- مقدّمه 1
- اشاره 2
- آموزش قرآن در عصر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله 2
- نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن 8
- شیوه تفسیرگویی در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله 10
- اشاره 10
- 3. پاسخ به سؤالات قرآنی صحابه 14
- وارثان علوم نبوی 16
- شؤون اهل بیت علیهم السلام 19
- وصیّت نانوشته 21
- اشاره 23
- الف- ممنوعیت نقل و نگارش حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله 23
- پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله 23
- ب- رویگردانی و جلوگیری از تفسیر قرآن 26
- تفسیرگویی در عصر صحابه 29
- عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت 32
- اشاره 32
- 1. نقد ملاک رأی و قیاس 33
- 2. انتقاد از فقهاء و مفسران اهل سنت 35
- الف- نهی از تندخوانی و ختم سریع قرآن 37
- اشاره 37
- 3. جهتگیری صحیح نسبت به قرآن 37
- ب- دعوت به ریشهیابی مطالب در قرآن 39
- د- توضیح و تبیین مقاصد قرآنی 41
- د- روشنگری در زمینه تأویل قرآن 43
- حاصل و نتیجه کار صادقین علیهما السلام؛ نگاهی به تفاسیر روایی شیعه 46
آن هم به گونه افراطی بوده است. اینک به موارد زیر توجه کنید:
الف- امام باقر علیه السلام خطاب به قتاده- مفسر معروف اهل سنّت در عراق- گفت: ای قتاده به یقین قرآن را تنها کسی میشناسد که مخاطب آن باشد. سپس فرمود: به من رسیده است که تو به تفسیر قرآن مشغول شدهای. قتاده گفت:
آری. امام فرمود: وای بر تو ای قتاده! اگر قرآن را از پیش خود تفسیر میکنی به یقین هلاک خواهی شد و دیگران را هم به هلاکت خواهی کشاند. و اگر قرآن را به نقل از دیگران تفسیر کنی باز هم هلاک خواهی شد و دیگران را به هلاکت خواهی کشاند». (1) 66 ب- در قسمتی از روایت مفصلی که شیخ صدوق در علل الشرایع آورده است، امام صادق علیه السلام در انتقاد از ابوحنیفه- که در عراق به کار فتوا مشغول بود- میفرماید:
ای ابوحنیفه، آیا تو قرآن را آنچنان که سزاوار شناختن آن است میشناسی؟ آیا در قرآن ناسخ را از منسوخ باز میشناسی؟ ابوحنیفه در پاسخ گفت: آری. امّا امام علیه السلام فرمود: «ای ابوحنیفه، حقا که ادعای دانش میکنی، امّا بدان که چنین دانشی را خداوند جز در نزد اهل قرآن که کتاب خدا بر ایشان نازل شده، قرار نداده است. آری؛ چنین
1- . تفسیر البرهان 1/ 18.