بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَساءَلُونَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ از چه چيز مى‌پرسند؟

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

از آن خبر مهم بزرگ‌

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ

خبرى كه آن را منكر هستند

كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

انكار نكنند، بزودى خواهند دانست‌

ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

سپس انكار نكنند، بزودى خواهند دانست‌

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً

آيا زمين را مهيا (براى زندگى) نكرده‌ايم‌

وَ الْجِبالَ أَوْتاداً

آيا كوه‌ها را ميخها قرار نداده‌ايم‌

وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً

شما را جفتها (نر و ماده) آفريده‌ايم‌

وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً

خوابتان را مايه راحتى قرار داده‌ايم‌

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً

شب را لباس بخصوصى گردانيده‌ايم‌

وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً

روز را وقت معيشت قرار داده‌ايم‌

وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً

بالاى شما هفت آسمان محكم بنا كرده‌ايم‌

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً

چراغ پر نور و حرارت آفريده‌ايم‌

وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً

از ابرهاى فشارنده آبى ريزان نازل كرده‌ايم‌

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً

تا با آن دانه و علف را برويانيم‌

وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً

و نيز باغاتى انبوه (برويانيم)

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً

روزى داورى وقت تمام شدن اين نظام است‌

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً

روزى كه در صور دميده مى‌شود و دسته دسته مى‌آئيد:

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً

آسمان باز شده و درب‌ها مى‌گردد.

وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً

كوه‌ها به راه افتند و سراب مى‌گردند.

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً

جهنم (در آن روز) كمينگاه است‌

لِلطَّاغِينَ مَآباً

براى اهل طغيان محل رجوع است‌

لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً

روزگارانى در آن مى‌مانند

لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً

در آن نه خنكى مى‌چشند و نه شرابى‌

إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً

مگر آبى جوشان و چركى بد بو

جَزاءً وِفاقاً

كيفرى است موافق اعمالشان‌

إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً

كه آنها حسابى را اميد نمى‌داشتند

وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً

آيات ما را مصرا انكار مى‌كردند

وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً

هر چيز را به طور نوشتن شمرده‌ايم‌

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذاباً

بچشيد كه جز عذاب مزيدتان نمى‌كنيم‌

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

حقا كه متقيان را نجاتى هست‌

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغها و تاكهايى‌

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و زنان سينه بر آمده، و همسال با شوهران‌

وَ كَأْساً دِهاقاً

و كاسه‌اى پر از شراب‌

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

در آنجا نه بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه تكذيب همديگر.

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

پاداش و عطائى است از خدا، به حساب‌

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

پروردگار آسمانها و زمين است كه از طرف او به سخن گفتن مجاز نيستند

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه روح و فرشتگان صف به صف مى‌ايستند، سخن نمى‌گويند مگر آن كس كه خداى رحمان به او اجازه دهد و حرف راست بگويد

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن روز حتمى است، هر كه بخواهد به سوى پروردگارش رجوع صحيحى اتخاذ كند

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه انسان به آنچه دو دستش فرستاده است مى‌نگرد و كافر مى‌گويد: اى كاش خاك مى‌بودم.