احكام شكار كردن با اسلحه
مسأله 2639 : هرگاه حيوان حلال گوشت وحشي و يا اهلي را كه وحشي شده با اسلحه شكار كنند و بميرد؛ با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول:
اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد؛ يا مثل نيزه و تير تيز باشد كه به وسيله تيز بودن بدن حيوان را پاره كند و اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيواني را شكار كنند پاك نمي شود و خوردن آن هم حرام است و هرگاه حيواني را با تفنگ شكار كنند چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند و از آن خون جاري شود؛ پاك و حلال است و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد؛ يا به واسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر فشار و سوزاندن حيوان بميرد؛ پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم:
كسي كه شكار مي كند مسلمان باشد؛ يا بچه مسلماني باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر، يا مسلماني كه در حكم كافر است مانند ناصبي يا خارجي يا غالي، حيواني را شكار كند پاك و حلال نيست.
سوم:
اسلحه را به قصد شكار حيوان به كار برد و اگر مثلاً جايي را نشانه گيري كند و اتفاقاً تير به حيواني اصابت كند؛ آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
چهارم:
هنگام به كار بردن اسلحه نام خدا را به عظمت ببرد و چنانچه عمداً نام
خدا را نبرد شكار پاك و حلال نمي شود. ولي اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجم:
وقتي به حيوان برسد كه مرده باشد و يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد و بميرد نجس و حرام است.
مسأله 2640 : هرگاه دو نفر حيواني را شكار كنند كه يكي از آنان مسلمان و ديگري كافر باشد؛ آن حيوان نجس و حرام است و اگر هر دو مسلمان باشند و يكي از آن دو نام خدا را به عظمت ببرد و ديگري عمداً نام خدا را نبرد بنا بر احتياط نجس و حرام است.
مسأله 2641 : هرگاه بعد از آن كه حيواني را تير زند در آب بيفتد و انسان بداند حيوان به واسطه تير و افتادن در آب جان داده؛ پاك و حلال نيست بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط به واسطه تير بوده؛ پاك و حلال نيست.
مسأله 2642 : هرگاه با اسلحه يا سگ غصبي حيواني را شكار كند شكار حلال است و مال او مي باشد.
ولي گذشته از اين كه گناه كرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2643 : هرگاه با شمشير يا سلاح ديگري كه شكار با آن صحيح است با شرايطي كه در مسأله قبل گفته شد عضوي از حيوان مانند دست و پاي آن را جدا كنند؛ اگر حيوان تا مدتي زنده بماند عضو جدا شده نجس و حرام است ولي اگر با آن حيواني را دو قسمت كنند و سر و گردن در يك قسمت بماند و انسان وقتي برسد كه حيوان جان داده باشد هر دو قسمت پاك و حلال است و اگر حيوان زنده باشد ولي به اندازه سر بريدن وقت نباشد بنا بر احتياط واجب قسمتي كه سر و گردن ندارد نجس و حرام است و قسمتي كه سر و گردن دارد پاك و حلال است و اگر براي سر بريدن وقت باشد آن قسمت كه سر در آن نيست نجس و حرام است و آن قسمت ديگر اگر سر آن را به دستوري كه در شرع معين شده ببرند پاك و حلال است وگرنه آن هم نجس و حرام است.
مسأله 2644 : هرگاه با چوب يا سنگ يا چيز ديگري كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيواني را دو قسمت كنند؛ قسمتي كه سر و گردن ندارد نجس و حرام است و قسمتي كه سر و گردن دارد اگر زنده باشد و سر آن را به دستوري كه در شرع معين شده ببرند پاك و حلال، وگرنه نجس و حرام است.
مسأله 2645 : هرگاه حيواني را سر ببرند يا شكار كنند و بچه زنده اي از آن بيرون آيد چنانچه آن بچه را به دستوري كه در شرع معين شده سر ببرند پاك و حلال، وگرنه نجس و حرام مي باشد.
مسأله 2646 : هرگاه حيواني را سر ببرند؛ يا شكار كنند و بچه مرده اي از شكمش بيرون آورند چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد و در اثر كشتن مادرش مرده باشد پاك و حلال است؛ ولي اگر پيش از كشتن مادرش مرده باشد حرام و نجس است.