قرآن عثمان طه

سوره عبس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّيٰ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ روى درهم كشيد و پشت كرد


أَنْ جاءَهُ الْأَعْميٰ

2

كه آمدش كور


وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّيٰ

3

و چه دانستت شايد او پاكى جويد


أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْريٰ

4

يا يادآور شود پس سود دهدش ياد آوردن


أَمَّا مَنِ اسْتَغْنيٰ

5

اما آنكه بى‌نيازى جست


فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّيٰ

6

پس تواش پذيرفتى


وَ ما عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّيٰ

7

و نيست بر تو كه او پاكى نجويد


وَ أَمَّا مَنْ جاءَكَ يَسْعيٰ

8

و اما آنكه بيامدت مى‌دويد


وَ هُوَ يَخْشيٰ

9

و او مى‌ترسيد


فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّيٰ

10

پس تو از او سرگرمى جستى


كَلاَّ إِنَّها تَذْكِرَةٌ

11

نه چنين است همانا آن است يادآوريى


فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ

12

كه هر كه خواهد ياد آوردش


فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ

13

در نامه‌هايى گرامى


مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ

14

برافراشته پاك‌شده


بِأَيْدِي سَفَرَةٍ

15

به دستهاى پيام‌آورانى


كِرامٍ بَرَرَةٍ

16

گراميانى نيكانى


قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ

17

كشته باد انسان چه ناسپاس است


مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ

18

از چه چيز آفريدش


مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ

19

از نطفه بيافريدش پس مقدر داشتش (اندازه نهادش)


ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ

20

سپس راه را آماده ساختش


ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ

21

پس ميرانيدش و به گور بردش


ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ

22

سپس هر گاه خواست برون آردش


كَلاَّ لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ

23

نه چنين است هنوز نگذارد آنچه فرمودش


فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِليٰ طَعامِهِ

24

پس بنگرد انسان بسوى خوراكش


أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا

25

كه ريختيم ما آب را ريزشى


ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا

26

پس شكافتيم زمين را شكافتنى


فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا

27

پس رويانيديم در آن دانه


وَ عِنَباً وَ قَضْباً

28

و انگورى و خرمايى


وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلاً

29

و زيتونى و خرمابنى


وَ حَدائِقَ غُلْباً

30

و باغچه‌هايى پيچيده


وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا

31

و ميوه‌اى و چمنى


مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

32

بهره‌اى براى شما و براى دامهاى شما


فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ

33

پس گاهى كه آيد خروش كرسازنده


يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ

34

روزى كه گريزد مرد از برادرش


وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ

35

و مادرش و پدرش


وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ

36

و همسرش و فرزندانش


لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ

37

هر مردى از ايشان را است در آن روز كارى كه به خود واداردش


وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ

38

چهره‌هايى است در آن روز گشوده


ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ

39

خندان شادان


وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ

40

و چهره‌هايى در آن روز بر آنها است گردى


تَرْهَقُها قَتَرَةٌ

41

دستخوش سازدش پريشانى


أُولئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ

42

آنانند كافران پرده‌دران


قاری
ترجمه گویا
انصاریان