- مقدّمه 1
- آموزش قرآن در عصر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله 2
- اشاره 2
- نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن 8
- شیوه تفسیرگویی در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله 10
- اشاره 10
- 3. پاسخ به سؤالات قرآنی صحابه 14
- وارثان علوم نبوی 16
- شؤون اهل بیت علیهم السلام 19
- وصیّت نانوشته 21
- پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله 23
- اشاره 23
- الف- ممنوعیت نقل و نگارش حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله 23
- ب- رویگردانی و جلوگیری از تفسیر قرآن 26
- تفسیرگویی در عصر صحابه 29
- عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت 32
- اشاره 32
- 1. نقد ملاک رأی و قیاس 33
- 2. انتقاد از فقهاء و مفسران اهل سنت 35
- اشاره 37
- الف- نهی از تندخوانی و ختم سریع قرآن 37
- 3. جهتگیری صحیح نسبت به قرآن 37
- ب- دعوت به ریشهیابی مطالب در قرآن 39
- د- توضیح و تبیین مقاصد قرآنی 41
- د- روشنگری در زمینه تأویل قرآن 43
- حاصل و نتیجه کار صادقین علیهما السلام؛ نگاهی به تفاسیر روایی شیعه 46
دانشی جز در نزد ذریّه ویژه رسول خدا صلی الله علیه و آله نیست. و قطعاً خداوند دانش حرفی از کتاب خود را در اختیار تو قرار نداده است». و در دنباله روایت آمده است که امام سؤالاتی از قرآن به میان آورد که ابوحنیفه از پاسخ آنهادرماند. (1) 67 ج- امام صادق علیه السلام در انتقاد از هرگونه تفسیر به رأی فرمود: «آنکس که قرآن را با رأی خود تفسیر کند، به فرض که درست و مطابق با واقع تفسیر کند، اجر و پاداشی نخواهد برد. امّا اگر به خطا تفسیر کند، او از مرز حق و حقیقت بیش از فاصله زمین و آسمان دور شده است». (2) 68
3. جهتگیری صحیح نسبت به قرآن
اشاره
امامان شیعه علیهم السلام با جهتگیری صحیح نسبت به قرآن، کتاب الهی را به صحنه مباحث فکری باز گرداندند. آنان بدین منظور شاگردان خود را با مفاهیم قرآن آشنا کردند و به تأمل و تدبر در کلام الهی تشویق نمودند. اقدامات امامان معصوم به ویژه صادقین علیهما السلام در این حوزه از تنوع ویژهای برخوردار است که ذیلًا به اهمّ آن اشاره میگردد:
الف- نهی از تندخوانی و ختم سریع قرآن
1- . علل الشرایع 1/ 112.
2- . تفسیر صافی 1/ 35.