Sooreh الذاریات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به پاشندگان پاشيدن بخصوصى.
فَالْحامِلاتِ وِقْراً
2پس قسم به حاملان بار سنگين.
فَالْجارِياتِ يُسْراً
3پس قسم به جارى شوندگان به آسانى.
فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً
4پس قسم به تقسيم كنندگان كار بخصوصى.
إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ
5آنچه وعده مىشويد راست است.
وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ
6و جزا واقع شدنى است.
وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ
7قسم به آسمان كه داراى راههاست.
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ
8شما در سخن مختلفى هستيد،
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
9از اقرار بوعده منحرف مىشود آنكه منحرف شده است.
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
10مرگ بر ندانسته سخن گويان.
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ ساهُونَ
11كسانى كه در جهالت غافلند.
يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
12مىپرسند روز جزا كى خواهد بود.
يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ
13يادآور روزى را كه در آتش مىسوزند.
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
14بچشيد عذاب خويش را اين عذاب آنست كه به عجله مىخواستيد.
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ
15حقا كه اهل تقوى در بهشتها و چشمه سارهايند.
آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِينَ
16گرفتهاند آنچه را كه پروردگارشان داده زيرا كه آنها قبل از اين نيكوكاران بودند.
كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ
17بودند كمتر شبى را مىخوابيدند.
وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
18و در سحرها استغفار مىكردند.
وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ
19و در اموالشان حقى بود براى سائل و محروم.
وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ
20در زمين آياتى هست براى يقين جويندگان.
وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ
21و در وجود خودتان آيا نمىبينيد؟!
وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ
22روزى شما و آنچه وعده مىشويد در آسمانست.
فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ
23قسم به پروردگار آسمان و زمين، اين سخن حق است مانند آنكه سخن مىگويند.
هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ
24آيا حكايت ميهمانهاى ابراهيم به تو رسيده است؟
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ
25وقتى كه بر ابراهيم داخل شدند و سلام گفتند گفت: سلام بر شما، اينان قومى ناشناسند.
فَراغَ إِليٰ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ
26به طرف اهل خويش رفت و گوساله فربهى آورد.
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَلا تَأْكُلُونَ
27به آنها نزديك كرد و گفت: آيا نمىخوريد؟
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ
28از آنها احساس ترس كرد گفتند: نترس و به او مژده پسر دانايى را دادند.
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
29زنش در جمعى رو كرد و به صورت خويش زد و گفت: پير زن نازا مىزايد؟!
قالُوا كَذٰلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
30گفتند: خدايت اين چنين فرمود: او حكيم و داناست.
قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
31ابراهيم گفت: كار مهم شما چيست؟
قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ
32گفتند: به سوى قومى گناهكار فرستاده شدهايم.
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ
33تا براى آنها سنگهاى متحجر بفرستيم.
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
34علامتدار هستند نزد خدايت براى اهل اسراف.
فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
35آنكه از مؤمنان در آنجا بود بيرون كرديم.
فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ
36جز يك خانه از مسلمين در آن پيدا نكرديم.
وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ
37در آنجا علامتى گذاشتيم براى آنان كه از عذاب اليم مىترسند.
وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ
38و در موسى آيتى است وقتى كه او را به سوى فرعون با حجتى آشكار فرستاديم.
فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
39با نيروى خودش اعراض نمود و گفت او جادوگر يا ديوانه است.
فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ
40او را و لشكريانش را گرفته و در دريا انداختيم، او سبب ملامت بود.
وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
41و در قوم عاد آيتى است وقتى كه بر آنها آن باد عقيم را فرستاديم.
ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
42چيزى را كه بر آن مىوزيد نمىگذاشت مگر آنكه مانند استخوان پوسيده مىكرد.
وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ
43در قوم ثمود آيتى است كه به آنها گفته شد تا وقتى متمتع شويد.
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ
44از دستور خدايشان نافرمانى كردند صاعقه آنها را گرفته، در حالى كه نگاه مىكردند.
فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ
45به برخاستن متمكن نشدند و يارى كرده نبودند.
وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ
46ياد كن قوم نوح را از پيش كه قومى فاسق بودند.
وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ
47آسمان را با قدرت كامل خويش آفريدهايم و ما توانا هستيم.
وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ
48زمين را گستردهايم: بهتر آماده كننده مىباشيم.
وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
49از هر چيز نر و ماده آفريدهايم تا از قدرت ما آگاه باشيد.
فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ
50پس بگريزيد به سوى خدا كه من براى شما از جانب او انذار كننده آشكارم.
وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ
51با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد كه من از جانب او بيم دهنده آشكارم.
كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
52جريان چنين است، پيامبرى قبل از آنها نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگرست يا ديوانه.
أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ
53آيا به يكديگر سفارش كردهاند، بلكه قومى طغيانگرند.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ
54به آنها بىاعتنا باش تو ملامت شده نيستى.
وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
55يادآورى كن كه آن مؤمنان را نافع است.
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
56جن و انس را نيافريدهام مگر آنكه مرا عبادت كنند.
ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ
57از آنها روزى نمىخواهم و نمىخواهم مرا اطعام كنند.
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
58خدا فقط اوست رزاق و نيرومند و قوى.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ
59حقا كه براى ظالمان نصيبى از عذاب مانند نصيب امثال آنها هست، آن را به عجله نخواهند.
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
60واى بر كافران از روزشان كه وعده مىشوند.