بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَساءَلُونَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ از چه چيز از يكديگر پرسش مى‌كنند؟!

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

از خبر بسيار بزرگ (رستاخيز)!

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ

(همان) خبرى كه آنان در مورد آن اختلاف دارند.

كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

هرگز چنين نيست، بزودى خواهند دانست.

ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ

سپس هرگز چنين نيست بزودى خواهند دانست.

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً

آيا زمين را بستر قرار نداديم؟!

وَ الْجِبالَ أَوْتاداً

و كوه‌ها را ميخ‌هايى؟!

وَ خَلَقْناكُمْ أَزْواجاً

و شما را جفت‌هايى آفريديم.

وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً

و خواب شما را (مايه) استراحت قرار داديم،

وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً

و شب را پوششى قرار داديم،

وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً

و روز را (وقت) زندگى قرار داديم،

وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً

و بر فراز شما هفت (آسمان) سخت بنا كرديم.

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً

و (خورشيد را) چراغى فروزان قرار داديم،

وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً

و از (ابرهاى) فشرده آبى ريزان فرو فرستاديم،

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَ نَباتاً

تا بوسيله آن دانه و گياه بيرون آوريم،

وَ جَنَّاتٍ أَلْفافاً

و باغ‌هايى (با درختان) در هم پيچيده.

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً

در حقيقت روز جدايى، معيادگاه است.

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً

روزى كه در شيپور (رستاخيز) دميده شود و گروه گروه آييد.

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً

و آسمان گشوده شود و درهايى (پيدا) شود.

وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً

و كوه‌ها روان شود و سراب گردد.

إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً

در حقيقت جهنم كمينگاه است.

لِلطَّاغِينَ مَآباً

بازگشتگاهى براى طغيان گران است.

لابِثِينَ فِيها أَحْقاباً

در حالى كه در آنجا مدت‌هاى طولانى درنگ كنند.

لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً

در آنجا هيچ سردى و نوشابه‌اى نمى‌چشند،

إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً

جز آبى سوزان و چركاب،

جَزاءً وِفاقاً

(اين) كيفرى موافق (اعمالشان) است.

إِنَّهُمْ كانُوا لا يَرْجُونَ حِساباً

[چرا] كه آنان هرگز اميدى به حساب نداشتند،

وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا كِذَّاباً

و آيات ما را كاملا تكذيب كردند.

وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ كِتاباً

و هر چيزى را در كتابى بر شمرده‌ايم.

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذاباً

پس (به آنان گفته مى‌شود:) بچشيد كه جز عذاب بر شما نمى‌افزاييم!

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

در حقيقت براى پارسايان (خود نگهدار) كاميابى است.

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

(همان) باغ‌ها و انگورها،

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و (دختران) نوجوان همسال،

وَ كَأْساً دِهاقاً

و جامى پر (از شراب بهشتى).

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

كه در آنجا هيچ بيهودگى و تكذيبى نمى‌شنوند.

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

(اين) پاداشى است از سوى پروردگارت در حالى كه بخششى حساب شده است.

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه در بين آن دو است، (همان خداى) گسترده‌مهر؛ در حالى كه از جانب او (اجازه) سخن گفتن ندارند.

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه روح و فرشتگان صف كشيده بپا مى‌خيزند، در حالى كه سخن نمى‌گويند جز كسى كه (خداى) گسترده‌مهر به او رخصت دهد، و مطابق واقع گويد.

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن روز حق است؛ پس هر كس بخواهد (راه) بازگشتى به سوى پروردگارش بر گزيند.

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

در حقيقت ما شما را به عذابى نزديك هشدار داديم؛ روزى كه انسان به دستاورد پيشين خود مى‌نگرد، و كافر مى‌گويد:« اى كاش من خاك بودم! »