قرآن عثمان طه

Wa Mā 'Anzalnā `Alá Qawmihi Min Ba`dihi Min Jundin Mina As-Samā'i Wa Mā Kunnā Munzilīna

28

پس از [شهادت‌] وى هيچ سپاهى از آسمان بر قومش فرود نياورديم و [پيش از اين هم‌] فروفرستنده نبوديم.


'In Kānat 'Illā Şayĥatan Wāĥidatan Fa'idhā Hum Khāmidūna

29

تنها يك فرياد بود و بس. و بناگاه [همه‌] آنها سرد بر جاى فسردند.


Yā Ĥasratan `Alá Al-`Ibādi Mā Ya'tīhim Min Rasūlin 'Illā Kānū Bihi Yastahzi'ūn

30

دريغا بر اين بندگان! هيچ فرستاده‌اى بر آنان نيامد مگر آنكه او را ريشخند مى‌كردند.


'Alam Yarawā Kam 'Ahlaknā Qablahum Mina Al-Qurūni 'Annahum 'Ilayhim Lā Yarji`ūna

31

مگر نديده‌اند كه چه بسيار نسلها را پيش از آنان هلاك گردانيديم كه ديگر آنها به سويشان بازنمى‌گردند؟


Wa 'In Kullun Lammā Jamī`un Ladaynā Muĥđarūna

32

و قطعاً همه آنان در پيشگاه ما احضار خواهند شد.


Wa 'Āyatun Lahumu Al-'Arđu Al-Maytatu 'Aĥyaynāhā Wa 'Akhrajnā Minhā Ĥabbāan Faminhu Ya'kulūna

33

و زمين مرده، برهانى است براى ايشان، كه آن را زنده گردانيديم و دانه از آن برآورديم كه از آن مى‌خورند.


Wa Ja`alnā Fīhā Jannātin Min Nakhīlin Wa 'A`nābin Wa Fajjarnā Fīhā Mina Al-`Uyūni

34

و در آن [زمين‌] باغهايى از درختان خرما و تاك قرار داديم و چشمه‌ها در آن روان كرديم.


Liya'kulū Min Thamarihi Wa Mā `Amilat/hu 'Aydīhim 'Afalā Yashkurūna

35

تا از ميوه آن و [از] كاركردِ دستهاىِ خودشان بخورند، آيا باز [هم‌] سپاس نمى‌گزارند؟


Subĥāna Al-Ladhī Khalaqa Al-'Azwāja Kullahā Mimmā Tunbitu Al-'Arđu Wa Min 'Anfusihim Wa Mimmā Lā Ya`lamūna

36

پاك [خدايى‌] كه از آنچه زمين مى‌روياند و [نيز] از خودشان و از آنچه نمى‌دانند، همه را نر و ماده گردانيده است.


Wa 'Āyatun Lahumu Al-Laylu Naslakhu Minhu An-Nahāra Fa'idhā Hum Mužlimūna

37

و نشانه‌اى [ديگر] براى آنها شب است كه روز را [مانند پوست‌] از آن برمى‌كنيم و بناگاه آنان در تاريكى فرو مى‌روند.


Wa Ash-Shamsu Tajrī Limustaqarrin Lahā Dhālika Taqdīru Al-`Azīzi Al-`Alīmi

38

و خورشيد به [سوى‌] قرارگاه ويژه خود روان است. تقديرِ آن عزيز دانا اين است.


Wa Al-Qamara Qaddarnāhu Manāzila Ĥattá `Āda Kāl`urjūni Al-Qadīmi

39

و براى ماه منزلهايى معين كرده‌ايم، تا چون شاخكِ خشكِ خوشه خرما برگردد.


Lā Ash-Shamsu Yanbaghī Lahā 'An Tudrika Al-Qamara Wa Lā Al-Laylu Sābiqu An-Nahāri Wa Kullun Fī Falakin Yasbaĥūna

40

نه خورشيد را سِزَد كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى جويد، و هر كدام در سپهرى شناورند.


Wa 'Āyatun Lahum 'Annā Ĥamalnā Dhurrīyatahum Fī Al-Fulki Al-Mashĥūni

41

و نشانه‌اى [ديگر] براى آنان اينكه: ما نياكانشان را در كشتىِ انباشته، سوار كرديم.


Wa Khalaqnā Lahum Min Mithlihi Mā Yarkabūna

42

و مانند آن براى ايشان مركوبها [ى ديگرى‌] خلق كرديم.


Wa 'In Nasha' Nughriqhum Falā Şarīkha Lahum Wa Lā Hum Yunqadhūna

43

و اگر بخواهيم غرقشان مى‌كنيم و هيچ فريادرسى نمى‌يابند و روىِ نجات نمى‌بينند.


'Illā Raĥmatan Minnā Wa Matā`āan 'Ilá Ĥīnin

44

مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازيم.


Wa 'Idhā Qīla Lahumu Attaqū Mā Bayna 'Aydīkum Wa Mā Khalfakum La`allakum Turĥamūna

45

و چون به ايشان گفته شود: «از آنچه در پيش رو و پشت سر داريد بترسيد، اميد كه مورد رحمت قرار گيريد» [نمى‌شنوند].


Wa Mā Ta'tīhim Min 'Āyatin Min 'Āyāti Rabbihim 'Illā Kānū `Anhā Mu`riđīna

46

و هيچ نشانه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان بر آنان نيامد، جز اينكه از آن رويگردان شدند.


Wa 'Idhā Qīla Lahum 'Anfiqū Mimmā Razaqakumu Allāhu Qāla Al-Ladhīna Kafarū Lilladhīna 'Āmanū 'Anuţ`imu Man Law Yashā'u Allāhu 'Aţ`amahu 'In 'Antum 'Illā Fī Đalālin Mubīnin

47

و چون به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق كنيد»، كسانى كه كافر شده‌اند، به آنان كه ايمان آورده‌اند، مى‌گويند: «آيا كسى را بخورانيم كه اگر خدا مى‌خواست [خودش‌] وى را مى‌خورانيد؟ شما جز در گمراهىِ آشكارى [بيش‌] نيستيد.»


Wa Yaqūlūna Matá Hādhā Al-Wa`du 'In Kuntum Şādiqīna

48

و مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، پس اين وعده [عذاب‌] كى خواهد بود؟»


Mā Yanžurūna 'Illā Şayĥatan Wāĥidatan Ta'khudhuhum Wa Hum Yakhişşimūna

49

جز يك فرياد [مرگبار] را انتظار نخواهند كشيد كه هنگامى كه سرگرم جدالند غافلگيرشان كند.


Falā Yastaţī`ūna Tawşiyatan Wa Lā 'Ilá 'Ahlihim Yarji`ūna

50

آن گاه نه توانايى وصيّتى دارند و نه مى‌توانند به سوى كسان خود برگردند.


Wa Nufikha Fī Aş-Şūri Fa'idhā Hum Mina Al-'Ajdāthi 'Ilá Rabbihim Yansilūna

51

و در صور دميده خواهد شد، پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوىِ پروردگار خويش مى‌آيند.


Qālū Yā Waylanā Man Ba`athanā Min Marqadinā Hādhā Mā Wa`ada Ar-Raĥmānu Wa Şadaqa Al-Mursalūna

52

مى‌گويند: «اى واى بر ما، چه كسى ما را از آرامگاهمان برانگيخت؟ اين است همان وعده خداى رحمان، و پيامبران راست مى‌گفتند.»


'In Kānat 'Illā Şayĥatan Wāĥidatan Fa'idhā Hum Jamī`un Ladaynā Muĥđarūna

53

[باز هم‌] يك فرياد است و بس و بناگاه همه در پيشگاه ما حاضر آيند.


Fālyawma Lā Tužlamu Nafsun Shay'āan Wa Lā Tujzawna 'Illā Mā Kuntum Ta`malūna

54

امروز بر كسى هيچ ستم نمى‌رود، جز در برابر آنچه كرده‌ايد پاداشى نخواهيد يافت.


'Inna 'Aşĥāba Al-Jannati Al-Yawma Fī Shughulin Fākihūna

55

در اين روز، اهل بهشت كار و بارى خوش در پيش دارند.


Hum Wa 'Azwājuhum Fī Žilālin `Alá Al-'Arā'iki Muttaki'ūna

56

آنها با همسرانشان در زير سايه‌ها بر تختها تكيه مى‌زنند.


Lahum Fīhā Fākihatun Wa Lahum Mā Yadda`ūna

57

در آنجا براى آنها [هر گونه‌] ميوه است و هر چه دلشان بخواهد.


Salāmun Qawlāan Min Rabbin Raĥīmin

58

از جانب پروردگار [ى‌] مهربان [به آنان‌] سلام گفته مى‌شود.


Wa Amtāzū Al-Yawma 'Ayyuhā Al-Mujrimūna

59

و اى گناهكاران، امروز [از بى‌گناهان‌] جدا شويد.


'Alam 'A`had 'Ilaykum Yā Banī 'Ādama 'An Lā Ta`budū Ash-Shayţāna 'Innahu Lakum `Adūwun Mubīnun

60

اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد، زيرا وى دشمن آشكار شماست؟


Wa 'Ani A`budūnī Hādhā Şirāţun Mustaqīmun

61

و اينكه مرا بپرستيد اين است راه راست!


Wa Laqad 'Ađalla Minkum Jibillāan Kathīrāan 'Afalam Takūnū Ta`qilūna

62

و [او] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد آيا تعقّل نمى‌كرديد؟


Hadhihi Jahannamu Allatī Kuntum Tū`adūna

63

اين است جهنّمى كه به شما وعده داده مى‌شد!


Aşlawhā Al-Yawma Bimā Kuntum Takfurūna

64

به [جُرم‌] آنكه كفر مى‌ورزيديد، اكنون در آن درآييد.


Al-Yawma Nakhtimu `Alá 'Afwāhihim Wa Tukallimunā 'Aydīhim Wa Tash/hadu 'Arjuluhum Bimā Kānū Yaksibūna

65

امروز بر دهانهاى آنان مُهر مى‌نهيم، و دستهايشان با ما سخن مى‌گويند، و پاهايشان بدانچه فراهم مى‌ساختند گواهى مى‌دهند.


Wa Law Nashā'u Laţamasnā `Alá 'A`yunihim Fāstabaqū Aş-Şirāţa Fa'anná Yubşirūna

66

و اگر بخواهيم، هرآينه فروغ از ديدگانشان مى‌گيريم تا در راه [كج‌] بر هم پيشى جويند ولى [راه راست را] از كجا مى‌توانند ببينند؟


Wa Law Nashā'u Lamasakhnāhum `Alá Makānatihim Famā Astaţā`ū Muđīyan Wa Lā Yarji`ūna

67

و اگر بخواهيم، هرآينه ايشان را در جاى خود مسخ مى‌كنيم [به گونه‌اى‌] كه نه بتوانند بروند و نه برگردند.


Wa Man Nu`ammirhu Nunakkis/hu Fī Al-Khalqi 'Afalā Ya`qilūna

68

و هر كه را عمر دراز دهيم، او را در خلقت دچار افْت مى‌كنيم آيا نمى‌انديشند؟


Wa Mā `Allamnāhu Ash-Shi`ra Wa Mā Yanbaghī Lahu 'In Huwa 'Illā Dhikrun Wa Qur'ānun Mubīnun

69

و [ما] به او شعر نياموختيم و در خور وى نيست اين [سخن‌] جز اندرز و قرآنى روشن نيست.


Liyundhira Man Kāna Ĥayyan Wa Yaĥiqqa Al-Qawlu `Alá Al-Kāfirīna

70

تا هر كه را [دلى‌] زنده است بيم دهد، و گفتار [خدا] در باره كافران محقّق گردد.


'Awalam Yarawā 'Annā Khalaqnā Lahum Mimmā `Amilat 'Aydīnā 'An`āmāan Fahum Lahā Mālikūna

71

آيا نديده‌اند كه ما به قدرت خويش براى ايشان چهارپايانى آفريده‌ايم تا آنان مالك آنها باشند؟


Wa Dhallalnāhā Lahum Faminhā Rakūbuhum Wa Minhā Ya'kulūna

72

و آنها را براى ايشان رام گردانيديم. از برخى‌شان سوارى مى‌گيرند و از بعضى مى‌خورند.


Wa Lahum Fīhā Manāfi`u Wa Mashāribu 'Afalā Yashkurūna

73

و از آنها سودها و نوشيدنيها دارند. پس چرا شكرگزار نيستيد؟


Wa Attakhadhū Min Dūni Allāhi 'Ālihatan La`allahum Yunşarūna

74

و غير از خدا [ىِ يگانه‌] خدايانى به پرستش گرفتند، تا مگر يارى شوند.


Lā Yastaţī`ūna Naşrahum Wa Hum Lahum Jundun Muĥđarūna

75

[ولى بتان‌] نمى‌توانند آنان را يارى كنند و آنانند كه براى [بتان‌] چون سپاهى احضار شده‌اند.


Falā Yaĥzunka Qawluhum 'Innā Na`lamu Mā Yusirrūna Wa Mā Yu`linūna

76

پس، گفتار آنان تو را غمگين نگرداند كه ما آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مى‌كنند، مى‌دانيم.


'Awalam Yara Al-'Insānu 'Annā Khalaqnāhu Min Nuţfatin Fa'idhā Huwa Khaşīmun Mubīnun

77

مگر آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفه‌اى آفريده‌ايم، پس بناگاه وى ستيزه‌جويى آشكار شده است.


Wa Đaraba Lanā Mathalāan Wa Nasiya Khalqahu Qāla Man Yuĥyī Al-`Ižāma Wa Hiya Ramīmun

78

و براى ما مَثَلى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد گفت: «چه كسى اين استخوانها را كه چنين پوسيده است زندگى مى‌بخشد؟»


Qul Yuĥyīhā Al-Ladhī 'Ansha'ahā 'Awwala Marratin Wa Huwa Bikulli Khalqin `Alīmun

79

بگو: «همان كسى كه نخستين‌بار آن را پديد آورد و اوست كه به هر [گونه‌] آفرينشى داناست.»


Al-Ladhī Ja`ala Lakum Mina Ash-Shajari Al-'Akhđari Nārāan Fa'idhā 'Antum Minhu Tūqidūna

80

همو كه برايتان در درخت سبزفام اخگر نهاد كه از آن [چون نيازتان افتد] آتش مى‌افروزيد.


'Awalaysa Al-Ladhī Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Biqādirin `Alá 'An Yakhluqa Mithlahum Balá Wa Huwa Al-Khallāqu Al-`Alīmu

81

آيا كسى كه آسمانها و زمين را آفريده توانا نيست كه [باز] مانند آنها را بيافريند؟ آرى، اوست آفريننده دانا.


'Innamā 'Amruhu 'Idhā 'Arāda Shay'āan 'An Yaqūla Lahu Kun Fayakūnu

82

چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مى‌گويد: «باش» پس [بى‌درنگ‌] موجود مى‌شود.


Fasubĥāna Al-Ladhī Biyadihi Malakūtu Kulli Shay'in Wa 'Ilayhi Turja`ūna

83

پس [شكوهمند و] پاك است آن كسى كه ملكوت هر چيزى در دست اوست، و به سوى اوست كه بازگردانيده مى‌شويد.


Sooreh الصافات

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Aş-Şāffāti Şaffāan

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به صف‌بستگان- كه صفى [با شكوه‌] بسته‌اند-


Fālzzājirāti Zajrāan

2

و به زجركنندگان- كه به سختى زجر مى‌كنند-


Fālttāliyāti Dhikrāan

3

و به تلاوت‌كنندگان [آيات الهى‌]،


'Inna 'Ilahakum Lawāĥidun

4

كه قطعاً معبود شما يگانه است.


Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Wa Rabbu Al-Mashāriqi

5

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، و پروردگار خاورها.


'Innā Zayyannā As-Samā'a Ad-Dunyā Bizīnatin Al-Kawākib

6

ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم.


Wa Ĥifžāan Min Kulli Shayţānin Māridin

7

و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم.


Lā Yassamma`ūna 'Ilá Al-Mala'i Al-'A`lá Wa Yuqdhafūna Min Kulli Jānibin

8

[به طورى كه‌] نمى‌توانند به انبوه [فرشتگانِ‌] عالَم بالا گوش فرادهند، و از هر سوى پرتاب مى‌شوند.


Duĥūrāan Wa Lahum `Adhābun Waşibun

9

با شدّت به دور رانده مى‌شوند، و برايشان عذابى دايم است.


'Illā Man Khaţifa Al-Khaţfata Fa'atba`ahu Shihābun Thāqibunā

10

مگر كسى كه [از سخن بالاييان‌] يكباره استراق سمع كند، كه شهابى شكافنده از پى او مى‌تازد.


Fāstaftihim 'Ahum 'Ashaddu Khalqāan 'Am Man Khalaqnā 'Innā Khalaqnāhum Min Ţīnin Lāzibin

11

پس، [از كافران‌] بپرس: آيا ايشان از نظر آفرينش سخت‌ترند يا كسانى كه [در آسمانها] خلق كرديم؟ ما آنان را از گِلى چسبنده پديد آورديم.


Bal `Ajibta Wa Yaskharūna

12

بلكه عجب مى‌دارى و [آنها] ريشخند مى‌كنند.


Wa 'Idhā Dhukkirū Lā Yadhkurūna

13

و چون پند داده شوند عبرت نمى‌گيرند.


Wa 'Idhā Ra'awā 'Āyatan Yastaskhirūna

14

و چون آيتى ببينند به ريشخند مى‌پردازند.


Wa Qālū 'In Hādhā 'Illā Siĥrun Mubīnun

15

و مى‌گويند: «اين جز سحرى آشكار نيست.»


'A'idhā Mitnā Wa Kunnā Turābāan Wa `Ižāmāan 'A'innā Lamab`ūthūna

16

«آيا چون مُرديم و خاك و استخوانهاى [خُرد] گرديديم، آيا راستى برانگيخته مى‌شويم؟


'Awa'ābā'uunā Al-'Awwalūna

17

و همين طور پدران اوّليه ما؟!»


Qul Na`am Wa 'Antum Dākhirūna

18

بگو: «آرى! در حالى كه شما خواريد.»


Fa'innamā Hiya Zajratun Wāĥidatun Fa'idhā Hum Yanžurūna

19

و آن تنها يك فرياد است و بس! و بناگاه آنان به تماشا خيزند.


Wa Qālū Yā Waylanā Hādhā Yawmu Ad-Dīni

20

و مى‌گويند: «اى واى بر ما! اين است روز جزا.»


Hādhā Yawmu Al-Faşli Al-Ladhī Kuntum Bihi Tukadhdhibūna

21

اين است همان روز داورى كه آن را تكذيب مى‌كرديد.


Aĥshurū Al-Ladhīna Žalamū Wa 'Azwājahum Wa Mā Kānū Ya`budūna

22

كسانى را كه ستم كرده‌اند، با همرديفانشان و آنچه غير از خدا مى‌پرستيده‌اند،


Min Dūni Allāhi Fāhdūhum 'Ilá Şirāţi Al-Jaĥīmi

23

گرد آوريد و به سوى راه جهنّم رهبرى‌شان كنيد.


Wa Qifūhum 'Innahum Mas'ūlūna

24

و بازداشتشان نماييد كه آنها مسئولند.


Mā Lakum Lā Tanāşarūna

25

شما را چه شده است كه همديگر را يارى نمى‌كنيد؟!


Bal Humu Al-Yawma Mustaslimūna

26

[نه!] بلكه امروز آنان از دَرِ تسليم درآمدگانند.


Wa 'Aqbala Ba`đuhum `Alá Ba`đin Yatasā'alūna

27

و بعضى روى به بعضى ديگر مى‌آورند [و] از يكديگر مى‌پرسند.


Qālū 'Innakum Kuntum Ta'tūnanā `Ani Al-Yamīni

28

[و] مى‌گويند: «شما [ظاهراً] از درِ راستى با ما درمى‌آمديد [و خود را حق به جانب مى‌نموديد].»


Qālū Bal Lam Takūnū Mu'uminīna

29

[متّهمَان‌] مى‌گويند: « [نه!] بلكه با ايمان نبوديد.


Wa Mā Kāna Lanā `Alaykum Min Sulţānin Bal Kuntum Qawmāan Ţāghīna

30

و ما را بر شما هيچ تسلّطى نبود، بلكه خودتان سركش بوديد.


Faĥaqqa `Alaynā Qawlu Rabbinā 'Innā Ladhā'iqūna

31

پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعاً بايد [عذاب را] بچشيم.


Fa'aghwaynākum 'Innā Kunnā Ghāwīna

32

و شما را گمراه كرديم، زيرا خودمان گمراه بوديم.»


Fa'innahum Yawma'idhin Fī Al-`Adhābi Mushtarikūna

33

پس، در حقيقت، آنان در آن روز در عذاب شريك يكديگرند.


'Innā Kadhālika Naf`alu Bil-Mujrimīna

34

[آرى،] ما با مجرمان چنين رفتار مى‌كنيم.


'Innahum Kānū 'Idhā Qīla Lahum Lā 'Ilāha 'Illā Al-Lahu Yastakbirūna

35

چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى‌شد: «خدايى جز خداى يگانه نيست»، تكبّر مى‌ورزيدند.


Wa Yaqūlūna 'A'innā Latārikū 'Ālihatinā Lishā`irin Majnūnin

36

و مى‌گفتند: «آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم؟!»


Bal Jā'a Bil-Ĥaqqi Wa Şaddaqa Al-Mursalīna

37

ولى نه! [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است.


'Innakum Ladhā'iqū Al-`Adhābi Al-'Alīmi

38

در واقع، شما عذاب پردرد را خواهيد چشيد.


Wa Mā Tujzawna 'Illā Mā Kuntum Ta`malūna

39

و جز آنچه مى‌كرديد جزا نمى‌يابيد.


'Illā `Ibāda Allāhi Al-Mukhlaşīna

40

مگر بندگان پاكدل خدا.


'Ūlā'ika Lahum Rizqun Ma`lūmun

41

آنان روزىِ معيّن خواهند داشت.


Fawākihu Wa Hum Mukramūna

42

[انواع‌] ميوه‌ها و آنان مورد احترام خواهند بود.


Fī Jannāti An-Na`īmi

43

در باغهاى پر نعمت.


`Alá Sururin Mutaqābilīna

44

بر سريرها در برابر همديگر [مى‌نشينند].


Yuţāfu `Alayhim Bika'sin Min Ma`īnin

45

با جامى از باده ناب پيرامونشان به گردش درمى‌آيند


Bayđā'a Ladhdhatin Lilshshāribīna

46

[باده‌اى‌] سخت سپيد كه نوشندگان را لذّتى [خاص‌] مى‌دهد


Lā Fīhā Ghawlun Wa Lā Hum `Anhā Yunzafūna

47

نه در آن فساد عقل است و نه ايشان از آن به بدمستى [و فرسودگى‌] مى‌افتند.


Wa `Indahum Qāşirātu Aţ-Ţarfi `Īnun

48

و نزدشان [دلبرانى‌] فروهشته‌نگاه و فراخ‌ديده باشند.


Ka'annahunna Bayđun Maknūnun

49

[از شدّت سپيدى‌] گويى تخم شتر مرغ [زير پَر] ند.


Fa'aqbala Ba`đuhum `Alá Ba`đin Yatasā'alūna

50

پس برخى‌شان به برخى روى نموده و از همديگر پرس‌وجو مى‌كنند.


Qāla Qā'ilun Minhum 'Innī Kāna Lī Qarīnun

51

گوينده‌اى از آنان مى‌گويد: «راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم،


Yaqūlu 'A'innaka Lamina Al-Muşaddiqīna

52

[كه به من‌] مى‌گفت: «آيا واقعاً تو از باوردارندگانى؟


'A'idhā Mitnā Wa Kunnā Turābāan Wa `Ižāmāan 'A'innā Lamadīnūna

53

آيا وقتى مرديم و خاك و [مشتى‌] استخوان شديم، آيا واقعاً جزا مى‌يابيم؟»


Qāla Hal 'Antum Muţţali`ūna

54

[مؤمن‌] مى‌پرسد: «آيا شما اطلاع داريد [كجاست‌]؟»


Fāţţala`a Fara'āhu Fī Sawā'i Al-Jaĥīmi

55

پس اطّلاع حاصل مى‌كند، و او را در ميان آتش مى‌بيند.


Qāla Ta-Allāhi 'In Kidta Laturdīni

56

[و] مى‌گويد: «به خدا سوگند، چيزى نمانده بود كه تو مرا به هلاكت اندازى.


Wa Lawlā Ni`matu Rabbī Lakuntu Mina Al-Muĥđarīna

57

و اگر رحمت پروردگارم نبود، هرآينه من [نيز] از احضارشدگان بودم.»


'Afamā Naĥnu Bimayyitīna

58

[و از روى شوق مى‌گويد:] «آيا ديگر روى مرگ نمى‌بينيم،


'Illā Mawtatanā Al-'Ūlá Wa Mā Naĥnu Bimu`adhdhabīna

59

جز همان مرگ نخستين خود؟ و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟!


'Inna Hādhā Lahuwa Al-Fawzu Al-`Ažīmu

60

راستى كه اين همان كاميابى بزرگ است.»


Limithli Hādhā Falya`mali Al-`Āmilūna

61

براى چنين [پاداشى‌] بايد كوشندگان بكوشند.


'Adhalika Khayrun Nuzulāan 'Am Shajaratu Az-Zaqqūmi

62

آيا از نظر پذيرايى اين بهتر است يا درخت زقّوم؟!


'Innā Ja`alnāhā Fitnatan Lilžžālimīna

63

در حقيقت، ما آن را براى ستمگران [مايه آزمايش و] عذابى گردانيديم.


'Innahā Shajaratun Takhruju Fī 'Aşli Al-Jaĥīmi

64

آن، درختى است كه از قعر آتش سوزان مى‌رويد،


Ţal`uhā Ka'annahu Ru'ūsu Ash-Shayāţīni

65

ميوه‌اش گويى چون كلّه‌هاى شياطين است،


Fa'innahum La'ākilūna Minhā Famāli'ūna Minhā Al-Buţūna

66

پس [دوزخيان‌] حتماً از آن مى‌خورند و شكمها را از آن پر مى‌كنند،


Thumma 'Inna Lahum `Alayhā Lashawbāan Min Ĥamīmin

67

سپس ايشان را بر سر آن، آميغى از آب جوشان است


Thumma 'Inna Marji`ahum La'ilá Al-Jaĥīmi

68

آن گاه بازگشتشان بى‌گمان به سوى دوزخ است.


'Innahum 'Alfawā 'Ābā'ahum Đāllīna

69

آنها پدران خود را گمراه يافتند،


Fahum `Alá 'Āthārihim Yuhra`ūna

70

پس ايشان به دنبال آنها مى‌شتابند.


Wa Laqad Đalla Qablahum 'Aktharu Al-'Awwalīna

71

و قطعاً پيش از آنها بيشتر پيشينيان به گمراهى افتادند.


Wa Laqad 'Arsalnā Fīhim Mundhirīna

72

و حال آنكه مسلّماً در ميانشان هشداردهندگانى فرستاديم.


Fānžur Kayfa Kāna `Āqibatu Al-Mundharīna

73

پس ببين فرجام هشدارداده‌شدگان چگونه بود.


'Illā `Ibāda Allāhi Al-Mukhlaşīna

74

به استثناى بندگان پاكدل خدا.


Wa Laqad Nādānā Nūĥun Falani`ma Al-Mujībūna

75

و نوح، ما را ندا داد، و چه نيك اجابت‌كننده بوديم.


Wa Najjaynāhu Wa 'Ahlahu Mina Al-Karbi Al-`Ažīmi

76

و او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانيديم.


Wa Ja`alnā Dhurrīyatahu Humu Al-Bāqīna

77

و [تنها] نسل او را باقى گذاشتيم.


Wa Taraknā `Alayhi Fī Al-'Ākhirīna

78

و در ميان آيندگان [آوازه نيك‌] او را بر جاى گذاشتيم.


Salāmun `Alá Nūĥin Fī Al-`Ālamīna

79

درود بر نوح در ميان جهانيان.


'Innā Kadhālika Najzī Al-Muĥsinīna

80

ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.


'Innahu Min `Ibādinā Al-Mu'uminīna

81

به راستى او از بندگان مؤمن ما بود.


Thumma 'Aghraqnā Al-'Ākharīna

82

سپس ديگران را غرق كرديم.


Wa 'Inna Min Shī`atihi La'ibrāhīma

83

و بى‌گمان، ابراهيم از پيروان اوست.


'Idh Jā'a Rabbahu Biqalbin Salīmin

84

آن گاه كه با دلى پاك به [پيشگاهِ‌] پروردگارش آمد.


'Idh Qāla Li'abīhi Wa Qawmihi Mādhā Ta`budūna

85

چون به پدر [خوانده‌] و قوم خود گفت: «چه مى‌پرستيد؟


'A'ifkāan 'Ālihatan Dūna Allāhi Turīdūna

86

آيا غير از خدا، به دروغ، خدايانى [ديگر] مى‌خواهيد؟!


Famā Žannukum Birabbi Al-`Ālamīna

87

پس گمانتان به پروردگار جهانيان چيست؟»


Fanažara Nažratan Fī An-Nujūmi

88

پس نظرى به ستارگان افكند،


Faqāla 'Innī Saqīmun

89

و گفت: «من كسالت دارم.»


Fatawallawā `Anhu Mudbirīna

90

پس پشت‌كنان از او روى برتافتند.


Farāgha 'Ilá 'Ālihatihim Faqāla 'Alā Ta'kulūna

91

تا نهانى به سوى خدايانشان رفت و [به ريشخند] گفت: «آيا غذا نمى‌خوريد؟


Mā Lakum Lā Tanţiqūna

92

شما را چه شده كه سخن نمى‌گوييد؟!»


Farāgha `Alayhim Đarbāan Bil-Yamīni

93

پس با دست راست، بر سر آنها زدن گرفت.


Fa'aqbalū 'Ilayhi Yaziffūna

94

تا دوان دوان سوى او روى‌آور شدند.


Qāla 'Ata`budūna Mā Tanĥitūna

95

[ابراهيم‌] گفت: «آيا آنچه را مى‌تراشيد، مى‌پرستيد؟


Wa Allāhu Khalaqakum Wa Mā Ta`malūna

96

با اينكه خدا شما و آنچه را كه برمى‌سازيد آفريده است.»


Qālū Abnū Lahu Bunyānāan Fa'alqūhu Fī Al-Jaĥīmi

97

گفتند: «برايش [كوره‌] خانه‌اى بسازيد و در آتشش بيندازيد.»


Fa'arādū Bihi Kaydāan Faja`alnāhumu Al-'Asfalīna

98

پس خواستند به از نيرنگى زنند و [لى‌] ما آنان را پَست گردانيديم.


Wa Qāla 'Innī Dhāhibun 'Ilá Rabbī Sayahdīni

99

و [ابراهيم‌] گفت: «من به سوى پروردگارم رهسپارم، زودا كه مرا راه نمايد.»


Rabbi Hab Lī Mina Aş-Şāliĥīna

100

«اى پروردگار من! مرا [فرزندى‌] از شايستگان بخش.»


Fabashsharnāhu Bighulāmin Ĥalīmin

101

پس او را به پسرى بردبار مژده داديم.


Falammā Balagha Ma`ahu As-Sa`ya Qāla Yā Bunayya 'Innī 'Ará Fī Al-Manāmi 'Annī 'Adhbaĥuka Fānžur Mādhā Tará Qāla Yā 'Abati Af`al Mā Tu'umaru Satajidunī 'In Shā'a Allāhu Mina Aş-Şābirīna

102

و وقتى با او به جايگاه «سَعْى» رسيد، گفت: «اى پسرك من! من در خواب [چنين‌] مى‌بينم كه تو را سر مى‌بُرَم، پس ببين چه به نظرت مى‌آيد؟» گفت: «اى پدر من! آنچه را مأمورى بكن. ان شاء اللَّه مرا از شكيبايان خواهى يافت.»


Falammā 'Aslamā Wa Tallahu Liljabīni

103

پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند،


Wa Nādaynāhu 'An Yā 'Ibrāhīmu

104

او را ندا داديم كه اى ابراهيم!


Qad Şaddaqta Ar-Ru'uyā 'Innā Kadhālika Najzī Al-Muĥsinīna

105

رؤيا [ى خود] را حقيقت بخشيدى. ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم.


'Inna Hādhā Lahuwa Al-Balā'u Al-Mubīnu

106

راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود.


Wa Fadaynāhu Bidhibĥin `Ažīmin

107

و او را در ازاى قربانىِ بزرگى باز رهانيديم.


Wa Taraknā `Alayhi Fī Al-'Ākhirīna

108

و در [ميان‌] آيندگان براى او [آوازه نيك‌] به جاى گذاشتيم.


Salāmun `Alá 'Ibrāhīma

109

درود بر ابراهيم.


Kadhālika Najzī Al-Muĥsinīna

110

نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم.


'Innahu Min `Ibādinā Al-Mu'uminīna

111

در حقيقت، او از بندگان با ايمان ما بود.


Wa Bashsharnāhu Bi'isĥāqa Nabīyan Mina Aş-Şāliĥīna

112

و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله‌] شايستگان است مژده داديم.


Wa Bāraknā `Alayhi Wa `Alá 'Isĥāqa Wa Min Dhurrīyatihimā Muĥsinun Wa Žālimun Linafsihi Mubīnun

113

و به او و به اسحاق بركت داديم، و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى‌] آشكارا به خود ستمكار بودند.


Wa Laqad Manannā `Alá Mūsá Wa Hārūna

114

و در حقيقت، بر موسى و هارون منّت نهاديم.


Wa Najjaynāhumā Wa Qawmahumā Mina Al-Karbi Al-`Ažīmi

115

و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم.


Wa Naşarnāhum Fakānū Humu Al-Ghālibīna

116

و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند.


Wa 'Ātaynāhumā Al-Kitāba Al-Mustabīna

117

و آن دو را كتاب روشن داديم.


Wa Hadaynāhumā Aş-Şirāţa Al-Mustaqīma

118

و هر دو را به راه راست هدايت كرديم.


Wa Taraknā `Alayhimā Fī Al-'Ākhirīna

119

و براى آن دو در [ميان‌] آيندگان [نام نيك‌] به جاى گذاشتيم.


Salāmun `Alá Mūsá Wa Hārūna

120

درود بر موسى و هارون.


'Innā Kadhālika Najzī Al-Muĥsinīna

121

ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم،


'Innahumā Min `Ibādinā Al-Mu'uminīna

122

زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند.


Wa 'Inna 'Ilyāsa Lamina Al-Mursalīna

123

و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود.


'Idh Qāla Liqawmihi 'Alā Tattaqūna

124

چون به قوم خود گفت: «آيا پروا نمى‌داريد؟


'Atad`ūna Ba`lāan Wa Tadharūna 'Aĥsana Al-Khāliqīna

125

آيا «بعل» را مى‌پرستيد و بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟!


Al-Laha Rabbakum Wa Rabba 'Ābā'ikumu Al-'Awwalīna

126

[يعنى:] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست؟!»


Fakadhdhabūhu Fa'innahum Lamuĥđarūna

127

پس او را دروغگو شمردند، و قطعاً آنها [در آتش‌] احضار خواهند شد،


'Illā `Ibāda Allāhi Al-Mukhlaşīna

128

مگر بندگان پاكدين خدا.


Wa Taraknā `Alayhi Fī Al-'Ākhirīna

129

و براى او در [ميان‌] آيندگان [آوازه نيك‌] به جاى گذاشتيم.


Salāmun `Alá Ilyāsin

130

درود بر پيروان الياس.


'Innā Kadhālika Najzī Al-Muĥsinīna

131

ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى‌دهيم،


'Innahu Min `Ibādinā Al-Mu'uminīna

132

زيرا او از بندگان با ايمان ما بود.


Wa 'Inna Lūţāan Lamina Al-Mursalīna

133

و در حقيقت، لوط از زمره فرستادگان بود.


'Idh Najjaynāhu Wa 'Ahlahu 'Ajma`īna

134

آن گاه كه او و همه كسانش را رهانيديم،


'Illā `Ajūzāan Fī Al-Ghābirīna

135

جز پير زنى كه در ميان باقى‌ماندگان [و خاكسترشدگان‌] بود.


Thumma Dammarnā Al-'Ākharīna

136

سپس ديگران را هلاك كرديم.


Wa 'Innakum Latamurrūna `Alayhim Muşbiĥīna

137

و در حقيقت، شما بر آنان صبحگاهان،


Wa Bil-Layli 'Afalā Ta`qilūna

138

و شامگاهان مى‌گذريد. آيا به فكر فرو نمى‌رويد؟!


Wa 'Inna Yūnis Lamina Al-Mursalīna

139

و در حقيقت، يونس از زمره فرستادگان بود.


'Idh 'Abaqa 'Ilá Al-Fulki Al-Mashĥūni

140

آن گاه كه به سوى كشتى پُر، بگريخت.


Fasāhama Fakāna Mina Al-Mudĥađīna

141

پس [يونس سرنشينان كشتى‌] قرعه انداخت و خود از بازندگان شد!


Fāltaqamahu Al-Ĥūtu Wa Huwa Mulīmun

142

[او را به دريا افكندند] و عنبرماهى او را بلعيد در حالى كه او نكوهشگر خويش بود.


Falawlā 'Annahu Kāna Mina Al-Musabbiĥīna

143

و اگر او از زمره تسبيح‌كنندگان نبود،


Lalabitha Fī Baţnihi 'Ilá Yawmi Yub`athūna

144

قطعاً تا روزى كه برانگيخته مى‌شوند، در شكم آن [ماهى‌] مى‌ماند.


Fanabadhnāhu Bil-`Arā'i Wa Huwa Saqīmun

145

پس او را در حالى كه ناخوش بود به زمين خشكى افكنديم.


Wa 'Anbatnā `Alayhi Shajaratan Min Yaqţīnin

146

و بر بالاى [سَرِ] او درختى از [نوع‌] كدوبُن رويانيديم.


Wa 'Arsalnāhu 'Ilá Miā'ati 'Alfin 'Aw Yazīdūna

147

و او را به سوى يكصد هزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم.


Fa'āmanū Famatta`nāhum 'Ilá Ĥīnin

148

پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان كرديم.


Fāstaftihim 'Alirabbika Al-Banātu Wa Lahumu Al-Banūna

149

پس، از مشركان جويا شو: آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است؟!


'Am Khalaqnā Al-Malā'ikata 'Ināthāan Wa Hum Shāhidūna

150

يا فرشتگان را مادينه آفريديم و آنان شاهد بودند؟


'Alā 'Innahum Min 'Ifkihim Layaqūlūna

151

هش‌دار كه اينان از دروغ پردازى خود قطعاً خواهند گفت:


Walada Allāhu Wa 'Innahum Lakādhibūna

152

«خدا فرزند آورده.» در حالى كه آنها قطعاً دروغگويانند.


'Āşţafá Al-Banāti `Alá Al-Banīna

153

آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است؟


Mā Lakum Kayfa Taĥkumūna

154

شما را چه شده؟ چگونه داورى مى‌كنيد؟


'Afalā Tadhakkarūn

155

آيا سَرِ پندگرفتن نداريد؟!


'Am Lakum Sulţānun Mubīnun

156

يا دليلى آشكار [در دست‌] داريد؟


Fa'tū Bikitābikum 'In Kuntum Şādiqīna

157

پس اگر راست مى‌گوييد كتابتان را بياوريد.


Wa Ja`alū Baynahu Wa Bayna Al-Jinnati Nasabāan Wa Laqad `Alimati Al-Jinnatu 'Innahum Lamuĥđarūna

158

و ميان خدا و جنّ‌ها پيوندى انگاشتند و حال آنكه جنّيان نيك دانسته‌اند كه [براى حساب پس‌دادن،] خودشان احضار خواهند شد.


Subĥāna Allāhi `Ammā Yaşifūna

159

خدا منزّه است از آنچه در وصف مى‌آورند.


'Illā `Ibāda Allāhi Al-Mukhlaşīna

160

به استثناى بندگان پاكدل خدا.


Fa'innakum Wa Mā Ta`budūna

161

در حقيقت، شما و آنچه [كه شما آن را] مى‌پرستيد،


Mā 'Antum `Alayhi Bifātinīna

162

بر ضدّ او گمراه‌گر نيستيد،


'Illā Man Huwa Şālī Al-Jaĥīmi

163

مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است.


Wa Mā Minnā 'Illā Lahu Maqāmun Ma`lūmun

164

و هيچ يك از ما [فرشتگان‌] نيست مگر [اينكه‌] براى او [مقام و] مرتبه‌اى معيّن است.


Wa 'Innā Lanaĥnu Aş-Şāffūna

165

و در حقيقت، ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته‌ايم.


Wa 'Innā Lanaĥnu Al-Musabbiĥūna

166

و ماييم كه خود تسبيح‌گويانيم.


Wa 'In Kānū Layaqūlūna

167

و [مشركان‌] به تأكيد مى‌گفتند:


Law 'Anna `Indanā Dhikrāan Mina Al-'Awwalīna

168

«اگر پند [نامه‌ا] ى از پيشينيان نزد ما بود،


Lakunnā `Ibāda Allāhi Al-Mukhlaşīna

169

قطعاً از بندگان خالص خدا مى‌شديم.»


Fakafarū Bihi Fasawfa Ya`lamūna

170

ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند.


Wa Laqad Sabaqat Kalimatunā Li`ibādinā Al-Mursalīn

171

و قطعاً فرمان ما درباره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين‌] رفته است:


'Innahum Lahumu Al-Manşūrūna

172

كه آنان [بر دشمنان خودشان‌] حتماً پيروز خواهند شد.


Wa 'Inna Jundanā Lahumu Al-Ghālibūna

173

و سپاه ما هرآينه غالب‌آيندگانند.


Fatawalla `Anhum Ĥattá Ĥīnin

174

پس تا مدّتى [معيّن‌] از آنان روى برتاب.


Wa 'Abşirhum Fasawfa Yubşirūna

175

و آنان را بنگر كه خواهند ديد.


'Afabi`adhābinā Yasta`jilūna

176

آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟


Fa'idhā Nazala Bisāĥatihim Fasā'a Şabāĥu Al-Mundharīna

177

پس هشدارداده‌شدگان را آن گاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد چه بد صبحگاهى است.


Wa Tawalla `Anhum Ĥattá Ĥīnin

178

و از ايشان تا مدّتى [معيّن‌] روى برتاب.


Wa 'Abşir Fasawfa Yubşirūna

179

و بنگر كه خواهند ديد.


Subĥāna Rabbika Rabbi Al-`Izzati `Ammā Yaşifūna

180

منزّه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مى‌كنند.


Wa Salāmun `Alá Al-Mursalīna

181

و درود بر فرستادگان.


Wa Al-Ĥamdu Lillāh Rabbi Al-`Ālamīna

182

و ستايش، ويژه خدا، پروردگار جهانيانست.


Sooreh ص

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Şād Wa Al-Qur'āni Dhī Adh-Dhikri

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ صاد. سوگند به قرآن پراندرز.


Bali Al-Ladhīna Kafarū Fī `Izzatin Wa Shiqāqin

2

آرى، آنان كه كفر ورزيدند در سركشى و ستيزه‌اند.


Kam 'Ahlaknā Min Qablihim Min Qarnin Fanādawā Walāta Ĥīna Manāşin

3

چه بسيار نسلها كه پيش از ايشان هلاك كرديم كه [ما را] به فرياد خواندند، و [لى‌] ديگر مجال گريز نبود.


Wa `Ajibū 'An Jā'ahum Mundhirun Minhum Wa Qāla Al-Kāfirūna Hādhā Sāĥirun Kadhdhābun

4

و از اينكه هشداردهنده‌اى از خودشان برايشان آمده درشگفتند، و كافران مى گويند: «اين، ساحرى شيّاد است.


Aja`ala Al-'Ālihata 'Ilahāan Wāĥidāan 'Inna Hādhā Lashay'un `Ujābun

5

آيا خدايان [متعدّد] را خداى واحدى قرار داده؟ اين واقعاً چيز عجيبى است.»


Wa Anţalaqa Al-Mala'u Minhum 'Ani Amshū Wa Aşbirū `Alá 'Ālihatikum 'Inna Hādhā Lashay'un Yurādu

6

و بزرگانشان روان شدند [و گفتند:] «برويد و بر خدايان خود ايستادگى نماييد كه اين امر قطعاً هدف [ما] ست.


Mā Sami`nā Bihadhā Fī Al-Millati Al-'Ākhirati 'In Hādhā 'Illā Akhtilāqun

7

[از طرفى‌] اين [مطلب‌] را در آيين اخير [عيسوى هم‌] نشنيده‌ايم اين [ادّعا] جز دروغ‌بافى نيست.


A'uunzila `Alayhi Adh-Dhikru Min Bayninā Bal Hum Fī Shakkin Min Dhikrī Bal Lammā Yadhūqū `Adhābi

8

آيا از ميان ما قرآن بر او نازل شده است؟» [نه!] بلكه آنان در باره قرآنِ من دودلند. [نه،] بلكه هنوز عذاب [مرا] نچشيده‌اند.


'Am `Indahum Khazā'inu Raĥmati Rabbika Al-`Azīzi Al-Wahhābi

9

آيا گنجينه‌هاى رحمت پروردگار ارجمندِ بسيار بخشنده تو نزد ايشان است؟


'Am Lahum Mulku As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Falyartaqū Fī Al-'Asbābi

10

آيا فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است از آنِ ايشان است؟ [اگر چنين است‌] پس [با چنگ زدن‌] در آن اسباب به بالا روند.


Jundun Mā Hunālika Mahzūmun Mina Al-'Aĥzābi

11

اين سپاهكِ دسته‌هاى دشمن در آنجا [بَدْر] درهم شكستنى‌اند.


Kadhdhabat Qablahum Qawmu Nūĥin Wa `Ādun Wa Fir`awnu Dhū Al-'Awtādi

12

پيش از ايشان قوم نوح و عاد و فرعونِ صاحب [عمارت و] خرگاهها تكذيب كردند.


Wa Thamūdu Wa Qawmu Lūţin Wa 'Aşĥābu Al-'Aykati 'Ūlā'ika Al-'Aĥzābu

13

و ثمود و قوم لوط و اصحاب ايْكَه [نيز به تكذيب پرداختند] آنها دسته‌هاى مخالف بودند.


'In Kullun 'Illā Kadhdhaba Ar-Rusula Faĥaqqa `Iqābi

14

هيچ كدام نبودند كه پيامبران [ما] را تكذيب نكنند، پس عقوبت [من بر آنان‌] سزاوار آمد.


Wa Mā Yanžuru Hā'uulā' 'Illā Şayĥatan Wāĥidatan Mā Lahā Min Fawāqin

15

و اينان جز يك فرياد را انتظار نمى‌برند كه هيچ [مجال‌] سر خاراندنى در آن نيست.


Wa Qālū Rabbanā `Ajjil Lanā Qiţţanā Qabla Yawmi Al-Ĥisābi

16

و گفتند: «پروردگارا، پيش از [رسيدنِ‌] روز حساب، بهره ما را [از عذاب‌] به شتاب به ما بده.»


Aşbir `Alá Mā Yaqūlūna Wa Adhkur `Abdanā Dāwūda Dhā Al-'Aydi 'Innahu 'Awwābun

17

بر آنچه مى‌گويند صبر كن، و داوود، بنده ما را كه داراى امكانات [متعدّد] بود به ياد آور آرى، او بسيار بازگشت‌كننده [به سوى خدا] بود.


'Innā Sakhkharnā Al-Jibāla Ma`ahu Yusabbiĥna Bil-`Ashīyi Wa Al-'Ishrāqi

18

ما كوه‌ها را با او مسخّر ساختيم [كه‌] شامگاهان و بامدادان خداوند را نيايش مى‌كردند.


Wa Aţ-Ţayra Maĥshūratan Kullun Lahu 'Awwābun

19

و پرندگان را از هر سو [بر او] گرد [آورديم‌] همگى [به نواى دلنوازش‌] به سوى او بازگشت‌كننده [و خدا را ستايشگر] بودند.


Wa Shadadnā Mulkahu Wa 'Ātaynāhu Al-Ĥikmata Wa Faşla Al-Khiţābi

20

و پادشاهيش را استوار كرديم و او را حكمت و كلامِ فيصله‌دهنده عطا كرديم.


Wa Hal 'Atāka Naba'u Al-Khaşmi 'Idh Tasawwarū Al-Miĥrāba

21

و آيا خَبرِ دادخواهان- چون از نمازخانه [او] بالا رفتند- به تو رسيد؟


'Idh Dakhalū `Alá Dāwūda Fafazi`a Minhum Qālū Lā Takhaf Khaşmāni Baghá Ba`đunā `Alá Ba`đin Fāĥkum Baynanā Bil-Ĥaqqi Wa Lā Tushţiţ Wa Ahdinā 'Ilá Sawā'i Aş-Şirāţi

22

وقتى [به طور ناگهانى‌] بر داوود درآمدند، و او از آنان به هراس افتاد، گفتند: «مترس، [ما] دو مدّعى [هستيم‌] كه يكى از ما بر ديگرى تجاوز كرده، پس ميان ما به حقّ داورى كن، و از حق دور مشو، و ما را به راه راست راهبر باش.»


'Inna Hādhā 'Akhī Lahu Tis`un Wa Tis`ūna Na`jatan Wa Liya Na`jatun Wāĥidatun Faqāla 'Akfilnīhā Wa `Azzanī Fī Al-Khiţābi

23

«اين [شخص‌] برادر من است. او را نود و نه ميش، و مرا يك ميش است، و مى‌گويد: آن را به من بسپار، و در سخنورى بر من غالب آمده است.»


Qāla Laqad Žalamaka Bisu'uāli Na`jatika 'Ilá Ni`ājihi Wa 'Inna Kathīrāan Mina Al-Khulaţā'i Layabghī Ba`đuhum `Alá Ba`đin 'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa Qalīlun Mā Hum Wa Žanna Dāwūdu 'Annamā Fatannāhu Fāstaghfara Rabbahu Wa Kharra Rāki`āan Wa 'Anāba

24

[داوود] گفت: «قطعاً او در مطالبه ميش تو [اضافه‌] بر ميش‌هاى خودش، بر تو ستم كرده، و در حقيقت بسيارى از شريكان به همديگر ستم روا مى‌دارند، به استثناى كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، و اينها بس اندكند، و داوود دانست كه ما او را آزمايش كرده‌ايم. پس، از پروردگارش آمرزش خواست و به رو درافتاد و توبه كرد.


Faghafarnā Lahu Dhālika Wa 'Inna Lahu `Indanā Lazulfá Wa Ĥusna Ma'ābin

25

و بر او اين [ماجرا] را بخشوديم و در حقيقت براى او پيش ما تقرّب و فرجامى خوش خواهد بود.


Yā Dāwūdu 'Innā Ja`alnāka Khalīfatan Fī Al-'Arđi Fāĥkum Bayna An-Nāsi Bil-Ĥaqqi Wa Lā Tattabi`i Al-Hawá Fayuđillaka `An Sabīli Allāhi 'Inna Al-Ladhīna Yađillūna `An Sabīli Allāhi Lahum `Adhābun Shadīdun Bimā Nasū Yawma Al-Ĥisābi

26

اى داوود، ما تو را در زمين خليفه [و جانشين‌] گردانيديم پس ميان مردم به حقّ داورى كن، و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به دركند. در حقيقت كسانى كه از راه خدا به در مى‌روند، به [سزاى‌] آنكه روز حساب را فراموش كرده‌اند عذابى سخت خواهند داشت.


Wa Mā Khalaqnā As-Samā'a Wa Al-'Arđa Wa Mā Baynahumā Bāţilāan Dhālika Žannu Al-Ladhīna Kafarū Fawaylun Lilladhīna Kafarū Mina An-Nāri

27

و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان اين دو است به باطل نيافريديم، اين گمان كسانى است كه كافر شده [و حق‌پوشى كرده‌] اند، پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شده‌اند.


'Am Naj`alu Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Kālmufsidīna Fī Al-'Arđi 'Am Naj`alu Al-Muttaqīna Kālfujjāri

28

يا [مگر] كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، چون مفسدانِ در زمين مى‌گردانيم، يا پرهيزگاران را چون پليدكاران قرار مى‌دهيم؟


Kitābun 'Anzalnāhu 'Ilayka Mubārakun Liyaddabbarū 'Āyātihi Wa Liyatadhakkara 'Ūlū Al-'Albābi

29

[اين‌] كتابى مبارك است كه آن را به سوى تو نازل كرده‌ايم تا در [باره‌] آيات آن بينديشند، و خردمندان پند گيرند.


Wa Wahabnā Lidāwūda Sulaymāna Ni`ma Al-`Abdu 'Innahu 'Awwābun

30

و سليمان را به داوود بخشيديم. چه نيكو بنده‌اى! به راستى او توبه‌كار [و ستايشگر] بود.


'Idh `Uriđa `Alayhi Bil-`Ashīyi Aş-Şāfinātu Al-Jiyādu

31

هنگامى كه [طرف‌] غروب، اسبهاى اصيل را بر او عرضه كردند،


Faqāla 'Innī 'Aĥbabtu Ĥubba Al-Khayri `An Dhikri Rabbī Ĥattá Tawārat Bil-Ĥijābi

32

[سليمان‌] گفت: «واقعاً من دوستىِ اسبان را بر ياد پروردگارم ترجيح دادم تا [هنگام نماز گذشت و خورشيد] در پس حجابِ ظلمت شد.»


Ruddūhā `Alayya Faţafiqa Masĥāan Bis-Sūqi Wa Al-'A`nāqi

33

[گفت: «اسبها] را نزد من بازآوريد.» پس شروع كرد به دست كشيدن بر ساقها و گردن آنها [و سرانجام وقف كردن آنها در راه خدا].


Wa Laqad Fatannā Sulaymāna Wa 'Alqaynā `Alá Kursīyihi Jasadāan Thumma 'Anāba

34

و قطعاً سليمان را آزموديم و بر تخت او جسدى بيفكنديم پس به توبه باز آمد.


Qāla Rabbi Aghfir Lī Wa Hab Lī Mulkāan Lā Yanbaghī Li'ĥadin Min Ba`dī 'Innaka 'Anta Al-Wahhābu

35

گفت: «پروردگارا، مرا ببخش و مُلكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد، در حقيقت، تويى كه خود بسيار بخشنده‌اى.»


Fasakhkharnā Lahu Ar-Rīĥa Tajrī Bi'amrihi Rukhā'an Ĥaythu 'Aşāba

36

پس باد را در اختيار او قرار داديم كه هر جا تصميم مى‌گرفت، به فرمان او نرم، روان مى‌شد.


Wa Ash-Shayāţīna Kulla Bannā'in Wa Ghawwāşin

37

و شيطانها را [از] بنّا و غوّاص،


Wa 'Ākharīna Muqarranīna Fī Al-'Aşfādi

38

تا [وحشيان‌] ديگر را كه جفت جفت با زنجيرها به هم بسته بودند [تحت فرمانش درآورديم‌].


Hādhā `Aţā'uunā Fāmnun 'Aw 'Amsik Bighayri Ĥisābin

39

[گفتيم:] «اين بخشش ماست، [آن را] بى‌شمار ببخش يا نگاه دار.»


Wa 'Inna Lahu `Indanā Lazulfá Wa Ĥusna Ma'ābin

40

و قطعاً براى او در پيشگاه ما تقرّب و فرجام نيكوست.


Wa Adhkur `Abdanā 'Ayyūba 'Idh Nādá Rabbahu 'Annī Massanī Ash-Shayţānu Binuşbin Wa `Adhābin

41

و بنده ما ايّوب را به ياد آور، آن گاه كه پروردگارش را ندا داد كه: «شيطان مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد.»


Arkuđ Birijlika Hādhā Mughtasalun Bāridun Wa Sharābun

42

[به او گفتيم:] «با پاى خود [به زمين‌] بكوب، اينك اين چشمه‌سارى است سرد و آشاميدنى.»


Wa Wahabnā Lahu 'Ahlahu Wa Mithlahum Ma`ahum Raĥmatan Minnā Wa Dhikrá Li'wlī Al-'Albābi

43

و [مجدّداً] كسانش را و نظايرِ آنها را همراه آنها به او بخشيديم، تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد.


Wa Khudh Biyadika Đighthāan Fāđrib Bihi Wa Lā Taĥnath 'Innā Wajadnāhu Şābirāan Ni`ma Al-`Abdu 'Innahu 'Awwābun

44

[و به او گفتيم:] «يك بسته تركه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند مشكن.» ما او را شكيبا يافتيم. چه نيكوبنده‌اى! به راستى او توبه‌كار بود.


Wa Adhkur `Ibādanā 'Ibrāhīma Wa 'Isĥāqa Wa Ya`qūba 'Ūlī Al-'Aydī Wa Al-'Abşāri

45

و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه نيرومند و ديده‌ور بودند به يادآور.


'Innā 'Akhlaşnāhum Bikhālişatin Dhikrá Ad-Dāri

46

ما آنان را با موهبت ويژه‌اى- كه يادآورىِ آن سراى بود- خالص گردانيديم.


Wa 'Innahum `Indanā Lamina Al-Muşţafayna Al-'Akhyāri

47

و آنان در پيشگاه ما جدّا از برگزيدگان نيكانند.


Wa Adhkur 'Ismā`īla Wa Al-Yasa`a Wa Dhā Al-Kifli Wa Kullun Mina Al-'Akhyāri

48

و اسماعيل و يَسَع و ذو الكِفل را به ياد آور [كه‌] همه از نيكانند.


Hādhā Dhikrun Wa 'Inna Lilmuttaqīna Laĥusna Ma'ābin

49

اين يادكردى است، و قطعاً براى پرهيزگاران فرجامى نيك است.


Jannāti `Adnin Mufattaĥatan Lahumu Al-'Abwābu

50

باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى [آنها] برايشان گشوده است.


Muttaki'īna Fīhā Yad`ūna Fīhā Bifākihatin Kathīratin Wa Sharābin

51

در آنجا تكيه مى‌زنند [و] ميوه‌هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى‌كنند.


Wa `Indahum Qāşirātu Aţ-Ţarfi 'Atrābun

52

و نزدشان [دلبرانِ‌] فروهشته‌نگاهِ همسال است.


Hādhā Mā Tū`adūna Liyawmi Al-Ĥisābi

53

اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شد.


'Inna Hādhā Larizqunā Mā Lahu Min Nafādin

54

[مى‌گويند:] «در حقيقت، اين روزىِ ماست و آن را پايانى نيست.»


Hādhā Wa 'Inna Lilţţāghīna Lasharra Ma'ābin

55

اين است [حالِ بهشتيان‌] و [امّا] براى طغيانگران واقعاً بد فرجامى است.


Jahannama Yaşlawnahā Fabi'sa Al-Mihādu

56

به جهنّم درمى‌آيند، و چه بد آرامگاهى است.


Hādhā Falyadhūqūhu Ĥamīmun Wa Ghassāqun

57

اين جوشاب و چركاب است، بايد آن را بچشند.


Wa 'Ākharu Min Shaklihi 'Azwājun

58

و از همين گونه، انواع ديگر [عذابها].


Hādhā Fawjun Muqtaĥimun Ma`akum Lā Marĥabāan Bihim 'Innahum Şālū An-Nāri

59

اينها گروهى‌اند كه با شما به اجبار [در آتش‌] درمى‌آيند. بدا به حال آنها، زيرا آنان داخل آتش مى‌شوند.


Qālū Bal 'Antum Lā Marĥabāan Bikum 'Antum Qaddamtumūhu Lanā Fabi'sa Al-Qarāru

60

[به رؤساى خود] مى‌گويند: «بلكه بر خود شما خوش مباد! اين [عذاب‌] را شما خود براى ما از پيش فراهم آورديد، و چه بد قرارگاهى است.»


Qālū Rabbanā Man Qaddama Lanā Hādhā Fazid/hu `Adhābāan Đi`fāan Fī An-Nāri

61

مى‌گويند: «پروردگارا، هر كس اين [عذاب‌] را از پيش براى ما فراهم آورده، عذاب او را در آتش دو چندان كن.»


Wa Qālū Mā Lanā Lā Nará Rijālāan Kunnā Na`udduhum Mina Al-'Ashrār

62

و مى‌گويند: «ما را چه شده است كه مردانى را كه ما آنان را از [زمره‌] اشرار مى‌شمرديم نمى‌بينيم؟


Āttakhadhnāhum Sikhrīyan 'Am Zāghat `Anhumu Al-'Abşāru

63

آيا آنان را [در دنيا] به ريشخند مى‌گرفتيم يا چشمها [ى ما] بر آنها نمى‌افتد؟»


'Inna Dhālika Laĥaqqun Takhāşumu 'Ahli An-Nāri

64

اين مجادله اهل آتش قطعاً راست است.


Qul 'Innamā 'Anā Mundhirun Wa Mā Min 'Ilahin 'Illā Al-Lahu Al-Wāĥidu Al-Qahhāru

65

بگو: «من فقط هشداردهنده‌اى هستم، و جز خداى يگانه قهّار معبودى ديگر نيست.


Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Al-`Azīzu Al-Ghaffāru

66

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، همان شكست‌ناپذير آمرزنده.


Qul Huwa Naba'un `Ažīmun

67

بگو: «اين خبرى بزرگ است،


'Antum `Anhu Mu`riđūna

68

[كه‌] شما از آن روى برمى‌تابيد.


Mā Kāna Liya Min `Ilmin Bil-Mala'i Al-'A`lá 'Idh Yakhtaşimūna

69

مرا در باره ملإِ اعلى هيچ دانشى نبود آن گاه كه مجادله مى‌كردند.


'In Yūĥá 'Ilayya 'Illā 'Annamā 'Anā Nadhīrun Mubīnun

70

به من هيچ [چيز] وحى نمى‌شود، جز اينكه من هشداردهنده‌اى آشكارم.


'Idh Qāla Rabbuka Lilmalā'ikati 'Innī Khāliqun Basharāan Min Ţīnin

71

آن گاه كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گِل خواهم آفريد.


Fa'idhā Sawwaytuhu Wa Nafakhtu Fīhi Min Rūĥī Faqa`ū Lahu Sājidīna

72

پس چون او را [كاملًا] درست كردم و از روح خويش در آن دميدم، سجده‌كنان براى او [به خاك‌] بيفتيد.»


Fasajada Al-Malā'ikatu Kulluhum 'Ajma`ūna

73

پس همه فرشتگان يكسره سجده كردند.


'Illā 'Iblīsa Astakbara Wa Kāna Mina Al-Kāfirīna

74

مگر ابليس [كه‌] تكبّر نمود و از كافران شد.


Qāla Yā 'Iblīsu Mā Mana`aka 'An Tasjuda Limā Khalaqtu Biyadayya 'Āstakbarta 'Am Kunta Mina Al-`Ālīna

75

فرمود: «اى ابليس، چه چيز تو را مانع شد كه براى چيزى كه به دستان قدرت خويش خلق كردم سجده آورى؟ آيا تكبّر نمودى يا از [جمله‌] برترى‌جويانى؟»


Qāla 'Anā Khayrun Minhu Khalaqtanī Min Nārin Wa Khalaqtahu Min Ţīnin

76

گفت: «من از او بهترم مرا از آتش آفريده‌اى و او را از گِل آفريده‌اى.»


Qāla Fākhruj Minhā Fa'innaka Rajīmun

77

فرمود: «پس، از آن [مقام‌] بيرون شو، كه تو رانده‌اى.


Wa 'Inna `Alayka La`natī 'Ilá Yawmi Ad-Dīni

78

و تا روز جزا لعنت من بر تو باد.»


Qāla Rabbi Fa'anžirnī 'Ilá Yawmi Yub`athūna

79

گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى كه برانگيخته مى‌شوند مهلت ده.»


Qāla Fa'innaka Mina Al-Munžarīna

80

فرمود: «در حقيقت، تو از مهلت‌يافتگانى،


'Ilá Yawmi Al-Waqti Al-Ma`lūmi

81

تا روز معيّنِ معلوم.»


Qāla Fabi`izzatika La'ughwiyannahum 'Ajma`īna

82

[شيطان‌] گفت: «پس به عزّت تو سوگند كه همگى را جدّا از راه به در مى‌برم،


'Illā `Ibādaka Minhumu Al-Mukhlaşīna

83

مگر آن بندگان پاكدل تو را.»


Qāla Fālĥaqqu Wa Al-Ĥaqqa 'Aqūlu

84

فرمود: «حقّ [از من‌] است و حق را مى‌گويم:


La'amla'anna Jahannama Minka Wa Mimman Tabi`aka Minhum 'Ajma`īna

85

هرآينه جهنّم را از تو و از هر كس از آنان كه تو را پيروى كند، از همگى‌شان، خواهم انباشت.»


Qul Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin Wa Mā 'Anā Mina Al-Mutakallifīna

86

بگو: «مزدى بر اين [رسالت‌] از شما طلب نمى‌كنم و من از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم [و به خدا نسبت دهم‌].


'In Huwa 'Illā Dhikrun Lil`ālamīna

87

اين [قرآن‌] جز پندى براى جهانيان نيست.


Wa Lata`lamunna Naba'ahu Ba`da Ĥīnin

88

و قطعاً پس از چندى خبر آن را خواهيد دانست.»


Sooreh الزمر

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Tanzīlu Al-Kitābi Mina Allāhi Al-`Azīzi Al-Ĥakīmi

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ نازل شدن [اين كتاب‌] از جانب خداىِ شكست‌ناپذيرِ سنجيده‌كار است.


'Innā 'Anzalnā 'Ilayka Al-Kitāba Bil-Ĥaqqi Fā`budi Allāha Mukhlişāan Lahu Ad-Dīna

2

ما [اين‌] كتاب را به حقّ به سوى تو فرود آورديم، پس خدا را- در حالى كه اعتقاد [خود] را براى او خالص‌كننده‌اى- عبادت كن.


'Alā Lillāh Ad-Dīnu Al-Khālişu Wa Al-Ladhīna Attakhadhū Min Dūnihi 'Awliyā'a Mā Na`buduhum 'Illā Liyuqarribūnā 'Ilá Allāhi Zulfá 'Inna Allāha Yaĥkumu Baynahum Fī Mā Hum Fīhi Yakhtalifūna 'Inna Allāha Lā Yahdī Man Huwa Kādhibun Kaffārun

3

آگاه باشيد: آيينِ پاك از آنِ خداست، و كسانى كه به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند [به اين بهانه كه:] ما آنها را جز براى اينكه ما را هر چه بيشتر به خدا نزديك گردانند، نمى‌پرستيم، البتّه خدا ميان آنان در باره آنچه كه بر سر آن اختلاف دارند، داورى خواهد كرد. در حقيقت، خدا آن كسى را كه دروغ‌پردازِ ناسپاس است هدايت نمى‌كند.


Law 'Arāda Allāhu 'An Yattakhidha Waladāan Lāşţafá Mimmā Yakhluqu Mā Yashā'u Subĥānahu Huwa Allāhu Al-Wāĥidu Al-Qahhāru

4

اگر خدا مى‌خواست براى خود فرزندى بگيرد، قطعاً از [ميان‌] آنچه خلق مى‌كند، آنچه را مى‌خواست برمى‌گزيد. منزّه است او، اوست خداى يگانه قهار.


Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Bil-Ĥaqqi Yukawwiru Al-Layla `Alá An-Nahāri Wa Yukawwiru An-Nahāra `Alá Al-Layli Wa Sakhkhara Ash-Shamsa Wa Al-Qamara Kullun Yajrī Li'jalin Musamman 'Alā Huwa Al-`Azīzu Al-Ghaffāru

5

آسمانها و زمين را به حقّ آفريد. شب را به روز درمى‌پيچد، و روز را به شب درمى‌پيچد و آفتاب و ماه را تسخير كرد. هر كدام تا مدّتى معيّن روانند. آگاه باش كه او همان شكست‌ناپذير آمرزنده است.


Khalaqakum Min Nafsin Wāĥidatin Thumma Ja`ala Minhā Zawjahā Wa 'Anzala Lakum Mina Al-'An`ām Thamāniyata 'Azwājin Yakhluqukum Fī Buţūni 'Ummahātikum Khalqāan Min Ba`di Khalqin Fī Žulumātin Thalāthin Dhalikumu Allāhu Rabbukum Lahu Al-Mulku Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Fa'anná Tuşrafūna

6

شما را از نفسى واحد آفريد، سپس جفتش را از آن قرار داد، و براى شما از دامها هشت قسم پديد آورد. شما را در شكمهاى مادرانتان آفرينشى پس از آفرينشى [ديگر] در تاريكيهاى سه گانه [: مشيمه و رحم و شكم‌] خلق كرد. اين است خدا، پروردگار شما، فرمانروايى [و حكومت مطلق‌] از آنِ اوست. خدايى جز او نيست، پس چگونه [و كجا از حقّ‌] برگردانيده مى‌شويد؟


'In Takfurū Fa'inna Allāha Ghanīyun `Ankum Wa Lā Yarđá Li`ibādihi Al-Kufra Wa 'In Tashkurū Yarđahu Lakum Wa Lā Taziru Wāziratun Wizra 'Ukhrá Thumma 'Ilá Rabbikum Marji`ukum Fayunabbi'ukum Bimā Kuntum Ta`malūna 'Innahu `Alīmun Bidhāti Aş-Şudūri

7

اگر كفر ورزيد، خدا از شما سخت بى‌نياز است و براى بندگانش كفران را خوش نمى‌دارد، و اگر سپاس داريد آن را براى شما مى‌پسندد، و هيچ بردارنده‌اى بارِ [گناهِ‌] ديگرى را برنمى‌دارد، آن گاه بازگشت شما به سوى پروردگارتان است، و شما را به آنچه مى‌كرديد خبر خواهد داد، كه او به راز دلها داناست.


Wa 'Idhā Massa Al-'Insāna Đurrun Da`ā Rabbahu Munībāan 'Ilayhi Thumma 'Idhā Khawwalahu Ni`matan Minhu Nasiya Mā Kāna Yad`ū 'Ilayhi Min Qablu Wa Ja`ala Lillāh 'Andādāan Liyuđilla `An Sabīlihi Qul Tamatta` Bikufrika Qalīlāan 'Innaka Min 'Aşĥābi An-Nāri

8

و چون به انسان آسيبى رسد، پروردگارش را- در حالى كه به سوى او بازگشت‌كننده است- مى‌خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا كند، آن [مصيبتى‌] را كه در رفعِ آن پيشتر به درگاه او دعا مى‌كرد، فراموش مى‌نمايد و براى خدا همتايانى قرار مى‌دهد تا [خود و ديگران را] از راه او گمراه گرداند. بگو: «به كفرت اندكى برخوردار شو كه تو از اهل آتشى.»


'Amman Huwa Qānitun 'Ānā'a Al-Layli Sājidāan Wa Qā'imāan Yaĥdharu Al-'Ākhirata Wa Yarjū Raĥmata Rabbihi Qul Hal Yastawī Al-Ladhīna Ya`lamūna Wa Al-Ladhīna Lā Ya`lamūna 'Innamā Yatadhakkaru 'Ūlū Al-'Albābi

9

[آيا چنين كسى بهتر است‌] يا آن كسى كه او در طول شب در سجده و قيام اطاعت [خدا] مى‌كند [و] از آخرت مى‌ترسد و رحمت پروردگارش را اميد دارد؟ بگو: «آيا كسانى كه مى‌دانند و كسانى كه نمى‌دانند يكسانند؟» تنها خردمندانند كه پندپذيرند.


Qul Yā `Ibādi Al-Ladhīna 'Āmanū Attaqū Rabbakum Lilladhīna 'Aĥsanū Fī Hadhihi Ad-Dunyā Ĥasanatun Wa 'Arđu Allāhi Wāsi`atun 'Innamā Yuwaffá Aş-Şābirūna 'Ajrahum Bighayri Ĥisābin

10

بگو: «اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد، از پروردگارتان پروا بداريد. براى كسانى كه در اين دنيا خوبى كرده‌اند، نيكى خواهد بود، و زمين خدا فراخ است. بى‌ترديد، شكيبايان پاداش خود را بى‌حساب [و] به تمام خواهند يافت.»


Qul 'Innī 'Umirtu 'An 'A`buda Allāha Mukhlişāan Lahu Ad-Dīna

11

بگو: «من مأمورم كه خدا را- در حالى كه آيينم را براى او خالص گردانيده‌ام- بپرستم.


Wa 'Umirtu Li'n 'Akūna 'Awwala Al-Muslimīna

12

و مأمورم كه نخستينِ مسلمانان باشم.»


Qul 'Innī 'Akhāfu 'In `Aşaytu Rabbī `Adhāba Yawmin `Ažīmin

13

بگو: «من اگر به پروردگارم عصيان ورزم، از عذاب روزى هولناك مى‌ترسم.»


Quli Allāha 'A`budu Mukhlişāan Lahu Dīni

14

بگو: «خدا را مى‌پرستم در حالى كه دينم را براى او بى‌آلايش مى‌گردانم.


Fā`budū Mā Shi'tum Min Dūnihi Qul 'Inna Al-Khāsirīna Al-Ladhīna Khasirū 'Anfusahum Wa 'Ahlīhim Yawma Al-Qiyāmati 'Alā Dhālika Huwa Al-Khusrānu Al-Mubīnu

15

پس هر چه را غير از او مى‌خواهيد، بپرستيد « [ولى به آنان‌] بگو:» زيانكاران در حقيقت كسانى‌اند كه به خود و كسانشان در روز قيامت زيان رسانده‌اند آرى، اين همان خسران آشكار است.»


Lahum Min Fawqihim Žulalun Mina An-Nāri Wa Min Taĥtihim Žulalun Dhālika Yukhawwifu Allāhu Bihi `Ibādahu Yā `Ibādi Fa Attaqūni

16

آنها از بالاى سرشان چترهايى از آتش خواهند داشت و از زير پايشان [نيز] طَبَق‌هايى [آتشين است‌]، اين [كيفرى‌] است كه خدا بندگانش را به آن بيم مى‌دهد. اى بندگان من، از من بترسيد.


Wa Al-Ladhīna Ajtanabū Aţ-Ţāghūta 'An Ya`budūhā Wa 'Anābū 'Ilá Allāhi Lahumu Al-Bushrá Fabashshir `Ibādi

17

و [لى‌] آنان كه خود را از طاغوت به دور مى‌دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوى خدا بازگشته‌اند آنان را مژده باد، پس بشارت ده به آن بندگان من كه:


Al-Ladhīna Yastami`ūna Al-Qawla Fayattabi`ūna 'Aĥsanahu 'Ūlā'ika Al-Ladhīna Hadāhumu Allāhu Wa 'Ūlā'ika Hum 'Ūlū Al-'Albābi

18

به سخن گوش فرامى‌دهند و بهترين آن را پيروى مى‌كنند اينانند كه خدايشان راه نموده و اينانند همان خردمندان.


'Afaman Ĥaqqa `Alayhi Kalimatu Al-`Adhābi 'Afa'anta Tunqidhu Man Fī An-Nāri

19

پس آيا كسى كه فرمان عذاب بر او واجب آمده [كجا روى رهايى دارد]؟ آيا تو كسى را كه در آتش است مى‌رهانى؟


Lakini Al-Ladhīna Attaqawā Rabbahum Lahum Ghurafun Min Fawqihā Ghurafun Mabnīyatun Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Wa`da Allāhi Lā Yukhlifu Allāhu Al-Mī`ād

20

ليكن كسانى كه از پروردگارشان پروا داشتند، براى ايشان غرفه‌هايى است كه بالاى آنها غرفه‌هايى [ديگر] بنا شده است نهرها از زير آن روان است. وعده خداست خدا خلاف وعده نمى‌كند.


'Alam Tará 'Anna Allāha 'Anzala Mina As-Samā'i Mā'an Fasalakahu Yanābī`a Fī Al-'Arđi Thumma Yukhriju Bihi Zar`āan Mukhtalifāan 'Alwānuhu Thumma Yahīju Fatarāhu Muşfarrāan Thumma Yaj`aluhu Ĥuţāmāan 'Inna Fī Dhālika Ladhikrá Li'wlī Al-'Albābi

21

مگر نديده‌اى كه خدا از آسمان، آبى فرود آورد پس آن را به چشمه‌هايى كه در [طبقات زيرينِ‌] زمين است راه داد، آن گاه به وسيله آن كشتزارى را كه رنگهاى آن گوناگون است بيرون مى‌آورد، سپس خشك مى‌گردد، آن گاه آن را زرد مى‌بينى، سپس خاشاكش مى‌گرداند. قطعاً در اين [دگرگونيها] براى صاحبان خرد عبرتى است.


'Afaman Sharaĥa Allāhu Şadrahu Lil'islāmi Fahuwa `Alá Nūrin Min Rabbihi Fawaylun Lilqāsiyati Qulūbuhum Min Dhikri Allāhi 'Ūlā'ika Fī Đalālin Mubīnin

22

پس آيا كسى كه خدا سينه‌اش را براى [پذيرش‌] اسلام گشاده، و [در نتيجه‌] برخوردار از نورى از جانب پروردگارش مى‌باشد [همانند فرد تاريكدل است‌]؟ پس واى بر آنان كه از سخت‌دلى ياد خدا نمى‌كنند اينانند كه در گمراهى آشكارند.


Al-Lahu Nazzala 'Aĥsana Al-Ĥadīthi Kitābāan Mutashābihāan Mathāniya Taqsha`irru Minhu Julūdu Al-Ladhīna Yakhshawna Rabbahum Thumma Talīnu Julūduhum Wa Qulūbuhum 'Ilá Dhikri Allāhi Dhālika Hudá Allāhi Yahdī Bihi Man Yashā'u Wa Man Yuđlili Allāhu Famā Lahu Min Hādin

23

خدا زيباترين سخن را [به صورت‌] كتابى متشابه، متضمّن وعده و وعيد، نازل كرده است. آنان كه از پروردگارشان مى‌هراسند، پوست بدنشان از آن به لرزه مى‌افتد، سپس پوستشان و دلشان به ياد خدا نرم مى‌گردد. اين است هدايت خدا، هر كه را بخواهد، به آن راه نمايد، و هر كه را خدا گمراه كند او را راهبرى نيست.


'Afaman Yattaqī Biwajhihi Sū'a Al-`Adhābi Yawma Al-Qiyāmati Wa Qīla Lilžžālimīna Dhūqū Mā Kuntum Taksibūna

24

پس آيا آن كس كه [به جاى دستها] با چهره خود، گزند عذاب را روز قيامت دفع مى‌كند [مانند كسى است كه از عذاب ايمن است‌]؟ و به ستمگران گفته مى‌شود: «آنچه را كه دستاوردتان بوده است بچشيد.»


Kadhdhaba Al-Ladhīna Min Qablihim Fa'atāhumu Al-`Adhābu Min Ĥaythu Lā Yash`urūna

25

كسانى [هم‌] كه پيش از آنان بودند به تكذيب پرداختند، و از آنجا كه حدس نمى‌زدند عذاب برايشان آمد.


Fa'adhāqahumu Allāhu Al-Khizya Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Wa La`adhābu Al-'Ākhirati 'Akbaru Law Kānū Ya`lamūna

26

پس خدا در زندگى دنيا رسوايى را به آنان چشانيد، و اگر مى‌دانستند، قطعاً عذاب آخرت بزرگتر است.


Wa Laqad Đarabnā Lilnnāsi Fī Hādhā Al-Qur'āni Min Kulli Mathalin La`allahum Yatadhakkarūna

27

و در اين قرآن از هر گونه مَثَلى براى مردم آورديم، باشد كه آنان پندگيرند.


Qur'ānāan `Arabīyan Ghayra Dhī `Iwajin La`allahum Yattaqūna

28

قرآنى عربى، بى‌هيچ كژى باشد كه آنان راه تقوا پويند.


Đaraba Allāhu Mathalāan Rajulāan Fīhi Shurakā'u Mutashākisūna Wa Rajulāan Salamāan Lirajulin Hal Yastawiyāni Mathalāan Al-Ĥamdu Lillāh Bal 'Aktharuhum Lā Ya`lamūna

29

خدا مَثَلى زده است: مردى است كه چند خواجه ناسازگار در [مالكيّت‌] او شركت دارند [و هر يك او را به كارى مى‌گمارند] و مردى است كه تنها فرمانبر يك مرد است. آيا اين دو در مَثَل يكسانند؟ سپاس خداى را. [نه،] بلكه بيشترشان نمى‌دانند.


'Innaka Mayyitun Wa 'Innahum Mayyitūna

30

قطعاً تو خواهى مُرد، و آنان [نيز] خواهند مُرد


Thumma 'Innakum Yawma Al-Qiyāmati `Inda Rabbikum Takhtaşimūna

31

سپس شما روز قيامت پيش پروردگارتان مجادله خواهيد كرد.


جزء قبل

جزء 23 قرآن کریم

جزء بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان