Sooreh الملک
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ پربركت و زوالناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست.
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ
2آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مىكنيد، و او شكستناپذير و بخشنده است.
ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ
3همان كسى كه هفت آسمان را بر فراز يكديگر آفريد؛ در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبى نمىبينى! بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللى مشاهده مىكنى؟!
ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ
4بار ديگر (به عالم هستى) نگاه كن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده) به سوى تو باز مىگردد در حالى كه خسته و ناتوان است!
وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ
5ما آسمان پايين (نزديك) را با چراغهاى فروزانى زينت بخشيديم، و آنها [شهابها] را تيرهايى براى شياطين قرار داديم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختيم!
وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
6و براى كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است!
إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ
7هنگامى كه در آن افكنده شوند صداى وحشتناكى از آن مىشنوند، و اين در حالى است كه پيوسته مىجوشد!
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ
8نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان كه گروهى در آن افكنده مىشوند، نگهبانان دوزخ از آنها مىپرسند: «مگر بيمدهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!»
قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ
9مىگويند: «آرى، بيمدهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تكذيب كرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نكرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!»
وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
10و مىگويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقل مىكرديم، در ميان دوزخيان نبوديم!»
فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
11اينجاست كه به گناه خود اعتراف مىكنند؛ دور باشند دوزخيان از رحمت خدا!
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
12(اما) كسانى كه از پروردگارشان در نهان مىترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند!
وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
13گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتى نمىكند)، او به آنچه در سينههاست آگاه است!
أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
14آيا آن كسى كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى كه او (از اسرار دقيق) با خبر و آگاه است!
هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ
15او كسى است كه زمين را براى شما رام كرد، بر شانههاى آن راه برويد و از روزيهاى خداوند بخوريد؛ و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست!
ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16آيا خود را از عذاب كسى كه حاكم بر آسمان است در امان مىدانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟!
أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ
17يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مىدانيد كه تندبادى پر از سنگريزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است!
وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ
18كسانى كه پيش از آنان بودند (آيات الهى را) تكذيب كردند، اما (ببين) مجازات من چگونه بود!
أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ
19آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مىكنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمىدارد، چرا كه او به هر چيز بيناست!
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20آيا اين كسى كه لشكر شماست مىتواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟ ولى كافران تنها گرفتار فريبند!
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ
21يا آن كسى كه شما را روزى مىدهد، اگر روزيش را بازدارد (چه كسى مىتواند نياز شما را تأمين كند)؟! ولى آنها در سركشى و فرار از حقيقت لجاجت مىورزند!
أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
22آيا كسى كه به رو افتاده حركت مىكند به هدايت نزديكتر است يا كسى كه راستقامت در صراط مستقيم گام برمىدارد؟!
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفِۡٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
23بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد؛ اما كمتر سپاسگزارى مىكنيد!»
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
24بگو: «او كسى است كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مىشويد!»
وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
25آنها مىگويند: «اگر راست مىگوييد اين وعده قيامت چه زمانى است؟!»
قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
26بگو: «علم آن تنها نزد خداست؛ و من فقط بيمدهنده آشكارى هستم!»
فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيَٓٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ
27هنگامى كه آن (وعده الهى) را از نزديك مىبينند، صورت كافران زشت و سياه مىگردد، و به آنها گفته مىشود: «اين همان چيزى است كه تقاضاى آن را داشتيد»!
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
28بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند مرا و تمام كسانى را كه با من هستند هلاك كند، يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسى كافران را از عذاب دردناك پناه مىدهد؟!»
قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
29بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده و بر او توكل كردهايم؛ و بزودى مىدانيد چه كسى در گمراهى آشكار است!»
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ
30بگو: «به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود، چه كسى مىتواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!»
Sooreh القلم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند،
مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ
2كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى،
وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ
3و براى تو پاداشى عظيم و هميشگى است!
وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ
4و تو اخلاق عظيم و برجستهاى دارى!
فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ
5و بزودى تو مىبينى و آنان نيز مىبينند،
بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ
6كه كدام يك از شما مجنونند!
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
7پروردگارت بهتر از هر كس مىداند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايتيافتگان را نيز بهتر مىشناسد!
فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
8حال كه چنين است از تكذيبكنندگان اطاعت مكن!
وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ
9آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توأم با انحراف از مسير حق)!
وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ
10و از كسى كه بسيار سوگند ياد مىكند و پست است اطاعت مكن،
هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ
11كسى كه بسيار عيبجوست و به سخن چينى آمد و شد مىكند،
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است؛
عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
13علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است!
أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ
14مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پيروى كنى)!
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
15هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مىشود مىگويد: «اينها افسانههاى خرافى پيشينيان است!»
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ
16(ولى) ما بزودى بر بينى او علامت و داغ ننگ مىنهيم!
إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ
17ما آنها را آزموديم، همان گونه كه «صاحبان باغ» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد كردند كه ميوههاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند.
وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ
18و هيچ از آن استثنا نكنند؛
فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ
19اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند،
فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
20و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد!
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
21صبحگاهان يكديگر را صدا زدند،
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
22كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنيد اگر قصد چيدن ميوهها را داريد!
فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
23آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مىگفتند:»
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
24«مواظب باشيد امروز حتى يك فقير وارد بر شما نشود!»
وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
25(آرى) آنها صبحگاهان تصميم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگيرى كنند.
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
26هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقا» ما گمراهيم!
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
27(آرى، همه چيز از دست ما رفته) بلكه ما محروميم!»
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
28يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمىگوييد؟!
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
29گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم!»
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ
30سپس رو به يكديگر كرده به ملامت هم پرداختند،
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
31(و فريادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغيانگر بوديم!
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
32اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقهمنديم!»
كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
33اين گونه است عذاب (خداوند در دنيا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند!
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
34مسلما براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است!
أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ
35آيا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مىدهيم؟!
مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ
36شما را چه مىشود؟! چگونه داورى مىكنيد؟!
أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ
37آيا كتابى داريد كه از آن درس مىخوانيد ...
إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
38كه آنچه را شما انتخاب مىكنيد از آن شماست؟!
أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ
39يا اينكه عهد و پيمان مؤكد و مستمرى تا روز قيامت بر ما داريد كه هر چه را حكم كنيد براى شما باشد؟!
سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
40از آنها بپرس كدام يك از آنان چنين چيزى را تضمين مىكند؟!
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
41يا اينكه معبودانى دارند كه آنها را شريك خدا قرار دادهاند (و براى آنان شفاعت مىكنند)؟! اگر راست مىگويند معبودان خود را بياورند!
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
42(به خاطر بياوريد) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مىگردد و دعوت به سجود مىشوند، اما نمىتوانند (سجود كنند).
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ
43اين در حالى است كه چشمهايشان (از شدت شرمسارى) به زير افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته؛ آنها پيش از اين دعوت به سجود مىشدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز ديگر توانايى آن را ندارند)!
فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
44اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مىكنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمىدانند به تدريج به سوى عذاب پيش مىبريم.
وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
45و به آنها مهلت (بازگشت) مىدهم؛ چرا كه نقشههاى من محكم و دقيق است!
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
46يا اينكه تو از آنها مزدى مىطلبى كه پرداختش براى آنها سنگين است؟!
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
47يا اسرار غيب نزد آنهاست و آن را مىنويسند (و به يكديگر مىدهند)؟!
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ
48اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى [يونس] مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند.
لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ
49و اگر رحمت خدا به ياريش نيامده بود، (از شكم ماهى) بيرون افكنده مىشد در حالى كه نكوهيده بود!
فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
50ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد!
وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ
51نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مىشنوند با چشمزخم خود تو را از بين ببرند، و مىگويند: «او ديوانه است!»
وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
52در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست!
Sooreh الحاقة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ (روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مىشود!
مَا ٱلۡحَآقَّةُ
2چه روز واقع شدنى!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ
3و تو چه مىدانى آن روز واقع شدنى چيست؟!
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ
4قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتيجه شومش را ديدند)!
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ
5اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند!
وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ
6و اما قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند،
سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ
7(خداوند) اين تندباد بنيانكن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مىديدى كه آن قوم همچون تنههاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تند باد روى زمين افتاده و هلاك شدهاند!
فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ
8آيا كسى از آنها را باقى مىبينى؟!
وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ
9و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند،
فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً
10و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند؛ و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت!
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ
11و هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كرديم،
لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ
12تا آن را وسيله تذكرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و بفهمد.
فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ
13به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود،
وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ
14و زمين و كوهها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند،
فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
15در آن روز «واقعه عظيم» روى مىدهد،
وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ
16و آسمان از هم مىشكافد و سست مىگردد و فرومىريزد!
وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ
17فرشتگان در اطراف آسمان قرار مىگيرند (و براى انجام مأموريتها آماده مىشوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مىكنند!
يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ
18در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مىشويد و چيزى از كارهاى شما پنهان نمىماند!
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ
19پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مىزند كه: « (اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد!
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ
20من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مىرسم!»
فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ
21او در يك زندگى (كاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت،
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ
22در بهشتى عالى،
قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ
23كه ميوه هايش در دسترس است!
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ
24(و به آنان گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد!
وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ
25اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مىگويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمىدادند.
وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ
26و نمىدانستم حساب من چيست!
يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ
27اى كاش مرگم فرا مىرسيد!
مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ
28مال و ثروتم هرگز مرا بىنياز نكرد،
هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ
29قدرت من نيز از دست رفت!»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ
30او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد!
ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ
31سپس او را در دوزخ بيفكنيد!
ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ
32بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد؛
إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ
33چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمىآورد،
وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
34و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمىنمود؛
فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ
35از اين رو امروز هم در اينجا يار مهربانى ندارد،
وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ
36و نه طعامى، جز از چرك و خون!
لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطُِٔونَ
37غذايى كه جز خطاكاران آن را نمىخورند!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ
38سوگند به آنچه مىبينيد،
وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ
39و آنچه نمىبينيد،
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
40كه اين قرآن گفتار رسول بزرگوارى است،
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ
41و گفته شاعرى نيست، اما كمتر ايمان مىآوريد!
وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ
42ه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مىشويد!
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
43كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است!
وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ
44اگر او سخنى دروغ بر ما مىبست،
لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ
45ما او را با قدرت مىگرفتيم،
ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ
46سپس رگ قلبش را قطع مىكرديم،
فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ
47و هيچ كس از شما نمىتوانست از (مجازات) او مانع شود!
وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ
48و آن مسلما تذكرى براى پرهيزگاران است!
وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ
49و ما مىدانيم كه بعضى از شما (آن را) تكذيب مىكنيد!
وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
50و آن مايه حسرت كافران است!
وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ
51و آن يقين خالص است!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
52حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى!
Sooreh المعارج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ تقاضاكنندهاى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد!
لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ
2اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمىتواند آن را دفع كند،
مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ
3از سوى خداوند ذى المعارج [خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىكنند]!
تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ
4فرشتگان و روح [فرشته مقرب خداوند] بسوى او عروج مىكنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است!
فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا
5پس صبر جميل پيشه كن،
إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا
6زيرا آنها آن روز را دور مىبينند،
وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا
7و ما آن را نزديك مىبينيم!
يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ
8همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مىشود،
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ
9و كوهها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود،
وَ لَا يَسَۡٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا
10و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمىگيرد!
يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ
11آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند،
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ
12و همسر و برادرش را،
وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُٔۡوِيهِ
13و قبيلهاش را كه هميشه از او حمايت مىكرد،
وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ
14و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛
كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ
15اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است،
نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ
16دست و پا و پوست سر را مىكند و مىبرد!
تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ
17و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مىزند،
وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ
18و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند!
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا
19به يقين انسان حريص و كمطاقت آفريده شده است،
إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا
20هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مىكند،
وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا
21و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مىشود (و بخل مىورزد)،
إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ
22مگر نمازگزاران،
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ
23آنها كه نمازها را پيوسته بجا مىآورند،
وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ
24و آنها كه در اموالشان حق معلومى است ...
لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ
25براى تقاضاكننده و محروم،
وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
26و آنها كه به روز جزا ايمان دارند،
وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ
27و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ
28چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست،
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ
29و آنها كه دامان خويش را (از بىعفتى) حفظ مىكنند،
إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ
30جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهرهگيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود!
فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ
31و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است!
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ
32و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مىكنند،
وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ
33و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مىنمايند،
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
34و آنها كه بر نماز مواظبت دارند،
أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ
35آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مىشوند.
فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ
36اين كافران را چه مىشود كه با سرعت نزد تو مىآيند ...
عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ
37از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)!
أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ
38آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟!
كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ
39هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مىدانند آفريدهايم!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ
40سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم ...
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
41كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد!
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
42آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند!
يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ
43همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گويى به سوى بتها مىدوند ...
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ
44در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پردهاى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مىشد!
Sooreh نوح
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و گفتيم: «قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد!»
قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
2گفت: «اى قوم! من براى شما بيمدهنده آشكارى هستم،
أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَ ٱتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ
3كه خدا را پرستش كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد و مرا اطاعت نماييد!
يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَ يُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
4اگر چنين كنيد، خدا گناهانتان را مىآمرزد و تا زمان معينى شما را عمر مىدهد؛ زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تأخيرى نخواهد داشت اگر مىدانستيد!»
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَ نَهَارٗا
5(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت كردم،
فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا
6اما دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود!
وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَ ٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَ أَصَرُّواْ وَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
7و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدت استكبار كردند!
ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا
8سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت كردم،
ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَ أَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا
9سپس آشكارا و نهان (حقيقت توحيد و ايمان را) براى آنان بيان داشتم!
فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا
10به آنها گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است ...
يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا
11تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرستد،
وَ يُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَ بَنِينَ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا
12و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد!
مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا
13چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟!
وَ قَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا
14در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان كامل رسيديد)!
أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا
15آيا نمىدانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكى بالاى ديگرى آفريده است،
وَ جَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَ جَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا
16و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است؟!
وَ ٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا
17و خداوند شما را همچون گياهى از زمين رويانيد،
ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَ يُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا
18سپس شما را به همان زمين بازمىگرداند، و بار ديگر شما را خارج مىسازد!
وَ ٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا
19و خداوند زمين را براى شما فرش گستردهاى قرار داد ...
لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا
20تا از راههاى وسيع و درههاى آن بگذريد (و به هر جا مىخواهيد برويد)!»
قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَ ٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَ وَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا
21نوح (بعد از نوميدى از هدايت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است!
وَ مَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا
22و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمى به كار بردند ...
وَ قَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَ لَا سُوَاعٗا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسۡرٗا
23و گفتند: دست از خدايان و بتهاى خود برنداريد (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع»، «يغوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد!
وَ قَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا
24و آنها گروه بسيارى را گمراه كردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت ميفزا!»
مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا
25(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياورانى براى خود نيافتند!
وَ قَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا
26نوح گفت: «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار!
إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا
27چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مىكنند و جز نسلى فاجر و كافر به وجود نمىآورند!
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَ لِوَٰلِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا
28پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام كسانى را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز؛ و ظالمان را جز هلاكت ميفزا!»
Sooreh الجن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جن به سخنانم گوش فرا دادهاند، سپس گفتهاند: «ما قرآن عجيبى شنيدهايم ...
يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فََٔامَنَّا بِهِۦ وَ لَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا
2كه به راه راست هدايت مىكند، پس ما به آن ايمان آوردهايم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نمىدهيم!
وَ أَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَ لَا وَلَدٗا
3و اينكه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است!
وَ أَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا
4و اينكه سفيه ما (ابليس) درباره خداوند سخنان ناروا مىگفت!
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَ ٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا
5و اينكه ما گمان مىكرديم كه انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمىبندند!
وَ أَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا
6و اينكه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مىبردند، و آنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مىشدند!
وَ أَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا
7و اينكه آنها گمان كردند- همانگونه كه شما گمان مىكرديد- كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت) مبعوث نمىكند!
وَ أَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَ شُهُبٗا
8و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم و همه را پر از محافظان قوى و تيرهاى شهاب يافتيم!
وَ أَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا
9و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مىنشستيم؛ اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمين خود مىيابد!
وَ أَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا
10و اينكه (با اين اوضاع) ما نمىدانيم آيا اراده شرى درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت كند؟!
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا
11و اينكه در ميان ما، افرادى صالح و افرادى غير صالحند؛ و ما گروههاى متفاوتى هستيم!
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا
12و اينكه ما يقين داريم هرگز نمىتوانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم و نمىتوانيم از (پنجه قدرت) او بگريزيم!
وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَ لَا رَهَقٗا
13و اينكه ما هنگامى كه هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ و هر كس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از نقصان مىترسد و نه از ظلم!
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَ مِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا
14و اينكه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند؛ هر كس اسلام را اختيار كند راه راست را برگزيده است،
وَ أَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا
15و اما ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند!
وَ أَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا
16و اينكه اگر آنها [جن و انس] در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مىكنيم!
لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِ وَ مَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا
17هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم؛ و هر كس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزايندهاى گرفتار مىسازد!
وَ أَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا
18و اينكه مساجد از آن خداست، پس هيچ كس را با خدا نخوانيد!
وَ أَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا
19و اينكه هنگامى كه بنده خدا [محمد (ص)] به عبادت برمىخاست و او را مىخواند، گروهى پيرامون او بشدت ازدحام مىكردند!»
قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَ لَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا
20بگو: «من تنها پروردگارم را مىخوانم و هيچ كس را شريك او قرار نمىدهم!»
قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَ لَا رَشَدٗا
21بگو: «من مالك زيان و هدايتى براى شما نيستم!»
قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَ لَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا
22بگو: « (اگر من نيز بر خلاف فرمانش رفتار كنم) هيچ كس مرا در برابر او حمايت نمىكند و پناهگاهى جز او نمىيابم؛
إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِسَٰلَٰتِهِۦ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا
23تنها وظيفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست؛ و هر كس نافرمانى خدا و رسولش كند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مىمانند!
حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَ أَقَلُّ عَدَدٗا
24(اين كار شكنى كفار هم چنان ادامه مىيابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند؛ آن گاه مىدانند چه كسى ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است!
قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا
25بگو: «من نمىدانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است يا پروردگارم زمانى براى آن قرار مىدهد؟!
عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا
26داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمىسازد،
إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَ مِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا
27مگر رسولانى كه آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو و پشت سر براى آنها قرار مىدهد ...
لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَ أَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا
28تا بداند پيامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ كردهاند؛ و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را احصار كرده است!»
Sooreh المزمل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه به خود پيچيده!
قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا
2شب را، جز كمى، بپاخيز!
نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا
3نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن،
أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَ رَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا
4يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تأمل بخوان؛
إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا
5چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد!
إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡٔٗا وَ أَقۡوَمُ قِيلًا
6مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامتتر است!
إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا
7و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت!
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا
8و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند!
رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا
9همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او را نگاهبان و وكيل خود انتخاب كن،
وَ ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ ٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا
10و در برابر آنچه (دشمنان) مىگويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين!
وَ ذَرۡنِي وَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَ مَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا
11و مرا با تكذيبكنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمى مهلت ده،
إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَ جَحِيمٗا
12كه نزد ما غل و زنجيرها و (آتش) دوزخ است،
وَ طَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَ عَذَابًا أَلِيمٗا
13و غذايى گلوگير، و عذابى دردناك،
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ وَ كَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا
14در آن روز كه زمين و كوهها سخت به لرزه درمىآيد، و كوهها (چنان درهم كوبيده مىشود كه) به شكل تودههايى از شن نرم درمىآيد!
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا
15ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شماست، همان گونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم!
فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا
16(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات كرديم!
فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا
17شما (نيز) اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر كنار مىداريد؟! در آن روز كه كودكان را پير مىكند،
ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا
18و آسمان از هم شكافته مىشود، و وعده او شدنى و حتمى است.
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا
19اين هشدار و تذكرى است، پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!
إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَ نِصۡفَهُۥ وَ ثُلُثَهُۥ وَ طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَ وَ ٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَ ءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُ وَ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَ أَعۡظَمَ أَجۡرٗا وَ ٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ
20پروردگارت مىداند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستند نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مىخيزند؛ خداوند شب و روز را اندازهگيرى مىكند؛ او مىداند كه شما نمىتوانيد مقدار آن را (به دقت) اندازهگيرى كنيد (براى عبادت كردن)، پس شما را بخشيد؛ اكنون آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد او مىداند بزودى گروهى از شما بيمار مىشوند، و گروهى ديگر براى به دست آوردن فضل الهى (و كسب روزى) به سفر مىروند، و گروهى ديگر در راه خدا جهاد مىكنند (و از تلاوت قرآن بازمىمانند)، پس به اندازهاى كه براى شما ممكن است از آن تلاوت كنيد و نماز را بر پا داريد و زكات بپردازيد و به خدا «قرض الحسنه» دهيد [در راه او انفاق نماييد] و (بدانيد) آنچه را از كارهاى نيك براى خود از پيش مىفرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است!
Sooreh المدثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)!
قُمۡ فَأَنذِرۡ
2برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده)،
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ
3و پروردگارت را بزرگ بشمار،
وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ
4و لباست را پاك كن،
وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ
5و از پليدى دورى كن،
وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ
6و منت مگذار و فزونى مطلب،
وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ
7و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن!
فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ
8هنگامى كه در «صور» دميده شود،
فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ
9آن روز، روز سختى است،
عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ
10و براى كافران آسان نيست!
ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا
11مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريدهام واگذار!
وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا
12همان كسى كه براى او مال گستردهاى قرار دادم،
وَ بَنِينَ شُهُودٗا
13و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا
14و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم!
ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ
15باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم!
كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا
16هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مىورزد!
سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا
17و بزودى او را مجبور مىكنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مىافكنم)!
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ
18او (براى مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت!
فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
19مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد!
ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
20باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود!
ثُمَّ نَظَرَ
21سپس نگاهى افكند،
ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ
22بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛
ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ
23سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد،
فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ
24و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست!
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ
25اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ
26(اما) بزودى او را وارد سقر [دوزخ] مىكنم!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ
27و تو نمىدانى «سقر» چيست!
لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ
28(آتشى است كه) نه چيزى را باقى مىگذارد و نه چيزى را رها مىسازد!
لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ
29پوست تن را بكلى دگرگون مىكند!
عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ
30نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شدهاند!
وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ
31مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب [يهود و نصارى] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانيت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مىسازد و هر كس را بخواهد هدايت مىكند! و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمىداند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست!
كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ
32اينچنين نيست كه آنها تصور مىكنند سوگند به ماه،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ
33و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند،
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ
34و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد،
إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ
35كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است!
نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ
36هشدار و انذارى است براى همه انسانها،
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ
37براى كسانى از شما كه مىخواهند پيش افتند يا عقب بمانند [بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند]!
كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ
38(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است،
إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ
39مگر «اصحاب يمين» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مىدهند)!
فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ
40آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مىكنند ...
عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
41از مجرمان:
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ
42چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ
43مىگويند: «ما از نمازگزاران نبوديم،
وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ
44و اطعام مستمند نمىكرديم،
وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ
45و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم،
وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
46و همواره روز جزا را انكار مىكرديم،
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ
47تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!»
فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ
48از اين رو شفاعت شفاعتكنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد.
فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ
49چرا آنها از تذكر روى گردانند؟!
كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ
50گويى گورخرانى رميدهاند،
فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ
51كه از (مقابل) شيرى فرار كردهاند!
بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ
52بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود!
كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
53چنين نيست كه آنان مىگويند، بلكه آنها از آخرت نمىترسند!
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ
54چنين نيست كه آنها مىگويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است!
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
55هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد؛
وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ
56و هيچ كس پند نمىگيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!
Sooreh القیامة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به روز قيامت،
وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
2و سوگند به (نفس لوامه و) و جدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)!
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
3آيا انسان مىپندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟!
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
4آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم!
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
5(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مىخواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند!
يَسَۡٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
6(از اين رو) مىپرسد: «قيامت كى خواهد بود»!
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
7(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد،
وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
8و ماه بىنور گردد،
وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ
9و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند،
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
10آن روز انسان مىگويد: «راه فرار كجاست؟!»
كَلَّا لَا وَزَرَ
11هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد!
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
12آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مىكنند!
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
14بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است،
وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
15هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد!
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
16زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [قرآن] حركت مده،
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ
17چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهده ماست!
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
18پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن!
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
19سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست!
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
20چنين نيست كه شما مىپنداريد (و دلايل معاد را كافى نمىدانيد)؛ بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بىقيد و شرط را)!
وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
21و آخرت را رها مىكنيد!
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
22(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است،
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
23و به پروردگارش مىنگرد!
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ
24و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است،
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
25زيرا مىداند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مىشكند!
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
26چنين نيست (كه انسان مىپندارد! او ايمان نمىآورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد،
وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ
27و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!»
وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
28و به جدايى از دنيا يقين پيدا كند،
وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
29و ساق پاها (از سختى جاندادن) به هم بپيچد!
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
30(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ
31(در آن روز گفته مىشود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند،
وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
32بلكه تكذيب كرد و روىگردان شد،
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
33سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمىداشت!
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
34(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايستهتر است، شايستهتر!
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
35سپس عذاب الهى براى تو شايستهتر است، شايستهتر!
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
36آيا انسان گمان مىكند بىهدف رها مىشود؟!
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
37آيا او نطفهاى از منى كه در رحم ريخته مىشود نبود؟!
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
38سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت،
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
39و از او دو زوج مرد و زن آفريد!
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
40آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟!
Sooreh الانسان
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡٔٗا مَّذۡكُورًا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟!
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
2ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مىآزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم!
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا
3ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا
4ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهايم!
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
5به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است،
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
6از چشمهاى كه بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند!
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
7آنها به نذر خود وفا مىكنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مىترسند،
وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا
8و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مىدهند!
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا
9(و مىگويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىكنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم!
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
10ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است!
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا
11(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند!
وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا
12و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مىدهد!
مُّتَّكِِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا
13اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كردهاند، نه آفتاب را در آنجا مىبينند و نه سرما را!
وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
14و در حالى است كه سايههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوههايش بسيار آسان است!
وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بَِٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
15و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مىگردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنىها)،
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
16ظرفهاى بلورينى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كردهاند!
وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
17و در آنجا از جامهايى سيراب مىشوند كه لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است،
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
18از چشمهاى در بهشت كه نامش سلسبيل است!
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
19و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مىگردند كه هر گاه آنها را ببينى گمان مىكنى مرواريد پراكندهاند!
وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا
20و هنگامى كه آنجا را ببينى نعمتها و ملك عظيمى را مىبينى!
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
21بر اندام آنها [بهشتيان] لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند!
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
22اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است!
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
23مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم!
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
24پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن!
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا
25و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور!
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
26و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى!
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
27آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مىكنند!
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
28ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مىدهيم!
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
29اين يك تذكر و يادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
30و شما هيچ چيز را نمىخواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكيم بوده و هست!
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
31و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خود وارد مىكند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است!
Sooreh المرسلات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مىشوند،
فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا
2و آنها كه همچون تند باد حركت مىكنند،
وَ ٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا
3و سوگند به آنها كه (ابرها را) مىگسترانند،
فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا
4و آنها كه جدا مىكنند،
فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا
5و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر (الهى) را (به انبيا) القا مىنمايند،
عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا
6براى اتمام حجت يا براى انذار،
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ
7كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مىشود، يقينا واقعشدنى است!
فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ
8در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند،
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ
9و (كرات) آسمان از هم بشكافند،
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ
10و در آن زمان كه كوهها از جا كنده شوند،
وَ إِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ
11و در آن هنگام كه براى پيامبران (بمنظور اداى شهادت) تعيين وقت شود!
لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ
12(اين امر) براى چه روزى به تأخير افتاده؟
لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ
13براى روز جدايى (حق از باطل)!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ
14تو چه مىدانى روز جدايى چيست!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
15واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ
16آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم؟!
ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ
17سپس ديگر (مجرمان) را به دنبال آنها مىفرستيم!
كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ
18(آرى) اين گونه با مجرمان رفتار مىكنيم!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
19واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَلَمۡ نَخۡلُقكُّم مِّن مَّآءٖ مَّهِينٖ
20آيا شما را از آبى پست و ناچيز نيافريديم،
فَجَعَلۡنَٰهُ فِي قَرَارٖ مَّكِينٍ
21سپس آن را در قرارگاهى محفوظ و آماده قرار داديم،
إِلَىٰ قَدَرٖ مَّعۡلُومٖ
22تا مدتى معين؟!
فَقَدَرۡنَا فَنِعۡمَ ٱلۡقَٰدِرُونَ
23ما قدرت بر اين كار داشتيم، پس ما قدرتمند خوبى هستيم (و امر معاد براى ما آسان است)!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
24واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ كِفَاتًا
25آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم،
أَحۡيَآءٗ وَ أَمۡوَٰتٗا
26هم در حال حياتشان و هم مرگشان؟!
وَ جَعَلۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ شَٰمِخَٰتٖ وَ أَسۡقَيۡنَٰكُم مَّآءٗ فُرَاتٗا
27و در آن كوههاى استوار و بلندى قرار داديم، و آبى گوارا به شما نوشانديم!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
28واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
29(در آن روز به آنها گفته مىشود:) بىدرنگ، به سوى همان چيزى كه پيوسته آن را تكذيب مىكرديد برويد!
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ ظِلّٖ ذِي ثَلَٰثِ شُعَبٖ
30برويد به سوى سايه سه شاخه (دودهاى خفقانبار و آتشزا)!
لَّا ظَلِيلٖ وَ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱللَّهَبِ
31سايهاى كه نه آرامبخش است و نه از شعلههاى آتش جلوگيرى مىكند!
إِنَّهَا تَرۡمِي بِشَرَرٖ كَٱلۡقَصۡرِ
32شرارههايى از خود پرتاب مىكند مانند يك كاخ!
كَأَنَّهُۥ جِمَٰلَتٞ صُفۡرٞ
33گويى (در سرعت و كثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (كه به هر سو پراكنده مىشوند)!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
34واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
هَٰذَا يَوۡمُ لَا يَنطِقُونَ
35امروز روزى است كه سخن نمىگويند (و قادر بر دفاع از خويشتن نيستند)،
وَ لَا يُؤۡذَنُ لَهُمۡ فَيَعۡتَذِرُونَ
36و به آنها اجازه داده نمىشود كه عذرخواهى كنند!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
37واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ جَمَعۡنَٰكُمۡ وَ ٱلۡأَوَّلِينَ
38(و به آنها گفته مىشود:) امروز همان روز جدايى (حق از باطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كردهايم!
فَإِن كَانَ لَكُمۡ كَيۡدٞ فَكِيدُونِ
39اگر چارهاى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
40واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي ظِلَٰلٖ وَ عُيُونٖ
41(در آن روز) پرهيزگاران در سايههاى (درختان بهشتى) و در ميان چشمهها قرار دارند،
وَ فَوَٰكِهَ مِمَّا يَشۡتَهُونَ
42و ميوههايى از آنچه مايل باشند!
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
43بخوريد و بنوشيد گوارا، اينها در برابر اعمالى است كه انجام مىداديد!
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
44ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
45واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
كُلُواْ وَ تَمَتَّعُواْ قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجۡرِمُونَ
46(و به مجرمان بگو:) بخوريد و بهره گيريد در اين مدت كم (از زندگى دنيا، ولى بدانيد عذاب الهى در انتظار شماست) چرا كه شما مجرميد!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
47واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱرۡكَعُواْ لَا يَرۡكَعُونَ
48و هنگامى كه به آنها گفته شود ركوع كنيد ركوع نمىكنند!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
49واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
فَبِأَيِّ حَدِيثِۢ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ
50(و اگر آنها به اين قرآن ايمان نمىآورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مىآورند؟!