Sooreh الملک
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ دائم الخير و والا مقام است خدايى كه حكومت در دست اوست و او بر هر چيز تواناست.
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ
2خدايى كه مرگ و زندگى را آفريده تا امتحان كند كدام يك از شما از لحاظ عمل بهتريد و او توانا و آمرزنده است.
ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ
3خدايى كه هفت آسمان را بالاى هم (يا شبيه) آفريد، در خلق خدا تفاوتى نمىبينى، چشمت را بر گردان آيا خللهايى مشاهده مىكنى؟
ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ
4سپس چشمت را مكرر بگردان چشمت زبون و در حالى كه خسته است به سوى تو بر مىگردد.
وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ
5آسمان نزديك را با چراغهايى زينت داده و آنها را طرد كننده شياطين كردهايم و براى آنها عذاب آتش مشتعل آماده ساختهايم.
وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
6و براى كسانى كه به پروردگار خويش كافر شدهاند عذاب جهنم هست و بد جايگاهى است.
إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ
7چون در آتش انداخته شوند صفير آن را مىشنوند حال آنكه آتش آنها را بالا و پائين مىبرد.
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ
8نزديك است از شدت غضب تكه تكه شود هر وقت دستهاى در آن انداخته شوند، مأمورانش سؤال كنند آيا انذار كنندهاى براى شما نيامد؟!
قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ
9گويند: آرى انذار كننده آمد ولى تكذيبشان كرده و گفتيم: خدا چيزى نازل نكرده، شما جز در ضلالت بزرگ نيستيد.
وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
10و گويند: اگر مىشنيديم يا تعقل مىكرديم در ميان اهل آتش نبوديم.
فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
11پس به گناه خويش اعتراف كردند، دور باد از رحمت خدا اهل آتش.
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
12كسانى كه از پروردگار خويش در غيب خائفند آنها راست آمرزش و پاداشى بزرگ
وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
13سخن خويش را پنهان نمائيد يا آشكار كنيد خدا بر آنچه در سينههاست داناست.
أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
14آيا نمىداند (اعمال بندگان را) خدايى كه آنها را آفريده است؟ او نافذ و خبير است.
هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ
15خدا آنست كه زمين را براى شما رام و منقاد كرده، راه برويد بر شانههاى آن و بخوريد از رزق خدا امر رستاخيز با اوست.
ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16آيا مطمئنيد آنكه در آسمانست شما را در زمين فرو برد و ناگاه آن موج مىزند.
أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ
17يا ايمنيد آنكه در آسمانست بر شما طوفان پر شن بفرستد، به زودى مىدانيد انذار و عقوبت من چگونه است؟
وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ
18آنان كه در پيش بودند پيامبران را تكذيب كردند پس عذاب من چگونه بود؟
أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ
19آيا نگاه نكردهاند به پرندگان در بالاى آنها كه بال گشادگانند وبال جمع مىكنند، جز خدا آنها را كسى نگاه نمىدارد، او به هر چيز بيناست.
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20آيا كيست اينكه او براى شما لشكر است و جز خدا ياريتان مىكند؟ نيستند كافران مگر در فريفته شدن.
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ
21آيا كيست اينكه به شما روزى مىدهد اگر خدا روزى خويش را قطع كند؟ بلكه كفار در عصيان و نفرت، لجاجت به خرج مىدهند.
أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
22آيا پس كسى كه سر به زير راه مىرود هدايت يافتهتر است يا كسى كه ايستاده بر راه راست مىرود؟!
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفِۡٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
23بگو: خدا آنست كه شما را به وجود آورد و براى شما گوشها و چشمها و قلبها قرار داد بسيار كم شكر مىكنيد.
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
24بگو. خدا همانست كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مىشويد.
وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
25گويند: اين وعده كى خواهد بود اگر از راستگويانيد؟
قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
26بگو: علم آن فقط در نزد خداست و من تنها انذار كنندهام.
فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيَٓٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ
27چون آن عذاب را نزديك به بينند چهره آنان كه كافر شدهاند غمگين مىشود و گفته مىشود اين است آن عذابى كه به عجله مىخواستيد.
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
28بگو خبر دهيد اگر خدا مر او كسانى را كه با منند بميراند يا به ما رحم كند، كيست كه كافران را از عذاب پناه دهد.
قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
29بگو او خداى رحمان است به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم به زودى مىدانيد كيست آنكه در گمراهى آشكار است.
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ
30بگو: خبر دهيد، اگر آب شما در زمين فرو رود كيست كه به شما آب جارى بياورد.
Sooreh القلم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ ن. قسم به قلم و قسم به آنچه مىنويسند.
مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ
2تو به دليل نعمت پروردگارت ديوانه نيستى.
وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ
3حقا كه براى تو پاداشى هست تمام نشدنى.
وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ
4و تو بر خلق بزرگى هستى.
فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ
5به زودى مىبينى و مىبينند.
بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ
6كدام يك از شما مبتلى هستيد.
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
7پروردگار تو داناتر است به آنكه از راه او گمراه شده و او داناتر است به هدايت يافتگان.
فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
8از تكذيب كنندگان نبوت اطاعت مكن.
وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ
9كه دوست دارند سازش كنى و سازش كنند.
وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ
10اطاعت مكن از هر قسم خور پست.
هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ
11عيبجو و رونده به سخن چينى.
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12مانع خير، متجاوز، گناهكار.
عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
13بعد از آن، خشن و نانجيب.
أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ
14زيرا كه داراى مال و فرزندان است.
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
15چون آيات ما بر او خوانده شود گويد: اينها افسانههاى گذشتگان است.
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ
16حتما بر بنيىاش علامتگذارى مىكنيم.
إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ
17ما اهل مكه را امتحان كرديم چنان كه اهل آن باغ را، چون قسم خوردند كه ميوه آن را در حالى كه صبح مىكنند بچينند.
وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ
18و ان شاء الله نمىگفتند.
فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ
19بلائى از جانب پروردگارت بر آن باغ نازل گرديد در حالى كه آنها در خواب بودند.
فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
20آن باغ مانند باغ چيده شده گرديد.
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
21در حالى كه صبح كرده بودند يكديگر را ندا كردند.
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
22كه بامداد بر باغ خود برويد اگر مىخواهيد محصول را بچينيد.
فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
23به راه افتادند و با پنهانى مىگفتند:
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
24داخل نشود در آن باغ امروز بر شما مسكينى.
وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
25صبح به طرف باغ رفتند و فقط به منع فقراء قادر بودند.
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
26چون باغ را ديدند گفتند: ما راه را گم كردهايم.
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
27نه بلكه ما محرومان (از محصول) هستيم.
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
28معتدلتر آنها گفت: آيا نگفتم: چرا خدا را تنزيه نمىكنيد؟
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
29گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ظالم هستيم.
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ
30بعضى بر بعضى رو كرده يكديگر را ملامت مىكردند.
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
31گفتند: اى واى بر ما، ما اهل طغيان شديم
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
32شايد پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد ما به پروردگارمان راغبيم.
كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
33عذاب اينگونه است، عذاب آخرت بزرگتر است، اى كاش مىدانستند.
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
34حقا كه متقيان را نزد پروردگارشان جناتى پر نعمت هست.
أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ
35آيا قرار مىدهيم مسلمين را مانند مجرمان؟!
مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ
36شما را چه شده چطور قضاوت مىكنيد؟!
أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ
37يا شما را كتابى است كه در آن درس مىخوانيد؟!
إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
38كه شما راست در آن، آنچه اختيار مىكنيد؟!
أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ
39يا شما را بر عهده ماست پيمانهاى محكم تا روز قيامت، كه شما راست آنچه حكم مىكنيد.
سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
40از آنها بپرس كدام يك عهدهدار اين كار است؟
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
41يا آنها را در اينكار شريكانى است؟ پس شريكان خويش را بياورند اگر راستگويانند.
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
42ياد آر روزى را كه كار به شدت رسد و به سجده دعوت مىشوند ولى نمىتوانند.
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ
43در حالى كه چشمشان سر به زير است، ذلت آنها را احاطه كرده است با آنكه (در دنيا) به سجده دعوت مىشدند و سالم بودند.
فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
44بگذار مرا (با) آنكه اين قرآن را تكذيب مىكند، آنها را به تدريج مىگيريم از جايى كه نمىدانند.
وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
45و به آنها مهلت مىدهم تدبير من محكم است.
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
46يا از آنها اجرى مىخواهى كه از غرامت سنگين شده هستند؟!
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
47يا عالم غيب نزد آنهاست و آنها از آن مىنويسند؟!
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ
48به دستور پروردگارت صبر كن و مانند رفيق ماهى (يونس) مباش، وقتى كه خدايش را خواند و پر از پشيمانى بود.
لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ
49اگر نعمتى از پروردگارش او را درك نمىكرد به صحرا انداخته مىشد در حالى كه ملامت شده بود.
فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
50خدايش او را برگزيد و از صالحانش گردانيد.
وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ
51حقا كه نزديك است كفار تو را با چشمهاى خويش بيافكنند چون قرآن را مىشنوند و مىگويند كه او ديوانه است
وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
52(با آنكه) قرآن جز تذكرى براى جهانيان نيست.
Sooreh الحاقة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه حتمى.
مَا ٱلۡحَآقَّةُ
2چيست آن واقعه حتمى؟
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ
3و چه مىدانى چيست آن واقعه حتمى.
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ
4قوم ثمود و عاد قيامت را تكذيب كردند.
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ
5اما ثمود با بلائى فزون از حد هلاك شدند.
وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ
6و اما قوم عاد با بادى بسيار سرد و شديد هلاك گشتند.
سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ
7خدا آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى، بر آنها مسلط كرد، مىديدى كه آن قوم در زمين افتادهاند، گويى ريشههاى كنده شده نخلها مىباشند.
فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ
8آيا از آنها باقى ماندهاى مىبينى؟!
وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ
9فرعون و آنان كه پيش از او بودند و شهرهاى زير رو شده، مرتكب خطا شدند.
فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً
10رسول پروردگار خويش را نافرمانى كردند، خدا آنها را گرفت، گرفتنى سخت.
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ
11ما چون آب طغيان نمود، شما را در كشتى حمل كرديم.
لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ
12تا آن حمل را براى شما پندى قرار دهيم و تا آن پند را گوشهاى شنوا حفظ كنند.
فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ
13چون در صور دميده شود يك دميدن،
وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ
14و برداشته شود زمين و كوهها و كوبيده شوند يك كوبيده شدن،
فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
15آن روز قيامت واقع مىشود.
وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ
16آسمان شكافته مىشود و آن در آن روز سست است،
وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ
17ملائكه در اطراف آن هستند و عرش پروردگارت را بالاى سر مردم هشت ملك حمل مىكند:
يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ
18در آن روز به خدا عرضه مىشويد و هيچ عمل پنهانى از شما مخفى نمىماند.
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ
19اما آنكه كتابش به دست راستش داده شود گويد: بيائيد كتاب مرا بخوانيد.
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ
20من در دنيا دانستم كه حسابم را ملاقات خواهم كرد.
فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ
21او در زندگى است كه از آن خوشنود است.
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ
22در بهشتى است و الا.
قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ
23ميوهاش به او نزديك است.
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ
24بخوريد و بنوشيد گوارا در مقابل آنچه از پيش كرديد در ايام گذشته.
وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ
25اما هر كس كتابش به دست چپش داده شود گويد: اى كاش كتابم را داده نمىشدم.
وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ
26و نمىدانستم حسابم چيست.
يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ
27اى كاش مرگ اولى تمام كننده بود.
مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ
28ثروت من از من كفايت نكرد.
هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ
29قدرتم از من تباه گرديد.
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ
30بگيريد او را و به غل در آوريد.
ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ
31سپس به آتش بزرگ داخل كنيد.
ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ
32آن گاه در زنجيرى كه طول آن هفتاد ذراع است داخلش نمائيد.
إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ
33كه او به خداى بزرگ ايمان نمىآورد.
وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
34و به طعام مساكين تشويق نمىنمود.
فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ
35پس امروز در اينجا براى او مهربانى نيست.
وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ
36و نه طعامى مگر از چرك.
لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطُِٔونَ
37نمىخورد آن را مگر خطا كاران.
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ
38پس قسم مىخورم به آنچه مىبينيد.
وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ
39و به آنچه نمىبينيد.
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
40كه اين قرآن قول پيامبر بزرگوارى است.
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ
41سخن شاعرى نيست، بسيار كم ايمان مىآوريد.
وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ
42سخن كاهنى نيست، بسيار كم متذكر مىشويد.
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
43نازل شده است از جانب رب العالمين.
وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ
44اگر بر ما بعضى گفتهها را دروغ بندد.
لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ
45حتما از راست او مىگيريم.
ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ
46سپس رگ گردنش را قطع مىكنيم.
فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ
47كسى از شما از او مانع نتواند شد.
وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ
48قرآن تذكر است براى اهل تقوى.
وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ
49مىدانيم كه بعضى از شما تكذيب كنندهايد.
وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
50قرآن بر كافران حسرت خواهد بود.
وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ
51قرآن حق ثابت است.
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
52پس نام خدايت را تسبيح كند.
Sooreh المعارج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ خواهندهاى عذاب حتمى را از خدا خواست.
لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ
2عذابى كه مخصوص كفار است و دفع كنندهاى ندارد.
مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ
3از جانب خداى صاحب درجات.
تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ
4ملائكه و روح به طرف خدا بالا مىروند در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است.
فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا
5پس صبر كن صبرى نيكو.
إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا
6مشركان قيامت را ناشدنى مىدانند.
وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا
7و ما آن را محقق مىبينيم.
يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ
8روزى كه آسمان مانند فلز مذاب شود.
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ
9و كوهها مانند پشم رنگارنگ گردد.
وَ لَا يَسَۡٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا
10سؤال نمىكند دوستى از حال دوستى.
يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ
11خويشان خود را مىبينند، گناهكار دوست مىدارد: اى كاش از عذاب آن روز فرزندان خويش را عوض مىداد.
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ
12و همسرش و برادرش را.
وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُٔۡوِيهِ
13و خانوادهاش را كه به او پناه مىدهد.
وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ
14و آنكه در زمين هست همه را، و سپس اين عوض او را نجات مىداد.
كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ
15نه آتش جهنم شعله خالص است.
نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ
16بسيار كننده است اطراف بدن را.
تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ
17مىخواند آنكه را كه پشت كرده و اعراض نموده است.
وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ
18جمع و ذخيره كرده است.
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا
19انسان كم صبر و پر طمع خلق شده است.
إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا
20چون او را ضررى رسد بسيار نالان است.
وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا
21و چون او را خيرى رسد بسيار بخيل است.
إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ
22مگر نماز گزاران.
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ
23آنهايى كه بر نمازشان مداومند.
وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ
24و آنهايى كه در اموالشان حق معينى است.
لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ
25براى سائل و محروم.
وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
26و كسانى كه روز جزا را تصديق مىكنند.
وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ
27و كسانى كه از عذاب پروردگارشان خائفند.
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ
28زيرا كه عذاب خدايشان ايمان شده نيست.
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ
29و كسانى كه فروجشان را حفظ كنند.
إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ
30مگر بر همسران و كنيزانى كه مالك شدهاند آنها ملامت شده نيستند.
فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ
31هر كه غير از اين راه را بطلبد، آنها متجاوزانند.
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ
32و كسانى كه امانات و پيمانشان را مراعات مىكنند.
وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ
33و كسانى كه بر شهادت خويش ايستادهاند.
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
34و كسانى كه بر نمازشان محافظت مىكنند.
أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ
35آنها در بهشتهاى والا، گراميند.
فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ
36چه شده بر كافران كه در نزد تو به روى تو خيرهاند.
عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ
37از راست و چپ گروه، گروهند.
أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ
38آيا طمع مىكند هر كس از آنها كه داخل بهشت پر نعمت شود؟!
كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ
39نه، ما آنها را از آنچه مىدانند آفريدهانم.
فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ
40قسم مىخورم به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم.
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
41بر آنكه بهتر از آنها را عوض گيريم، ما عاجز نيستيم.
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
42بگذار آنها را كه در باطل شوند و مشغول گردند حتى برسند به روزى كه وعده مىشوند.
يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ
43روزى كه از قبرها شتابان خارج مىشوند گويى به طرف هدفها شتابانند.
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ
44پائين است چشمشان، ذلت بزرگى آنها را احاطه كرده، اين روزى است كه وعده مىشدند.
Sooreh نوح
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قوم خود را بترسان پيش از آنكه عذاب دردناك بر آنها بيايد.
قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
2گفت اى قوم من براى شما بيم دهنده آشكارم.
أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَ ٱتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ
3اينكه خدا را عبادت كنيد و از او بترسيد و از من اطاعت نمائيد.
يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَ يُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
4تا از گناهان شما بيامرزد و شما را تا اجل معين تأخير اندازد كه اجل خدا چون بيايد تأخير نمىشود اى كاش مىدانستيد.
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَ نَهَارٗا
5گفت: پروردگارا من قوم خويش را شب و روز دعوت كردم.
فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا
6دعوت من بر آنها جز فرار نيفزود.
وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَ ٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَ أَصَرُّواْ وَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
7و من هر وقت كه دعوتشان كردم تا آنها را بيامرزى، انگشتان را در گوشها كردند و لباسشان را به سر كشيدند و تكبر كردند تكبر بزرگى!!
ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا
8سپس من آنها را با صداى بلند دعوت كردم.
ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَ أَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا
9سپس دعوت خويش را به طور آشكار و پنهانى به آنها اظهار نمودم.
فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا
10و گفتم: از پروردگار خويش مغفرت بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است.
يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا
11تا باران را به شما فراوان بفرستد.
وَ يُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَ بَنِينَ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا
12و كمك كند شما را با اموال و پسران و قرار دهد براى شما باغاتى و نهرهايى.
مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا
13به شما چه شده كه به خدا عظمت اميد نمىداريد.
وَ قَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا
14حال آنكه شما را در حالات مختلف آفريده است.
أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا
15آيا نمىدانيد كه خدا چطور هفت آسمان را بالاى هم آفريده است؟
وَ جَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَ جَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا
16و قرار داده ماه را در ميان آنها نور بزرگى و قرار داده آفتاب را چراغ بزرگى.
وَ ٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا
17خدا شما را از زمين به طرز خاصى رويانيده است.
ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَ يُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا
18سپس شما را در آن بر مىگرداند و خارج مىكند به طور مخصوص.
وَ ٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا
19خدا زمين را براى شما گسترده گردانيد.
لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا
20تا داخل شويد در آن به راههاى وسيع.
قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَ ٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَ وَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا
21نوح گفت: خدايا آنها مرا مخالفت كردند و اطاعت نمودند از كسى كه مال و فرزندش بر او جز ضلالت نيفزود.
وَ مَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا
22و حيله كردند حيلهاى بزرگ.
وَ قَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَ لَا سُوَاعٗا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسۡرٗا
23و گفتند از خدايان خويش دست نكشيد و رها نكنيد بتهاى ود و نه سواع و نه يغوث و يعوق و نسر را.
وَ قَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا
24آنها بسيارى را گمراه كردند بر ظالمان جز ضلالت ميافزاى.
مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا
25از جهت گناهانشان غرق شدند و داخل آتش بزرگى گرديدند و جز خدا يارانى نيافتند.
وَ قَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا
26نوح گفت: پروردگارا بر روى زمين احدى از كافران را زنده مگذار.
إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا
27اگر آنها را زنده بگذارى بندگان تو را گمراه مىكنند و نمىزايند مگر بد كار كافر را
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَ لِوَٰلِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا
28پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و كسى را كه مؤمن به خانه من وارد شود و مؤمنين و مؤمنات را، و بر ظالمان جز هلاك ميافزاى.
Sooreh الجن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا
1بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: به من وحى شد كه گروهى از جن به قرآن گول داده و گفتند: ما قرآن عجيبى شنيديم.
يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فََٔامَنَّا بِهِۦ وَ لَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا
2كه به كمال هدايت مىكند، به آن ايمان آورديم، هرگز به خداى خويش شريك قرار نمىدهيم.
وَ أَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَ لَا وَلَدٗا
3مقام خدا والاتر است، نه زنى اخذ كرده و نه فرزندى.
وَ أَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا
4و سفيه ما بر خدا دروغ مىبست.
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَ ٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا
5ما گمان مىكرديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمىبندد.
وَ أَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا
6و هست مردانى از انس كه پناه مىبرند به مردانى از جن و بر آنها طغيان افزودند.
وَ أَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا
7و انس مانند شما جن، گمان كردند كه هرگز خدا كسى را به پيامبرى مبعوث نمىكند.
وَ أَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَ شُهُبٗا
8و ما آسمان را لمس كرديم و يافتيم آن را كه از نگهبانان و شهابها پر شده است.
وَ أَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا
9و ما در آسمان در محلهاى نشستن براى استماع مىنشستيم هر كه اكنون استماع كند، شهابى را در كمين مىيابد.
وَ أَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا
10و ما نمىدانيم. آيا شرى به اهل زمين اراده شده يا پروردگارشان به آنها كمالى اراده كرده است.
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا
11و ما بعضى از ما طبعا صالح و بعضى غير صالحند ما صاحبان طريقههاى جدا از هم هستيم.
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا
12و ما يقين كرديم كه هرگز خدا را در زمين عاجز نتوانيم كرد و نيز در فرار زبونش نتوانيم نمود.
وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَ لَا رَهَقٗا
13و ما چون هدايت را شنيديم به آن ايمان آورديم هر كه به خدايش ايمان آورد از نقصان و ظلم نترسد.
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَ مِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا
14و ما گروهى از ما مسلم و گروهى از ما منحرفند، هر كه اسلام آورد آنها رشد را قصد كردهاند.
وَ أَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا
15اما منحرفان هيزم جهنم مىباشند.
وَ أَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا
16و اگر در طريقه حق استقامت مىكردند هر آينه آب زيادى به آنها مىنوشانديم.
لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِ وَ مَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا
17تا در آن امتحانشان كنيم و هر كه از ياد خدايش اعراض كند، او را به عذاب سختى مىرساند.
وَ أَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا
18و اينكه مواضع سجود براى خداست، عبادت نكنيد جز خدا كسى را.
وَ أَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا
19و چون بنده خدا بپا خاست و خدا را مىخواند نزديك بود بر اطراف او متراكم شوند
قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَ لَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا
20بگو: خدايم را پرستش مىكنم و كسى را به او شريك قرار نمىدهم.
قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَ لَا رَشَدٗا
21بگو: من براى شما مالك ضررى و نفعى نيستم.
قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَ لَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا
22بگو: كسى مرا از عذاب خدا پناه نمىدهد و جز او پناهگاهى پيدا نمىكنم.
إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِسَٰلَٰتِهِۦ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا
23مگر تبليغ از خدا و پيامهايش، هر كه خدا و رسولش را عصيان كند، او راست آتش جهنم جاويد هستند در آن، پيوسته.
حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَ أَقَلُّ عَدَدٗا
24تا چون عذاب وعده شده را به بينند، مىدانند كيست ضعيفتر در كمك و كمتر در عدد
قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا
25بگو نمىدانم آيا نزديك است عذابى كه وعده مىشويد يا خدايم براى آن مدتى قرار مىدهد:
عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا
26او داناى غيب است به غيب خويش كسى را مطلع نمىكند.
إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَ مِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا
27مگر كسى را كه از او راضى شود از رسولان، كه وارد مىكند در پيش و پس آن رسول محافظانى.
لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَ أَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا
28تا آشكار كند كه ابلاغ كردهاند پيامهاى خدايشان را، و احاطه دارد به آنچه در نزد آنهاست و عدد هر چيز را تا آخر شمرده است.
Sooreh المزمل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ اى لباس بر خود پيچيده،
قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا
2شب را به عبادت برخيز مگر كمى،
نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا
3نصف آن را، يا از نصف مقدارى كم كن،
أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَ رَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا
4و يا بر آن مقدارى بيافزاى و قرآن را با حضور بخوان،
إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا
5ما به زودى قول سنگينى بر تو القا خواهيم كرد،
إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡٔٗا وَ أَقۡوَمُ قِيلًا
6عبادت شب آن محكمتر قدم برداشتن است و استوارترين سخن.
إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا
7تو را در روز تلاش بسيارى هست.
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا
8نام پروردگارت را ياد كن و به او اخلاص ورز، اخلاص كامل.
رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا
9پروردگار مشرق و مغرب است، جز او معبودى نيست او را كار ساز بگير.
وَ ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ ٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا
10بر آنچه مىگويند صبر كن و از آنها كنار باش كنار شدن خوبى.
وَ ذَرۡنِي وَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَ مَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا
11بگذار مرا با مكذبين ثروتمند و به آنها مهلت بده مهلت كمى.
إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَ جَحِيمٗا
12در نزد ما زنجيرها و آتش بزرگى هست.
وَ طَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَ عَذَابًا أَلِيمٗا
13و طعامى گلوگير و عذابى دردناك.
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ وَ كَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا
14روزى كه زمين و كوهها به شدت بلرزد و كوهها تلهاى سيالى باشد.
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا
15ما فرستاديم به سوى شما رسولى را كه شاهد بر شماست چنان كه فرستاديم به سوى فرعون رسولى را.
فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا
16فرعون به آن رسول عصيان كرد، پس او را گرفتيم گرفتن سختى.
فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا
17در صورت كافر بودن چگونه پرهيز مىكنيد از عذاب روزى كه فرزندان نوزاد را پيرها مىگرداند!!!
ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا
18آسمان به سبب آن روز شكافته مىشود، وعده خدا عملى است.
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا
19اين تذكرى است هر كه بخواهد (تذكر پيدا كند) به سوى پروردگارش راه گيرد.
إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَ نِصۡفَهُۥ وَ ثُلُثَهُۥ وَ طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَ وَ ٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَ ءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُ وَ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَ أَعۡظَمَ أَجۡرٗا وَ ٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ
20خدايت مىداند كه تو به عبادت مىايستى نزديكتر به دو ثلث و نصف و ثلث شب را گروهى از مؤمنان نيز كه با تو هستند، خدا شب و روز را اندازه مىگيرد، دانست كه قيام شب را تا آخر نتوانيد شمرد، پس به شما توبه كرد، آنچه از قرآن ميسر باشد بخوانيد، دانست كه حتما بعضى از شما مريض مىشوند و ديگران در زمين مسافرت كرده از فضل خدا روزى مىطلبند، و ديگران در راه جهاد مىكنند، پس بخوانيد آنچه از قرآن ميسر باشد، بپا داريد نماز را، بدهيد زكاة را، به خدا قرض نيكو بدهيد، آنچه از خير براى خود پيش فرستيد در نزد خدا خواهيد يافت، بهتر از هر چيز و بزرگتر از جهت پاداش، از خدا مغفرت بطلبيد كه خدا غفور و رحيم است.
Sooreh المدثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ اى جامه بر خود كشيده.
قُمۡ فَأَنذِرۡ
2برخيز، مردم را انذار كن.
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ
3و پروردگارت را تكبير كن.
وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ
4و لباسهايت را پاك كن.
وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ
5و از اضطراب و ترديد دورى نما.
وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ
6و منت منه حال آنكه عملت را زياد گمان مىكنى.
وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ
7و براى پروردگارت خويشتن دار باش.
فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ
8پس چون در ناقور كوبيده شود.
فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ
9آن در آن روز، روز سختى است.
عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ
10بر كافران دشوار و ناآسان است.
ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا
11بگذار مرا با كسى كه به تنهايى او را آفريدهام.
وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا
12و براى او مال زيادى قرار دادهام.
وَ بَنِينَ شُهُودٗا
13و پسران حاضر.
وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا
14و براى او معيشت كامل آماده كردهام.
ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ
15سپس طمع دارد كه زياد كنم.
كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا
16نه، او بآيات ما عنود است.
سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا
17حتما او را به گردنه سختى بالا مىبرم.
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ
18او فكر كرد، فكرش اندازه گيرى نمود.
فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
19بميرد چطور چنان اندازه گيرى كرد؟!
ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
20سپس بميرد چطور چنان اندازهگيرى كرد.
ثُمَّ نَظَرَ
21سپس نگاه كرد.
ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ
22سپس قيافه درهم كشيد و اظهار كراهت كرد.
ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ
23سپس اعراض كرد و خود بزرگ بينى نمود.
فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ
24و گفت. نيست اين مگر سحرى كه از ديگران نقل مىشود.
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ
25نيست اين مگر سخن بشر.
سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ
26حتما او را داخل مىكنم به سقر.
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ
27و چه ميدانى سقر چيست؟
لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ
28نه باقى مىگذارد و نه ترك مىكند.
لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ
29تغيير دهنده بشرههاست.
عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ
30بر آن نوزده نفر مأمورند.
وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ
31قرار ندادهايم مأموران آتش را مگر ملائكه و قرار ندادهايم عده آنها را مگر امتحان براى آنان كه كافر شدهاند، تا اهل كتاب يقين نمايند و اهل ايمان، ايمان خويش را زياد كنند، و اهل كتاب و مؤمنان شك ننمايند و آنان كه مريض القلب اندو كفار بگويند: خدا با اين وصف چه چيز اراده كرده است، خدا اين چنين گمراه مىكند كسى را كه اراده كند، و هدايت مىكند كسى را كه اراده نمايد، لشكرهاى پروردگارت را جز او نمىداند، اين عدد نيست مگر تذكر براى بشر.
كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ
32نه، قسم به ماه.
وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ
33و قسم به شب وقتى كه پشت كند.
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ
34و قسم به صبح چون سفيد شود.
إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ
35قرآن يكى از آيات بزرگتر الهى است.
نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ
36انذار است براى بشر.
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ
37براى كسى كه مىخواهد در ايمان و عمل پيش افتد يا پس ماند.
كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ
38هر كس در مقابل آنچه كرده گرو است:
إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ
39مگر اصحاب يمين.
فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ
40آنها در بهشتها هستند و از هم سؤال مىكنند.
عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
41از حال مجرمان.
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ
42چه چيز شما را به جهنم داخل كرد؟!
قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ
43گويند: ما از نماز گزاران نبوديم.
وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ
44فقير را اطعام نمىكرديم.
وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ
45با اهل باطل وارد مىشديم.
وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
46روز جزا را تكذيب مىكرديم.
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ
47تا مرگ بر ما آمد.
فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ
48پس شفاعت شافعان نفعشان ندهد.
فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ
49آنها را چه شده كه از قرآن در حال اعراض هستند.
كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ
50گويى خران رم كردهاند.
فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ
51كه از شيرى گريخته است.
بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ
52بلكه هر كس از آنها مىخواهد نامههاى گسترده و باز شده داده شود.
كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
53نه، بلكه از آخرت نمىترسند.
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ
54نه، آيات قرآن موعظه است.
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
55هر كه بخواهد از آن پند گيرد.
وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ
56و پند نمىگيرند مگر آنكه خدا بخواهد، خدا اهل تقوى و اهل آمرزش است.
Sooreh القیامة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مىخورم به روز قيامت.
وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
2و نه، قسم مىخورم به و جدان ملامتگر.
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
3آيا انسان مىپندارد كه هرگز استخوانهاى او را نتوانيم جمع كرد؟
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
4بلى جمع مىكنيم در حالى كه قادريم كه انگشتان او را بسازيم.
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
5بلكه انسان مىخواهد در جلوش گناه كند.
يَسَۡٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
6مىپرسد روز قيامت كى خواهد بود.
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
7چون چشم خيره شود.
وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
8و ماه بگيرد.
وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ
9و آفتاب و ماه جمع شود.
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
10انسان آن روز مىگويد: فرارگاه كجاست؟
كَلَّا لَا وَزَرَ
11نه، فرارگاهى نيست.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
12محل استقرار در طرف پروردگار توست.
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13خبر داده شود انسان، در آن روز آنچه را كه از پيش فرستاده و يا آخر گذاشته است.
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
14بلكه انسان به خود يك پارچه بصيرت است.
وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
15هر چند كه عذرهايش را بياورد.
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
16زبانت را به خواندن قرآن حركت مده تا در آن عجله كنى.
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ
17حقا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
18چون آن را خوانديم از خواندش پيروى كن.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
19سپس بر عهده ماست بيان آن.
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
20نه، بلكه دوست مىدارند دنياى عاجل را.
وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
21و ترك مىكنند آخرت را.
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
22چهرههايى در آن روز با طراوت است.
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
23به سوى پروردگارش نگاه كننده است.
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ
24و چهرههايى در آن روز عبوسند.
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
25مىپندارد كه عذاب شكننده بر او خواهد شد.
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
26نه، چون روح به گلوها رسد.
وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ
27گفته مىشود: كيست نجات دهنده.
وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
28مىپندارد كه آن فراق دنياست.
وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
29و ساقش به ساقش مىپيچد.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
30امروز، رفتن به طرف پروردگار توست.
فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ
31پس نه حق را تصديق كرده و نه نماز خوانده است.
وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
32ليكن تكذيب كرده و اغراض نموده است.
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
33سپس به طرف اهل خويش رفته و بر خود مىباليد.
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
34اين حال بر تو سزاوارتر و سزاوارتر است.
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
35سپس بر تو سزاوار و سزاوارتر است.
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
36آيا انسان گمان مىكند، كه مهمل رها كرده شود؟
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
37آيا نطفهاى نبود از منيى كه ريخته مىشود؟
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
38سپس علقه بود، خدا او را آفريد و تركيب كرد.
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
39و از او دو جفت مذكر و مؤنث قرار داد.
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
40آيا آن خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند.
Sooreh الانسان
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡٔٗا مَّذۡكُورًا
1بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا آمد به انسان وقتى از روزگار كه شىء معنى نبود؟
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
2ما انسان را از نطفه مختلط آفريديم او را از حالى به حالى منتقل مىكنيم پس او را شنوا و بينا گردانديم.
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا
3ما او را به راه حق هدايت كردهايم شاكر باشد يا ناسپاس.
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا
4ما آماده كردهايم براى كافران زنجيرها و غلها و آتشى افروخته.
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
5حقا كه نيكو كاران مىنوشند از شرابى كه آميخته است به كافور مخصوص.
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
6از چشمهاى كه مىنوشند از آن بندگان خدا و آن را روان مىكنند به نحو خاصى.
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
7وفا مىكنند به نذر و مىترسند از روزى كه عذاب آن گسترده است.
وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا
8و اطعام مىكنند طعام را با احتياج به آن، به فقير و يتيم و اسير.
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا
9فقط اطعام مىكنيم شما را براى رضاى خدا، نمىخواهيم از شما عوضى و ثنائى.
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
10ما مىترسيم از پروردگارمان از روزى كه عبوس و بسيار پر عذاب است.
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا
11خدا آنها را از عذاب آن روز نگاه دارد و بدهد به آنها زيبايى خاص و سرور كاملى را.
وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا
12و پاداش دهد به آنها بهشتى و حريرى.
مُّتَّكِِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا
13نشستگانند در آن بر تختهاى مزين نمىبينند در آن نه حرارتى و نه سرمايى.
وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
14و نزديك است بر آنها سايههاى بهشت و رام شده است بر آنها سايههاى بهشت و رام شده است بر آنها ميوههاى آن به طور كامل.
وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بَِٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
15گردانده مىشود بر آنها ظرفى از نقرهاى و جامهايى كه هستند شيشهها.
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
16شيشههايى از نقره، انذاره گرفتهاند آنها را به طور كامل.
وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
17نوشانده شوند در آن، شرابى كه مخلوط آن زنجبيل است.
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
18از چشمهاى در آن كه ناميده مىشود سلسبيل مىگردد بر اطراف آنها پسران جاودانى به بينى.
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
19چون آنها را به بينى گمان مىكنى كه مرواريد پراكنده هستند.
وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا
20و چون آنجا را به بينى، خواهى ديد نعمت گسترده و حكومت بزرگى.
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
21بر بدن آنهاست لباسهاى حرير نازك سبز و حرير ضخيم براق و زينت شدهاند با دستبندهايى از نقره و نوشانيده است آنها را خدايشان از شرابى طهور.
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
22اين هست براى شما پاداشى و هست سعى شما پاداش داده شده.
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
23ما آرى ما، نازل كردهايم بر تو قرآن را با نزول تدريجى.
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
24پس صبر كن به دستور پروردگارت و اطاعت نكن از مشركان گناهكار يا كافر را.
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا
25و ياد كن نام خدايت را در بامداد و بعد از ظهر.
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
26و در بعضى از شب او را سجده كن، و تسبيح گوى در شب درازى.
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
27اينان دوست مىدارند زندگى زود گذر را و ترك مىكنند در بعدشان روز سنگينى را.
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
28ما آنها را آفريده و خلقتشان را محكم كردهايم و چون بخواهيم امثال آنها را به جاى آنها عوض مىگيريم.
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
29اين قرآن تذكره است هر كه بخواهد به سوى پروردگارش راه گيرد.
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
30نمىخواهيد مگر آنكه خدا بخواهد خدا دانا و حكيم است.
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
31داخل مىكند هر كه را بخواهد در رحمتش و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده كرده است.
Sooreh المرسلات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به فرستادههاى پى در پى
فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا
2پس قسم به وزندگان به شدت
وَ ٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا
3قسم به پراكنده كنندگان به كمال
فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا
4پس قسم به جدا كنندگان به طور كامل
فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا
5پس قسم به القا كنندگان تذكر.
عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا
6به علت اتمام حجت يا انذار
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ
7كه آنچه وعده مىشويد حتما واقع مىشود
فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ
8وقتى كه ستارگان تاريك گردند
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ
9وقتى كه آسمان شكافته شود.
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ
10وقتى كه كوهها بركنده شوند.
وَ إِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ
11وقتى كه فرستادهها معين الوقت گردند
لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ
12براى چه چيز به تأخير افتادهاند
لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ
13براى روز قيامت
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ
14چه مىدانى روز قيامت چيست؟
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
15واى در آن روز بر مكذبين آن
أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ
16آيا پيشينيان را هلاك نكرديم؟
ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ
17سپس پسينيان را به آنها تابع مىكنيم
كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ
18با گناهكاران چنين مىكنيم
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
19واى در آن روز بر تكذيب كنندگان آخرت
أَلَمۡ نَخۡلُقكُّم مِّن مَّآءٖ مَّهِينٖ
20آيا شما را از آبى حقير نيافريديم؟
فَجَعَلۡنَٰهُ فِي قَرَارٖ مَّكِينٍ
21پس قرار داديم آن را در قرارگاهى با مكانت
إِلَىٰ قَدَرٖ مَّعۡلُومٖ
22تا مدتى معين.
فَقَدَرۡنَا فَنِعۡمَ ٱلۡقَٰدِرُونَ
23پس تواناييم ما، بهتر تواناييم.
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
24واى در آن روز بر مكذبين
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ كِفَاتًا
25آيا زمين را كافى قرار نداديم؟
أَحۡيَآءٗ وَ أَمۡوَٰتٗا
26براى زندگان و مردگان؟
وَ جَعَلۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ شَٰمِخَٰتٖ وَ أَسۡقَيۡنَٰكُم مَّآءٗ فُرَاتٗا
27و در آن كوههاى محكم و مرتفع قرار داديم و شما را از آبى گوارا آب داديم
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
28واى در آن روز بر مكذبين
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
29برويد بطرف عذابى كه تكذيب مىكرديد
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ ظِلّٖ ذِي ثَلَٰثِ شُعَبٖ
30برويد به طرف سايهاى كه داراى سه شعبه است
لَّا ظَلِيلٖ وَ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱللَّهَبِ
31گوارا نيست و از شعله آتش باز نمىدارد
إِنَّهَا تَرۡمِي بِشَرَرٖ كَٱلۡقَصۡرِ
32آن آتش شرارههايى مانند قصر مىاندازد.
كَأَنَّهُۥ جِمَٰلَتٞ صُفۡرٞ
33گويى آن شرارهها شتران زرد رنگ هستند
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
34واى در آن روز بر مكذبان
هَٰذَا يَوۡمُ لَا يَنطِقُونَ
35اين روزى است كه سخن نمىگويند.
وَ لَا يُؤۡذَنُ لَهُمۡ فَيَعۡتَذِرُونَ
36اجازه داده نمىشود تا اعتذار كنند.
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
37واى در آن روز بر مكذبين
هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ جَمَعۡنَٰكُمۡ وَ ٱلۡأَوَّلِينَ
38اين روزى است كه شما و گذشتگان را جمع كردهايم
فَإِن كَانَ لَكُمۡ كَيۡدٞ فَكِيدُونِ
39اگر حيلهاى داريد حيلهام كنيد.
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
40واى در آن روز بر مكذبين
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي ظِلَٰلٖ وَ عُيُونٖ
41حقا كه اهل تقوى در سايهها و چشمه سارهايى هستند
وَ فَوَٰكِهَ مِمَّا يَشۡتَهُونَ
42در نعمتها به سر مىبرند از آنچه بخواهند و خوش دارند
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
43بخوريد و بنوشيد گوارا، در مقابل آنچه مىكرديد
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
44ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
45واى در آن روز بر تكذيب كنندگان
كُلُواْ وَ تَمَتَّعُواْ قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجۡرِمُونَ
46كمى بخوريد و لذت ببريد كه گناهكاريد
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
47واى در آن روز بر مكذبين
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱرۡكَعُواْ لَا يَرۡكَعُونَ
48و چون به آنها گفته شود: ركوع كنيد، ركوع نمىكنند
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
49واى در آن روز بر مكذبين
فَبِأَيِّ حَدِيثِۢ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ
50پس به كدام حديث بعد از قرآن تسليم مىشويد؟!