بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند بدانان كه صف بندند صف بستنى

فَالزَّاجِراتِ زَجْراً

و آنان كه برانند راندنى

فَالتَّالِياتِ ذِكْراً

و بسرايندگان ذكر

إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ

همانا خداى شما است هر آينه يكى

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است و پروردگار خاورها

إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ

همانا آراستيم آسمان نزديك را به زيور ستارگان

وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ

و نگهداشتيمش از هر شيطانى گردنكش

لا يَسَّمَّعُونَ إِلَي الْمَلَإِ الْأَعْليٰ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ

نتوانند گوش دادن را بسوى گروه فرازين و پرتاب شوند از هر سوى

دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ

راندگانند و ايشان را است شكنجه‌اى پيوسته

إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ

مگر آن كو بربايد ربودنى كه از پى‌اش رود شهابى تيز

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ

پس بپرسشان آيا آنان سخت‌ترند در آفرينش يا آنكه ما آفريديم همانا بيافريديمشان از گلى چسبنده

بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ

بلكه شگفت ماندى و مسخره كنند

وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ

و گاهى كه يادآورى شوند ياد نيارند

وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ

و گاهى كه بينند آيتى به مسخره گيرند

وَ قالُوا إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ

و گويند نيست اين جز جادويى آشكار

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ

بگو آرى و شمائيد سرافكندگان

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ

جز اين نيست كه آن يك راندن (يا يك خروش) است كه ناگهان ايشانند نگرانان

وَ قالُوا يا وَيْلَنا هٰذا يَوْمُ الدِّينِ

و گفتند واى بر ما اين است روز دين

هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

اين است روز جدا شدن كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ

گرد آريد آنان را كه ستم كردند و همسرانشان را و آنچه را بودند مى‌پرستيدند

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِليٰ صِراطِ الْجَحِيمِ

جز خدا پس رهبريشان كنيد بسوى راه دوزخ

وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ

و بازداشتشان كنيد كه ايشانند پرسش‌شدگان

ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ

چه شود شما را كه همديگر را يارى نكنيد

بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ

بلكه ايشانند در آن روز تسليم‌شدگان

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ

گفتند همانا شما بوديد مى‌آمديد ما را از راست

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

گفتند بلكه نبوديد شما گروندگان

وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ

و نبود ما را بر شما فرمانروايى بلكه بوديد شما گروهى گردنكشان

فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ

و راست آمد بر ما سخن پروردگار ما كه مائيم همانا چشندگان

فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ

پس گمراهتان كرديم كه بوديم ما گمراهان

فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ

پس آنانند در آن روز در عذاب شريك‌شدگان

إِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ

همانا ما بدينسان كنيم با گنهكاران

إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ

كه بودند گاهى كه گفته مى‌شد بديشان نيست خدايى جز خدا كبر مى‌ورزيدند

وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ

و مى‌گفتند آيا ما رها كنيم خدايان خويش را براى شاعرى ديوانه

بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ

بلكه آمد به راستى و تصديق كرد به فرستادگان

إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلِيمِ

كه شمائيد همانا چشندگان عذاب دردناك

وَ ما تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

و كيفر نشويد جز آنچه بوديد مى‌كرديد

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا را ناآلودگان

أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ

كه آنان را است روزيى دانسته

فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ

ميوه‌هايى و آنانند گرامى‌داشتگان

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در باغستان نعمتها

عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ

بر تختهايى روى به روى

يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

گردانيده شود بر ايشان جامى از باده پديدار

بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ

تابناكى خوشكامى براى نوشندگان

لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ

نه در آن است مستى (بيهشى و يا رنجى) و نه آنانند از آن بازگرفتگان

وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ

و نزد ايشان است كوته‌مژگانى درشت‌چشمان

كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ

گوئيا تخمهاى ماكيانند به پرده پوشيدگان

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ

گفت گوينده‌اى از ايشان كه همانا بود مرا همنشينى

يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ

مى گفت آيا تويى از راست پنداران (تصديق‌كنندگان)

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم هر آينه كيفردادگان

قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ

گفت آيا شمائيد سر برآرندگان

فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَواءِ الْجَحِيمِ

پس سر برآورد پس نگريستش در ميان دوزخ

قالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ

گفت به خدا سوگند همانا نزديك بود مرا سرنگون كنى

وَ لَوْلا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ

و اگر نبود نعمت پروردگار من هر آينه مى‌بودم از احضارشدگان

أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ

آيا پس نيستيم ما مردگان

إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

جز مرگ نخستين را و نيستيم ما عذاب‌شدگان

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

همانا اين است آن رستگارى بزرگ

لِمِثْلِ هٰذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ

به مانند اين پس بايد كنند كنندگان

أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ

آيا اين بهتر است پيشكشى يا درخت تلخكام زقوم

إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ

همانا ما گردانيديمش گرفتاريى براى ستمگران

إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ

هر آينه آن درختى است كه برون آيد در ته دوزخ

طَلْعُها كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّياطِينِ

شكوفه (يا ميوه) آن همچون سرهاى ديوان (شياطين)

فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ

هر آينه ايشانند از آن خورندگان پس شكمها را از آنند آكندگان

ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ

سپس ايشان را است بر آن آميخته از آبى جوشان

ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَي الْجَحِيمِ

پس بازگشت ايشان است همانا بسوى دوزخ

إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ

كه ايشان يافتند پدران خويش را گمراهان

فَهُمْ عَليٰ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ

پس ايشانند در پى آنان (پا بر نشان پايهاى آنان) شتابندگان

وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ

و همانا گمراه شدند پيش از ايشان بيشتر پيشينيان

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ

و همانا فرستاديم در ايشان ترسانندگانى

فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ

پس بنگر چگونه بود فرجام بيم‌دادگان

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

جز بندگان خدا آن پاكشدگان (ناآلودگان)

وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ

و همانا خواند ما را نوح پس چه خوبند پاسخ‌دهندگان

وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

و رها ساختيمش با خاندانش از اندوه بزرگ

وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ

و گردانيديم نژادش را بازماندگان

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و گذارديم بر او در پس آيندگان

سَلامٌ عَليٰ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ

سلامى بر نوح در جهانيان

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

همانا بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

كه او است همانا از بندگان ما مؤمنان

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس غرق ساختيم دگران را

وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ

و هر آينه از پيروان وى است ابراهيم

إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

گاهى كه آمد پروردگار خويش را با دلى سالم

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه را مى‌پرستيد

أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى را جز خدا خواهيد

فَما ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

آيا چيست گمان شما به پروردگار جهانيان

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ

پس نگريست نگريستنى در ستارگان

فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ

پس گفت همانا منم بيمار

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ

پس روى برتافتد از او پشت‌كنندگان

فَراغَ إِليٰ آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ

پس خراميد (خزيد) بسوى خدايان ايشان پس گفت چرا نمى‌خوريد

ما لَكُمْ لا تَنْطِقُونَ

چه شود شما را كه سخن نگوئيد

فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ

پس روى آورد بر ايشان مى‌نواخت با دست راست

فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ

پس روى آوردند بسويش به انبوه دوندگان

قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ

گفت آيا مى‌پرستيد آنچه را مى‌تراشيد

وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ

و خدا آفريدتان با آنچه مى‌سازيد

قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ

گفتند بنياد نهيد برايش بنيانى پس بيفكنيدش در دوزخ

فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ

و خواستند بدو نيرنگى را پس گردانيديمشان پست‌شدگان

وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِليٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ

گفت همانا مى‌روم بسوى پروردگار خويش زود است رهبريم كند

رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ

پروردگارا ببخش مرا از شايستگان

فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ

پس نويدش داديم به پسرى خردمند

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَريٰ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَريٰ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ

تا گاهى كه رسيد با وى كوشش (يا دويدن را) گفت اى پسرك من همانا ديدم در خواب كه مى‌كشمت پس بنگر تا چه مى‌بينى گفت اى پدر بكن آنچه را فرمان مى‌شوى زود است بيابيم اگر خدا خواهد از شكيبايان

فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ

تا گاهى كه گردن نهادند هر دو

وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ

و افكندش به پيشانى و خوانديمش اى ابراهيم

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

همانا راست آوردى خواب را ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ

اين است هر آينه آن آزمايش آشكار

وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ

و فديه داديمش به كشتنيى بزرگ

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلامٌ عَليٰ إِبْراهِيمَ

سلامى بر ابراهيم

كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

چنين پاداش دهيم نيكوكاران را

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما مؤمنان

وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ

و نويد داديمش به اسحق پيمبرى از شايستگان

وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَليٰ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ

و بركت نهاديم بر او و بر اسحق و از نژاد آنان است نكوكارى و ستمگرى بر خويشتن آشكار

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

و همانا منت نهاديم بر موسى و هارون

وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

و رهاشان ساختيم و قومشان را از اندوه بزرگ

وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

و ياريشان كرديم پس شدند چيرگان (پيروزمندان)

وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ

و بديشان داديم نامه روشن

وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ

و رهبريشان كرديم به راهى راست

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر ايشان در بازماندگان

سَلامٌ عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

سلام بر موسى و هارون

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا بودند آنان از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و همانا الياس است از فرستادگان

إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت به قوم خويش چرا پرهيزكارى نكنيد

أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ

آيا مى‌خوانيد بعل را و مى‌گذاريد (رها كنيد) بهترين آفرينندگان

اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

خدا را پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

پس دروغش پنداشتند و همانا ايشانند فراخواندگان (احضارشدگان)

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلامٌ عَليٰ إِلْياسِينَ

سلامى بر آل ياسين (يا خاندان الياس)

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

كه ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و هر آينه لوط است از فرستادگان

إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

هنگامى كه رهانيديم خود و خاندانش را همگان

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى در بازماندگان

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

سپس سرنگون ساختيم دگران را

وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ

و هر آينه شما مى‌گذريد بر ايشان بامداد

وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و به شب پس آيا بخرد نمى‌يابيد

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و همانا يونس است از فرستادگان

إِذْ أَبَقَ إِلَي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

گاهى كه گريخت بسوى كشتى آكنده

فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ

تير گرفت پس شد از فروافتادگان (انداختگان)

فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ

پس فرو بردش ماهى و او بود نكوهيده

فَلَوْلا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ

پس اگر نبود از تسبيح‌گويان

لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

هر آينه مى‌ماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته شوند

فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ

پس افكنديمش به دشت و او بود بيمار

وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ

و رويانيديم بر او درختى را از كدو

وَ أَرْسَلْناهُ إِليٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ

و فرستاديمش بسوى صد هزار تن بلكه مى‌افزودند

فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِليٰ حِينٍ

پس ايمان آوردند پس بهره‌مندشان ساختيم تا زمانى

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ

پس بپرسشان آيا پروردگار تو را است دختران و ايشان را است پسران

أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ

يا آفريديم فرشتگان را ماده‌گانى و ايشانند گواهان

أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ

همانا ايشان از دروغ پردازيشان گويند

وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

خدا را است فرزندى و همانا ايشانند دروغگويان

أَصْطَفَي الْبَناتِ عَلَي الْبَنِينَ

آيا برگزيده است دختران را بر پسران

ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

چه شود شما را چگونه حكم كنيد

أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

آيا يادآورى نمى‌شويد

أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ

آيا شما را است فرمانروايى آشكار

فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

پس بياريد كتاب خويش را اگر هستيد راستگويان

وَ جَعَلُوا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

و بنهادند ميان او و ميان پريان پيوندى و هر آينه دانند پريان كه ايشانند احضارشدگان

سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

پس منزه است خدا از آنچه مى‌ستايند

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ

همانا شما و آنچه مى‌پرستيد

ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ

نيستيد بر آن فريب‌دهندگان

إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ

مگر آن را كه او است چشنده دوزخ

وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ

و نيست از ما مگر او را است پايگاهى دانسته

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ

و هر آينه مائيم صف‌كشندگان

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ

و همانا مائيم تسبيح‌كنندگان

وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ

و هر چند (يا همانا) بودند مى‌گفتند

لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ

كه اگر مى‌بود نزد ما يادآوريى از پيشينيان

لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

هر آينه مى‌بوديم بندگان خدا ناآلودگان

فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

پس كفر ورزيدند بدان پس زود است بدانند

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ

و هر آينه سبقت گرفت سخن ما به بندگان ما فرستادگان

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ

كه ايشانند همانا يارى‌شدگان

وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ

و همانا سپاه ما آنانند پيروزمندان

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

پس روى برتاب از ايشان تا هنگامى

وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و بنگرشان كه زود است مى‌نگرند

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا به عذاب ما شتاب خواهند

فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ

تا گاهى كه فرود آيد به ساحت ايشان پس چه زشت است بامداد بيم‌دادگان

وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

و پشت كن بر ايشان تا زمانى

وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و بنگر كه زود است مى‌نگرند

سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگار تو پروردگار عزت از آنچه مى‌ستايند

وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ

و سلامى بر فرستادگان

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

و سپاس خداى را بر پروردگار جهانيان