بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الم

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ الف، لام، ميم.

تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

فرو فرستادن كتاب (قرآن) كه هيچ ترديدى در آن نيست، از [سوى‌] پروردگار جهانيان است.

أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ

آيا (مشركان) مى‌گويند:« (پيامبر) به دروغ آن را (به خدا) نسبت داده است. »بلكه آن (سخن) حق است در حالى كه از سوى پروردگار توست؛ تا گروهى را هشدار دهى كه پيش از تو هيچ هشدارگرى براى آنان نيامده است، باشد كه آنان رهنمون شوند.

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَويٰ عَلَي الْعَرْشِ ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِيعٍ أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ

خدا، كسى است كه آسمان‌ها و زمين و آنچه را بين آن دواست در شش روز [و دوره‌] آفريد، سپس بر تخت (جهاندارى و تدبير هستى) تسلط يافت؛ براى شما غير از او هيچ سرپرست و شفاعتگرى نيست؛ آيا (غافليد) و متذكر نمى‌شويد؟!

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَي الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ

كارها را از آسمان تازمين تدبير مى كند؛ سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال است از آنچه شما مى‌شماريد، به سوى او بالا مى رود.

ذٰلِكَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

آن (خدا) داناى نهان و آشكار است؛ [و] شكست ناپذير مهرورز است.

الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِينٍ

(همان) كسى كه هر چيزى را كه آن را آفريد، نيكوگردانيد؛ و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد؛

ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ

سپس نسل اورا از چكيده‌اى از آبى پست قرارداد؛

ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

سپس اورا مرتب نمود و از روح خود در او دميد؛ و براى شما گوش و چشم‌ها و دل‌ها (ى سوزان) قرارداد؛ چه اندك سپاسگزارى مى‌كنيد.

وَ قالُوا أَ إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ

و (كافران) گفتند:« آيا هنگامى كه (ما مرديم و) در زمين گم شديم آيا براستى ما در آفرينش جديدى خواهيم بود؟! »بلكه آنان ملاقات پروردگارشان را (در رستاخيز) منكرند.

قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ

بگو:« فرشته مرگ كه بر شما گماشته شده، (جان) شما را بطور كامل مى‌گيرد؛ سپس فقط به سوى پروردگارتان باز گردانده مى‌شويد. »

وَ لَوْ تَريٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناكِسُوا رُءُوسِهِمُ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ

و اى كاش خلافكاران را مى‌ديدى هنگامى كه آنان در پيشگاه پروردگارشان سرافكنده مى‌شوند، (و مى‌گويند:) اى پروردگار ما! ديديم و شنيديم؛ پس ما را بازگردان تا [كار] شايسته‌اى انجام دهيم؛ [چرا] كه ما يقين پيدا كرديم.

وَ لَوْ شِئْنا لَآتَيْنا كُلَّ نَفْسٍ هُداها وَ لٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ

و اگر (بر فرض) مى‌خواستيم حتما به هر شخص رهنمودش را (به اجبار) مى‌داديم. و ليكن گفتار (سنت گونه اى) از طرف من تحقق يافته كه: قطعا جهنم را از همه جن‌ها و مردم پرخواهم كرد!

فَذُوقُوا بِما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هٰذا إِنَّا نَسِيناكُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

پس (به دوزخيان مى‌گويم: عذاب را) بچشيد، به خاطر اينكه ملاقات اين روزتان را فراموش كرديد، در حقيقت ما (نيز) شما را به فراموشى سپرديم؛ و بخاطر آنچه همواره انجام مى‌داديد، عذاب ماندگار را بچشيد!

إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ

فقط كسانى به آيات ما ايمان مى‌آورند كه هر گاه بدان (آيات) يادآورى شدند، سجده كنان (بر زمين) مى افتند، و با ستايش پرودگارشان تسبيح مى‌گويند؛ در حالى كه آنان تكبر نمى‌ورزند.

تَتَجافيٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ

پهلوهايشان (براى نماز) از بسترها بلند مى‌شود، در حالى كه پروردگارشان را بخاطر ترس و اميد مى‌خوانند، و از آنچه كه روزى آنان كرده‌ايم (در راه خدا) مصرف مى‌كنند.

فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

پس هيچ شخصى نمى‌داند آنچه از (مايه) روشنى چشمان براى شان نهفته شده، به پاداش آنچه همواره انجام مى‌دادند.

أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ

و آيا كسى كه مؤمن باشد همانند كسى است كه نافرمانبردار است؟ مساوى نيستند.

أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْويٰ نُزُلاً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

كسانى كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، پس بوستان‌هاى (بهشتى) منزلگاه براى آنان است، در حالى كه (نخستين) پذيرايى است بخاطر آنچه همواره انجام مى‌دادند.

وَ أَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النَّارُ كُلَّما أَرادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْها أُعِيدُوا فِيها وَ قِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

و اما كسانى كه نافرمانبردار شدند، پس مقصدشان آتش است؛ هر گاه بخواهند كه از آن خارج شوند، در آن بازگردانده مى‌شوند. و به آنان گفته مى‌شود:« بچشيد عذاب آتشى را كه همواره آن را دروغ مى انگاشتيد! »

وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنيٰ دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ

و قطعا غير از عذاب بزرگ‌تر (اخروى)، از عذاب نزديك‌تر (دنيوى) به آنان مى چشانيم، باشد كه آنان بازگردند.

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْها إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ

و چه كسى ستمكارتر است از كسى كه نشانه‌هاى پروردگارش (به او) تذكر داده شده، سپس از آن [ها] روى گرداند؟! مسلما ما از خلافكاران انتقام گيرنده‌ايم.

وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ فَلا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقائِهِ وَ جَعَلْناهُ هُديً لِبَنِي إِسْرائِيلَ

و بيقين به موسى كتاب (تورات) داديم؛ و از ملاقاتش در ترديد مباش، و آن را رهنمودى براى بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) قرارداديم.

وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ

و از آنان پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) راهنمايى مى‌كردند؛ چون كه شكيبايى نمودند و همواره به آيات ما يقين داشتند.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

در حقيقت پروردگار تو، خود ميان آنان روز رستاخيز درباره آنچه همواره در آن اختلاف مى كردند (داورى كرده و) جدايى مى اندازد.

أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ

و آيا براى آنان روشن نكرد كه چه بسيار گروه‌هايى را پيش از آنان هلاك كرديم؟! در حالى كه (اين كافران) در خانه‌هاى آنان راه مى روند؛ مسلما در اين [ها] نشانه‌ها (ى عبرت آموز) است. و آيا (به گوش دل) نمى‌شنوند؟!

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَي الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ

و آيا نظر نكرده‌اند كه ما، آب (باران) را به سوى زمين بى‌آب و علف مى‌رانيم و به وسيله آن زراعتى را بيرون مى آوريم كه دام‌هايشان و خودشان از آن مى‌خورند، و آيا نمى بينند؟!

وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

و (كافران) مى‌گويند:« اگر راست گوييد، اين پيروزى (شما) چه وقت است؟! »

قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ

(اى پيامبر!) بگو:« در روز پيروزى، كسانى كه كفر ورزيدند، ايمانشان سودى نخواهد داشت؛ و آنان مهلت داده نمى‌شوند. »

فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ

پس، از آنان روى گردان، و منتظر باش؛ كه آنان (نيز) منتظرند.