بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ همانا رستگار شدند مؤمنان

الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ

آنان كه در نماز خويشند فروتنان

وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ

و آنان كه از ياوه (بيهده) اند روى‌گردانان

وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ

و آنان كه هستند زكات را كنندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ

و آنان كه براى فرجهاى خويشتند نگهدارندگانند

إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران خود يا آنچه دارا است دستهاى ايشان كه ايشانند نانكوهيدگان

فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ

و آن كو خواهد ما وراى اين را پس آنانند تجاوزكنندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ

و آنان كه امانتها و عهدهاى خويش را هستند رعايت‌كنندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ

و آنان كه بر نمازهاى خويشند مواظبت‌كنندگان

أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ

آنانند ارث‌برندگان

الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ

كه ارث برند بهشت را ايشانند در آن جاودانان

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ

و همانا آفريديم انسان را از كشيده‌اى (يا چكيده) از گل

ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ

پس گردانيديمش چكه آبى در آرامگاهى جايدار

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَكَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ

پس آفريديم نطفه (چكه) را خونى بسته پس آفريديم خون را گوشتى جويده پس آفريديم گوشت را استخوانهايى پس پوشانيديم استخوانها را گوشتى سپس پديد آورديمش آفرينشى ديگر پس خجسته باد خدا بهترين آفرينندگان

ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذٰلِكَ لَمَيِّتُونَ

سپس شمائيد پس از آن هر آينه مردگان

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ تُبْعَثُونَ

سپس همانا شما روز قيامت برانگيخته مى‌شويد

وَ لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ وَ ما كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غافِلِينَ

و همانا آفريديم فراز شما هفت راه و نبوديم از آفرينش ناآگاهان

وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَليٰ ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ

و فرستاديم از آسمان آبى به اندازه‌اى پس جايگزين ساختيمش در زمين و همانا مائيم بر بردن آن توانايان

فَأَنْشَأْنا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ لَكُمْ فِيها فَواكِهُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ

پس پديد آورديم براى شما بدان باغهايى از خرمابنها و انگورها شما را است در آن ميوه‌هايى فراوان و از آن مى‌خوريد

وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِلْآكِلِينَ

و درختى كه برون مى‌آيد از طور سيناء مى‌رويد با روغن و رنگى (نان خورشى) براى خورندگان

وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِها وَ لَكُمْ فِيها مَنافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ

و همانا شما را است در چهارپايان عبرتى بنوشانيمتان از آنچه در شكمهاى آنها است و براى شما است در آنها سودهاى فراوان و از آنها مى‌خوريد

وَ عَلَيْها وَ عَلَي الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ

و بر آنها و بر كشتى بار مى‌شويد

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ

و همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش گفت اى قوم من پرستش كنيد خدا را نيست شما را خدايى جز او آيا نمى‌ترسيد

فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ

پس گفتند گروهى كه كفر ورزيدند از قومش نيست اين مگر بشرى همانند شما خواهد برترى جويد بر شما و اگر مى‌خواست خدا هر آينه مى‌فرستاد فرشتگانى نشنيديم بدين در پدران ما پيشينيان

إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّي حِينٍ

نيست او جز مردى كه بدو است ديوانگى پس انتظار كشيد بدو تا زمانى

قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ

گفت پروردگارا ياريم كن بر آنچه دروغگويم شمردند

فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ

پس وحى كرديم بدو كه بساز كشتى را به ديدگان ما و به وحى ما تا گاهى كه آيد فرمان ما و بجوشد تنور پس جاى ده در آن از هر كدام دو جفت را و خاندان خويش را مگر آنكه پيشى گرفت بر او سخن از ايشان و سخن نگوى با من در آنان كه ستم كردند كه ايشانند غرق‌شدگان

فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَكَ عَلَي الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

پس گاهى كه استوار شدى تو و آنكه با تو است در كشتى بگو سپاس خدايى را كه رهائيد ما را از گروه ستمگران

وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ

و بگو پروردگارا فرود آور مرا فرودگاهى فرخنده و تويى بهترين فرودآرندگان

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ

همانا در اين است آيتهايى و همانا هستيم ما آزمايش‌كنندگان

ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ

سپس پديد آورديم پس از ايشان قرنى ديگر را

فَأَرْسَلْنا فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ

پس فرستاديم در ايشان فرستاده‌اى از ايشان كه پرستش كنيد خدا را نيست شما را خداوندى جز او آيا نمى‌ترسيد

وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ الْآخِرَةِ وَ أَتْرَفْناهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ

و گفتند آن گروه از قومش كه كفر ورزيدند و دروغ پنداشتند رسيدن را به آخرت و كامروائيشان داديم در زندگانى دنيا نيست اين جز بشرى مانند شما مى‌خورد از آنچه مى‌خوريد از آن و مى‌نوشد از آنچه مى‌نوشيد

وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ

و اگر فرمان بريد بشرى را همانند خويش شمائيد در آن هنگام زيانكاران

أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّمْ وَ كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ

آيا وعده دهد شما را گاهى كه مرديد و شديد خاكى و استخوانهايى آنكه شمائيد برون‌آوردگان

هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدُونَ

دور است دور آنچه وعده داده مى‌شويد

إِنْ هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ

نيست آن جز زندگانى نزديك ما مى‌ميريم و زنده مى‌شويم و نيستيم برانگيختگان

إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَريٰ عَلَي اللَّهِ كَذِباً وَ ما نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ

نيست او مگر مردى كه بسته است بر خدا دروغى را و نيستيم ما بدو ايمان‌آرندگان

قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ

گفت پروردگارا ياريم كن بدانچه تكذيبم كردند

قالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نادِمِينَ

گفت پس از اندكى هر آينه خواهيد گرديد پشيمان

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْناهُمْ غُثاءً فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

پس گرفتشان خروشى به حق و گردانيديمشان خاشاكى به روى سيل پس دور باد براى گروه ستمگران

ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوناً آخَرِينَ

سپس پديد آورديم پس از ايشان قرنهايى دگران

ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ

سبقت نگيرند هيچ ملتى سرآمد خويش را و نه پس افتند

ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً وَ جَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ

سپس فرستاديم فرستادگان خود را پى در پى هر گاه مى‌آمد ملتى را فرستاده‌اش تكذيبش مى‌كردند پس پيرو گردانيديم گروهى را از براى گروهى و گردانيديمشان داستانهايى پس دور باد براى گروهى كه ايمان نمى‌آورند

ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسيٰ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ

پس فرستاديم موسى و برادرش هارون را به آيتهاى خويش و فرمانروايى آشكار

إِليٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً عالِينَ

بسوى فرعون و گروهش پس سركشيدند و شدند قومى برترى‌جويان

فَقالُوا أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنا وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ

پس گفتند آيا ايمان آريم براى دو بشر همانند ما و قوم آنانند براى ما پرستش‌كنندگان

فَكَذَّبُوهُما فَكانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ

پس تكذيبشان كردند پس شدند از هلاك‌شدگان

وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ

و همانا داديم به موسى كتاب را شايد ايشان رهبرى شوند

وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْناهُما إِليٰ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِينٍ

و گردانيديم پسر مريم و مادرش را آيتى و پناهشان داديم بسوى فرازى داراى آرامش و آبى گوارا

يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ

اى پيمبران بخوريد از پاكيزه‌ها و بكنيد كارى شايسته همانا منم بدانچه مى‌كنيد دانا

وَ إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ

و همانا اين است ملت شما ملتى يگانه و منم پروردگار شما پس مرا بترسيد

فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُراً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ

پس پخش كردند كار خود را ميان خود نامه‌هايى هر حزبى است بدانچه نزد ايشان است شادمان

فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّي حِينٍ

پس بگذارشان در فرورفتگيشان تا زمانى

أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ

آيا پندارند كه آنچه كمك دهيمشان بدان از مال و فرزندان

نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ

شتاب كنيم براى ايشان در خوبيها بلكه درنمى‌يابند

إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

همانا آنان كه از ترس پروردگار خويشند هراسان

وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ

و آنان كه به آيتهاى پروردگار خويشند ايمان‌آرندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا يُشْرِكُونَ

و آنان كه به پروردگار خويش شرك نورزند

وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِليٰ رَبِّهِمْ راجِعُونَ

و آنان كه دهند آنچه را دهند و دلهاشان لرزان است كه بسوى پروردگار خويشند بازگشت‌كنان

أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ

آنان مى‌شتابند در خوبيها و ايشانند آنها را پيشى‌گيرندگان

وَ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها وَ لَدَيْنا كِتابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ

و تكليف نكنيم كس را جز به اندازه گشايش او (تاب و توانش) و نزد ما است نامه‌اى كه سخن گويد به حق و ايشان ستم نمى‌شوند

بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هٰذا وَ لَهُمْ أَعْمالٌ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ هُمْ لَها عامِلُونَ

بلكه دلهاشان در گردابى است از اين و ايشان را است كارهايى جز اين كه ايشانند آنها را كنندگان

حَتَّي إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ يَجْأَرُونَ

تا گاهى كه گيريم هوسرانان (يا فرورفتگان) ايشان را به عذاب ناگهان فغان برآرند

لا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ

نناليد امروز همانا شما از ما يارى نشويد

قَدْ كانَتْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَليٰ أَعْقابِكُمْ تَنْكِصُونَ

بودند آيتهاى ما خوانده مى‌شدند بر شما پس بوديد بر پاشنه‌هاى خويش برمى‌گشتيد

مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سامِراً تَهْجُرُونَ

كبرورزندگان بدان شب‌نشينى بيهده‌گويان

أَ فَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جاءَهُمْ ما لَمْ يَأْتِ آباءَهُمُ الْأَوَّلِينَ

آيا تدبر نكردند سخن را يا بيامدشان آنچه نيامد پدرانشان را آن پيشينيان

أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ

يا نشناختند پيمبر خويش را پس ايشانند او را انكاركنان (ناشناسان)

أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ

يا گويند بدو آشفتگى است بلكه بيامدشان به حق و بيشتر ايشانند حق را ناخوش‌دارندگان

وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ بَلْ أَتَيْناهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ

و اگر پيروى كند حق هوسهاى آنان را هر آينه فاسد شود آسمانها و زمين و هر كه در آنها است بلكه آورديمشان به ذكر خود پس ايشانند از ذكر خود روى‌گردانان

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ

آيا پرسيشان هزينه پس هزينه پروردگار تو بهتر است و او است بهترين روزى‌دهندگان

وَ إِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

و همانا تو خوانيشان بسوى راهى راست

وَ إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّراطِ لَناكِبُونَ

و همانا آنان كه ايمان نمى‌آرند به آخرت از راهند كناره‌گيران (كجروان)

وَ لَوْ رَحِمْناهُمْ وَ كَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ

و اگر رحم كنيم ايشان را و بگشائيم آنچه بديشان است از رنج همانا خيرگى كنند در سركشى خود فروروندگان

وَ لَقَدْ أَخَذْناهُمْ بِالْعَذابِ فَمَا اسْتَكانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما يَتَضَرَّعُونَ

و همانا گرفتيمشان به عذاب پس فروتن نشدند براى پروردگار خويش و نه زارى كنند

حَتَّي إِذا فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِيدٍ إِذا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ

تا گاهى كه برگشوديم بر ايشان درى را داراى عذابى سخت ناگهان ايشانند در آن سراسيمه يا نوميدان

وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

و او است آنكه پديد آورد براى شما گوش و ديدگان و دلها را به كمى سپاس گزاريد

وَ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

و او است آنكه آفريد شما را از زمين و بسوى او گردآورده شويد

وَ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ لَهُ اخْتِلافُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و او است آنكه زنده كند و بميراند و براى او است گردش شبانه روز آيا بخرد نمى‌يابيد

بَلْ قالُوا مِثْلَ ما قالَ الْأَوَّلُونَ

بلكه گفتند همانند آنچه گفتند پيشينيان

قالُوا أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

لَقَدْ وُعِدْنا نَحْنُ وَ آباؤُنا هٰذا مِنْ قَبْلُ إِنْ هٰذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

همانا وعده داده شديم ما و پدران ما اين را از پيش نيست اين جز افسانه‌هاى پيشينيان

قُلْ لِمَنِ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيها إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

بگو از آن كيست زمين و آنكه در آن است اگر هستيد دانايان

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

زود است گويند براى خدا بگو پس چرا يادآور نمى‌شويد

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ

بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ

بزودى گويند از آن خدا بگو پس چرا پرهيزكارى نكنيد

قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ يُجِيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

بگو كيست كه به دست او است پادشاهيهاى همه چيز و او پناه دهد و بر او پناه داده نشود اگر مى‌دانيد

سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنّيٰ تُسْحَرُونَ

زود است گويند براى خدا بگو پس به كجا افسون مى‌شويد

بَلْ أَتَيْناهُمْ بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

بلكه آورديمشان به حق و همانا ايشانند دروغگويان

مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

برنگرفت خدا فرزندى و نبود با وى خدايى چه در آن هنگام مى‌برد هر خدايى آنچه را بيافريده است و برترى مى‌جست برخى از ايشان بر برخى منزه است خدا از آنچه مى‌ستايند

عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَتَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ

داناى نهان و هويدا پس برتر است از آنچه شرك ورزند

قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي ما يُوعَدُونَ

بگو پروردگارا اگر بنمايانيم آنچه را وعده داده شوند

رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

پروردگارا پس نگردان مرا در گروه ستمگران

وَ إِنَّا عَليٰ أَنْ نُرِيَكَ ما نَعِدُهُمْ لَقادِرُونَ

و همانا مائيم بر آنكه بنمايانيمت آنچه را وعده بديشان دهيم توانايان

ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَصِفُونَ

دور كن بدانچه آن بهتر است بدى را ما داناتريم بدانچه مى‌ستايند

وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ

و بگو پروردگارا پناه برم به تو از ريوهاى شياطين

وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ

و پناه برم به تو پروردگارا از آنكه حاضر آيندم

حَتَّي إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ

تا گاهى كه بيايد يكيشان را مرگ گويد پروردگارا بازگردانيد مرا

لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

شايد كردارى شايسته كنم در آنچه بازگذاردم نه چنين است همانا آن است سخنى كه او است گوينده آن و از پشت سر آنان است برزخى (ديوارى) تا روزى كه برانگيخته شوند

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ

تا گاهى كه دميده شود در صور نباشد تبارى ميانشان در آن روز و نه از همديگر پرسند

فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

پس آن كو سنگين شود سنجهايش آنانند رستگاران

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ

و آنكه سبك شود سنجشهايش پس آنانند كه زيان كردند خويش را در دوزخند جاودانان

تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ

بريان سازد رويهاى ايشان را آتش و ايشانند در آن چهره‌سوختگان

أَ لَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

آيا نبود آيتهايم خوانده مى‌شد بر شما پس بوديد بدانها تكذيب‌كنندگان

قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ

گفتند پروردگارا چيره گشت بر ما تيره روزى ما و شديم گروهى گمراهان

رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ

پروردگارا برون آر ما را از آن سپس اگر بازگشتيم همانا مائيم ستمكاران

قالَ اخْسَئُوا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ

گفت گم شويد (نهيبى كه به سگ مى‌زنند) در آن و با من سخن نگوئيد

إِنَّهُ كانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبادِي يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ

همانا بودند گروهى از بندگانم مى‌گفتند پروردگارا ايمان آورديم پس بيامرز ما را و رحم كن بر ما و تويى بهترين رحم‌كنندگان

فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّي أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ

پس برگرفتيدشان مسخره تا فراموشتان كردند ياد مرا و بوديد بديشان خنده‌زنان

إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ

همانا پاداششان دادم امروز بدانچه شكيبا شدند كه ايشانند رستگاران

قالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ

گفت چند مانديد در زمين به شمار ساليان

قالُوا لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَسْئَلِ الْعادِّينَ

گفتند مانديم روزى يا پاره روزى پس بپرس از شمارندگان

قالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلاً لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

گفت نمانديد مگر اندكى اگر بوديد مى دانستيد

أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ

پس آيا پنداشتيد كه شما را آفريديم بيهده و آنكه شما بسوى ما بازنمى‌گرديد

فَتَعالَي اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ

پس برتر است خدا پادشاه حق نيست خدايى جز او پروردگار عرش گرامى

وَ مَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّما حِسابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكافِرُونَ

و آن كو بخواند با خدا خدايى ديگر را كه نيستش حجتى بر آن جز اين نيست كه حسابش نزد پروردگار او است و همانا رستگار نشوند كافران

وَ قُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ

و بگو پروردگارا بيامرز و رحم كن و تويى بهترين رحم‌كنندگان