىداند.
وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْريٰ
8و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مىگردانيم.
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْريٰ
9پس پند ده، اگر پند سود بخشد.
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشيٰ
10آن كس كه ترسد، بزودى عبرت گيرد.
وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَي
11و نگونبخت، خود را از آن دور مىدارد
الَّذِي يَصْلَي النَّارَ الْكُبْريٰ
12همان كس كه در آتشى بزرگ درآيد
ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْييٰ
13آن گاه نه در آن مىميرد و نه زندگانى مىيابد.
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّيٰ
14رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد
وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّيٰ
15و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد.
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا
16ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مىگزينيد
وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقي
17با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است.
إِنَّ هٰذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُوليٰ
18قطعاً در صحيفههاى گذشته اين [معنى] هست،
صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسيٰ
19صحيفههاى ابراهيم و موسى.