شهد سخن 9: زندگی به سبک امیر (نمونه فیش سخنرانی ویژه ایام دهه دوم ماه مبارک رمضان 1436 ه ق) صفحه 116
- مقدمه 1
- انگیزه سازی 4
- اقناع اندیشه 6
- رفتارسازی 11
- پرورش احساس 12
- انگیزه سازی 15
- اشاره 16
- اقناع اندیشه 16
- 1. پوشیده شدن عیب ها: 17
- 4. قرب به خداوند و مردم و بهشت: 18
- 3. مشمول دست گیری خداوند متعال شدن: 18
- رفتارسازی 21
- مناجات 27
- انگیزه سازی 29
- اقناع اندیشه 30
- رفتارسازی 34
- پرورش احساس 36
- مناجات 41
- انگیزه سازی 43
- اقناع اندیشه 45
- رفتارسازی 50
- پرورش احساس 52
- مناجات 53
- انگیزه سازی 55
- اشاره 59
- اقناع اندیشه 59
- 1. برانگیختن خشم خداوند 60
- 2. نزول عذاب الهی 61
- 3. مرده متحرک و بی خاصیت شدن 61
- 5. دوری عالمان و سفیهان جامعه از رحمت خداوند 62
- پرورش احساس 68
- انگیزه سازی 72
- اقناع اندیشه 74
- رفتارسازی 80
- پرورش احساس 82
- انگیزه سازی 86
- اشاره 88
- اقناع اندیشه 88
- 1. گرفتاری در عذاب دائم 90
- 2. مشمول شفاعت نمی شوند 91
- 4. گرفتاری در عذابی بزرگ و سهمگین 91
- 3. معذرت خواهی آنها در قیامت پذیرفته نمی شود 91
- 6. هدایت نمی شوند 92
- 5. جان دادن سخت 92
- 8. کاهش عمر 93
- رفتارسازی 94
- پرورش احساس 96
- مناجات 102
- انگیزه سازی 104
- اقناع اندیشه 105
- رفتارسازی 114
- پرورش احساس 116
- روضه 118
- انگیزه سازی 122
- اقناع اندیشه 124
- رفتارسازی 130
- پرورش احساس 131
- روضه 134
- انگیزه سازی 137
- اقناع اندیشه 139
- رفتارسازی 146
جهان اسلام غیر از شام در اختیارش بود.(1)
همچنین درباره آن یعسوب المؤمنین(2)
نقل شده است: روزی علی بن ابیطالب (علیه السلام) نزد ما آمد در حالی که دو تکه پارچه پوشیده بود. یکی را لنگ نموده بود و دیگری را بر شانه انداخته بود. یک طرف لنگی را بالا گرفته و طرف دیگر را رها کرده بود. پارچه ای که بر شانه انداخته بود، وصله داشت. عربی بادیه نشین (که گویا حضرت را نمی شناخت) گفت:
«ای انسان! از این لباس ها (ی معمول) بپوش! تو بالاخره یا می میری و یا کشته می شوی (مالت را ذخیره نکن!)»
حضرت فرمود: «ای اعرابی! من این دو تکه را می پوشم زیرا این دو من را از کبر دورتر نگه می دارد و در نمازم برایم بهتر است، و سنت (و روش) برای مؤمن است (مؤمنین از آن تبعیت می کنند).»(3)
پرورش احساس
زهد امیرالمؤمنین (علیه السلام) در عین توانمندی مادی بود و ایشان از مواهب دنیا برای خود استفاده نمی نمودند، ولی نعمت های دنیا را ارزانی دیگران می داشتند و حتی در این مسیر در صورت لزوم از قدرت امامت نیز استفاده می کردند، چنانکه در روایات آمده است:
1- یوسف بن عبد الله بن عبد البر، الاستیعاب فی معرفه الأصحاب، ج 2، ص 465
2- یکی از القاب آن امام المتقین است و به معنای ملکه مؤمنین می باشد (شرح الأخبار فی فضائل الأئمه الأطهار علیهم السلام، ج 2، ص: 278)
3- اسماعیل بن عمر بن کثیر، البدایه و النهایه، ج 8 ص 3 (ط مطبعه السعاده بمصر)