احکام حائض
مسئله 466. چند چيز بر حائض حرام است: 1. عبادت‌هايي که مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم به‌جا آورده شود، ولي به‌جا آوردن عبادت‌هايي که وضو و غسل و تيمّم براي آن‌ها لازم نيست - مانند نماز ميّت - مانعي ندارد. 2. تمام چيزهايي که بر جنب حرام است و در احکام جنابت ذکر شد. 3. آميزش، که هم براي مرد حرام است؛ هم براي زن، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و مني هم بيرون نيايد، بلکه به احتياط واجب مقدار کمتر از ختنه‌گاه را هم داخل نکند و آميزش در دبر زن حائض، کراهت شديد دارد.
مسئله 467. آميزش در روزهايي هم که حيض زن قطعي نيست، ولي شرعاً بايد براي خود حيض قرار دهد، حرام است، پس زني که بيشتر از ده روز خون مي‌بيند و بايد به دستوري که بعداً ذکر مي‌شود، روزهاي عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمي‌تواند در آن روزها با او آميزش کند.
مسئله 468. غير از آميزش، بهره‌گيري‌هاي جنسي ديگر از زن حائض - مانند بوسيدن و ملاعبه کردن - مانعي ندارد.
مسئله 469. اگر شمارۀ روزهاي حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت نخست آن، با قُبُل همسرش آميزش کند، به احتياط واجب بايد هيجده نخود طلا کفّاره به فقير بپردازد و در قسمت دوم، نُه نخود و در قسمت سوم، چهار نخود و نيم بپردازد؛ براي مثال، زني که شش روز خون حيض مي‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز يکم و دوم با او آميزش کند، بايد هيجده نخود طلا بپردازد و در شب يا روز سوم و چهارم، نُه نخود بدهد و در شب يا روز پنجم و ششم بايد چهار نخود و نيم بپردازد.
مسئله 470. آميزش در دبر زن حائض کفاره ندارد.
مسئله 471. لازم نيست طلاي کفّاره را از طلاي سکه‌دار بپردازد؛ ولي اگر بخواهد قيمت آن را بپردازد، بايد قيمت سکه‌دار بپردازد.
مسئله 472. اگر قيمت طلا در وقتي که آميزش کرده با وقتي که مي‌خواهد به فقير بپردازد، فرق کرده باشد، بايد قيمت وقتي را که مي‌خواهد به فقير بدهد، حساب کند.
مسئله 473. اگر کسي هم در قسمت يکم، هم در قسمت دوم، هم در قسمت سوم حيض، با همسرش آميزش کند، بايد هر سه کفّاره را بپردازد که روي هم سي و يک نخود و نيم مي‌شود.
مسئله 474. اگر انسان پس از آنکه در حال حيض آميزش کرده و کفّارۀ آن را پرداخته، دوباره آميزش کند، باز هم بايد بنا بر احتياط لازم کفّاره بپردازد.
مسئله 475. اگر با زن حائض چند بار آميزش کند و در بين آن‌ها کفّاره نپردازد، به احتياط مستحب براي هر آميزش يک کفّاره بپردازد.
مسئله 476. اگر مرد در حال آميزش بفهمد زن حائض شده، بايد فوراً از او جدا شود و چنانچه جدا نشود، به احتياط واجب بايد کفّاره بپردازد.
مسئله 477. اگر مرد با زن حائض زنا کند يا با زن حائض نامحرمي به گمان اينکه همسر اوست آميزش کند، به احتياط واجب کفاره بپردازد.
مسئله 478. کسي که نمي‌تواند کفّاره بپردازد، بهتر است که صدقه‌اي به فقير بپردازد و اگر نمي‌تواند، به احتياط واجب استغفار کند و هر وقت توانست کفاره بپردازد.
مسئله 479. آميزش با همسر در حال حيض، اگر از روي ناداني يا فراموشي باشد، کفاره ندارد؛ همچنين اگر به اعتقاد اينکه زن حائض است، با او آميزش کند و سپس معلوم شود که حائض نبوده، کفاره ندارد.
مسئله 480. طلاق دادن زن در حال حيض، به گونه‌اي که در کتاب طلاق ذکر مي‌شود، باطل است.
مسئله 481. اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاک شده‌ام، در صورتي که دليلي بر خلاف گفته او نباشد، ادعاي وي پذيرفتني است.
مسئله 482. اگر زن هنگام اشتغال به نماز حائض شود، نماز او باطل است.
مسئله 483. اگر زن در بين نماز شک کند که حائض شده يا نه، نماز او صحيح است؛ ولي چنانچه پس از نماز بفهمد که در ميان نماز حائض شده، نمازي که خوانده، باطل است.
مسئله 484. پس از آنکه زن از حيض پاک شد، واجب است براي نماز و روزه و عبادت‌هاي ديگري که بايد با وضو يا غسل يا تيمم به‌جا آورده شود، غسل کند و دستور آن، مانند غسل جنابت است؛ ولي براي نماز بايد پيش از غسل يا پس از آن وضو هم بگيرد و چنانچه پيش از غسل وضو بگيرد، بهتر است.
مسئله 485. پس از آنکه زن از حيض پاک شد، اگرچه غسل نکرده باشد، طلاق او صحيح است و همسرش هم مي‌تواند با او آميزش کند؛ ولي به احتياط مستحب پيش از غسل، با او آميزش نکند؛ اما کارهاي ديگري که هنگام حيض بر او حرام بوده - مانند توقف در مسجد و مسّ خط قرآن - تا غسل نکند، بر او حلال نمي‌شود.
مسئله 486. اگر آب به اندازه‌اي باشد که فقط براي غسل يا وضو کفايت کند، به احتياط واجب بايد غسل کند و به جاي وضو تيمم کند و اگر تنها براي وضو کفايت کند، بايد وضو بگيرد و به جاي غسل تيمم کند و چنانچه براي هيچ يک از آن‌ها آب ندارد، بايد دو تيمم کند؛ يکي بدل از غسل و ديگري به جاي وضو.
مسئله 487. نمازهاي يوميه‌اي که زن در حال حيض نگزارده، قضا ندارد؛ ولي روزه‌هاي واجب را که نگرفته، بايد قضا کند.
مسئله 488. هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند يا مطمئن باشد که اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مي‌شود، بايد فوراً نماز بگزارد.
مسئله 489. اگر نماز را تأخير بيندازد و از اوّل وقت به اندازۀ انجام دادن واجبات يک نماز بگذرد و حائض شود، قضاي آن نماز بر او واجب است و در چگونگي نماز - مانند تند خواندن و کند خواندن و چيزهاي ديگر - بايد ملاحظۀ حال خود را بکند؛ براي مثال، زني که مسافر نيست، اگر در اوّل ظهر نماز نخواند، قضاي آن در صورتي واجب مي‌شود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز با انجام دادن وضو يا تيمم از اول ظهر بگذرد و حائض شود و براي کسي که مسافر است، گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت کافي است؛ نيز بايد ملاحظۀ تهيۀ مقدماتي را که در اختيار ندارد بنمايد، پس اگر به مقدار فراهم آوردن آن مقدّمات و خواندن يک نماز بگذرد و حائض شود، قضاي آن نماز واجب است؛ وگرنه واجب نيست.
مسئله 490. اگر در آخر وقت نماز از خون پاک شود و به اندازۀ غسل و وضو و مقدمات ديگر نماز - مانند تهيه کردن لباس يا آب کشيدن آن - و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از آن وقت داشته باشد، بايد نماز را بگزارد و اگر نگزارد، بايد قضاي آن را به جا آورد.
مسئله 491. حائض که در آخر وقت پاک شده و به اندازۀ غسل و وضو وقت ندارد، ولي مي‌تواند با تيمم نماز را در وقت به‌جا آورد، آن نماز بر او واجب نيست؛ اما اگر غير از تنگي وقت تکليفش تيمم است - مانند آنکه آب برايش ضرر دارد - بايد تيمم کند و آن نماز را به جا آورد.
مسئله 492. اگر حائض پس از پاک شدن شک کند که براي نماز وقت دارد يا نه، بايد نمازش را انجام دهد.
مسئله 493. اگر به خيال اينکه به اندازۀ تهيۀ مقدمات نماز و گزاردن يک رکعت وقت ندارد نماز نگزارد و سپس بفهمد وقت داشته، بايد قضاي آن نماز را به‌جا آورد.
مسئله 494. مستحب است حائض در وقت نماز، خود را از خون پاک کند و پنبه و پارچه را عوض کند و وضو بگيرد و اگر نمي‌تواند وضو بگيرد، تيمم کند و در جاي نماز رو به قبله بنشيند و به ذکر و دعا و صلوات مشغول شود.
مسئله 495. چند چيز براي حائض مکروه است؛ مانند خواندن قرآن - غير از آيات سجده‌دار که قرائت آن‌ها حرام است - و همراه داشتن آن، رساندن جايي از بدن به حاشيه و ميان خط‌هاي قرآن و رنگ کردن موها به حنا و مانند آن.