شرح بر صد کلمه امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام صفحه 142

در این کلمه هشداری است بر شخص ملول که درمان کردن نفس و کوشش در گشودن گره ملال واجب است بدین گونه که آنچه مخالف اسباب ملال و عادت کردن به آن است به دست آورد و آنها را تمرین کند تا بتواند ملکۀ وفا را به دست آورد.این ملکه وفا از فضیلتهای بزرگ است و در هر زبانی ستوده و در نزد هر خردمندی پسندیده است،و هر انسانی بدان اقرار دارد اگر چه بهره اش از انسانیّت کم باشد.

فضیلت وفا را در طبقات گوناگون مردم چون اهل روم،حبشه،نوبه،و بسیاری از بردگان مشاهده می کنی.

غدر و حیله در تمام آنچه یاد کردیم در مقابل فضیلت وفاست یعنی در هر زبانی نکوهیده است و شنونده از ذکر آن گریزان است و بسیاری از بردگان از آن متنفّر می باشند و برتری چیزی پستی ضد آن را روشن می کند و خداوند در چند مورد قرآن دارندۀ فضیلت وفا را ستوده است، خدای تعالی فرمود:و کسانی که به عهد خدا وفا می کنند و پیمان شکن نیستند (1).

و فرمود:کسانی که هر گاه پیمانی ببندند به پیمانشان وفا می کنند (2)، و خدای متعال در امر کردن به وفا فرموده است:به پیمان خدا وفا کنید هر گاه پیمان بستید و سوگندها را بعد از محکم شدن نشکنید (3) خداوند خود را در سخت رعایت کردن وفا ستوده و فرموده است:چه کسی به پیمان خدا از خدا وفادارتر است (4).

و خلاصه وفا از صفات کمال و فضیلتهای روحانی است که از بهرۀ فراوانی برخوردار می باشد،و توفیق از خداست.

کلمۀ چهاردهم

گفتار آن حضرت(علیه السلام):لا کرم اعزّ من التقی

(5).هیچ بخششی برتر و بزرگوارتر از