- مقدّمه 1
- آموزش قرآن در عصر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله 2
- اشاره 2
- نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن 8
- شیوه تفسیرگویی در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله 10
- اشاره 10
- 3. پاسخ به سؤالات قرآنی صحابه 14
- وارثان علوم نبوی 16
- شؤون اهل بیت علیهم السلام 19
- وصیّت نانوشته 21
- اشاره 23
- الف- ممنوعیت نقل و نگارش حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله 23
- پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله 23
- ب- رویگردانی و جلوگیری از تفسیر قرآن 26
- تفسیرگویی در عصر صحابه 29
- اشاره 32
- عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت 32
- 1. نقد ملاک رأی و قیاس 33
- 2. انتقاد از فقهاء و مفسران اهل سنت 35
- اشاره 37
- الف- نهی از تندخوانی و ختم سریع قرآن 37
- 3. جهتگیری صحیح نسبت به قرآن 37
- ب- دعوت به ریشهیابی مطالب در قرآن 39
- د- توضیح و تبیین مقاصد قرآنی 41
- د- روشنگری در زمینه تأویل قرآن 43
- حاصل و نتیجه کار صادقین علیهما السلام؛ نگاهی به تفاسیر روایی شیعه 46
شد؛ به طوری که در پایان قرن نخست که مقارن با شروع امامت صادقین علیهما السلام است، رأی به عنوان یکی از مبانی استنباط احکام الهی در بین اهل سنّت به رسمیت شناخته شد. در این زمان جریان وسیعی در عراق به وجود آمد که اصطلاحاً به جریان رأی و قیاس مشهور است. با توجه به این جریان به تدریج برای عده‌ای از فقها و مفسران اهل سنّت این مطلب مسلم گشت که حقایق متعددی وجود دارد که درباره آن اصل و ریشه‌ای در کتاب خدا یا سنّت نبوی دیده نمی‌شود و در نتیجه آنان مجازند که با استفاده از رأی خود درباره آن حقایق به اظهار نظر بپردازند و نتیجه این تفکر ظهور تفسیرهای مختلف از یک آیه قرآنی یا صدور فتاوای مختلف در یک مسأله شرعی بود که در این دوره به اوج خود رسید.
عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت
اشاره
عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت
با فرا رسیدن دوره صادقین علیهما السلام موج فکری جدیدی در حوزه فرهنگ و عقاید اسلامی به وجود آمد که در نگرش عمومی به قرآن و حدیث تأثیر فراوانی بر جای گذاشت.
مرکز این موج مدینه منوره بود، امّا شعاع آن به تدریج همه نقاط را فرا گرفت. در این موج فکری امام باقر و امام صادق علیهما السلام بار دیگر این تفکر را رایج ساختند که هیچ