قرآن عثمان طه

Sooreh القیامة

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Lā 'Uqsimu Biyawmi Al-Qiyāmahi

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به روز قيامت.


Wa Lā 'Uqsimu Bin-Nafsi Al-Lawwāmahi

2

و نه، قسم مى‌خورم به و جدان ملامتگر.


'Ayaĥsabu Al-'Insānu 'Allan Najma`a `Ižāmahu

3

آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را نتوانيم جمع كرد؟


Balá Qādirīna `Alá 'An Nusawwiya Banānahu

4

بلى جمع مى‌كنيم در حالى كه قادريم كه انگشتان او را بسازيم.


Bal Yurīdu Al-'Insānu Liyafjura 'Amāmahu

5

بلكه انسان مى‌خواهد در جلوش گناه كند.


Yas'alu 'Ayyāna Yawmu Al-Qiyāmahi

6

مى‌پرسد روز قيامت كى خواهد بود.


Fa'idhā Bariqa Al-Başaru

7

چون چشم خيره شود.


Wa Khasafa Al-Qamaru

8

و ماه بگيرد.


Wa Jumi`a Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru

9

و آفتاب و ماه جمع شود.


Yaqūlu Al-'Insānu Yawma'idhin 'Ayna Al-Mafarru

10

انسان آن روز مى‌گويد: فرارگاه كجاست؟


Kallā Lā Wazara

11

نه، فرارگاهى نيست.


'Ilá Rabbika Yawma'idhin Al-Mustaqarru

12

محل استقرار در طرف پروردگار توست.


Yunabba'u Al-'Insānu Yawma'idhin Bimā Qaddama Wa 'Akhkhara

13

خبر داده شود انسان، در آن روز آنچه را كه از پيش فرستاده و يا آخر گذاشته است.


Bali Al-'Insānu `Alá Nafsihi Başīrahun

14

بلكه انسان به خود يك پارچه بصيرت است.


Wa Law 'Alqá Ma`ādhīrahu

15

هر چند كه عذرهايش را بياورد.


Lā Tuĥarrik Bihi Lisānaka Lita`jala Bihi

16

زبانت را به خواندن قرآن حركت مده تا در آن عجله كنى.


'Inna `Alaynā Jam`ahu Wa Qur'ānahu

17

حقا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.


Fa'idhā Qara'nāhu Fa Attabi` Qur'ānahu

18

چون آن را خوانديم از خواندش پيروى كن.


Thumma 'Inna `Alaynā Bayānahu

19

سپس بر عهده ماست بيان آن.


Kallā Bal Tuĥibbūna Al-`Ājilaha

20

نه، بلكه دوست مى‌دارند دنياى عاجل را.


Wa Tadharūna Al-'Ākhiraha

21

و ترك مى‌كنند آخرت را.


Wujūhun Yawma'idhin Nāđirahun

22

چهره‌هايى در آن روز با طراوت است.


'Ilá Rabbihā Nāžirahun

23

به سوى پروردگارش نگاه كننده است.


Wa Wujūhun Yawma'idhin Bāsirahun

24

و چهره‌هايى در آن روز عبوسند.


Tažunnu 'An Yuf`ala Bihā Fāqirahun

25

مى‌پندارد كه عذاب شكننده بر او خواهد شد.


Kallā 'Idhā Balaghati At-Tarāqī

26

نه، چون روح به گلوها رسد.


Wa Qīla Man Rāqin

27

گفته مى‌شود: كيست نجات دهنده.


Wa Žanna 'Annahu Al-Firāqu

28

مى‌پندارد كه آن فراق دنياست.


Wa Altaffati As-Sāqu Bis-Sāqi

29

و ساقش به ساقش مى‌پيچد.


'Ilá Rabbika Yawma'idhin Al-Masāqu

30

امروز، رفتن به طرف پروردگار توست.


Falā Şaddaqa Wa Lā Şallá

31

پس نه حق را تصديق كرده و نه نماز خوانده است.


Wa Lakin Kadhdhaba Wa Tawallá

32

ليكن تكذيب كرده و اغراض نموده است.


Thumma Dhahaba 'Ilá 'Ahlihi Yatamaţţá

33

سپس به طرف اهل خويش رفته و بر خود مى‌باليد.


'Awlá Laka Fa'awlá

34

اين حال بر تو سزاوارتر و سزاوارتر است.


Thumma 'Awlá Laka Fa'awlá

35

سپس بر تو سزاوار و سزاوارتر است.


'Ayaĥsabu Al-'Insānu 'An Yutraka Sudan

36

آيا انسان گمان مى‌كند، كه مهمل رها كرده شود؟


'Alam Yaku Nuţfatan Min Manīyin Yumná

37

آيا نطفه‌اى نبود از منيى كه ريخته مى‌شود؟


Thumma Kāna `Alaqatan Fakhalaqa Fasawwá

38

سپس علقه بود، خدا او را آفريد و تركيب كرد.


Faja`ala Minhu Az-Zawjayni Adh-Dhakara Wa Al-'Unthá

39

و از او دو جفت مذكر و مؤنث قرار داد.


'Alaysa Dhālika Biqādirin `Alá 'An Yuĥyiya Al-Mawtá

40

آيا آن خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان