Sooreh الملک
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ خجسته باد آنكه به دستش پادشاهى است و او است بر همه چيز توانا
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ
2آنكه آفريد مرگ و زندگى را تا بيازمايد شما را كدامين نكوتريد در كردار و او است عزتمند آمرزگار
ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ
3آنكه آفريد هفت آسمان تو در تو (يا پى در پى) نبينى در آفرينش خداى مهربان تفاوتى (كم و بيشى) پس بگشاى ديده را آيا بينى شكافى را
ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ
4پس برگردان ديده را دو بار بازگردد بسويت چشم سرافكنده حالى كه آن است كند (يا خوار)
وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ
5و هرآينه آراستيم آسمان نزديك را به چراغهايى و گردانيديم آنها را پرتابهايى براى ديوان (شياطين) و آماده ساختيم براى ايشان عذابى سوزان
وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
6و آنان را كه كفر ورزيدند به پروردگار خويش عذاب دوزخ است و چه زشت است آن جايگاه
إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ
7گاهى كه افكنده شوند در آن بشنوند برايش دميدنى (يا خروشى) و آن است جوشان
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ
8نزديك است جدا شود از خشم هر گاه افكنده شوند در آن فوجى پرسندشان نگهبانانش آيا نيامد شما را ترسانندهاى
قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ
9گفتند بلى بيامد ما را ترسانندهاى پس تكذيب كرديم و گفتيم نفرستاده است خدا چيزى نيستيد شما مگر در گمراهى گران
وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
10و گفتند اگر بوديم مىشنيديم يا بخرد مىيافتيم نمىشديم در ياران آتش سوزان
فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
11پس اقرار كردند به گناه خويش پس دور باد براى ياران آتش سوزان
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
12همانا آنان كه بترسند پروردگار خويش را به نهان آنان را است آمرزشى و مزدى بزرگ
وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
13و نهان كنيد سخن خويش را يا آشكارش سازيد همانا او است دانا بدانچه در سينهها است
أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ
14آيا نداند آنكه بيافريده است و او است تيزبين كارآگاه
هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ
15او است آنكه گردانيد براى شما زمين را رام پس روان شويد به هر سويش و بخوريد از روزيش و بسوى او است گردآمدن
ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16آيا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه فروبرد شما را در زمين ناگاه آن است لرزنده
أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ
17يا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه بفرستد بر شما سنگ ريزه پس زود است بدانيد چگونه بوده است ترساننده من
وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ
18و همانا تكذيب كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس چگونه بود كين كشيدن من
أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ
19آيا ننگريستند مرغان بر فراز ايشان بالگشايندگان و بازدارندگان بالهاى خويش نگاه نداردشان جز خداوند مهربان همانا او است به همه چيز بينا
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20آيا آنكه اوست سپاهى براى شما ياريتان كند جز خداى مهربان نيستند كافران مگر در فريب
أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ
21آيا آنكه او روزيتان همىدهد اگر باز دارد روزى خويش را بلكه خيرهگى كردند در سركشى و رميدنى
أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
22آيا آنكه روان است افتاد به روى خويش رهنمون تر است يا آنكه مىرود استوار بر راهى راست
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفِۡٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ
23بگو او است آنكه پديد آورد شما را و نهاد براى شما گوش و ديدگان و دلها را به كمى سپاس گزاريد
قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
24بگو او است آنكه آفريد شما را در زمين و بسويش بازگردانيده شويد
وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
25و گويند كى است اين وعده اگر هستيد راستگويان
قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
26بگو جز اين نيست كه علم نزد خدا است و جز اين نيست كه منم ترساننده آشكار
فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيَٓٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ
27تا هنگامى كه ديدندش جايگزين (يا نزديك) دژم گشت چهرههاى آنان كه كفر ورزيدند و گفته شد اين است آنچه بوديدش به سختى مىخواستيد
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
28بگو آيا ديديد اگر نابود سازدم خدا و آن كو با من است يا رحم كند بر ما كه پناه دهد كافران را از عذابى دردناك
قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
29بگو او است خداى مهربان ايمان آورديم بدو و بر او توكل كرديم زود است بدانيد كيست آنكه او است در گمراهى آشكار
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ
30بگو آيا ديديد اگر بامداد كند آب شما فرو رفته كيست كه آورد شما را به آبى نمايان
Sooreh القلم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ ن سوگند به قلم و آنچه نويسند
مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ
2نيستى تو به نعمت پروردگارت ديوانه
وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ
3و همانا تو را است مزدى بىمنت (يا بىپايان)
وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ
4و همانا تويى بر خويى بزرگ
فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ
5پس زود است بنگرى و بنگرند
بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ
6كداميك از شمائيد فريبخورده (كم خرد)
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
7هر آينه پروردگارت داناتر است بدانكه گمراه است از راه او و او است داناتر به راهيافتگان
فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
8پس فرمانبرى مكن تكذيبكنندگان را
وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ
9دوست داشتند كنار آبى (چاپلوسى كنى) تا كنار آيند
وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ
10و فرمان نبر هر فراوان سوگندخورنده زبونى را
هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ
11نكوهش گرى پوينده به سخن چينى
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12بسيار بازدارنده از نيكى تجاوزكننده گنهكارى
عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
13درشتخويى پس از آن بىتبارى
أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ
14كه هست داراى خواسته و فرزندانى
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
15هر گاه خوانده شود بر او آيتهاى ما گويد افسانههاى پيشينيان است
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ
16زود است مهر نهيمش به پيشانى (داغ بر بينى)
إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ
17همانا آزموديم ايشان را چنان كه آزموديم ياران بهشت را گاهى كه سوگند ياد كردند كه برندش البته بامدادكنان
وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ
18و استثناء نكنند
فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ
19پس گردش كرد بر ايشان گردكنندهاى از پروردگار تو و بودند خسبيدگان
فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
20پس بامداد كرد مانند شب تاريك (بريده)
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
21پس بانگ دادند همديگر را بامدادكنان
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
22كه بامداد كنيد (برويد) بر كشت خود اگر هستيد برندگان
فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
23پس روى آوردند و بودند رازگويان
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
24كه نبادا درآيدش امروز بر شما بينوايى
وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
25و بامداد كردند بر بازداشتن بينوايان نيرومندان
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
26تا هنگامى كه ديدندش گفتند همانا مائيم گمراهان
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
27بلكه مائيم بىبهرهگان
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
28گفت ميانى ايشان آيا نگفتم به شما چرا تسبيح نكنيد
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
29گفتند منزه است پروردگار ما همانا بوديم ما ستمگران
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ
30پس روى آوردند برخيشان به برخى نكوهشكنان
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
31گفتند واى بر ما همانا بوديم ما سركشان
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
32اميد است پروردگار ما تبديل كند ما را به از اين كه مائيم بسوى پروردگار خويش گرايندگان
كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
33چنين است عذاب همانا عذاب آخرت است بزرگتر اگر باشند بدانند
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
34همانا پرهيزكاران را است نزد پروردگار ايشان بهشتهاى نعمتها
أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ
35آيا گردانيم مسلمانان را چون گنهكاران
مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ
36چه شود شما را چگونه حكم كنيد
أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ
37يا شما را است كتابى كه در آن درس خوانيد
إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
38همانا شما را است در آن آنچه برگزينيد
أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ
39يا شما را است بر ما سوگندهايى رسنده به روز قيامت كه شما را است آنچه فرمان دهيد
سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
40بپرسشان كدامين از ايشان است بدان گروندگان (يا پندارنده)
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
41يا ايشان را است شريكانى پس بيارند شريكان خويش را اگر هستند راستگويان
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
42روزى كه گشوده شود از ساق (پرده از روى كار برداشته شود) و دعوت شوند به سجده كردن پس نتوانند
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ
43سرافكنده باشد ديدگانشان چيره گردد بر ايشان خوارى و همانا بودند دعوت مىشدند به سجده كردن حالى كه بودند تندرستان
فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
44پس بهل مرا با آنكه تكذيب كند بدين داستان زود است به آهستگيشان گيرم از آنجا كه ندانند
وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
45و نيرنگ كنم براى ايشان كه نيرنگ من است استوار
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
46يا پرسيشان پاداشى كه ايشانند از هزينه سنگينباران
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
47يا نزد ايشان است ناپيدا پس ايشان مىنويسند
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ
48پس شكيبا شو براى فرمان پروردگار خويش و نباش مانند خداوند ماهى كه بانگ برآورد و او بود از خشم گلوگير
لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ
49اگر نه دريافته بودش نعمتى از پروردگارش هرآينه افكنده مىشد به دشت و مىبود او نكوهيده
فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
50پس برگزيدش پروردگارش و گردانيدش از شايستگان
وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ
51و همانا نزديك است آنان كه كفر ورزيدند بلغزانندت با ديدگان خويش هنگامى كه شنيدند ذكر را و گويند او است ديوانه
وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
52و نيست او جز ذكرى از براى جهانيان
Sooreh الحاقة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ آن فرودآينده
مَا ٱلۡحَآقَّةُ
2چيست آن فرودآينده
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ
3و ندانستت چيست فرودآينده
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ
4تكذيب كردند ثمود و عاد به كوبنده
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ
5اما ثمود پس نابود شدند به سركشنده
وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ
6و اما عاد پس نابود شدند به بادى تندوزنده سركش
سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ
7بگماردش بر ايشان هفت شب و هشت روز داشت روز پى در پى كه بينى گروه را در آن بيهوش افتاده گوئيا آنانند تنههاى نخل فروافتاده
فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ
8پس آيا مىنگرى براى ايشان بازماندگانى
وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ
9و آمد فرعون و آنان كه پيش از او بودند و باژگونشدگان به گناه
فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً
10پس سرپيچيدند فرستاده پروردگار خويش را پس بگرفتشان گرفتنى سخت
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ
11همانا گاهى كه فزونى گرفت آب سوارتان كرديم در رونده
لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ
12تا بگردانيمش براى شما يادآوريى و بشنوندش گوشهايى شنونده
فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ
13تا گاهى كه دميده شود در صور يك دميدن
وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ
14و برداشته شوند زمين و كوهها پس كوبيده شوند يك كوبيدن
فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
15در آن روز فرود آيد فرودآينده
وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ
16و شكافت آسمان پس آن است در آن روز سست
وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ
17و فرشته بر اطراف آن است و بردارد عرش پروردگارت را بر فراز ايشان در آن روز هشت تن
يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ
18در آن روز عرضه شويد نهان نماند از شما نهانشونده
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ
19اما آنكه داده شد كتابش را به راستش گويد اينك بيائيد بخوانيد نامه مرا
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ
20من مىپنداشتم كه رسندهام به حساب خويش
فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ
21پس او است در زندگانى خوشنود (پسنديده)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ
22در بهشتى بلند (افراشته)
قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ
23كه چيدههاى آن است فرود و نزديك
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ
24بخوريد و بنوشيد گوارا باد شما را بدانچه گذشت از شما در روزگاران گذشته
وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ
25و اما آنكه داده شد نامه خويش را به چپش گويد كاشكيم داده نمىشدم نامه خويش را
وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ
26و نمىدانستم چيست حساب من
يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ
27كاش مىبود آن گذرنده
مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ
28سودى نداد (بىنياز نگردانيد) مرا داراييم
هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ
29برفت از من فرمانروائيم
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ
30بگيريدش پس به زنجيرش كشيد
ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ
31سپس به دوزخش درآريد
ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ
32پس در زنجيرى كه درازيش هفتاد ذراع است او را بكشيد
إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ
33كه بود او ايمان نمىآورد به خداى بزرگ
وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
34و ترغيب نمىكرد به خوراندن بينوا
فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ
35پس نيستش امروز در اينجا دوستى
وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ
36و نه خوراكى جز از چرك دوزخيان
لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطُِٔونَ
37نخورندش جز گنهكاران
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ
38پس سوگند ياد نمىكنم بدانچه بينيد
وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ
39و آنچه نبينيد
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
40كه آن است همانا سخن پيمبرى گرامى
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ
41و نيست گفتار شاعرى به كمى ايمان آوريد
وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ
42ه گفتار پيشگويى به كمى ياد آوريد
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
43فرستادنى است از پروردگار عالميان
وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ
44و اگر مىبست بر ما پاره سخنان را
لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ
45هر آينه مىگرفتيم از او به دست راست
ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ
46و سپس مىبريديم از او رگ گردن را
فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ
47و نبودش كسى از شما نگهدارنده
وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ
48و همانا آن است يادآوريى براى پرهيزكاران
وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ
49و همانا دانيم كه از شما است تكذيبكنندگان
وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
50و همانا آن است دريغى بر كافران
وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ
51و همانا آن است در حق يقين
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
52پس تسبيح گوى به نام پروردگارت آن بزرگ
Sooreh المعارج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ پرسيد پرسشكنندهاى از عذابى فرودآينده
لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ
2براى كافران نيستش بازدارنده
مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ
3از خدا خداوند نردبانها (معراجها)
تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ
4بالاروند فرشتگان و روح بسويش در روزى كه اندازه آن است پنجاه هزار سال
فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا
5پس شكيبايى كن شكيبايى نكو
إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا
6كه آنان بينندش دور
وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا
7و ما بينيمش نزديك
يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ
8روزى كه گردد آسمان چون روغن گداخته
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ
9و گردند كوهها چون پشم
وَ لَا يَسَۡٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا
10و نپرسد دوستى دوستى را
يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ
11نمايانيده شوند بديشان دوست دارد گناهكار كاش فديه مىداد از عذاب آن روز پسرانش
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ
12و يارش (همسرش) و برادرش
وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُٔۡوِيهِ
13و خويشاوندانى كه پناهش دهند
وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ
14و هر كه در زمين است همگى پس برهاندش
كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ
15نه چنين است همانا آن است شراره
نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ
16كننده پوست
تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ
17مىخواند آن را كه پشت كرد و روى برتافت
وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ
18و گردآورد پس نگهداشت
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا
19همانا انسان آفريده شده است آزمند
إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا
20گاهى كه رسدش بديى نالان
وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا
21و گاهى كه رسدش خوبيى خوددارىكنان
إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ
22مگر نمازگزاران
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ
23آنان كه بر نماز خويشند پيوستگان
وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ
24و آنان كه در خواستههاى ايشان است بهره دانسته
لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ
25براى دريوزه و بينوا
وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
26آنان كه تصديق كنند به روز دين
وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ
27و آنان كه از عذاب پروردگار خويشند هراسان
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ
28همانا عذاب پروردگار ايشان است تا ايمن شده
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ
29و آنان كه براى فرجهاى خويشند نگهدارندگان
إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ
30جز بر همسرانشان يا آنچه دارا است يمينهاى ايشان كه آنانند نانكوهيدگان
فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ
31و آنكه خواست جز اين را پس آنانند تجاوزگران
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ
32و آنان كه براى سپردههاى خويش و پيمان خويشند رعايتكنندگان
وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ
33و آنان كه به گواهيهاى خويشند قيامكنندگان
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
34و آنان كه بر نماز خويشند محافظتكنندگان
أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ
35آنانند در باغهايى گراميان
فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ
36چه شود آنان را كه كفر ورزيدند به نزد تو رمندگان
عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ
37از راست و از چپ گروههايى
أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ
38آيا اميد دارد هر مردى از ايشان كه درآورده شود به بهشت نعمتها
كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ
39نه چنين است همانا ما آفريديمشان از آنچه مىدانند
فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ
40پس سوگند ياد نكنم به پروردگار خاورها و باخترها كه مائيم توانايان
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
41بر آنكه تبديل كنيم بهتر از ايشان را و نيستيم ما پيشىگرفتگان
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
42پس بگذارشان فروروند و بازى كنند تا برسند به روزشان آنى كه وعده داده شوند
يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ
43روزى كه برون آيند از گورها شتابان گوئيا آنانند بسوى پايههاى نشانه روان
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ
44سرافكنده است ديدگانشان فراگيردشان خوارى اين است روزى كه بودند وعده داده مىشدند
Sooreh نوح
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش كه بترسان قومت را پيش از آنكه بيامدشان عذابى دردناك
قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
2گفت اى قوم همانا منم براى شما ترساننده آشكار
أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَ ٱتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ
3كه پرستش كنيد خدا را و بترسيدش و مرا فرمان بريد
يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَ يُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
4تا بيامرزد براى شما از گناهانتان و پس اندازد شما را تا سرآمدى نامبرده كه هر گاه سرآمد خدا بيايد پس انداخته نشود اگر بدانيد
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَ نَهَارٗا
5گفت پروردگارا همانا خواندم قوم خويش را شب و روز
فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا
6پس نيفزودشان خواندنم جز گريختنى
وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَ ٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَ أَصَرُّواْ وَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
7و آنكه هر گاه خواندمشان تا بيامرزى براى ايشان نهادند انگشتان خويش را در گوشهاى خويش و پوشيدند خويشتن را با جامههاى خويش و اصرار كردند و كبر ورزيدند كبرورزيدنى
ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا
8سپس هر آينه بخواندمشان من به آواز بلند (آشكارا)
ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَ أَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا
9پس آشكار ساختم براى ايشان و نهان داشتم نهانداشتنى
فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا
10پس گفتم آمرزش خواهيد از پروردگار خويش همانا او است بسيار آمرزنده
يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا
11فرستد آسمان را بر شما ريزنده
وَ يُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَ بَنِينَ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا
12و كمك كند شما را به خواستهها و فرزندان و قرار دهد براى شما باغهايى و قرار دهد براى شما جويهايى
مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا
13چه شود شما را اميد نداريد براى خدا وقارى (شكوهى)
وَ قَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا
14و هر آينه بيافريدتان گوناگون
أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا
15آيا نديديد چگونه آفريد خدا هفت آسمان را تو در تو
وَ جَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَ جَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا
16و گردانيد ماه را در آنها نورى و گردانيد مهر را چراغى
وَ ٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا
17و خدا رويانيد شما را از زمين روئيدنى
ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَ يُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا
18سپس بازگرداند شما را در آن و برون آورد شما را برونآوردنى
وَ ٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا
19و گردانيد خدا براى شما زمين را بسترى (گسترشى)
لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا
20تا برويد در آن راههايى گشوده (شكافته)
قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَ ٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَ وَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا
21گفت نوح پروردگارا اينان عصيانم كردند و پيروى كردند آن را كه نيفزودش مالش و فرزندش به جز زيانى
وَ مَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا
22و نيرنگ آوردند نيرنگ گرانى
وَ قَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَ لَا سُوَاعٗا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسۡرٗا
23و گفتند رها نكنيد خدايان خويش را و رها نكنيد ود را و نه سواع را و نه يغوث را و نه يعوق را و نه نسر را
وَ قَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا
24و به درست گمراه كردند بيشى را و نيفزاى ستمگران را جز گمراهى
مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا
25پس از گناهانشان غرق شدند پس درآورده شدند آتشى را و نيافتند براى خويش جز از خدا يارانى
وَ قَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا
26و گفت نوح پروردگارا نگذار بر زمين از كافران ديارى
إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا
27كه اگر بگذاريشان گمراه كنند بندگانت را و نزايند جز گنهكار ناسپاسى
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَ لِوَٰلِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا
28پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و آن را كه به خانهام درآيد مؤمن و مردان مؤمن و زنان مؤمنه را و نيفزاى ستمگران را مگر تباهى
Sooreh الجن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ بگو وحى شد بسويم كه گوش فرا داشتند تنى چند از جن (پريان) پس گفتند همانا ما شنيديم قرآنى شگفت را
يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فََٔامَنَّا بِهِۦ وَ لَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا
2كه رهبرى مىكرد بسوى راستى (خردمندى) پس ايمان آورديم بدان و هرگز شرك نورزيم به پروردگار خويش كسى را
وَ أَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَ لَا وَلَدٗا
3و آنكه برتر شد پايه پروردگار ما كه نگرفت همسرى و نه فرزندى را
وَ أَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا
4و آنكه بود مىگفت كمخرد ما بر خدا ياوه (بيهده) را
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَ ٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا
5و آنكه ما پنداشتيم هرگز نگويند آدمى و پرى بر خدا دروغى را
وَ أَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا
6و آنكه بودند مردانى از آدميان پناه مىبردند به مردانى از پريان پس بيفزودندشان گناه
وَ أَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا
7و آنكه آنان پنداشتند چنان كه پنداشتيد كه هرگز برنيانگيزد خدا كسى را
وَ أَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَ شُهُبٗا
8و آنكه ما آسمان را سوديم پس يافتيمش پر شده است نگهبانانى سرسخت و شهابهايى
وَ أَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا
9و آنكه ما بوديم مىنشستيم از ايشان نشستگاههايى براى شنيدن پس هر كس گوش فرا دارد اكنون بيابد براى خويش شهابى را به كمين
وَ أَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا
10و آنكه ما ندانيم آيا بدى خواسته شده است با آنان كه در زمينند يا خواسته است با ايشان پروردگارشان نيكى را
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا
11و آنكه از ما شايستگانند و از ما كمتر از آن بودهايم گروههايى گوناگون
وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا
12و آنكه ما دانستيم كه هرگز به عجز نياريم خدا را در زمين و هرگز به عجزش نياريم به گريختن
وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَ لَا رَهَقٗا
13و آنكه ما گاهى كه شنيديم راهنمايى را ايمان آورديم بدان پس هر كه ايمان آورد به پروردگار خويش نترسد كاهش و نه ستمى را
وَ أَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَ مِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا
14و آنكه از ما مسلمانانند و از ما كجروان پس آن كو اسلام آورد آنانند كه در پى بودهاند راستى و درستى را
وَ أَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا
15و اما كجروان پس بودهاند دوزخ را هيزم
وَ أَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا
16و آنكه اگر پايدار مىشدند بر روش هر آينه مىنوشانيديمشان آبى فراوان
لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِ وَ مَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا
17تا بيازماييمشان در آن و آن كو روى برتابد از ياد پروردگار خويش ببردش در عذابى سخت
وَ أَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا
18و آنكه سجدهگاهها از آن خدا است پس نخوانيد با خدا كسى را
وَ أَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا
19و آنكه هنگامى كه بپاى خاست بنده خدا تا بخواندش نزديك بود بشوند بر او انبوههايى
قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَ لَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا
20بگو جز اين نيست كه خوانم پروردگار خويش را و شرك نورزم بدو كسى را
قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَ لَا رَشَدٗا
21بگو همانا من ندارم براى شما زيان و نه سودى را
قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَ لَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا
22بگو همانا مرا پناه ندهد هرگز از خدا كسى و نه هرگز يابم جز او پناهگاهى را
إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِسَٰلَٰتِهِۦ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا
23جز رساندنى از خدا و پيامهايش و آنكه نافرمانى كند خدا و پيمبرش را هر آينه او را است آتش دوزخ جاودان در آن هميشه
حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَ أَقَلُّ عَدَدٗا
24تا گاهى كه ديدند آنچه را وعده داده شوند زود است بدانند كيست ناتوانتر ياور و كيست كمتر بشمار
قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا
25بگو ندانم آيا نزديك است آنچه وعده داده شويد يا برنهد برايش پروردگارم سرآمدى را
عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا
26داناى نهان پس آگاه (يا چيره) نگرداند بر نهان خويش كسى را
إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَ مِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا
27جز آن كو پسندد از فرستادهاى كه مىرود پيش رويش و از پشت سرش نگهبانى
لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَ أَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا
28تا بداند كه همانا رساندند پيامهاى پروردگار خويش را و فراگرفته است بدانچه نزد ايشان است و بشمرد (يا بپايان رساند) است همه چيز را بشمار
Sooreh المزمل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى جامه به خود پيچيده
قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا
2بپاى خيز شب را جز اندكى
نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا
3نيمش را يا بكاه از آن اندكى
أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَ رَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا
4يا بيفزاى بر آن و بسراى قرآن را سرودنى
إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا
5همانا زود است افكنيم بر تو گفتارى سنگين
إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡٔٗا وَ أَقۡوَمُ قِيلًا
6همانا پيدايش شب پررنجتر است و استوارتر است در گفتار
إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا
7همانا تو را است در روز شناوريى دراز (بلند)
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا
8و ياد كن نام پروردگار خويش را و به سويش گراى گرائيدنى
رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا
9پروردگار خاور و باختر نيست خدايى جز او پس برگيرش وكيل
وَ ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ ٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا
10و شكيبا شو بر آنچه گويند و دورى گزين از ايشان دورىجستنى نكو
وَ ذَرۡنِي وَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَ مَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا
11و بهل مرا با تكذيبكنندگان دارندگان نعمت و مهلتشان ده اندكى
إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَ جَحِيمٗا
12همانا نزد ماست شكنجههايى و دوزخى
وَ طَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَ عَذَابًا أَلِيمٗا
13و خوراكى گلوگير و عذابى دردناك
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ وَ كَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا
14روزى كه بلرزد زمين و كوهها و بگردند كوهها پشتهاى پاشيده (پراكنده)
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا
15همانا فرستاديم بر شما پيمبرى كه گواه است بر شما چنان كه فرستاديم بسوى فرعون پيمبرى
فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا
16پس عصيان كرد فرعون پيمبر را پس گرفتيمش گرفتنى سخت
فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا
17پس چگونه پرهيزيد اگر كفر ورزيد روزى را كه بگرداند كودكان را پير
ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا
18آسمان است شكافته بدان بوده است وعده شدنى
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا
19همانا اين است يادآوردنى تا هر كه خواهد گيرد بسوى پروردگار خويش راهى
إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَ نِصۡفَهُۥ وَ ثُلُثَهُۥ وَ طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَ وَ ٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَ ءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُ وَ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَ أَعۡظَمَ أَجۡرٗا وَ ٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ
20همانا پروردگار تو داند كه برمىخيزى كمتر از دو ثلث شب را و نيمى از آن و سه يك از آن را و گروهى از آنان كه با تو هستند خدا است اندازهدهنده (مقدركننده) شب و روز دانست كه هرگز فرا نگيريدش پس توبه كرد بر شما پس بخوانيد هر چه دست به هم دهد از قرآن دانست بزودى باشد از شما بيمارانى و ديگرانى كه بگردند در زمين در پى فضل خدا و ديگرانى كه پيكار كنند در راه خدا پس بخوانيد آنچه فراهم شود از آن و بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و وام دهيد خدا را وامى نكو و آنچه پيش فرستيد براى خويش از نيكى بيابيدش نزد خدا بهتر و بزرگتر به پاداش و آمرزش خواهيد از خدا كه خدا است همانا آمرزنده مهربان
Sooreh المدثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى به جامه خواب رفته
قُمۡ فَأَنذِرۡ
2بپاى شو پس بترسان
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ
3و پروردگار خويش را بزرگ شمر
وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ
4و جامههاى خويش را پاك ساز
وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ
5و چرك را دورى گزين
وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ
6و منت منه كه فزونى جويى
وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ
7و براى پروردگار خويش بشكيب
فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ
8پس گاهى كه دميده شد در صور
فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ
9آن است آن روز روزى دشوار
عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ
10بر كافران ناهموار
ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا
11بهل مرا با آنكه آفريدم تنها
وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا
12و نهادم برايش مالى پهناور
وَ بَنِينَ شُهُودٗا
13و پسرانى گواهان
وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا
14و آماده كردم برايش آمادگى
ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ
15سپس اميد دارد كه بيفزايم
كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا
16نه چنين است همانا او است آيتهاى ما را دشمن
سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا
17زود است رسانمش به عذابى سخت
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ
18همانا او انديشيد و سنجيد
فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
19پس كشته شود چگونه سنجيد
ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
20سپس كشته شود چگونه سنجيد
ثُمَّ نَظَرَ
21پس نگريست
ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ
22پس چهره دژم ساخت و روى در هم كشيد
ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ
23پس پشت كرد و كبر ورزيد
فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ
24پس گفت نيست اين جز جادويى كه رسد
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ
25نيست اين جز گفتار بشر
سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ
26زود است چشانيمش دوزخ
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ
27و ندانى تو چيست دوزخ
لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ
28نه به جاى گذارد و نه فروهلد
لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ
29دگرگون سازد پوست را
عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ
30بر آن است نوزده تن
وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ
31و نگردانيديم ياران آتش را مگر فرشتگانى و نگردانيديم شمار آنان را جز آزمايشى براى آنان كه كفر ورزيدند تا يقين رسانند آنان كه داده شدند كتاب را و بيفزايند آنان كه ايمان آوردند ايمانى و دودل نكردند آنان كه داده شدند كتاب را و مؤمنان و تا گويند آنان كه در دلهاشان بيمارى است و كافران چه چيز خواست خدا بدين مثل چنين گمراه سازد خدا هر كه را كه خواهد و رهبرى كند هر كه را كه خواهد و نداند لشگرهاى پروردگارت را جز او و نيست آن جز يادآوريى براى بشر
كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ
32نه چنين است سوگند به ماه
وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ
33و شب گاهى كه روى برتابد
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ
34و بامداد گاهى كه رخ گشايد
إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ
35كه آن است همانا يكى از گرانها
نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ
36ترساننده براى بشر
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ
37براى هر كه بخواهد از شما پيش رود يا پس آيد
كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ
38هر كس (هر جان) بدانچه فراهم كرد گروگان است
إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ
39مگر ياران راست
فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ
40در باغهايى پرسش كنند
عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
41از گنهكاران
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ
42كه چه چيز شما را درآورد به دوزخ
قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ
43گويند نبوديم از نمازگزاران
وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ
44و نبوديم بخورانيم به ناتوان
وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ
45و بوديم فرو مىرفتيم با فروروندگان
وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
46و بوديم تكذيب مىكرديم به روز دين
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ
47تا بيامد ما را يقين
فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ
48پس سود ندهدشان شفاعت شفاعتگران
فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ
49پس چه شودشان كه از ياد آوردند روىگردانان
كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ
50گوئيا آنانند خران رمنده
فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ
51كه گريختهاند از شيرى ژيان
بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ
52بلكه خواهد هر مردى از ايشان كه داده شود نامههايى گشاده (پهناور)
كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
53نه چنين است بلكه بيم ندارند آخرت را
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ
54نه چنين است همانا آن يادآوريى است
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
55كه هر كه خواهد ياد آوردش
وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ
56و يادآور نشوند جز آنكه بخواهد خدا اوست اهل پرهيزكارى و اهل آمرزيدن
Sooreh القیامة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سوگند ياد نكنم به روز رستاخيز
وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
2و نه سوگند آرم به نهاد (به روان) سرزنشگر
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
3آيا پندارد انسان كه هرگز گرد نياريم استخوانهايش را
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
4بلى تواناييم بر آنكه راست كنيم سرانگشتانش را
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
5بلكه خواهد انسان كه باز كند پيش رويش را
يَسَۡٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
6پرسد كى است روز قيامت
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
7تا گاهى كه بدرخشد ديده
وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
8و بگيرد ماه
وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ
9و گردآورده شوند مهر و ماه
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
10گويد انسان در آن روز كجا است گريزگاه
كَلَّا لَا وَزَرَ
11نه چنين است نيست گريزگاه
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
12بسوى پروردگار تو است در آن روز آرامشگاه
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13آگاه شود انسان در آن روز بدانچه پيش فرستاد و پس انداخت
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
14بلكه انسان است بر جان خويشتن بينا
وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
15و هر چند بيفكند بهانههاى خويش را
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
16نجنبان بدان زبانت را تا بشتابى بدان
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ
17كه همانا بر ما است گردآوردنش و خواندنش
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
18تا گاهى كه خوانيمش پس پيروى كن از خواندنش
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
19سپس همانا بر ما است بيانش
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
20نه چنين است بلكه دوست داريد شتابان را
وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
21و رها كنيد پايان را
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
22چهرههايى است در آن روز خرم
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
23بسوى پروردگار خويش نگران
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ
24و چهرههايى است در آن روز دژم
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
25پندارند كه كرده نشود با ايشان كارى كمرشكن
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
26نه چنين است بلكه گاهى كه برسد گلوگاهها را
وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ
27و گفته شود كيست درمانبخش (فسونگر)
وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
28پندارد كه آن است جدايى
وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
29و بپيچد ساق به ساق
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
30بسوى پروردگار تو است در آن روز شدنگاه
فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ
31پس نه تصديق كرد و نه نماز گزارد
وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
32و ليكن تكذيب كرد و روى برتافت
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
33پس روان شد بسوى خاندان خويش خرامان (خميازهكشان)
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
34تو را سزد پس تو را سزد
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
35سپس تو را سزد پس تو را سزد
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
36آيا پندارد انسان كه گذارده شود رها
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
37آيا نبود چكهاى از منى كه ريخته شود
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
38پس گرديد خونى بسته پس بيافريد پس بياراست
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
39پس گردانيد از او دو جفت را نر و ماده
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
40آيا نيست آن توانا بر آنكه زنده سازد مردگان را
Sooreh الانسان
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡٔٗا مَّذۡكُورًا
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ آيا گذشت بر انسان گاهى از روزگار كه نبود چيزى ياد آورده
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
2همانا ما آفريديم انسان را از چكه آبى به هم آميخته كه مىآزموديمش پس گردانيديمش شنوايى بينا
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا
3همانا رهبريش كرديم راه را يا سپاسگزار و يا ناسپاس
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا
4همانا ما آماده ساختيم براى كافران زنجيرهايى و گندهايى و آتشى سوزان
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
5همانا نيكان مىآشامند از جامى كه آميزش آن است كافور
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
6چشمهاى كه نوشند از آن بندگان خدا بشكافندش شكافتنى
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
7پايدار مانند بر نذر و ترسند روزى را كه بدى آن است پرزنان
وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا
8و خورانند خوراك را با دوست داشتنش به بينوايى و يتيمى و بردهاى
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا
9جز اين نيست كه مىخورانيم شما را براى روى خدا نخواهيم از شما پاداشى و نه سپاسى
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
10همانا ترسيم از پروردگار خويش روزى را دژمخوى آشفتهروى
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا
11پس نگهداشتشان خدا از بدى آن روز و بديشان ارزانى داشت خرمى و شادمانى
وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا
12و پاداششان داد بدانچه شكيبا شدند بهشتى و حريرى
مُّتَّكِِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا
13تكيهكنانند در آن بر بالينها نبينند در آن آفتابى و نه سرمايى
وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
14و نزديك است بديشان سايههايش و رام گرديدند ميوههايش رامشدنى
وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بَِٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
15و گردش داده شود بر ايشان جامهايى از سيم و پيالهها (صراحيهايى) كه باشند آبگينههايى
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
16آبگينه هايى از سيم كه پرداختندش پرداختنى
وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
17و نوشانيده شوند در آن جامى كه باشد آميزش آن زنجبيل
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
18چشمهاى در آن كه ناميده شود سلسبيل
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
19و گردش كنند بر ايشان پسرانى جاودانى گاهى كه بنگريشان پنداريشان مرواريدهاى پوشيده
وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا
20و گاهى كه بنگرى آنجا بينى نعمتهايى و پادشاهى بزرگ
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
21بر ايشان (فراز ايشان) است جامههاى سندس سبزى و استبرقى و زيب داده شدند با دستبندهايى از سيم و نوشانيدشان پروردگارشان نوشابه پاككننده
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
22همانا اين است شما را پاداشى و بوده است كوشش شما سپاسگزارده
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
23همانا ما فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
24پس شكيبا شو براى حكم پروردگار خويش و فرمانبردارى نكن از ايشان گنهكارى را يا ناسپاسى
وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا
25و ببر نام پروردگارت را بامدادان و شبهنگام
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
26و از شب پس سجده كن برايش و تسبيحش گوى شبى دراز
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
27همانا اينان دوست دارند شتابان را و بگذارند پشت سر خويش روزى سنگين را
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
28ما آفريديمشان و استوار ساختيم آفرينش ايشان را و هر گاه خواهيم تبديل كنيم بمانندگان ايشان تبديلى
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
29همانا اين است يادآوريى تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش راهى را
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
30و نخواهيد جز آنكه خواهد خدا همانا بوده است خدا دانشمند حكيم
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
31درآرد هر كه را خواهد به رحمت خويش و ستمگران را آماده ساخت براى ايشان عذابى دردناك
Sooreh المرسلات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سوگند به فرستادگان پياپى (انبوه چون يال اسب)
فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا
2پس تندوزندگانى از بادها وزيدنى تند
وَ ٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا
3و بگسترانندگان گسترانيدنى
فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا
4پس به جدا كنندگان جدا كردنى
فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا
5پس با فكنندگان ذكر
عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا
6بهانهاى يا بيمى را
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ
7كه آنچه وعده داده شويد فرودآينده است
فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ
8پس گاهى كه ستارگان نابود شوند
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ
9و گاهى كه آسمان شكافته شود
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ
10و گاهى كه كوهها پراكنده شوند
وَ إِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ
11و گاهى كه فرستادگان وقت داده شوند
لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ
12براى چه روزى پس انداخته شده است
لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ
13براى روز جدا شدن
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ
14و ندانستد چيست روز جدا شدن
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
15واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ
16آيا نابود نساختيم پيشينيان را
ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ
17پس پيرو كرديمشان پسينيان را
كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ
18چنين كنيم به گنهكاران
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
19واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
أَلَمۡ نَخۡلُقكُّم مِّن مَّآءٖ مَّهِينٖ
20آيا نيافريديمتان از آبى خوار و زبون
فَجَعَلۡنَٰهُ فِي قَرَارٖ مَّكِينٍ
21پس نهاديمش در آرامگهى جايدار
إِلَىٰ قَدَرٖ مَّعۡلُومٖ
22تا اندازه دانسته
فَقَدَرۡنَا فَنِعۡمَ ٱلۡقَٰدِرُونَ
23پس اندازه نهاديم پس چه خوبند اندازهنهان
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
24واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ كِفَاتًا
25آيا نگردانيديم زمين را فراگيرنده
أَحۡيَآءٗ وَ أَمۡوَٰتٗا
26زندگان را و مردگان را
وَ جَعَلۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ شَٰمِخَٰتٖ وَ أَسۡقَيۡنَٰكُم مَّآءٗ فُرَاتٗا
27و نهاديم در آن لنگرهايى افراشته و نوشانيديمتان آبى گوارا
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
28واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
29برويد بسوى آنچه بوديد بدان تكذيب مىكرديد
ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ ظِلّٖ ذِي ثَلَٰثِ شُعَبٖ
30برويد بسوى سايه سه شعبه
لَّا ظَلِيلٖ وَ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱللَّهَبِ
31كه نه سايه افكن است و نه بىنياز كند از شراره آتش
إِنَّهَا تَرۡمِي بِشَرَرٖ كَٱلۡقَصۡرِ
32پرتاب كند همانا شرارههايى چون كاخ
كَأَنَّهُۥ جِمَٰلَتٞ صُفۡرٞ
33گوئيا آن است اشترى زردفام
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
34واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
هَٰذَا يَوۡمُ لَا يَنطِقُونَ
35اين است روزى كه سخن نگويند
وَ لَا يُؤۡذَنُ لَهُمۡ فَيَعۡتَذِرُونَ
36و نه دستور داده شوند تا بهانه آرند
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
37واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ جَمَعۡنَٰكُمۡ وَ ٱلۡأَوَّلِينَ
38اين است روز جدا كردن گردآورديم شما را و پيشينيان
فَإِن كَانَ لَكُمۡ كَيۡدٞ فَكِيدُونِ
39اگر شما را است نيرنگى پس آهنگم كنيد
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
40واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي ظِلَٰلٖ وَ عُيُونٖ
41همانا پرهيزكارانند در سايهها و چشمهسارهايى
وَ فَوَٰكِهَ مِمَّا يَشۡتَهُونَ
42و ميوهاى از آنچه هوس كنند
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
43بخوريد و بنوشيد نوش باد بدانچه بوديد مىكرديد
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
44همانا ما بدينگونه پاداش دهيم به نكوكاران
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
45واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
كُلُواْ وَ تَمَتَّعُواْ قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجۡرِمُونَ
46بخوريد و برخوردار شويد اندكى كه شمائيد گنهكاران
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
47واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱرۡكَعُواْ لَا يَرۡكَعُونَ
48و هر گاه گفته شود بديشان ركوع بگزاريد نگزارند
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
49واى در آن روز براى تكذيبكنندگان
فَبِأَيِّ حَدِيثِۢ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ
50پس به كدام داستانند پس از اين ايمانآرندگان