احكام جنابت
[احكام]
مسأله 351:
به دو چيز انسان جنب مي شود:
اوّل - جماع.
دوم - بيرون آمدن مني، چه در خواب باشد يا بيداري، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بي شهوت، با اختيار باشد يا بي اختيار.
مسأله 352: اگر رطوبتي از انسان خارج شود و نداند مني است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدنِ آن بدن سست شده، آن رطوبت حكم مني دارد و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضي از اينها را نداشته باشد، حكم مني را ندارد، ولي در مريض لازم نيست آن آب با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد و در موقع بيرون آمدن بدن سست شود، در حكم مني است.
مسأله 353: اگر از مردي كه مريض نيست آبي بيرون آيد كه يكي از سه نشانه اي را كه در مسأله پيش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه هاي ديگر را داشته يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته غسل تنها كافيست و اگر وضو نداشته بايد غسل كند و بنا بر احتياط واجب وضو هم بگيرد.
مسأله 354: مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن مني بول كند و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند مني است يا رطوبت ديگر، حكم مني دارد.
مسأله 355: اگر انسان جماع كند و به اندازه ي ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قُبُل باشد يا در دُبُر، بالغ باشند يا نابالغ، اگر چه مني بيرون نيايد هر دو جنب مي شوند.
مسأله 356: اگر شك كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله 357: اگر نعوذ بالله حيواني را وطي كند (يعني با او نزديكي نمايد) و مني از او بيرون آيد غسل تنها كافيست و اگر مني بيرون نيايد چنانچه پيش از وطي وضو داشته، باز هم غسل تنها كافيست و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است كه غسل كند وضو هم بگيرد.
مسأله 358: اگر مني از جاي خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه مني از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله 359: كسي كه نمي تواند غسل كند ولي تيمّم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مي تواند با عيال خود نزديكي كند.
مسأله 360: اگر در لباس خود مني ببيند و بداند كه از خود اوست و براي آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهايي را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدنِ مني خوانده قضا كند، ولي نمازهايي را كه احتمال مي دهد بعد از بيرون آمدن آن مني خوانده، لازم نيست قضا نمايد.
چيزهايي كه بر جنب حرام است
مسأله 361:
پنج چيز بر جُنب حرام است:
اوّل: رساندن جايي از بدن به خط قرآن، يا به اسم خدا و پيغمبران و امامان) عَلَيْهم ُالسَّلَام) به طوري كه در وضو گفته شد.
دوم: رفتن در مسجد الحرام و مسجد پيغمبر صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم، اگر چه از يك در داخل و از در ديگر خارج شود.
سوم: توقف در مساجد ديگر و حرم امامان) عَلَيْهم ُالسَّلَام)، ولي اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود، يا براي برداشتن چيزي برود مانعي ندارد.
چهارم: گذاشتن چيزي در مسجد.
پنجم: خواندن سوره اي كه سجده ي واجب دارد و آن چهار سوره است.
اوّل: سوره ي سي و دوم قرآن (الم تنزيل).
دوم: سوره ي چهل و يكم (حم سجده).
سوم: سوره ي پنجاه و سوم (و النّجم).
چهارم: سوره ي نود و ششم (اقرء ) و اگر يك حرف از اين چهار سوره را هم بخواند حرام است.
چيزهايي كه بر جنب مكروه ست
مسأله 362: نُه چيز بر جنب مكروه ست
اوّل و دوم: خوردن و آشاميدن، ولي اگر وضو بگيرد يا دستها را بشويد مكروه نيست.
سوم: خواندنِ بيشتر از هفت آيه از سوره هايي كه سجده ي واجب ندارد.
چهارم: رساندن جايي از بدن به جلد و حاشيه و بين خطهاي قرآن.
پنجم: همراه داشتن قرآن.
ششم: خوابيدن، ولي اگر وضو بگيرد يا به واسطه ي نداشتن آب، بدل از غسل تيمّم كند، مكروه نيست.
هفتم: خضاب كردن به حنا و مانند آن.
هشتم: ماليدن روغن به بدن.
نهم: جماع كردن بعد از آن كه محتلم شده (يعني در خواب مني از او بيرون آمده است).
غسل جنابت
مسأله 363: غسل جنابت به خودي خود مستحب است و براي خواندن نماز واجب و مانند آن واجب مي شود، ولي براي نماز ميت و سجده ي شكر و سجده هاي واجب قرآن غسل جنابت لازم نيست.
مسأله 364: لازم نيست در وقت غسل نيت كند كه غسل واجب يا مستحب مي كنم و اگر فقط به قصد (قربت يعني براي انجام فرمان خداوند عالم) غسل كند كافي است.
مسأله 365: اگر يقين كند وقت نماز شده و نيت غسل واجب كند بعد معلوم شود كه پيش از وقت غسل كرده، غسل او صحيح است.
مسأله 366: غسل را چه واجب باشد و چه مستحب، به دو قسم مي شود انجام داد: ترتيبي و ارتماسي.
غسل ترتيبي
مسأله 367: در غسل ترتيبي بايد به نيت غسل، اوّل سر و گردن، بعد طرف راست بعد طرف چپ بدن را بشويد و اگر عمداً يا از روي فراموشي يا به واسطه ي ندانستن مسأله به اين ترتيب عمل نكند، غسل او باطل است.
مسأله 368: نصف ناف و نصف عورت را بايد با طرف راست بدن و نصف ديگر را بايد با طرف چپ بشويد، بلكه بهتر است تمام ناف و عورت با هر دو طرف شسته شود.
مسأله 369: براي آن كه يقين كند هر سه قسمت يعني سر و گردن و طرف راست و طرف چپ را كاملاً غسل داده، بايد هر قسمتي را كه مي شويد مقداري از قسمت هاي ديگر را هم با آن قسمت بشويد، بلكه احتياط مستحب آن است كه تمام طرف راست گردن را با طرف راست بدن و تمام طرف چپ گردن را با طرف چپ بدن بشويد.
مسأله 370: اگر بعد از غسل بفهمد جايي از بدن را نشسته و نداند كجاي بدن است، بايد دوباره غسل كند.
مسأله 371: اگر بعد از غسل بفهمد مقداري از بدن را نشسته، چنانچه از طرف چپ باشد، شستن همان مقدار كافيست و اگر از طرف راست باشد بايد بعد از شستن آن مقدار، دوباره طرف چپ را بشويد و اگر از سر و گردن باشد بايد بعد از شستن آن مقدار، دوباره طرف راست و بعد طرف چپ را بشويد.
مسأله 372: اگر پيش از تمام شدن غسل در شستن مقداري از طرف چپ شك كند، شستن همان مقدار كافي است، ولي اگر در شستن مقداري از طرف راست شك كند، بايد بعد از شستن آن مقدار، طرف چپ را هم بشويد و اگر در شستن مقداري از سر و گردن شك كند بايد بعد از شستن آن، دوباره طرف راست و طرف چپ را بشويد.
غسل ارتماسي
مسأله 373: در غسل ارتماسي بايد آب در يك آن تمام بدن را بگيرد، پس اگر به نيت غسل ارتماسي در آب فرو رود، چنانچه پاي او روي زمين باشد، بايد از زمين بلند كند.
مسأله 374: در غسل ارتماسي بنا بر احتياط واجب بايد موقعي نيت كند كه مقداري از بدن بيرون آب باشد
مسأله 375: اگر بعد از غسل ارتماسي بفهمد به مقداري از بدن آب نرسيده چه جاي آن را بداند يا نداند بايد دوباره غسل كند.
مسأله 376: اگر براي غسل ترتيبي وقت ندارد و براي ارتماسي وقت دارد، بايد غسل ارتماسي كند.
مسأله 377: كسي كه روزه ي واجب گرفته يا براي حج يا عمره احرام بسته، نمي تواند غسل ارتماسي كند، ولي اگر از روي فراموشي غسل ارتماسي كند صحيح است.