بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه آسمان بشكافت

وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ

و فرمان برد براى پروردگار خويش و سزاوار شد

وَ إِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ

و گاهى كه زمين كشيده (پهن) شد

وَ أَلۡقَتۡ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتۡ

و افكند آنچه در آن است و تهى شد

وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ

و فرمان برد پروردگار خويش را و سزاوار شد

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ

اى انسان همانا تويى رنج‌برنده بسوى پروردگار خويش رنجى را پس رسنده‌اى بدان

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ

اما آنكه داده شود نامه خويش را به راستش

فَسَوۡفَ يُحَاسَبُ حِسَابٗا يَسِيرٗا

پس زود است حساب شود حسابى آسان

وَ يَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا

و بازگردد بسوى خاندان خويش شادان

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ

و اما آنكه داده شود نامه خويش را از پشت سرش

فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا

پس زود است بخواند مرگ را

وَ يَصۡلَىٰ سَعِيرًا

و بچشد آتش را

إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا

كه بود او همانا در خاندان خود شادان

إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ

او همانا پنداشت كه هرگز بازنگردد

بَلَىٰٓ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا

بلكه پروردگار او است بدو بينا

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ

پس سوگند نيارم به خورگاه (شفق)

وَ ٱلَّيۡلِ وَ مَا وَسَقَ

و به شب و آنچه فراگيرد

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ

و به ماه گاهى كه تمام شود

لَتَرۡكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ

كه هر آينه سوار گرديد پشتى بر پشتى (طبقه‌اى پس از طبقه‌اى)

فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

پس چه شودشان كه ايمان نيارند

وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَ

و گاهى كه خوانده شود بر ايشان قرآن سجده نكنند

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ

بلكه آنان كه كفر ورزيدند تكذيب كنند

وَ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُوعُونَ

و خدا دانا است بدانچه در خويشتن نهان دارند

فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ

پس مژده ده ايشان را به عذابى دردناك

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونِۢ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند كه ايشان را است مزدى بى‌پايان (يا بى‌منت)