قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
31ابراهيم گفت: كار مهم شما چيست؟
قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ
32گفتند: به سوى قومى گناهكار فرستاده شدهايم.
لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ
33تا براى آنها سنگهاى متحجر بفرستيم.
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ
34علامتدار هستند نزد خدايت براى اهل اسراف.
فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
35آنكه از مؤمنان در آنجا بود بيرون كرديم.
فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
36جز يك خانه از مسلمين در آن پيدا نكرديم.
وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
37در آنجا علامتى گذاشتيم براى آنان كه از عذاب اليم مىترسند.
وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
38و در موسى آيتى است وقتى كه او را به سوى فرعون با حجتى آشكار فرستاديم.
فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ
39با نيروى خودش اعراض نمود و گفت او جادوگر يا ديوانه است.
فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ
40او را و لشكريانش را گرفته و در دريا انداختيم، او سبب ملامت بود.
وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ
41و در قوم عاد آيتى است وقتى كه بر آنها آن باد عقيم را فرستاديم.
مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ
42چيزى را كه بر آن مىوزيد نمىگذاشت مگر آنكه مانند استخوان پوسيده مىكرد.
وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ
43در قوم ثمود آيتى است كه به آنها گفته شد تا وقتى متمتع شويد.
فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ
44از دستور خدايشان نافرمانى كردند صاعقه آنها را گرفته، در حالى كه نگاه مىكردند.
فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ
45به برخاستن متمكن نشدند و يارى كرده نبودند.
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
46ياد كن قوم نوح را از پيش كه قومى فاسق بودند.
وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ
47آسمان را با قدرت كامل خويش آفريدهايم و ما توانا هستيم.
وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ
48زمين را گستردهايم: بهتر آماده كننده مىباشيم.
وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
49از هر چيز نر و ماده آفريدهايم تا از قدرت ما آگاه باشيد.
فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
50پس بگريزيد به سوى خدا كه من براى شما از جانب او انذار كننده آشكارم.
وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
51با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد كه من از جانب او بيم دهنده آشكارم.
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ
52جريان چنين است، پيامبرى قبل از آنها نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگرست يا ديوانه.
أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
53آيا به يكديگر سفارش كردهاند، بلكه قومى طغيانگرند.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ
54به آنها بىاعتنا باش تو ملامت شده نيستى.
وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
55يادآورى كن كه آن مؤمنان را نافع است.
وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ
56جن و انس را نيافريدهام مگر آنكه مرا عبادت كنند.
مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ
57از آنها روزى نمىخواهم و نمىخواهم مرا اطعام كنند.
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ
58خدا فقط اوست رزاق و نيرومند و قوى.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ
59حقا كه براى ظالمان نصيبى از عذاب مانند نصيب امثال آنها هست، آن را به عجله نخواهند.
فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
60واى بر كافران از روزشان كه وعده مىشوند.
Sooreh الطور
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به طور.
وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ
2قسم به كتاب نوشته شده (از جانب خدا).
فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ
3در صفحه گسترده.
وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ
4قسم به خانه آباد.
وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ
5قسم به آسمان برافراشته.
وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ
6قسم به درياى پر شده.
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ
7كه عذاب پروردگارت ثابت است.
مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ
8مانعى از آن نيست.
يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا
9روزى كه آسمان به طور كامل موج مىزند.
وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا
10كوهها به وضع عجيبى به راه افتند.
فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
11پس واى در آن روز بر مكذبين.
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ
12كسانى كه در باطل عجيب مشغولند.
يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا
13روزى كه به شدت به آتش پرتاب شوند.
هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
14اين آتشى است كه آن را تكذيب مىكرديد.
أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ
15آيا اين سحر است يا نمىبينيد.
ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
16بچشيد آن را صبر كنيد يا نكنيد، برابر است بر شما، فقط با آنچه مىكرديد مجازات مىشويد.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ
17اهل تقوى در بهشتها و نعمت وسيع هستند.
فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
18متنعمند با آنچه پروردگارشان داده و پروردگارشان از عذاب جهنم حفظشان كرده است.
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
19بخوريد و بياشاميد گوارا، در مقابل آنچه مىكرديد.
مُتَّكِِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
20نشستگانند بر تختهاى صف كشيده و قرين كردهايم آنها را با حور عين.
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ
21كسانى كه ايمان آورده و فرزندانشان با ايمان از آنها تبعيت كردهاند، فرزندان آنها را به آنها لاحق مىكنيم و از پاداششان چيزى كم نمىكنيم، هر كس در گرو عمل خويش است.
وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
22به آنها پى در پى مىرسانيم ميوه و گوشتى از آنچه ميل مىكنند.
يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ
23در آنجا براى گرفتن كاسه شراب منازعه مىكنند (اما) در بهشت لغو و گناهكار دانستن نيست.
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ
24گردش مىكند در اطراف آنها غلامانى كه براى آنهاست، گويى مرواريد مستور هستند
وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
25بعضى بر بعضى رو مىكند و از همديگر سؤال مىكنند.
قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ
26گويند: ما در گذشته در ميان خانواده خويش اهل توجه بوديم.
فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ
27خدا بر ما عنايت فرمود و از عذاب نافذ حفظ كرد.
إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ
28ما خدا را از پيش مىخوانديم كه او احسان كننده و مهربان است.
فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ
29يادآورى كن، تو با نعمت پروردگارت كاهن و ديوانه نيستى.
أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ
30بلكه مىگويند: او خيالباف است، به او اضطراب مرگ را انتظار بكشيم.
قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ
31بگو: انتظار بكشيد من نيز با شما از منتظرانم.
أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
32يا عقولشان باين گفته امرشان مىكند؟ نه بلكه قومى طغيانگرند.
أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ
33يا مىگويند: قرآن را از خود جعل كرده نه بلكه ايمان نمىآورند.
فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
34اگر راست مىگويند سخنى مثل آن را بياورند.
أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
35يا از چيزى غير از (ماده آدميان) آفريده شدهاند يا آنها آفرينندهاند؟
أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ
36يا آسمانها و زمين را آفريدهاند، نه، بلكه يقين نمىآورند.
أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ
37يا در نزد آنهاست خزائن پروردگارت با آنها مسلط بر اراده حقند.
أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
38يا نردبانى دارند كه در آن بالا رفته و سخن وحى را گوش مىدهند، شنوندهشان دليل روشنى بياورد.
أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ
39يا براى اوست دختران و براى شماست پسران؟
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
40يا از آنها مزدى مىخواهى كه از غرامت به مشقت افتادگانند؟
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
41يا غيب نزد آنهاست و از آن مىنويسند؟
أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ
42يا مىخواهند حيلهاى بكنند، كافران خود حيله شدگانند؟
أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
43يا آنها را معبودى جز خدا هست؟ خدا از آنچه شريك قرار مىدهند برتر است.
وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ
44اگر قطعههايى از آسمان را در حال سقوط ببينند گويند: ابرى متراكم است.
فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ
45تركشان كن، تا روزشان را بيابند كه در آن مىميرند.
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ
46روزى كه: كيدشان فائدهاى ندهد و يارى كرده نشوند.
وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
47براى ظالمان نزديكتر از آن، عذابى هست، ليكن بيشترشان نمىدانند.
وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ
48صبور باش به حكم پروردگارت، كه تو زير نظر مايى، تسبيح و حمد كن وقتى كه بر مىخيزى.
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ
49و تسبيح كن خدا را در مقدارى از شب و در وقت پشت كردن ستارگان.
Sooreh النجم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به ستاره وقتى كه فرود آيد.
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ
2رفيق شما گمراه نشده و به راه هلاكت نرفته است.
وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ
3از ميل طبع سخن نمىگويد.
إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ
4نيست سخن او مگر وحى كه وحى مىشود.
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ
5او را فرشته نيرومند تعليم داده است.
ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ
6فرشته با بصيرت كه (بر قيافه آدمى) ايستاد.
وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
7در حالى كه در طرف بالاتر بود.
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
8سپس نزديكتر شد.
فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ
9پس شد به قدر دو ذراع يا نزديكتر از آن.
فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ
10آن گاه وحى كرد به بنده خدا آنچه را كه وحى كرد.
مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ
11قلب او تكذيب نكرد آنچه را كه ديد.
أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ
12آيا با او بر آنچه مىبيند مجادله مىكنيد؟
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ
13او را در نزول ديگرى (نيز) ديد.
عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ
14در نزد سدره منتهى.
عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ
15نزد آنست بهشتى كه جايگاه انسانهاست.
إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ
16وقتى كه مىپوشاند سدره را آنچه مىپوشاند.
مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ
17چشم پيامبر منحرف نشد و طغيان نكرد.
لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ
18حقا كه از آيات بزرگتر پروردگارش را ديد.
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ
19مرا خبر دهيد از لات و عزى.
وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ
20و از مناة كه سومى و غير آن دو است.
أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ
21آيا براى شماست پسر؟! او براى اوست دختر؟؟
تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ
22اين، آن وقت تقسيم ظالمانه است.
إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ
23نيست آنها مگر نامهايى كه شما و پدرانتان نام گذاشتهايد، خدا براى آنها دليلى نازل نكرده است، پيروى نمىكنند مگر از گمان و آنچه طبعها خوش دارد، براى آنها از پروردگارشان هدايت آمده است.
أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ
24يا براى انسان است آنچه آرزو مىكند؟!
فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ
25خاص خداست دنيا و آخرت.
وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ
26اى بسا ملكى در آسمانها كه شفاعتشان هيچ فائدهاى ندهد مگر پس از آنكه خدا اذن دهد به كسى كه مىخواهد و مىپسندد.
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ
27آنان كه به آخرت ايمان نمىآورند، ملائكه را مىنامند، ناميدن مؤنث.
وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡٔٗا
28آنها را به اين گفته علمى نيست پيروى نمىكنند مگر از گمان، گمان از حق چيزى را كفايت نمىكند.
فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
29واگذار آن كس را كه از ياد ما اعراض كرده و جز زندگى دنيا را اراده نكرده است.
ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ
30اين است تشخيص آنها از دانش، پروردگار تو داناتر است به آنكه از راهش گمراه شده و او داناتر است به آنكه هدايت يافته است.
وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى
31خاص خداست آنچه در آسمانها و زمين هست، تا جزاء دهد كسانى را كه گناه كردهاند و جزا دهد نيكوكاران را جزاى نيكوتر.
ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ
32كسانى كه از گناهان كبيره و گناهان زشت اجتناب مىكنند مگر گناه گاهگاهى، خداى تو صاحب مغفرت وسيع است، او به شما داناتر است وقتى كه از زمين شما را به وجود آورد و وقتى كه، در شكم مادران جنين بوديد، خودتان را پاك مخوانيد، او به اهل تقوى داناتر است.
أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ
33آيا ديدى آن كس را كه از انفاق اعراض كرد؟!
وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ
34و كمى انفاق كرد و بخل ورزيد؟!
أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ
35آيا علم غيب پيش اوست واو مىبيند؟!
أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ
36آيا خبرش نشده از آنچه در تورات موسى است؟!
وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ
37و در صحف ابراهيم كه بندگى را تمام كرد؟!
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ
38اينكه حمل نمىكند نفسى گناه ديگرى را؟!
وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ
39و نيست براى انسان مگر آنچه عمل كرده است؟!
وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ
40و عمل او حتما ديده مىشود؟!
ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ
41سپس با آن مجازات مىشود مجازات تمام؟!
وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ
42حقا كه به سوى خداى توست انتهاء هر چيز.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ
43و فقط اوست كه به خنده و گريه در آورده است.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا
44و فقط اوست كه مىرانده و زنده كرده است.
وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ
45و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريده است.
مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ
46از نطفهاى چون ريخته مىشود.
وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ
47و بر اوست به وجود آوردن خلقت ديگر.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ
48و اوست كه بىنياز كرده و مال باقى عطا فرموده است.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ
49و فقط اوست پروردگار شعرى.
وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ
50و او هلاك كرد عاد اولى را.
وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ
51و ثمود را كه احدى از آنها را باقى نگذاشت.
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ
52و قوم نوح را از پيش كه آنها از عاد و ثمود ظالمتر و طاغىتر بودند.
وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ
53و شهر زير و رو شده را ساقط كرد.
فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ
54پوشانيد به آن عذابى را كه پوشانيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ
55پس در كدام يك از نعمتهاى خدايت شك مىكنى.
هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ
56اين قرآن انذار كنندهايست از انذار كنندگان اولى.
أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ
57نزديك شونده (قيامت) نزديك شد.
لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ
58جز خدا كسى را زايل كننده عذاب آن نيست.
أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ
59آيا از اين حديث تعجب مىكنيد؟!
وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ
60و مىخنديد و گريه نمىكنيد؟!
وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ
61و شما از آن غافلانيد؟!
فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ
62سجده كنيد خدا را و عبادت كنيد او را
Sooreh القمر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قيامت نزديك شد و ماه بشكافت:
وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ
2اگر هر معجزهاى ببينند گويند جادوى دائم است.
وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ
3پيامبر و معجزه او را تكذيب كردند (ولى) هر كار (در وقت خود) ثابت مىشود (و جاى خود را مىگيرد).
وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ
4از اخبار گذشتگان براى آنها آمد، آنچه در آن منع از گناه هست.
حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ
5قرآن حكمت كاملى است ليكن انذارها فائده نمىدهد.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ
6پس، از آنها روى بگردان، يا دآر روزى را كه خواننده به چيز هولناكى مىخواند.
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ
7از قبرها خارج مىشوند گويى ملخهاى پراكندهاند، حال آنكه سر بزير و ذليلند.
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ
8به طرف ندا كننده شتابانند، كافران گويند: اين روز سختى است.
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ
9پيش از اهل مكه قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند بنده ما را تكذيب كرده و گفتند ديوانه مسلوب العقل است.
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ
10خدايش را خواند كه من مغلوبم ياريم فرما.
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ
11درهاى آسمان را با آبى شديد باز كرديم.
وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ
12زمين را چشمهها شكافتيم، آب آسمان و زمين بر فرمانى معين به هم آميخت.
وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ
13نوح را بر كشتى كه از تختهها و ميخها بود حمل كرديم.
تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ
14زير حفاظت ما حركت مىكرد، پاداشى بود به نوح كه نبوتش انكار شده بود.
وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
15اين قضيه را نشانهاى گذاشتيم آيا پند گيرندهاى هست؟
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
16عذاب و انذار من چگونه بود؟!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
17قرآن را براى پندگيرى آسان كرديم آيا پندگيرندهاى هست؟!
كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
18قوم عاد پيامبر را تكذيب كرد، عذاب و انذار من چگونه بود؟
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ
19ما بر آنها بادى سوزان در روز نحس پيوسته فرستاديم.
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ
20مردم را از جا مىكند، گويى آنها تنههاى كنده شده درخت خرما بودند.
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
21پس عذاب و انذار من چگونه بود؟
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
22قرآن را براى پند گرفتن آسان كردهايم، آيا پند گيرندهاى هست؟
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ
23قوم ثمود پيامبران را انكار كردند.
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ
24گفتند: آيا به يك نفر مانند خويش، اطاعت كنيم ما در آن صورت در گمراهى و ديوانگى هستيم.
أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ
25آيا از ميان ما، وحى فقط بر او نازل شده، بلكه او دروغگوى متكبر است.
سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ
26فردا مىدانند دروغگوى متكبر كدام است؟
إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ
27ما ناقه را براى امتحان آنها خواهيم فرستاد منتظر آنها باش و بر اذيتشان صبر كن.
وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ
28به آنها خبر بده كه آب ميان آنها و ناقه مقسوم و هر حصه حاضر شده است.
فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ
29آنها رفيق خويش را ندا كردند، او قبول كرد و ناقه را كشت.
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
30عذاب و انذار من چگونه بود؟
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ
31ما بر آنها صيحهاى فرستاديم، مانند چوب حظيره ساز شدند.
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
32قرآن را براى پند گرفتن آسان كردهايم آيا پند گيرندهاى هست؟
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ
33قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ
34ما بر آنها طوفان سنگبار فرستاديم، مگر آل لوط كه آنها را در وقت سحر نجات داديم.
نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ
35به جهت نعمت از جانب ما، شاكر را اينطور جزا مىدهيم.
وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ
36لوط آنها را از عذاب ما انذار كرد، ولى در انذار شك كردند.
وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
37از او، ميهمانانش را براى كامگيرى خواستند چشمشان را محو كرديم، بچشيد عذاب و انذار مرا.
وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ
38وقت صبح عذاب حتمى آنها را گرفت.
فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
39پس بچشيد عذاب و انذار مرا.
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
40قرآن را براى پند گرفتن آسان كردهايم آيا پند گيرندهاى هست؟
وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ
41به آل فرعون انذار ما آمد.
كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ
42آيات ما را تكذيب كردند، آنها را گرفتيم، گرفتن غالب توانا.
أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ
43آيا كفار شما از آنها بهتر است؟ يا شما در كتابهاى گذشته برائتى داريد؟
أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ
44يا مىگويند ما متحديم و يارى كننده يكديگر.
سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ
45به زودى جمعشان منهزم شده و فرار مىكنند.
بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ
46بلكه قيامت وعده آنهاست، قيامت پر وحشتتر و تلختر است.
إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ
47گناهكاران در ضلالت و آتشها هستند.
يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ
48روزى كه در آتش بر صورت خويش كشيده مىشوند بچشيد عذاب سقر را.
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ما هر چيز را باندازه آفريدهايم.
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51امثال آنها را قبلا هلاك كردهايم آيا پند گيرندهاى هست؟
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52هر چه كردهاند در نامههاى عمل هست.
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54متقيان در بهشتها و نهرها هستند.
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در مجلس صدقى نزد خداى توانا.
Sooreh الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ او خداى رحمان است.
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2كه قرآن را به رسولش تعليم كرد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد.
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4به او سخن گفتن آموخت.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حساب خدايى در حركتند.
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6علف و درخت به اراده خدا خاضع مىباشند.
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7آسمان را بالا برد و تعادل برقرار كرد.
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8كه در ميزان طغيان نكنيد.
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9توزين را با عدالت بپا داريد و از ترازو كم نكنيد.
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10خدا زمين را براى مردم نهاد.
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در آن ميوه هست و خرما كه داراى غلافهاست.
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه برگدار و گل.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14اى انس و جن انسان را از گل خشكيدهاى همچون سفال، آفريد.
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از شعله خالص از آتش خلق كرد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17پروردگار دو مشرق و دو مغرب است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد؟
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو دريا را فرستاد كه ملاقات مىكنند.
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20ميان آن دو حائلى است كه به هم تجاوز نمىكنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد؟
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو مرواريد و مرجان خارج مىشود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد!
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشََٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24براى خداست نهرهاى جارى شونده كه در دريا به وجود آمده و مانند مرزها (آشكار) هستند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد؟
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26هر كه در زمين هست فانى شونده است.
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27فقط ذات پروردگارت مىماند كه صاحب عظمت و تكريم است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد؟
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29از او مىخواهد هر كه در آسمانها و زمين هست خدا هر روز در كارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد؟
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31حتما براى حساب شما فارغ مىشويم اى دو ارزشمند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى جماعت جن و انس اگر مىتوانيد از اطراف آسمانها و زمين خارج شويد خارج شويد نمىتوانيد خارج شويد مگر با قدرتى.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
34پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد.
يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ
35بر شما شعلهاى از آتش و دود فرستاده مىشود، كمك همديگر را نتوانيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
36پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ
37چون آسمان شكافته شود و همچون چرم سرخ گلگون گردد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
38پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسَۡٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ
39آن روز از گناهش سؤال نمىشود نه انسى و نه جنى.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
40پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ
41شناخته مىشود گناهكاران با علامتشان و گرفته مىشود با موهاى پيشانى و قدمها.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
42پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
43اين آن جهنم است كه مجرمان انكارش مىكنند.
يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ
44ميان آن و ميان آب جوشان حركت مىكنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
45پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ
46هر كه از مقام پروردگارش بترسد او را دو بهشت هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
47پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد.
ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ
48داراى انواعى از نعمتها هستند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
49پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مىكنيد.
فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ
50در آن دو بهشت دو چشمه جارى هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
51پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ
52در آن دو از هر ميوه دو نوع هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
53پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خويش را تكذيب مىكنيد!
مُتَّكِِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ
54نشستگانند بر بساطهايى كه جوف آنها از حرير ضخيم است و ميوه دو بهشت به آنها نزديك است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
55پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
56در آن بساطها زنان شوهر دوستى هستند كه انس و جنى قبل از شوهران به آنها نزديكى نكرده است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
57پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
58گويى آنها ياقوت و مرجان هستند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
59پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ
60آيا جزاى احسان جز احسان است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
61پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد.
وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
62و كمتر از آن دو، دو بهشت است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
63پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
مُدۡهَآمَّتَانِ
64دو بهشت سر سبز مىباشند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
65پس كدام يك از آلاء خدايتان را تكذيب مىكنيد؟
فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ
66در آن دو دو چشمه هست فوارهكنان.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
67پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ
68در آن دو ميوهاى و نخلى و انارى هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
69پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ
70در آنها زنان خوش خلق و خوبروى هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
71پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ
72زنان سيمين تن كه در خيمهها محفوظند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
73پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
74ازاله بكارت نكرده از آنها پيش از شوهران، انس و جنى.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
75پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
مُتَّكِِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ
76تكيه مىكنند بر بساطها و بالشهايى نيكو.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
77پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد؟
تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
78دائم الخير است نام پروردگار صاحب عظمت و انعام.
Sooreh الواقعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ چون قيامت واقع شود (مؤمنان به نجات رسند).
لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ
2براى وقوع آن دروغى نيست.
خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ
3پائين آورنده و بالا برنده است.
إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا
4وقتى كه زمين به شدت بلرزد.
وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا
5و كوهها به شدت كوبيده شوند.
فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا
6و غبار پراكنده گردند.
وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ
7شما (در آن روز) سه دسته خواهيد بود.
فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
8پس اهل بركت، چيست اهل بركت؟!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
9و اهل شومى، چيست اهل شومى؟
وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ
10و پيشى گرفتگان، آنها هستند پيشى گرفتگان.
أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
11آنها هستند مقربون درگاه حق.
فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
12آنها در جنات پر نعمتند.
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
13جماعت زيادى هستند از اولين.
وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
14و كمى از آخرين.
عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ
15آنها بر سريرهايى به هم چسبيدهاند.
مُّتَّكِِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ
16نشستهاند بر تختها رو در رو.
يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ
17غلامان جاودان بر آنها مىگردند.
بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ
18با جامها و اباريقى و شرابى از چشمهاى جارى.
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ
19از آن شراب به سر درد نمىافتند و مست نمىشوند.
وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
20و با ميوهاى از آنچه اختيار مىكنند.
وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
21و با گوشت پرنده از آنچه ميل مىكنند.
وَ حُورٌ عِينٞ
22و آنها راست زنان سيمين تن و درشت چشم.
كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ
23مانند مرواريد در صدف.
جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
24پاداش است به آنچه در دنيا مىكردند.
لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا
25در بهشت سخن بيهوده و نسبت گناه دادن نمىشنوند.
إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا
26مگر سخنى كه سلام بعد از سلام است.
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ
27اصحاب دست راست، چيست اصحاب دست راست؟
فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ
28در كنار سدرى بىخار هستند.
وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ
29و درخت موزى كه ميوههايش متراكم است
وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ
30و در سايهاى ممتد
وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ
31و در كنار آبى ريزان.
وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ
32و ميوهاى زياد.
لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ
33كه نه تمام شدنى است و نه منع شدنى.
وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ
34و آنها راست زنانى والا مقام.
إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ
35كه ما آنها را به طرز مخصوصى آفريدهايم.
فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا
36آنها را همه باكره قرار دادهايم.
عُرُبًا أَتۡرَابٗا
37عاشقند به همسران و همسالند.
لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
38اينها براى اصحاب يمين است.
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
39جماعت زيادى هستند از اولين.
وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
40و جماعت زيادى از آخرين.
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ
41و اصحاب شمال، چيست اصحاب شمال.
فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ
42در حرارت و آب جوشانند.
وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ
43و در سايهاى از دود شديد.
لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ
44كه نه خنك است و نه گوارا.
إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ
45آنها پيش از اين اهل طغيان بودند.
وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ
46و بر گناه بزرگ اصرار مىورزيدند.
وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
47و مىگفتند: وقتى كه بميريم و خاك و استخوانها گرديم، آيا مبعوث شدگانيم.
أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ
48آيا پدران گذشته ما نيز؟
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ
49بگو اولين و آخرين.
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
50جمع شدگانند تا وقت روز معلوم.
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ
51سپس شما اى گمراهان و تكذيب كنندگان.
لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ
52يقينا خواهيد خورد از درختى از زقوم.
فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ
53پر كنندهايد از آن شكمهاى خود را.
فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ
54نوشندهايد بر آن از آب جوشان.
فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ
55نوشندهايد مانند شترهاى عطشان.
هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ
56اين است پذيرايى آنها در روز جزا.
نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ
57ما شما را خلق كردهايم چرا بعث را تصديق نمىكنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ
58آيا مىبينيد «منى» را كه دفع مىكنيد؟!
ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
59آيا شما انسان را (از آن) خلق مىكنيد يا مائيم خالق؟
نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
60ما ميان شما مرگ را مقدر كردهايم (در اين تقدير) عاجز نبودهايم.
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ
61بر اين اساس كه امثال شما را در جاى شما بياوريم و شما را در خلقتى كه نمىدانيد خلق كنيم.
وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ
62خلقت اول را دانستهايد چرا خلقت دوم را يادآور نمىشويد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ
63آيا مىبينيد آنچه را كه مىكاريد؟
ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ
64آيا شما آن را مىرويانيد يا مائيم روياننده.
لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ
65اگر مىخواستيم آن را خشك مىگردانديم آن وقت تعجب مىكرديد.
إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ
66(و مىگفتند) كه ما غرامت زدهايم.
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
67بلكه از رزق محروميم.
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ
68آيا مىبينيد آبى را كه مىآشاميد؟
ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ
69آيا شما آن را از ابر نازل كردهايد؟ يا مائيم نازل كنندگان؟
لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ
70اگر مىخواستيم آن را شور قرار مىداديم چرا شكر نمىكنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ
71آيا مىبينيد آتشى را كه مىافروزيد؟
ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشُِٔونَ
72آيا چوب آن را شما روياندهايد يا مائيم به وجود آورندگان.
نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ
73ما آن را يادآورى قيامت و متاعى براى اهل احتياج قرار دادهايم.
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
74پس تسبيح كن با استعانت نام پروردگار بزرگت.
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ
75پس قسم به جايگاه ستارگان.
وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ
76اگر بدانيد آن قسم بزرگى است.
إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ
77آن، قرآن گرانقدرى است.
فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ
78در كتابى است محفوظ از خطا و تغيير.
لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ
79دست نمىزند به آن مگر پاك شدگان.
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
80نازل شده است از جانب رب العالمين.
أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ
81آيا شما به اين قرآن بىاعتنائيد؟!
وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ
82و روزيتان را تكذيب قرار مىدهيد؟!
فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ
83پس چون روح به گلو رسد.
وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ
84شما در آن موقع تماشا مىكنيد.
وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ
85ما به او از شما نزديكتريم ليكن نمىبينيد.
فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ
86پس چرا اگر مجازات شوندگان نيستيد؟
تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
87بر نمىگردانيد روح را اگر راستگويانيد؟
فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
88پس اگر (محتضر) از مقربين باشد.
فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ
89او راست يك نوع راحتى و روزى، و بهشت پر نعمت.
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
90و اگر از اصحاب يمين باشد.
فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
91سلام بر تو از اصحاب يمين.
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ
92و اما اگر از تكذيب كنندگان و گمراهان باشد.
فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ
93او راست نازل شدهاى از آبى جوشان.
وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ
94و انداختن به جحيم.
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ
95اين سخن همان يقين بى ترديد است.
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
96پس تنزيه كن اسم پروردگار بزرگت را.
Sooreh الحدید
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ تسبيح مىكند خدا را آنچه در آسمانها و زمين هست و او غالب و حكيم است.
لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
2حكومت آسمانها و زمين خاص اوست حيات مىدهد و حيات مىگيرد، و او بر هر چيز تواناست.
هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
3اول و آخر و آشكار و نهان فقط اوست و او به هر شىء داناست.
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
4اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر تدبير پرداخت و آنچه از زمين بيرون مىآيد و آنچه از آسمان نازل مىشود و آنچه در آسمان بالا مىرود او با شماست در هر جا كه باشيد، خدا آنچه مىكنيد مىبيند.
لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
5حكومت آسمانها و زمين مخصوص اوست و همه كارها به خدا بر مىگردد.
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
6شب را در جاى روز و روز را در جاى شب داخل مىكند و او به آنچه در سينههاست داناست.
ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
7ايمان آريد به خدا و رسولش، و انفاق كنيد از آنچه شما را در آن جانشين گردانيد، آنان كه از شما ايمان آورده و انفاق كنند، آنها راست پاداش بزرگ.
وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
8شما را چه شده كه به خدا ايمان نمىآوريد، با آنكه پيامبر، شما را مىخواند كه به پروردگار خويش ايمان بياوريد، حقا كه از شما پيمان گرفته اگر مؤمن باشيد.
هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
9اوست كه بر بندهاش آيات بينات نازل مىكند، تا شما را از تاريكيها به طرف نور خارج كند، خدا به شما رءوف و مهربان است.
وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
10چه شده شما را؟ كه انفاق نكنيد در راه خدا، با آنكه ميراث آسمانها و زمين خاص خداست، برابر نيست از شما آنكه پيش از فتح مكه اتفاق و جهاد كند آنها درجهشان بزرگتر است از كسانى كه بعد از فتح انفاق و جنگ كرده باشند خدا به همه وعده نيكو داده، خدا به آنچه مىكنيد داناست.
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
11كيست كه به خدا قرض نيكو بدهد، تا اجر او را مضاعف گرداند، و او راست اجرى خوشايند.
يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
12روزى مىبينى مردان و زنان مؤمن را كه نورشان در پيشاپيش و در طرف راستشان شتابان است، مژده شما امروز بهشتهايى است كه از زير آنها نهرها روان است.
يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ
13در آن پيوستهايد. آنست نجات بزرگ ياد آر روزى را كه مردان و زنان منافق، باهل ايمان گويند: در رفتن به ما مهلت دهيد تا از نورتان بهره گيريم گفته مىشود: به پشتتان برگرديد، نور ديگرى بجوئيد، ميان آنها ديوارى زده مىشود كه آن ديوار درى دارد.
يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
14باطنش رحمت و ظاهرش از طرف آن عذاب هست فرياد كشند: آيا ما با شما نبودهايم؟! گويند: آرى ولى شما خود را به فتنه انداختيد و منتظر مانديد و در شك شديد و آرزوهاى دروغين مغرورتان كرد تا امر خدا آمد، و شيطان شما را به خدا جرى نمود.
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
15پس امروز نه از شما عوضى گرفته مىشود و نه از كفار، جايگاه شما آتش است آن سرپرست شما و بد جايگاه است.
أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
16آيا نرسيد به آنان كه ايمان آوردهاند قلبشان با ذكر خدا و با آنچه از حق نازل كرده، نرم شود؟! و نباشند مانند كسانى كه به آنها كتاب داده شد، مدت بر ايشان طولانى گشت تا قلوبشان سخت گرديد و بسيارى از آنها از دين خارج شدگان بودند.
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
17بدانيد كه خدا زمين را بعد از مردنش زنده مىكند، آيات را بر شما آشكار كرديم تا بفهميد.
إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
18مردان انفاق كننده و زنان انفاق كننده و آنان كه به خدا قرض نيكو دادهاند، اجر بر آنها مضاعف مىشود و آنها راست پاداش خوشايند.
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
19كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردهاند آنها در نزد خدا به منزله صديقين و شهدا هستند آنها راست اجر و نور صديقين، و كسانى كه كافر شده و آيات ما را تكذيب كردهاند آنها اهل آتشند.
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
20بدانيد: زندگى دنيا فقط بازيچه، مشغوليت، زيور، افتخار، افزون طلبى در مال و اولاد است. مانند بارانى كه روئيدنى آن زارعان را به تعجب واداشته سپس مىخشكد، آن را زرد مىبينى، در آخرت عذاب شديد و آمرزش از جانب خدا و رضوان او هست، نيست زندگى دنيا مگر متاع فريب دادن.
سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
21پيشى گيريد به سوى آمرزش از خدا و به سوى بهشتى كه وسعت آن مانند آسمان و زمين است، آماده شده براى كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردهاند اين فضل خداست، به هر كه خواهد مىدهد خدا صاحب فضل بزرگ است.
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
22به شما هيچ بلائى در اموال و وجودتان نمىرسد مگر آنكه، در كتابى نوشته شده، پيش از آنكه آن را به وجود آوريم، آن بر خدا آسان است.
لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ
23تا بر آنچه از شما فوت شده غصه نخوريد و به سبب آنچه به شما داده متكبر نباشيد خدا هيچ متكبر و ناز فروش را دوست ندارد.
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
24آنان كه خود بخل ورزيده، ديگران را نيز به بخل و اميدوارند، هر كه از انفاق اعراض كند خدا اوست بىنياز پسنديده.
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
25هر آينه به تحقيق پيامبران خويش را با معجزات فرستاديم، و با آنها كتاب و ميزان نازل كرديم تا مردم با عدالت زندگى كنند، آهن را نازل نموديم در آن خوف شديد و منافعى براى مردم هست و تا خدا معلوم كند كسى را كه خدا و رسولانش را در غيب يارى مىكند، خدا توانا و غالب است.
وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
26هر آينه به تحقيق نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل آنها نبوت و شريعت را قرار داديم بعضى از آنها هدايت يافته و بسيارى از آنها از دين خارج شدگانند.
ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فََٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
27سپس بر طريقه آنها پيامبران خويش را پى در پى كرديم و عيسى بن مريم را در پى آنها آورديم و به او انجيل داديم و در قلوب پيروان او رقت، و رحمت قرار داديم، و رهبانيتى از خود ساختند ما بر آنها آن را ننوشته بوديم ليكن براى طلب رضاى خدا آن را ساختند، ولى آن را لائق به شأن مراعات نكردند، به اهل ايمان از آنها اجرشان را داديم و بسيارى از آنها فاسقند.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
28اى كسانى كه ايمان آوردهايد، بترسيد از خدا و به رسولش ايمان بياوريد تا دو بهره رحمت خويش به شما بدهد و براى شما نورى قرار دهد كه با آنها زندگى كنيد و شما را به بخشايد ...
لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ أَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
29تا اهل كتاب گمان نكنند كه مؤمنان بر چيزى از رحمت خدا قادر نيستند فضل در دست خداست، به هر كه خواهد بدهد خدا صاحب فضل بزرگى است.