نگرشی بر فهم تاریخی قرآن صفحه 45

نداشته باشد و آشنا به امور نهفته در سخن و نوشتارش نباشد نمی‌تواند معنای تأویلی کلام و نوشتار او را به‌دست آورد. زیرا معلوم است وقتی در کلام و نوشتار دلالتی بر معنای تأویلی نبود و قاعده‌ای هم از سوی متکلم و نویسنده در مورد معنای تأویلی کلام و نوشته‌اش وجود نداشت چگونه می‌تواند بدون ارتباط با او دست به تأویل کلام او زد؟ به همین جهت است که علمای شیعه به مصداق: «لَایَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» (1) 93- یعنی: (حقایق) قرآن را جز پاکان کس دیگر مس نمی‌کند،- قائل به انحصار راسخان در علم، در خاندان وحی هستند. گر چه افراد بیمار دل به تأویل نابجای قرآن دست زده و از این طریق در صدد انحراف مردم باشند. (2) 94 باری بدین جهت یکی از کارهای امامان شیعه علیهم السلام در حوزه‌قرآن بیان‌صحیح‌تأویل آیات بوده است و در اینجا از بین‌تأویلات به‌جای مانده‌به‌ذکر یک نمونه بسنده می‌گردد:

در تفسیر نورالثقلین در ذیل آیه: «قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ» (3) 95- یعنی: بگو: به من خبر دهید اگر آب‌های (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه

1- . واقعه: 79
2- . سوره آل عمران/ 7: «اما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنه و ابتغاء تأویله».
3- . ملک/ 30