11 غايب شدن مسلمان
مسأله 227 : اگر بدن، يا لباس مسلمان، يا چيز ديگري مانند ظرف و فرش كه در اختيار اوست نجس شود و آن مسلمان غايب گردد؛ اگر انسان احتمال پاك شدن آن را بدهد؛ ولو به نحو اتفاق، اجتناب از آن لازم نيست. مثلاً احتمال دهد كه آب باران به آن رسيده يا در آب كر يا جاري داخل شده. در صورتي كه آن مسلمان آن را در امري كه طهارت شرط اوست استعمال كند؛ اجتناب از آن لازم نيست و شرطهاي ديگري كه فرموده اند لازم نيست گرچه موافق با احتياط است.
مسأله 228 : اگر مسلماني يقين كند چيزي كه نجس بوده پاك شده است؛ يا دو عادل به پاك شدن آن خبر دهند؛ آن چيز پاك است و همچنين اگر مسلماني كه چيز نجس در اختيار اوست بگويد آن چيز پاك است؛ در صورتي كه بي مبالات نباشد؛ يا مسلماني چيز نجس را آب كشيده باشد و بي مبالات نباشد؛ اگر چه معلوم نباشد درست آب كشيده يا نه.
مسأله 229 : مسلماني كه وكيل شده لباس انسان را آب بكشد؛ اگر بگويد آب كشيده و انسان به گفته او اطمينان پيدا كند؛ آن لباس پاك است و اگر لباس در اختيار و تصرف او باشد گفته او قبول مي شود گرچه اطمينان به گفته او پيدا نشود
مسأله 230 : اگر انسان حالتي دارد كه در آب كشيدن چيز نجس يقين پيدا نمي كند؛ در صورتي كه به نحو متعارف نجس را آب بكشد؛ مي تواند به گمان اكتفا كند.
احكام ظرف ها
مسأله 231 : ظرفي كه از پوست سگ و خوك، يا مردار ساخته شده؛ آشاميدن از آن ظرف حرام است و در صورتي كه در معرض اين باشد كه نجاست به خوردني برسد؛ خوردن از آن هم حرام است و الا خوردن در آن حرام نيست و نبايد آن ظرف را در وضوء يا غُسل و كارهايي كه بايد با چيز پاك انجام داد؛ استعمال كنند و احتياط مستحب آن است كه آن را به صورت غيرظرف، يا به صورت ظرف چيزي كه طهارت شرط او نيست؛ استعمال نكنند.
مسأله 232 : خوردن و آشاميدن از ظرف طلا و نقره و استعمال آنها اگر براي زينت اتاق هم باشد؛ حرام است و احتياط واجب اينست كه آنها را نگه ندارند؛ گرچه استعمال هم نكنند و احتياط واجب اينست كه آنها را طوري بشكنند كه ديگر به آن ظرف نگويند.
مسأله 233 : ساختن ظرف طلا و نقره، به قصد خوردن و آشاميدن و ساير استعمالات محرّمه و اجرت ساختن آن حرام است و احتياط واجب آن است كه براي نگهداري ساخته نشود و از اجرت آن اجتناب كند.
مسأله 234 : حكم خريد و فروش ظرف طلا و نقره و گرفتن عوضي كه فروشنده مي گيرد؛ از مسأله گذشته معلوم مي شود.
مسأله 235 : گيره استكان كه از طلا يا نقره مي سازند؛ اگر بعد از برداشتن استكان ظرف به آن گفته شود؛ استعمال آن به تنهايي و با استكان، حرام است و اگر ظرف به آن گفته نشود؛ استعمال آن مانعي ندارد.
مسأله 236 : استعمال ظرفي كه روي آن آب طلا يا آب نقره داده اند؛ به نحوي كه مثل رنگ باشد و به تنهايي ظرف نباشد؛ اشكال ندارد.
مسأله 237 : اگر فلزي را با طلا يا نقره، مخلوط كنند و ظرف بسازند؛ چنانچه مقدار آن فلز به قدري زياد باشد كه ظرف طلا يا نقره به آن ظرف نگويند؛ بلكه به نام آن فلز بگويند؛ استعمال آن مانعي ندارد.
مسأله 238 : اگر انسان غذايي را كه در ظرف طلا و نقره است؛ به قصد اينكه غذا خوردن در ظرف طلا و نقره حرام مي باشد؛ در ظرف ديگر بريزد اشكال ندارد و اگر به اين قصد نباشد؛ ريختن غذا از ظرف طلا يا نقره، در ظرف ديگر حرام است؛ ولي در هر دو صورت خوردن غذا از ظرف دوم مانعي ندارد.
مسأله 239 : استعمال بادگير قليان، غلاف شمشير، كارد و قاب قرآن اگر از طلا و نقره باشد خالي از اشكال نيست و استعمال عطردان، سرمه دان و ترياك دان طلا و نقره جايز نيست.
مسأله 240 : استعمال ظرف طلا و نقره در حال ناچاري، اگر نتواند آنچه در طلا و نقره است در محلي بريزد؛ اشكال ندارد. ولي براي وضو و غسل در حال ناچاري، نمي شود ظرف طلا و نقره را استعمال كرد؛ بلكه وظيفه تيمّم است؛ مگر اينكه به واسطه تقيّه مجبور شود از استعمال ظرف طلا و نقره، در اين حال به مقدار رفع ضرورت وضو و غسل با آنها درست است و اگر بتواند آنچه كه در ظرف طلا و نقره است در محلي بريزد؛ بايد بريزد و با آن غسل و وضو بگيرد.
مسأله 241 : استعمال ظرفي كه معلوم نيست از طلا يا نقره است؛ يا چيز ديگر، اشكال ندارد.
وضو