قرآن عثمان طه

سوره الهمزة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ واى بر هر بدگوى عيبجويى،


الَّذِي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ

2

كه مالى گرد آورد و برشمردش.


يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ

3

پندارد كه مالش او را جاويد كرده


كَلاَّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ

4

ولى نه! قطعاً در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد.


وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ

5

و تو چه دانى كه آن آتشِ خردكننده چيست؟


نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ

6

آتشِ افروخته خدا [يى‌] است.


الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَي الْأَفْئِدَةِ

7

[آتشى‌] كه به دلها مى‌رسد.


إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ

8

و [آتشى كه‌] در ستونهايى دراز، آنان را در ميان فرامى‌گيرد.


فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ

9

و [آتشى كه‌] در ستونهايى دراز، آنان را در ميان فرامى‌گيرد.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان