قرآن عثمان طه

سوره الهمزة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ

1

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ واى بر هر عيبجوى مسخره‌كننده‌اى!


الَّذِي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ

2

همان كس كه مال فراوانى جمع‌آورى و شماره كرده (بى‌آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)!


يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ

3

او گمان مى‌كند كه اموالش او را جاودانه مى‌سازد!


كَلاَّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ

4

چنين نيست كه مى‌پندارد؛ بزودى در «حطمه» [آتشى خردكننده‌] پرتاب مى‌شود!


وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ

5

و تو چه مى‌دانى «حطمه» چيست؟!


نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ

6

آتش برافروخته الهى است،


الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَي الْأَفْئِدَةِ

7

آتشى كه از دلها سرمى‌زند!


إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ

8

اين آتش بر آنها فروبسته شده،


فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ

9

در ستونهاى كشيده و طولانى!


قاری
ترجمه گویا
انصاریان