قرآن عثمان طه

Sooreh التین

بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به انجير و زيتون


وَ طُورِ سِينِينَ

2

و به طور سينا


وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

3

و به اين شهر امن


لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

4

كه ما انسان را در نيكوترين نظم و اعتدال آفريديم.


ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

5

آن گاه او را [به سبب گناهكارى‌] به [مرحله‌] پست‌ترين پستان بازگردانديم.


إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

6

مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، پس آنان را پاداشى بى‌منت و هميشگى است.


فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

7

[اى انسان!] پس چه چيزى تو را بعد [از اين همه دلايل‌] به تكذيب پاداش وامى‌دارد؟


أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

8

آيا خدا بهترين داوران نيست؟


قاری
ترجمه گویا
انصاریان