[ساير احكام]
مسأله 2673 : حيواني كه پخته شده باشد اگر آب چيزهايي كه در مسأله قبل ذكر شد در آن مستهلك شود اشكال ندارد. ولي اگر مستهلك نشده باشد چنانچه پخته شده باشند اگر آبي از آنها به تنهايي گرفته شود خوردنش حرام است.
مسأله 2674 : خوردن كليه مكروه است؛ از رسول خدا صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم روايت شده آن حضرت براي آن كه كليتين نزديك به مجراي بول است از خوردن آن خود داري مي كردند ولي آن را حرام نمي دانستند.
مسأله 2675 : خوردن چيزهاي نجس و خبيث و پليد كه طبع انسان از آن تنفر دارد مانند سرگين و بول حيوانات (گرچه حلال گوشت باشند) آب بيني و مانند آنها حرام است هر چند پاك باشند. ولي اگر پاك باشند و مقداري از آن به طوري با چيز حلال مخلوط شود كه در نظر مردم مستهلك و نابود حساب شود خوردن آن مانعي ندارد. ولي خوردن بول شتر براي استشفا تجويز شده.
مسأله 2676 : خوردن خاك و گِل حرام است؛ ولي خوردن مقدار كمي كه از مقدار نخود متوسط تجاوز نكند؛ از تربت قبر حضرت سيدالشهدا عَلَيْهِ السَّلَام براي استشفاء شيعيان تأكيد شده. چون پيدا شدن تربت قبر شريف در اين زمان معلوم نيست بنا بر احتياط واجب تربت به دست آمده را در آب مستهلك كنند و به قصد استشفا بخورند و خوردن گِل داغستان و گِل ارمني براي معالجه اشكال ندارد.
مسأله 2677 : فرو بردن آب بيني و خلط سينه كه در فضاي دهان نيامده اشكال ندارد. ولي در صورتي كه در فضاي دهان داخل شده باشد بنا بر احتياط واجب تا مي شود آن را فرو نبرند و فرو بردن غذايي كه هنگام خلال كردن از لاي دندان بيرون مي آيد اگر طبيعت انسان از آن متنفر نباشد اشكال ندارد.
مسأله 2678 : خوردن چيزي كه براي انسان ضرر قابل توجهي دارد حرام است؛ ولي اگر ضرر كمي داشته باشد كه عقلا به آن اعتناء نمي كنند اشكال ندارد.
مسأله 2679 : چهارپاي حلال گوشتي كه انسان العياذ بالله با او نزديكي كرده گوشتش حرام و بول و سرگين آن حيوان نجس و نسلش هم حرام گوشت مي شود. چنانچه معمولا از آن حيوان استفاده سواري مي شود مانند اسب و قاطر و الاغ بايد او را به شهر ديگر ببرند و در آنجا بفروش برسانند و كسي كه اين عمل شنيع را با او انجام داده بايد خسارت آن را به صاحبش بدهد و چنانچه معمولا از گوشت و شير آن استفاده مي شود مانند گاو و گوسفند بايد آن را بدون تأخير بكشند و او را بسوزانند و كسي كه اين عمل زشت را به جا آورده بايد پولش را به صاحبش بدهد. فرق نمي كند كسي كه با او نزديكي كرده كوچك باشد يا بزرگ، عالم به حكم باشد يا جاهل، مجبور بر اين كار شده باشد يا با اختيار به جا آورده باشد؛ حيوان نر باشد يا ماده.
مسأله 2680 : آشاميدن شراب حرام و در بعضي اخبار بزرگترين گناه شمرده شده است و اگر كسي آن را حلال بداند در صورتي كه ملتفت باشد كه لازمه حلال دانستن آن تكذيب خدا و پيغمبر مي باشد كافر است.
از حضرت امام صادق عَلَيْهِ السَّلَام روايت شده كه فرمودند:
شراب ريشه بدي ها و منشاء گناهان است و كسي كه شراب مي خورد عقل خود را از دست مي دهد و در آن موقع خدا را نمي شناسد و از هيچ گناهي باك ندارد و هيچ حرمتي را نگه نمي دارد و حق خويشان نزديك را رعايت نمي كند و از زشتي هاي آشكار رو نمي گرداند و روح ايمان و خداشناسي از بدن او خارج مي شود و روح ناقص خبيثي كه
از رحمت خداوند دور است در او مي ماند و خداوند، فرشتگان، پيامبران و مؤمنين او را لعنت مي كنند و تا چهل روز نماز او قبول نمي شود و روز قيامت روي او سياه و زبان از دهانش بيرون مي آيد و آب دهانش به سينه اش مي ريزد و فرياد تشنگي او بلند است.
مسأله 2681 : تمام مايعات مست كننده مانند آب جو حكم شراب را دارند و خوردن چيزهاي جامد مست كننده مانند بنگ، حرام است ولي نجس نيستند.
مسأله 2682 : سر سفره اي كه در آن شراب مي خورند اگر انسان يكي از آنها حساب شود نبايد بنشيند و از غذا خوردن از آن سفره هم بايد اجتناب كند هر چند غذاي حلال باشد.
مسأله 2683 : حيوان حلال گوشتي كه منحصراً از نجاست انساني غذا مي خورد حكم حيوان حرام گوشت را دارد؛ گوشتش حرام و شير و تخمي كه از آن حيوان به دست مي آيد حرام است بلكه بنا بر احتياط واجب نماز خواندن در اجزاء آن حيوان گرچه به دستور شرعي كشته شده باشد صحيح نيست؛ ولي به وسيله استبرا حلال مي شود و استبراء حيوان نجاست خوار به اينست كه او را تا مدتي از خوردن نجاست انساني باز دارند به اندازه اي كه نجاست خوار گفته نشود.
فرموده اند استبرا در شتر چهل روز، در گاو بيست روز و احتياط سي روز، در گوسفند ده روز، در مرغابي پنج روز، در مرغ سه روز و در ماهي يك شبانه روز است و در آن مدت نبايد نجاست بخورد و احتياط آن است كه در آن مدت غذا و آب پاك بخورد.
مسأله 2684 : بزغاله اي كه از خوك به مقداري شير خورده كه گوشت و استخوانش قوت گرفته باشد؛ خودش و نسلش حرام مي شود و در صورتي كه مقدار شير خوردن كمتر از آن باشد بنا بر احتياط لازم استبرا شود و پس از آن حلال مي شود و استبراء آن به اينست كه اگر شيرخور است هفت روز شير پاك بخورد و اگر علف خور است هفت روز علف بخورد و بنا بر احتياط واجب بره شيرخوار، گوساله و بچه هاي ديگر حيوانات حكم بزغاله را دارند.
مسأله 2685 : هرگاه جان مسلماني به جهت گرسنگي يا تشنگي در خطر مرگ باشد بر همه مسلمانان واجب است به او غذا و آب بدهند و از مرگ او را نجات دهند.