سوره الانسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتيٰ عَلَي الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ آيا گذشت بر انسان گاهى از روزگار كه نبود چيزى ياد آورده
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً
2همانا ما آفريديم انسان را از چكه آبى به هم آميخته كه مىآزموديمش پس گردانيديمش شنوايى بينا
إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً
3همانا رهبريش كرديم راه را يا سپاسگزار و يا ناسپاس
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِيراً
4همانا ما آماده ساختيم براى كافران زنجيرهايى و گندهايى و آتشى سوزان
إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً
5همانا نيكان مىآشامند از جامى كه آميزش آن است كافور
عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً
6چشمهاى كه نوشند از آن بندگان خدا بشكافندش شكافتنى
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً
7پايدار مانند بر نذر و ترسند روزى را كه بدى آن است پرزنان
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً
8و خورانند خوراك را با دوست داشتنش به بينوايى و يتيمى و بردهاى
إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً
9جز اين نيست كه مىخورانيم شما را براى روى خدا نخواهيم از شما پاداشى و نه سپاسى
إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً
10همانا ترسيم از پروردگار خويش روزى را دژمخوى آشفتهروى
فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً
11پس نگهداشتشان خدا از بدى آن روز و بديشان ارزانى داشت خرمى و شادمانى
وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً
12و پاداششان داد بدانچه شكيبا شدند بهشتى و حريرى
مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَي الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً
13تكيهكنانند در آن بر بالينها نبينند در آن آفتابى و نه سرمايى
وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلاً
14و نزديك است بديشان سايههايش و رام گرديدند ميوههايش رامشدنى
وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا
15و گردش داده شود بر ايشان جامهايى از سيم و پيالهها (صراحيهايى) كه باشند آبگينههايى
قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً
16آبگينه هايى از سيم كه پرداختندش پرداختنى
وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلاً
17و نوشانيده شوند در آن جامى كه باشد آميزش آن زنجبيل
عَيْناً فِيها تُسَمَّيٰ سَلْسَبِيلاً
18چشمهاى در آن كه ناميده شود سلسبيل
وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً
19و گردش كنند بر ايشان پسرانى جاودانى گاهى كه بنگريشان پنداريشان مرواريدهاى پوشيده
وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً
20و گاهى كه بنگرى آنجا بينى نعمتهايى و پادشاهى بزرگ
عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً
21بر ايشان (فراز ايشان) است جامههاى سندس سبزى و استبرقى و زيب داده شدند با دستبندهايى از سيم و نوشانيدشان پروردگارشان نوشابه پاككننده
إِنَّ هٰذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً
22همانا اين است شما را پاداشى و بوده است كوشش شما سپاسگزارده
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً
23همانا ما فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً
24پس شكيبا شو براى حكم پروردگار خويش و فرمانبردارى نكن از ايشان گنهكارى را يا ناسپاسى
وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً
25و ببر نام پروردگارت را بامدادان و شبهنگام
وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً
26و از شب پس سجده كن برايش و تسبيحش گوى شبى دراز
إِنَّ هٰؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً
27همانا اينان دوست دارند شتابان را و بگذارند پشت سر خويش روزى سنگين را
نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً
28ما آفريديمشان و استوار ساختيم آفرينش ايشان را و هر گاه خواهيم تبديل كنيم بمانندگان ايشان تبديلى
إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً
29همانا اين است يادآوريى تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش راهى را
وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً
30و نخواهيد جز آنكه خواهد خدا همانا بوده است خدا دانشمند حكيم
يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً
31درآرد هر كه را خواهد به رحمت خويش و ستمگران را آماده ساخت براى ايشان عذابى دردناك