Sooreh القیامة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند ياد مىكنم به روز رستاخيز!
وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
2و سوگند ياد مىكنم به نفس (و وجدان بيدار) سرزنشگر (كه رستاخيز حق است)!
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
3آيا انسان مىپندارد كه استخوانهايش را جمع آورى نخواهيم كرد؟!
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
4آرى، بر مرتب كردن (سر) انگشتانش تواناييم.
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
5بلكه انسان مىخواهد كه پيش رويش (در آينده) خلافكارى كند.
يَسَۡٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
6در حالى كه مىپرسد:« روز رستاخيز چه وقت است؟! »
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
7و هنگامى كه چشم بدرخشد (و خيره شود)،
وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
8و ماه تيره گردد،
وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ
9و خورشيد و ماه جمع گرديده شوند،
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
10در آن روز انسان مىگويد:« گريز گاه كجاست؟! »
كَلَّا لَا وَزَرَ
11هرگز چنين نيست، هيچ پناهگاهى نيست!
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
12كه در آن روز قرارگاه فقط به سوى پروردگار توست؛
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13در آن روز انسان از آنچه پيش فرستاده و واپس نهاده خبر داده مىشود.
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
14بلكه انسان برخودش بيناست،
وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
15و گرچه عذرهايش را (در ميان) افكند.
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
16زبانت را به آن (قرآن) حركت مده، تا در (خواندن) آن شتاب كنى.
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ
17[چرا] كه جمع كردن آن و خواندنش فقط بر عهده ماست.
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
18و هنگامى كه آن را مىخوانيم، پس از خواندن آن پيروى كن.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
19سپس در واقع بيان آن (قرآن) فقط بر عهده ماست.
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
20هرگز چنين نيست (كه شما كافران مىپنداريد) بلكه (دنياى) شتابان را دوست مىداريد،
وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
21و آخرت را رها مىكنيد.
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
22چهره هايى كه در آن روز شادابند،
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
23فقط به سوى پروردگارشان نظر مىكنند.
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ
24و چهره هايى كه در آن روز ترشروست،
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
25مىداند كه (مجازاتى) كمرشكن بر او اعمال مىشود.
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
26هرگز چنين نيست هنگامى كه (جان) به گلوگاهها مىرسد،
وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ
27و گفته شود:« بالا برنده (دعا و برطرف كننده بيمارى) كيست؟!
وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
28و مىداند كه آن (وقت) جدايى است،
وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
29و ساق پا به ساق پا (ى ديگر) مىپيچد.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
30در آن روز روانه شدن فقط به سوى پروردگار توست.
فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ
31و تأييد نكرد و نماز نگزارد.
وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
32و ليكن تكذيب كرد و روى برتافت،
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
33سپس خرامان (و متكبرانه) به سوى خانوادهاش رفت.
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
34(عذاب الهى) براى تو سزاوارتر است و سزاوارتر!
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
35سپس (عذاب الهى) براى تو سزاوارتر است و سزاوارتر!
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
36آيا انسان مىپندارد كه بيهوده (و بى هدف) رها مىشود؟!
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
37آيا (او) آب اندك سيالى از منى كه ريخته شده نبوده است؟!
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
38سپس [خون بسته] آويزان شد و (خدا آن را) آفريد و مرتب ساخت،
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
39و از او دو جفت مرد و زن قرارداد.
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
40آيا آن (خدا) توانا نيست بر اينكه زنده كند؟!