وَ ما أَنْزَلْنا عَليٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ وَ ما كُنَّا مُنْزِلِينَ
28بعد از او بر قوم او از آسمان لشكرى نفرستاديم، و قشون فرستنده نبودهايم.
إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ خامِدُونَ
29نبود مگر صيحهاى، ناگاه همه مردگان بودند.
يا حَسْرَةً عَلَي الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ
30اى تأسف بر بندگان كه هيچ پيامبرى به سوى آنها نمىآيد، مگر مسخرهاش مىكنند.
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ
31آيا ندانستهاند چه قدر از نسلها را پيش از آنها هلاك كردهايم، كه به سويشان برنمىگردند.
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ
32نيست همه شان مگر آنكه پيش ما جمع شده و براى حسابها حاضر شدهاند،
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
33براى آنها آيت توحيد است زمين مرده كه زندهاش كرديم و از آن دانه رويانديم كه از آن مىخورند.
وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ
34و در آن باغاتى از خرما و انگور قرار داديم و در آن چشمهها شكافتيم.
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ
35تا از ميوه آن بخورند، با آنكه دستشان در آن كار نكرده آيا شكر نمىكنند.
سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ
36منزه است خدايى كه از هر كه زمين مىروياند نر و مادهها را رويانيده و از خود شما و از آنچه نمىدانند.
وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ
37آيت توحيد است بر آنها، شب كه روز را از آن خارج مىكنيم ناگاه در ظلمتند.
وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
38آفتاب تا قرارگاه خود روان است آن تقدير خداى توانا و داناست.
وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّي عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ
39براى ماه منازلى معين كردهايم تا برمىگردد و مانند بند خوشه كهنه خرما مىشود.
لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
40نه آفتاب را سزاست كه ماه را درك كند و نه شب بر روز سبقت تواند كرد و همه در مدارى شناورند.
وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
41و آيت توحيد است براى آنها كه فرزندان آنها را در كشتى پر شده حمل كردهايم.
وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ
42و براى آنها نظير كشتى را آفريديم از آنچه سوار مىشوند.
وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ
43و اگر بخواهيم غرقشان مىكنيم، در آن صورت نه فرياد رسى دارند و نه نجات مىيابند.
إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِليٰ حِينٍ
44مگر بواسطه رحمتى از جانب ما و براى تمتعى تا هنگامى.
وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
45و چون به آنها گفته شود: بترسيد از آنچه در حال و از آنچه پشت سر داريد تا مورد رحمت قرار بگيريد.
وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ
46هيچ آيهاى از آيات خدايشان به آنها نمىآيد مگر آنكه از آن اعراض مىكنند.
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
47و چون به آنها گفته شود: انفاق كنيد از آنچه خدا روزيتان داده، كافران به اهل ايمان مىگويند: آيا اطعام كنيم به آنكه اگر خدا مىخواست اطعامش مىكرد شما جز در ضلالت نيستيد.
وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
48ميگويند: اين وعده قيامت كى خواهد بود اگر راستگويانيد؟
ما يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ
49منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه آنها را در حال اختصام مىگيرد.
فَلا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَ لا إِليٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ
50پس قادر به وصيت نمىشوند و نه پيش خانواده خويش بر مىگردند.
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِليٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ
51و در صور دميده مىشود، ناگاه از قبرها، شتابان بطرف خدا مىروند.
قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هٰذا ما وَعَدَ الرَّحْمٰنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ
52گويند: واى بر ما چه كسى ما را از قبرهايمان برانگيخت، اين روز آنست كه خداى رحمان وعده كرده و پيامبران راست گفتهاند.
إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ
53نبود مگر يك فرياد، پس ناگاه همه در پيش ما جمع شده و براى حساب حاضر شدهاند.
فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
54امروز هيچ كس اصلا مظلوم نمىشود و مجازات نمىشويد مگر آنچه كه مىكرديد.
إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فاكِهُونَ
55حقا كه اهل بهشت امروز در مشغوليت دلنشين شادمانند.
هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فِي ظِلالٍ عَلَي الْأَرائِكِ مُتَّكِئُونَ
56آنها و زنانشان در سايههايى بر تختهايى مزين نشستهاند.
لَهُمْ فِيها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما يَدَّعُونَ
57براى آنهاست ميوه بخصوصى و براى آنهاست آنچه آرزو مىكنند.
سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ
58(براى آنهاست) سلام قولى از جانب خدايى مهربان.
وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ
59(گوئيم) اى گناهكاران امروز از اهل بهشت جدا شويد.
أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
60اى فرزندان آدم آيا به شما توصيه نكردم كه شيطان را عبادت نكنيد كه او براى شما دشمن آشكارى است؟!
وَ أَنِ اعْبُدُونِي هٰذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ
61و مرا بندگى كنيد كه راه راست همين است؟!
وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلاًّ كَثِيراً أَ فَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ
62شيطان مردمان بسيارى را پيش از شما گمراه كرده بود آيا نمىفهميديد؟!
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
63اين است جهنمى كه وعده ميشديد.
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ
64امروز داخل جهنم شويد به علت آنكه كفر مىورزيديد.
الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَليٰ أَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ
65امروز بر دهانهاى آنها مهر ميزنيم، دستهايشان با ما سخن مىگويد و پاهايشان بآنچه مىكردند گواهى مىدهد.
وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَليٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ فَأَنّيٰ يُبْصِرُونَ
66و اگر مىخواستيم چشمهايشان را مىبرديم مىخواستند در راه سبقت جويند (ولى) چطور مىديدند؟
وَ لَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَليٰ مَكانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ
67و اگر مىخواستيم آنها را در مكان خودشان مسخ مىكرديم (آن وقت) نه قدرت ادامه زندگى داشتند و نه به حالت اول باز مىگشتند.
وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ
68كسى را كه عمر بيشتر دادهايم در خلقت وارونهاش مىكنيم آيا نمىفهميد؟!
وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ
69ما به پيامبر شعر نياموختهايم و باو سزاوار نيست، گفته او نيست مگر بيدارى و قرآن آشكار.
لِيُنْذِرَ مَنْ كانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَي الْكافِرِينَ
70تا بترساند كسى را كه عاقل باشد و وعده عذاب بر كافران حتمى گردد.
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينا أَنْعاماً فَهُمْ لَها مالِكُونَ
71آيا ندانستهاند كه ما از آنچه دستمان كار كرده براى آنها چهار پايان آفريدهايم كه به آنها مالكند.
وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَكُوبُهُمْ وَ مِنْها يَأْكُلُونَ
72چهارپايان را براى آنها رام كردهايم، از آنهاست مركوبشان و از آنها مىخورند.
وَ لَهُمْ فِيها مَنافِعُ وَ مَشارِبُ أَ فَلا يَشْكُرُونَ
73برايشان در چهارپايان منافع و نوشيدنيهاست آيا شكر نمىكنند؟!
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ
74جز الله معبودهايى گرفتند كه شايد يارى شوند.
لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ
75معبودها قدرت يارى آنها را ندارند بلكه آنها براى معبودها لشكر آمادهاند.
فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ
76سخن مشركان محزونت نكند، ما آنچه را كه نهان مىدارند و آنچه را كه آشكار مىكنند مىدانيم.
أَ وَ لَمْ يَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ
77آيا انسان نمىداند كه ما او را از نطفهاى آفريديم ناگهان مخاصم آشكارى است.
وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ
78بر ما مثلى زد و خلقت خويش را از ياد برد و گفت: چه كسى زنده مىكند استخوانهايى را كه پوسيدهاند.
قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ
79بگو، زنده مىكند آنكه آنها را بار اول آفريد، او بهر نوع آفرينش داناست.
الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ
80خدايى كه براى شما از درخت سبز آتشى قرار داد كه ناگاه از آن، آتش روشن مىكنيد.
أَ وَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَليٰ وَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ
81آيا آنكه آسمانها و زمين را آفريده قادر نيست امثال مردمان را بيافريند؟ بلى مىتواند او خلاق داناست.
إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
82كارش فقط آنست كه چون چيزى را اراده كند، به او مىگويد: باش و مىشود.
فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
83پس منزه است خدايى كه حكومت همه چيز در دست اوست و به سوى او باز مىگرديد.
Sooreh الصافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صف كشندگان، صف كشيدن مخصوص.
فَالزَّاجِراتِ زَجْراً
2پس قسم به طرد كنندگان طردى به خصوص.
فَالتَّالِياتِ ذِكْراً
3پس قسم به تعقيب كنندگان تعقيبى به خصوص.
إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ
4كه معبود شما يكى است.
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ
5پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است.
إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ
6ما آسمان نزديكتر را به زينتى كه كواكب باشد زينت دادهايم.
وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ
7و آن را از هر شيطان بيفائده حفظ كردهايم.
لا يَسَّمَّعُونَ إِلَي الْمَلَإِ الْأَعْليٰ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ
8به جمعيت اعلى گوش نتوانند داد و از هر طرف زده ميشوند.
دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ
9به جهت طرد و آنها راست عذابى ثابت.
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ
10مگر كسى كه خبرى بربايد ربودن كمى و تعقيب كند او را آتشى نافذ.
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ
11از مشركان بپرس آيا آنها در خلقت محكمترند يا كسانى كه ما آفريدهايم، ما آنها را از گل چسبندهاى آفريدهايم.
بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ
12بلكه تو تعجب مىكنى و آنها مسخره مىكنند.
وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ
13و چون تذكر داده شوند متذكر نمىشوند.
وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
14و چون آيهاى ببينند مسخره مىكنند.
وَ قالُوا إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
15گفتند اين سحر آشكارى است.
أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
16آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوانها گشتيم مبعوث شدگانيم؟!
أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ
17آيا و پدران گذشته ما نيز!
قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ
18بگو: آرى و شما ذليلانيد.
فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ
19بعثت جز يك صيحه نيست ناگاه همه (برخاسته) نگاه مىكنند.
وَ قالُوا يا وَيْلَنا هٰذا يَوْمُ الدِّينِ
20گويند: اى واى بر ما اين روز جزاست.
هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
21اين همان روز داورى است كه آن را انكار مىكرديد.
احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ
22جمع كنيد ظالمان و همسران آنها را و آنچه را كه عبادت مىكردند.
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِليٰ صِراطِ الْجَحِيمِ
23جز خدا، هدايتشان كنيد به راه جهنم.
وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ
24متوقفشان كنيد كه آنها مسئولند.
ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ
25چه شده كه همديگر را يارى نمىكنيد؟!
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
26بلكه آنها امروز تسليم شدگانند.
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ
27رو كرده بعضى بر بعضى از هم سؤال مىكنند.
قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ
28(تابعان به متبوعان) گويند: شما از طرف راست پيش ما مىآمديد.
قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
29گويند: بلكه شما مؤمنان نبوديد.
وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ
30ما بر شما تسلطى نداشتيم بلكه قومى طغيانگر بوديد.
فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ
31وعده عذاب خدا بر ما حتمى شد، ما چشندگان عذاب خواهيم بود.
فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ
32ما شما را گمراه كرديم خود نيز گمراهان بوديم.
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ
33آنها امروز در عذاب شريكند.
إِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
34ما با گناهكاران اين چنين رفتار مىكنيم.
إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
35چون لا اله الا الله به آنها گفته مىشد تكبر مىكردند.
وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ
36و مىگفتند: آيا ما خدايان خويش را به خاطر شاعرى ديوانه ترك كنيم!
بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
37ديوانه نيست، بلكه دين حق آورده و پيامبران را تصديق كرده است.
إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلِيمِ
38شما حتما چشنده عذاب دردناك خواهيد بود.
وَ ما تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
39مجازات نمىشويد مگر آنچه را كه مىكرديد.
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
40مگر بندگان خالص شده خدا.
أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
41كه آنها را رزقى معين هست.
فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ
42ميوهها و آنها محترمين هستند.
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
43در بهشتهاى پر نعمت مىباشند.
عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ
44بر تختهايى بخصوص مقابل هم نشستهاند.
يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ
45شرابى از چشمهاى جارى بر آنها گردانده مىشود.
بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ
46سفيد و يكپارچه لذت است نوشندگان را.
لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ
47در آن دردسر نيست و از آن مست نمىشوند.
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ
48در نزد آنها است حوريان بزرگ چشم و كوتاه نگاه.
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
49گويا آنها تخمهاى پنهانند.
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ
50پس رو كرده بعضى بر بعضى سؤال مىكنند.
قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ
51گويندهاى از آنها مىگويد: من در دنيا آشنايى داشتم.
يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ
52مىگفت: آيا تو از باور كنندگانى؟
أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدِينُونَ
53وقتى كه ما مىميريم و خاك و استخوانها مىشويم آيا زنده شده و مجازات مىشويم؟
قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
54گويد: آيا از حال رفيق من با خبريد؟
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَواءِ الْجَحِيمِ
55سر بلند كرده او را در وسط آتش مىبيند.
قالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ
56گويد: به خدا قسم نزديك بودى ساقطم كنى.
وَ لَوْلا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
57اگر توفيق خدايم نبود از حاضر شدگان در آتش بودم.
أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
58آيا ما مردگان نخواهيم بود.
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
59مگر مرگ اولى را و ما عذاب شدگان نخواهيم بود؟
إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
60حقا كه اين نجات بزرگى است.
لِمِثْلِ هٰذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ
61براى اين پاداش عاملان عمل كنند.
أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
62آيا اين نعمت بهتر است يا درخت زقوم؟
إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ
63ما آن را براى ظالمان عذاب قرار دادهايم.
إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
64آن، درختى است كه در قعر جهنم مىرويد.
طَلْعُها كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّياطِينِ
65ميوه آن گويى رؤس شياطين است.
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ
66اهل آتش از آن مىخورند و از آن شكمهاى خود را پر مىكنند.
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ
67سپس بر آن زقوم، خليطى از آب جوشان دارند.
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَي الْجَحِيمِ
68سپس رجوعشان به طرف آتش است.
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ
69آنها پدران خويش را در ضلالت يافتند.
فَهُمْ عَليٰ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ
70آنها بر آثار پدران كشيده مىشوند.
وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
71پيش از اهل مكه، بيشتر گذشتگان گمراه شدند.
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ
72در ميان آنها انذار كنندگان فرستاديم.
فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ
73بنگر عاقبت انذار شدگان چه شد؟
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
74مگر بندگان خالص شده خدا.
وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
75نوح ما را ندا كرد، بهتر جواب دهندهايم.
وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
76او و خانوادهاش را از اندوه بزرگ نجات داديم.
وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ
77ذريه او را باقى ماندهها قرار داديم.
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
78دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.
سَلامٌ عَليٰ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ
79سلام بر نوح در ميان مردمان.
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
80ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مىدهيم.
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
81او از بندگان مؤمن ماست.
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
82سپس آخر ماندهها را غرق كرديم.
وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ
83ابراهيم از شيعه نوح است.
إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
84ياد آر كه با قلبى سالم به طرح پروردگارش آمد.
إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ
85ياد آر كه به پدرش و قومش گفت چه چيز را بندگى مىكنيد؟
أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
86آيا به دروغ خدايانى جز خدا قصد مىكنيد؟
فَما ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ
87گمان شما به خداى جهان چيست؟
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
88به ستارگان نگاه كرد.
فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ
89گفت: من مريضم.
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
90پشتكنان از او رو گرداندند.
فَراغَ إِليٰ آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ
91به سوى معبودهاى آنها رفت و گفت آيا نميخوريد؟
ما لَكُمْ لا تَنْطِقُونَ
92چرا سخن نمىگوئيد؟
فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ
93بر آنها رفت و با دست آنها را مىزد.
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
94مردم شتابان رو به ابراهيم كردند.
قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ
95گفت: آيا عبادت مىكنيد به آنچه مىتراشيد؟
وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ
96خدا شما و آنچه را كه مىكنيد آفريده است.
قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
97گفتند براى او بنائى بسازيد و او را در آتش بزرگ بياندازيد.
فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ
98به او قصد حيله كردند، مغلوبشان گردانديم.
وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِليٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ
99گفت: من به سوى پروردگارم مىروم حتما هدايتم مىكند.
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
100خدايا فرزندى از نيكوكاران بر من عطا كن.
فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ
101پسرى بردبار را به او مژده داديم.
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَريٰ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَريٰ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
102چون با پدرش بجوانى رسيد، ابراهيم گفت: فرزند عزيزم من در خواب مىبينم كه تو را ذبح مىكنم، به بين چه نظرى دارى؟ گفت: پدرم آنچه را كه مأمور هستى بكن انشاء الله. مرا از صبر كنندگان مىيابى.
فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ
103چون هر دو تسليم شدند و او را بر پيشانى به خاك گذاشت.
وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ
104و ندايش كرديم كه اى ابراهيم.
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
105حقا كه خوابت را خوب عمل كردى، ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مىدهيم.
إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ
106حقا كه اين امتحان آشكارى است.
وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
107و قربانى بزرگ را از او عوض داديم.
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
108و دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.
سَلامٌ عَليٰ إِبْراهِيمَ
109سلام از ما بر ابراهيم.
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
110بدينسان نيكوكاران را پاداش مىدهيم.
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
111او از بندگان مؤمن ما بود
وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ
112ولادت اسحاق را به او مژده داديم كه پيامبرى از صالحان خواهد بود.
وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَليٰ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ
113بر او و بر اسحاق بركت گذاشتيم و از نسل آن دو نيكوكار و آشكارا ظالم به نفس هست.
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ
114حقا كه به موسى و هارون عنايت كرديم
وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
115آن دو و قوم آنها را از غصه بزرگ نجات داديم.
وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ
116آنها را يارى كرديم تا پيروز شدند.
وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ
117به آن دو كتابى روشنگر داديم.
وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ
118و آن دو را براه راست هدايت نموديم.
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ
119و بر آن دو در آيندگان دعوتشان را باقى گذاشتيم.
سَلامٌ عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ
120سلام بر موسى و هارون.
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
121ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.
إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
122حقا كه آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.
وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
123الياس از پيامبران بود.
إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ
124ياد آر كه بقوم خويش گفت: آيا از خدا نميترسيد؟ ..
أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ
125آيا بت «بعل» را ميخوانيد و بهترين خالقان را ترك ميكنيد؟.
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
126الله را ترك ميكنيد كه پروردگار شما و پدران گذشته شماست.
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
127الياس را تكذيب كردند، آنها حاضر شدگانند.
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
128مگر بندگان خالص شده خدا (از قوم او).
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
129بر او دعوتش را در آيندگان باقى گذاشتيم.
سَلامٌ عَليٰ إِلْياسِينَ
130سلام بر الياس.
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
131ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
132او از بندگان مؤمن ما بود.
وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
133لوط از پيامبران بود.
إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
134ياد آر كه او و خانوادهاش را همگى نجات داديم.
إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ
135مگر پير زنى را كه در ميان ماندگان ماند.
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
136آن گاه ديگران را هلاك كرديم.
وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ
137شما اهل مكه در حال صبح كردن بر خرابه آنها مىگذريد.
وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ
138و در شب، آيا تعقل نميكنيد؟!
وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
139يونس از پيامبران بود.
إِذْ أَبَقَ إِلَي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
140ياد آر كه خشمگين به كشتى پر شده آمد.
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ
141قرعه انداخت و از مغلوبان شد.
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ
142ماهى او را بلعيد حال آنكه ملامت گر بود.
فَلَوْلا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ
143اگر نبود كه او از جمله مسبحين بود.
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
144قطعا تا به محشر در شكم ماهى مىماند.
فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ
145او را به آن مكان خالى انداختيم.
وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ
146و بر او درخت كدو رويانديم.
وَ أَرْسَلْناهُ إِليٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
147و او را بر جمعى كه بيشتر از صد هزار بودند فرستاديم.
فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِليٰ حِينٍ
148ايمان آوردند تا دم مرگ متاعشان داديم.
فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ
149از مشركان بپرس آيا براى خدايت دختران و براى آنها پسران هست؟!
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ
150يا ملائكه را زنان آفريديم و آنها تماشاگر بودند؟!
أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
151بدان كه آنها از روى افتراء مىگويند:
وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ
152خدا فرزند زائيده است آنها حتما دروغگويانند.
أَصْطَفَي الْبَناتِ عَلَي الْبَنِينَ
153آيا دختران را بر پسران برگزيده است؟
ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
154چه شده بر شما چه مىگويند؟!
أَ فَلا تَذَكَّرُونَ
155آيا متذكر نمىشويد؟!
أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ
156يا بر اين گفته دليلى آشكار داريد؟!
فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
157اگر راستگوييد نوشتهتان را بياوريد.
وَ جَعَلُوا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
158ميان خدا و جن نسب جعل كردند حال آنكه جن دانستهاند كه در عذاب حاضر شدگانند.
سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
159منزه است خدا از آنچه وصف مىكنند.
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
160مگر بندگان خالص شده خدا.
فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ
161شما مشركان و آنچه مىپرستيد.
ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ
162نيستيد به فتنه اندازنده.
إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ
163مگر كسى را كه داخل شونده جحيم است.
وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ
164از ما ملائكه كسى نيست مگر آنكه براى او مقام معلومى است.
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
165ما هستيم صف كشندگان.
وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
166و ما هستيم تسبيح گويان.
وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ
167حقا كه آنها مىگويند:
لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ
168اگر در نزد ما كتابى از گذشتگان بود.
لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
169حتما بندگان خالص خدا مىبوديم.
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
170قرآن را انكار كردند، بزودى مىدانند.
وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ
171وعده نصرت ما بندگان فرستادهمان از پيش گذشته است،
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ
172آنها، فقط آنها هستند يارى شدگان.
وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ
173و لشكر ما فقط آنها هستند پيروزان.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ
174از مشركان تا مدتى چشم به پوش.
وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
175منتظرشان باش بزودى خواهند ديد.
أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ
176آيا در عذاب ما عجله مىكنند؟!
فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ
177چون به ديارشان نازل شود روزگار انذار شدگان بد خواهد بود.
وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ
178از آنها تا مدتى چشم به پوش.
وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
179منتظر باش به زودى مىدانند.
سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
180منزه است پروردگارت كه صاحب عزت است از آنچه توصيف مىكنند.
وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ
181سلام از ما بر پيامبران.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ
182و حمد خدا را كه رب العالمين است.
Sooreh ص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ صاد، قسم به قرآن بيدارگر (كه تو از پيامبرانى).
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ
2ليكن كافران در امتناع و مخالفتند.
كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ
3چه بسا مردمانى كه پيش از آنها هلاك كرديم، فرياد بر آوردند ولى وقت فرار نبود.
وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْكافِرُونَ هٰذا ساحِرٌ كَذَّابٌ
4و تعجب كردند از آنكه انذار كننده از خودشان بر آنها آمد، كافران گفتند اين جادوگر و دروغگو است.
أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ عُجابٌ
5آيا خدايان را يك خدا كرده است اين چيز عجيبى است.
وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَليٰ آلِهَتِكُمْ إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ يُرادُ
6اشراف آنها به راه افتادند كه برويد و در حمايت خدايان استقامت كنيد كه اين كار پسنديده ايست.
ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هٰذا إِلَّا اخْتِلاقٌ
7ما اين سخنان را در طريقههاى اخير نشنيدهايم، اين جز افترا نيست.
أَ أُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذابِ
8آيا قرآن از ميان ما بر او نازل شده است؟ بلكه آنها از قرآن من در شك هستند بلكه عذاب مرا نچشيدهاند.
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ
9يا خزائن رحمت پروردگار توانا و عطاگر در نزد آنهاست؟
أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ
10يا حكومت آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دوست خاص آنهاست؟ پس در وسيلهها بالا روند.
جُنْدٌ ما هُنالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزابِ
11آنها گروهى اندك هستند در آنجا و از جمله احزاب منهزم شدهاند.
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ
12پيش از آنها قوم نوح و عاد و فرعون صاحب ميخها، پيامبران را انكار كردند.
وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ أُولئِكَ الْأَحْزابُ
13و قوم ثمود و قوم لوط و اهل بيشه، كه احزاب همانها هستند.
إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ
14همه آنها پيامبران را تكذيب كردند عقاب من بر آنها حتمى شد.
وَ ما يَنْظُرُ هٰؤُلاءِ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ
15اهل مكه منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه براى آن مهلتى نيست.
وَ قالُوا رَبَّنا عَجِّلْ لَنا قِطَّنا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسابِ
16و گفتند: پروردگارا بهره ما را از عذاب به زودى برسان.
اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ
17صبر كن بر آنچه مشركان مىگويند و ياد كن بنده ما داود نيرومند را، كه بسيار متوجه خدا بود.
إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ
18ما كوهها را مسخر كرديم كه بامداد و عصر با داود به خدا تسبيح مىكردند.
وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ
19پرندگان جمع شده را نيز كه همه با او هم صدا بودند.
وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ
20حكومت او را قوى كرديم، به او حكمت و قضاوت به حق داديم.
وَ هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ
21آيا خبر اهل خصومت به تو رسيده كه از ديوار محراب داود بالا رفتند؟
إِذْ دَخَلُوا عَليٰ داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغيٰ بَعْضُنا عَليٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا إِليٰ سَواءِ الصِّراطِ
22وقتى كه بر داود وارد شدند از آنها ترسيد گفتند. نترس ما دو نفر خصم هستيم كه بعضى بر بعضى ظلم كرده، ميان ما به حق داورى كن، ظلم نكن، ما را به وسط راه هدايت نما.
إِنَّ هٰذا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ أَكْفِلْنِيها وَ عَزَّنِي فِي الْخِطابِ
23اين برادر من است كه نود و نه ميش دارد، من فقط يك ميش دارم، گويد: مرا به آن كفيل كن و در سخن بر من غلبه كرده است.
قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِليٰ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ
24داود گفت: با سؤال ميش تو براى افزودن به ميشهاى خود، بر تو ظلم كرده است بسيارى از شركاء بعضى بر بعضى ظلم مىكنند مگر آنان كه اهل ايمان و اعمال صالحند و آنها كم هستند، داود دانست كه او را امتحان كرديم آمرزش خواست، با خضوع به زمين افتاد و توبه كرد.
فَغَفَرْنا لَهُ ذٰلِكَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ
25ما اين خطا را بر او بخشوديم و براى او نزد ما مقام بزرگ و بازگشت خوبى است.
يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَويٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ
26اى داود ما تو را جانشين قرار داديم، ميان مردم به حق داورى كن، پيرو هواى نفس مباش كه تو را از راه خدا گمراه كند آنان كه از راه خدا گمراه مىشوند، براى آنها عذاب شديدى هست كه روز حساب را از ياد بردهاند.
وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ذٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ
27ما آسمان و زمين و آنچه را كه ميان آن دوست، باطل نيافريدهايم، اين گمان كافران است واى بر كافران از آتش.
أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ
28يا قرار مىدهيم كسانى را كه ايمان آورده و عمل صالح كردهاند مانند مفسدان در روى زمين، يا قرار مىدهيم متقين را مانند فاجران؟
كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ
29اين كتابى است كه بر تو نازل كردهايم با بركت است، تا آيات آن را تدبر كنند و تا خردمندان متذكر گردند.
وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ
30به داود، پسرش سليمان را عطا كرديم بهتر بندهايست، كه بسيار رجوع كننده بوده.
إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ
31ياد آر كه وقت عصر، اسبان اصيل بر سه پا ايستاده بر او عرضه شد.
فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّي تَوارَتْ بِالْحِجابِ
32گفت: من دوستى اسبان را بر ياد پروردگارم اختيار كردم تا آفتاب در پرده نهان شد.
رُدُّوها عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ
33اسبان را بر من برگردانيد، آن گاه شروع كرد به دست كشيدن بر ساقها و گردنهاى آنها.
وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَليٰ كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ
34سليمان را امتحان كرديم و بر تخت او پيكرى انداختيم آن گاه به سوى خدا برگشت.
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
35گفت: پروردگارا مرا بيامرز و حكومتى عطا كن كه به كسى بعد از من سزاوار نباشد كه تو بسيار عطا كنندهاى.
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ
36پس باد را براى او مسخر كرديم كه به فرمان او به هر جا كه اراده مىكرد به آرامى مىرفت.
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ
37و شياطين را كه بنا و غواص بودند.
وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ
38و شياطين ديگر كه در زنجيرها قرين هم شده بودند.
هٰذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ
39اين است عطاى بيحساب ما، عطاء كن يا امساك نما.
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ
40سليمان را نزد ما منزلت بزرگ و بازگشت بهترى است.
وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ ناديٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ
41ياد كن بنده ما ايوب را كه پروردگارش را ندا كرد، كه شيطان مرا رنج و عذاب مىدهد.
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هٰذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ
42(گفتم) با پايت راه برو، كه اين محل شستشو است، خنك و نوشيدنى است.
وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِكْريٰ لِأُولِي الْأَلْبابِ
43و نيز اهل او و مانند اهل او را به او داديم از براى رحمت خاصى از جانب ما و براى بيدارى، براى خردمندان.
وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ
44به دستت مشتى چوب بر گير و با آن بزن و نقض عهد مكن، ما او را صبور يافتيم بهتر بنده و بيشتر متوجه خدا بود.
وَ اذْكُرْ عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ
45ياد آر بندگان ما ابراهيم و اسحق و يعقوب را، كه صاحبان نيرو و بصيرت بودند.
إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَي الدَّارِ
46ما آنها را با خصلتى پاك كه يادآورى آخرت بود، خالص نموديم.
وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ
47و آنها نزد ما از برگزيدگان و از نيكان بودند.
وَ اذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ
48ياد آر اسماعيل و يسع و ذى الكفل را كه همه از نيكان بودند.
هٰذا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
49اين تذكر است، و همه متقيان را بازگشت خوبى هست.
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ
50بهشتهاى جاريشان كه درهايشان باز است.
مُتَّكِئِينَ فِيها يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ
51در آن بر تختها نشستهاند، مىخواهند ميوه زياد و نوشيدنى را.
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ
52و در نزد آنهاست زنان كوتاه نگاه همسال.
هٰذا ما تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسابِ
53اين است آنچه براى روز حساب وعده مىشويد.
إِنَّ هٰذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ
54اين است رزق ما كه تمام ناشدنى است.
هٰذا وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ
55اين است، طاغيان را بازگشت بدى هست.
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمِهادُ
56جهنم كه بر آن داخل مىشوند و مهياى بدى است.
هٰذا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ
57اين آب جوشان و چرك است بچشيد آن را.
وَ آخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْواجٌ
58و حميم ديگرى مانند آن كه انواع مىباشند.
هٰذا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ لا مَرْحَباً بِهِمْ إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ
59اين فوجى است كه با شما داخل آتش مىشود، فراخى مباد آنها را كه داخل آتش مىشوند.
قالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَباً بِكُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنا فَبِئْسَ الْقَرارُ
60گويند: بلكه شما را فراخى مباد كه شما آن را براى ما مقدم كرديد، آتش بد قرارگاه است.
قالُوا رَبَّنا مَنْ قَدَّمَ لَنا هٰذا فَزِدْهُ عَذاباً ضِعْفاً فِي النَّارِ
61گويند: پروردگارا هر كه اين را براى ما پيش فرستاده در آتش عذاب او را مضاعف كن.
وَ قالُوا ما لَنا لا نَريٰ رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ
62و گويند: چه شده بر ما، مردانى كه از اشرار مىشمرديم نمىبينيم؟
أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ
63آيا آنها را مسخره گرفته (و اشتباه كرديم) يا چشمهايمان از آنها منحرف شده است؟
إِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ
64اين حق است يعنى مخاصمه اهل آتش.
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ
65بگو من فقط انذار كنندهام، معبودى جز خداى يكتا و غالب نيست.
رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
66پرورش دهنده آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، توانا و آمرزنده است.
قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ
67بگو: قرآن خبر بزرگى است.
أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ
68شما از آن رو گردانيد.
ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْليٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ
69من به جمعيت بالاتر، آن گاه كه اختصام مىكردند علمى نداشتم.
إِنْ يُوحيٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
70فقط به من وحى مىشود كه من انذار كننده آشكارى هستم.
إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ
71ياد كن كه خدايت به ملائكه فرمود: من بشرى از گل خواهم آفريد.
فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ
72چون او را ساختم و در او از روح خود دميدم بر او سجدهكنان بيافتيد.
فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ
73ملائكه همه و تمامى سجده كردند.
إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ
74مگر ابليس كه تكبر كرد و از كافران گرديد.
قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ
75خدا فرمود، اى ابليس چه عامل مانع شد از سجدهات به آنچه با دو دست خود آفريدهام آيا خودت را بزرگ ديدى و يا از بزرگان هستى؟
قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ
76گفت: من بهتر از او هستم، مرا از آتش و او را از گلى آفريدهاى.
قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ
77فرمود از آنجا خارج شو، تو رانده شدهاى.
وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِليٰ يَوْمِ الدِّينِ
78لعنت من تا روز جزا بر تو است.
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
79گفت: خدايا تا روزى كه مبعوث مىشوند مهلتم ده.
قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ
80فرمود: تو از مهلت شدگانى.
إِليٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
81تا وقت روز معين.
قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
82گفت: به عزتت سوگند، همهشان را گمراه خواهم كرد.
إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ
83مگر بندگانت از آنها كه خالص شدهاند.
قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ
84فرمود: سخن من حق است، حق را مىگويم.
لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ
85به طور حتم و يقين. جهنم را از تو و پيروان تو پر خواهم كرد.
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ
86بگو: از شما پاداشى نمىخواهم و من از اهل تصنع نيستم.
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ
87نيست قرآن مگر بيدارى، جهانيان را.
وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ
88حتما (صدق بودن) خبر آن را بعد از زمانى خواهيد دانست.
Sooreh الزمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ اين كتاب از جانب خداى توانا و حكيم نازل شده است.
إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ
2ما اين كتاب حق را به تو نازل كردهايم خدا را پرستش كن در حالى كه عبادت را براى او خالص كردهاى.
أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَي اللَّهِ زُلْفيٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي ما هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفَّارٌ
3بدانيد فقط عبادت خالص براى خداست، كسانى كه جز خدا سرپرستان گرفتهاند و مىگويند ما اينها را عبادت نمىكنيم مگر براى آنكه ما را بخدا نزديك كنند، خدا ميان آنها در آنچه اختلاف مىكنند داورى خواهد كرد، خدا كسى را كه دروغگو و كافر است هدايت نمىكند.
لَوْ أَرادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفي مِمَّا يَخْلُقُ ما يَشاءُ سُبْحانَهُ هُوَ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ
4اگر خدا مىخواست فرزندى اخذ كند، از آنچه مىآفريند برميگزيد، منزه است او، فقط اوست خداى واحد و قهار.
خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَي النَّهارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهارَ عَلَي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّي أَلا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
5آسمانها و زمين را بحق آفريد، شب را بر روز و روز را بر شب مىپيچد، آفتاب و ماه را رام كرده، همه تا مدتى معين روانند، بدانيد كه فقط اوست توانا و آمرزنده.
خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنّيٰ تُصْرَفُونَ
6شما را از يك شخص تنها آفريد، سپس زوج او را از جنس خود قرار داد، براى شما هشت جفت چهار پايان به وجود آورد، در شكمهاى مادرانتان به تدريج شما را مىآفريند در ظلمتهاى سه گانه، آن خدا پروردگار شماست، حكومت او راست، الهى جز او نيست ...
إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لا يَرْضيٰ لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
7اگر كفران كنيد خدا از شما بىنياز است براى بندگان كفران را خوش ندارد و اگر شكر گذار باشيد آن را براى شما خودش دارد، هيچ نفس متحمل گناه ديگرى نمىشود، آن گاه بازگشت شما به سوى خداست از حقائق اعمالتان به شما خبر مىدهد.
وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ
8چون به انسان بد حالى رسد، خدايش را در حال انابه ميخواند، سپس چون نعمتى به او عطا كرد گرفتارى خويش را كه خدا را به سوى آن مىخواند از ياد مىبرد و براى خدا شريكان قرار مىدهد، تا از راه خدا گمراه كند، بگو از كفر خود كمى لذت ببر كه تو از اهل آتشى.
أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ
9يا آنكه در ساعات شب ساجد و قائم است، از آخرت مىترسد و به رحمت خدايش اميدوار است، بگو: آيا آنان كه مىدانند و آنان كه نمىدانند برابر هستند، فقط خردمندان متذكر مىشوند.
قُلْ يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةٌ إِنَّما يُوَفَّي الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ
10بگو: اى بندگان مؤمن من، از پروردگارتان بترسيد، براى آنان كه در اين دنيا كار خوب كردهاند، پاداش خوبى هست، زمين خدا وسيع است، صابران بىحساب اجر مىبرند.
قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ
11بگو: من مأمورم كه خدا را عبادت كنم در حالى كه خالص كننده عبادت براى خدايم
وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ
12و مأمورم كه اولين مسلمان باشم.
قُلْ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
13بگو: اگر معصيت خدا كنم از عذاب روز بزرگ مىترسم.
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِينِي
14بگو: خدا را بندگى مىكنم با اخلاص عبادتم به او.
فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا ذٰلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ
15جز خدا هر چه را مىخواهيد عبادت كنيد، بگو: زيانكاران كسانى مىباشند كه خود و اهل خويش را در قيامت به زيان انداختهاند، بدانيد كه خسران آشكار همين است.
لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ
16آنها را از بالاى سر و از پائين، پردههايى از آتش است، واقع اين است، خدا با اين كلام بندگان خويش را بيم مىدهد، بندگانم از من بترسيد.
وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَي اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْريٰ فَبَشِّرْ عِبادِ
17كسانى كه از عبادت بتها اجتناب كرده و به خدا باز گشتهاند، براى آنهاست بشارت بندگان مرا بشارت بده.
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ
18بندگان من آنهايند، كه سخن را مىشنوند و به نيكوتر آن تابع مىشوند، آنها هدايت شده خدايند و آنها خردمندانند.
أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ أَ فَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ
19آيا آنكه وعده عذاب بر او حتمى شده، آيا تو مىتوانى نجات بدهى آنكه را كه در آتش است.
لٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِها غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعادَ
20اما آنان كه از پروردگارشان تقوا داشتهاند آنها را غرفههايى است بنا شده بالاى غرفههايى. نهرها از زير آنها روان است، وعده خداست، خدا در وعدهاش تخلف نمىكند.
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطاماً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَذِكْري لِأُولِي الْأَلْبابِ
21آيا ندانستهاى كه خدا از آسمان آبى نازل كرد و آن را در جويها داخل نمود، سپس بواسطه آن زرعى كه داراى انواع گوناگون است خارج مىكند، سپس خشكيده مىگردد، در آن تذكرى است خردمندان را.
أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَليٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
22آيا آنكه خدا سينهاش را براى اسلام آوردن وسعت داده (مانند قسى القلب است؟) واى به آنهايى كه قلوبشان از ياد خدا قسى و غافل شده است و آنان در گمراهى آشكار قرار دارند.
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِليٰ ذِكْرِ اللَّهِ ذٰلِكَ هُدَي اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ
23خدا بهترين كلام را نازل كرده است، كتابى متشابه و ملتئم، پوستهاى آنان كه از خدا مىترسند، از ياد آن مىلرزد، سپس جلود و قلوبشان به ياد خدا آرام مىگيرد، آن هدايت خداست، هر كه خدا اضلالش كند راهنمايى ندارد.
أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ
24آيا آنكه عذاب بد را با صورتش دفع مىكند (مانند ايمن از عذاب است؟) گفته شود به ظالمان بچشيد كارى را كه مىكرديد.
كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ
25آنان كه پيش از اهل مكه بودند، پيامبران را تكذيب كردند، عذاب از جاى ندانسته به آنها آمد.
فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ
26پس خدا خوارى را در دنيا به آنها چشانيد، البته عذاب آخرت بزرگتر است اى كاش مىدانستند.
وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
27براى مردم در اين قرآن از هر مثل، مثل زديم تا پند گيرند.
قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
28قرآنى واضح، بدون كجى، تا از شرك و كفر بپرهيزند.
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ
29خدا مثلى زده است، مردى را كه در او شريكان بد خلق و مخالف هست و مردى را كه مخصوص و خالص است فقط به مردى، آيا اين دو نفر در صفت و حالت برابراند؟
إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ
30تو خواهى مرد، آنها نيز خواهند مرد.
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ
31سپس شما روز قيامت نزد خدايتان مخاصمه خواهيد كرد