بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً

به نام خدا كه هم رحمان است و هم رحيم.؛ سوگند به بادهايى كه ذرات سر راه خود را به اطراف مى‌پراكند.

فَالْحامِلاتِ وِقْراً

و پس از آن سوگند به ابرهاى سنگين بار از آب.

فَالْجارِياتِ يُسْراً

و سپس سوگند به كشتى‌هايى كه به آسانى در درياها در حركتند.

فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً

و آن گاه به فرشتگانى سوگند كه امر خدا را در بين خود تقسيم مى‌كنند.

إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ

كه آنچه بدان تهديد شده‌ايد صادق و آمدنى است.

وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ

و محققا روز جزا واقع شدنى است.

وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ

به آسمان آراسته سوگند.

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ

كه شما در سخنانى مختلف سرگردانيد.

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ

سخنانى كه هر كس از كتاب خدا منحرف مى‌شود به وسيله آن منحرف مى‌شود.

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ

خدا بكشد كسانى را كه بى دليل و برهان در باره روز جزاء سخن مى‌گويند (و مردم را منحرف مى‌كند).

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ ساهُونَ

آنهايى كه در جهلى عميق غرق در غفلتند.

يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ

و در چنين ظلمت و غفلتى مى‌پرسند روز جزاء كى است.

يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ

روزى است كه همين خراصان در آتش گداخته مى‌شوند.

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

و به ايشان گفته مى‌شود بچشيد ان عذابى را كه مى‌خواستيد در آمدنش عجله شود.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

محققا مردم با تقوى در بهشت‌ها و چشمه‌سارهايى وصف‌ناپذيرند.

آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِينَ

در حالى كه به آنچه پروردگارشان به ايشان مى‌دهد راضى‌اند، چون در دنيا از نيكوكاران بودند.

كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ

آرى، اندكى از شب‌ها را مى‌خوابيدند.

وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ

و در سحرها استغفار مى‌كردند.

وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

و در اموال خود براى سائل و محروم حقى قائل بودند.

وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ

هم در زمين آياتى هست براى اهل يقين.

وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ

و هم در درون وجود خودتان چرا آن آيات را نمى‌بينيد.

وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

و در آسمان، هم رزق شما هست و هم آنچه كه وعده داده شده‌ايد.

فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ

پس به رب آسمانها و زمين سوگند كه آنچه وعده داده شده‌ايد عينا مثل اينكه شما سخن مى‌گوييد حق است.

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ

آيا هيچ داستان ميهمانان محترم ابراهيم را شنيده‌اى؟.

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

آن گاه كه بر او وارد شده سلام كردند و او هم سلام گفت در حالى كه زير لب مى‌گفت: ناشناسند.

فَراغَ إِليٰ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ

و سپس محرمانه نزد اهل خود شده گوساله‌اى چاق و بريان حاضر كرد.

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَلا تَأْكُلُونَ

گوساله را نزديك آنان گذاشت و وقتى ديد نمى‌خورند پرسيد چرا نمى‌خوريد.

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

در اينجا بود كه در باطن احساس ترس كرد. گفتند مترس، و او را به فرزندى دانا بشارت دادند.

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ

همسرش در حالى كه جمعى با او بودند نزديك آمد و به روى خود مى‌زد و مى‌گفت: آيا من بچه‌دار مى‌شوم در حالى كه عجوزى نازا هستم.

قالُوا كَذٰلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

گفتند: آرى، پروردگارت اين چنين خواسته و او حكيم و عليم است.

قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

ابراهيم پرسيد براى چه مهمى آمده‌ايد اى فرستاده شدگان؟.

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند ما به سوى قومى مجرم فرستاده شده‌ايم.

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ

تا سنگى از گل بر سر آنان رها كنيم.

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

سنگهايى كه همه نزد پروردگارت براى اسرافگران نشان شده.

فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

پس ما از مؤمنين هر كه در آنجا بود بيرون كرديم.

فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

و به غير از يك خانوار مسلمان كسى در آنجا نيافتيم.

وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ

و از آن قريه چيزى باقى نگذاشتيم مگر نشانه‌اى، تا آنها كه از عذاب اليم مى‌ترسند از آن عبرت گيرند.

وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

و در موسى هم آيتى است آن وقت كه با برهانى محكم او را به سوى فرعون فرستاديم.

فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

فرعون كه همه اعتمادش به لشكرش بود گفت وى يا ساحر است يا جن زده.

فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ

پس او و لشكريانش را گرفتيم و در دريا پرت كرديم در حالى كه خود را ملامت مى‌كرد.

وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

و در عاد نيز آيتى است آن وقت كه بادى خشك و بى فايده به سويشان روانه كرديم.

ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

هيچ چيزى سر راه خود نيافت مگر آنكه چون جسمى پوسيده به صورت پودر درآورد.

وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ

و در ثمود هم آيتى است آن زمان كه به ايشان گفته شد تنها چند روز ديگر مهلت خوشگذرانى داريد.

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ

در آن چند روز هم به سوى پروردگار خود برنگشتند و هم چنان از امر پروردگارشان طغيان ورزيدند پس صاعقه ايشان را گرفت در حالى كه خود تماشا مى‌كردند.

فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ

حتى نتوانستند از آنجا كه نشسته بودند برخيزند و كسى را هم نيافتند كه به يارى خويش بطلبند.

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

و در قوم نوح هم كه قبل از همه نامبردگان بودند آيتى است و آنان مردمى فاسق بودند.

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

در آسمان هم آيتى است كه ما با قدرت خود بنايش كرديم و روز بروز وسعتش مى‌دهيم.

وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

و در زمين آيتى است كه آن را گسترده و قابل زيست كرديم.

وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى جفت خلق كرديم باشد كه شما متذكر شويد.

فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را بيم‌رسانى روشنگرم.

وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

و با الله هيچ اله ديگرى مگيريد كه من براى شما نذيرى آشكارم.

كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

اين چنين بود كه هيچ رسولى به سراغ كفار قبل از اين كفار نيامد مگر اينكه گفتند يا ساحر است و يا جن‌زده.

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آيا يكديگر را به آن سفارش مى‌كردند، نه، مساله سفارش نيست بلكه همه طاغى‌اند.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ

پس تو هم از آنان روى بگردان كه هيچ سرزنشى بر تو نيست.

وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

و تذكر بده كه تذكر به حال مؤمنين نافع است.

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

و من جن و انس را نيافريدم مگر براى اينكه عبادتم كنند.

ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ

و من از آنان نه رزقى مى‌خواهم و نه مى‌خواهم چيزى به من بچشانند.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

بدرستى يگانه رزاق و داراى قوت و متانت خداست.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ

پس به درستى آنهايى كه در اين امت ستم كردند همان نصيبى را دارند كه هم مسلكانشان در امت‌هاى گذشته داشتند پس خيلى به عجله وادار مكنيد.

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى بر كسانى كه كفر ورزيدند از آن روزى كه وعده‌اش به ايشان داده شده.