نگرشی بر فهم تاریخی قرآن صفحه 35

بر مفسر لازم است که قبل از پرداختن به تفسیر، همه قرائن داخلی و خارجی آیه مورد نظر را بررسی کند و از جمله سنن و روایاتی را که از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و اهل بیت او رسیده، مورد بررسی و دقت قرار دهد و در نهایت با احتیاط کامل معنایی که از آیه به دست آورده است را بیان نماید. در صورت بی‌توجهی به موارد ذکر شده، تفسیر مصداقی از تفسیر به رأی خواهد بود که امری مذموم و ناروا خواهد بود. در این میان مراجعه به روایات معصومان علیهما السلام در زمینه آیات الاحکام امری لازم و ضروری است. امّا در مورد آیاتی که برای تذکر و بیداری دل‌های زنگار گرفته انسان‌ها و توجه دادن به آداب و اخلاق نیکوی انسانی نازل شده، از چنین بحثی مستثنی هستند، زیرا اینگونه آیات قابل نسخ و یا تخصیص نبوده و در همه زمان‌ها عموم مردم آنهارا فهمیده و متذکر می‌شوند.

2. انتقاد از فقهاء و مفسران اهل سنت

در پاره‌ای از روایات امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام به انتقاد از فقها و مفسران اهل سنّت پرداخته و آنان را فاقد هر گونه درک صحیح نسبت به قرآن اعلام نموده‌اند. به نظر می‌رسد دلیل این موضع‌گیری امامان علیهم السلام به جهت استفاده اهل سنّت از رأی شخصی در حوزه تفسیر و مسائل فقهی