- مقدّمه 1
- اشاره 2
- آموزش قرآن در عصر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله 2
- نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن 8
- شیوه تفسیرگویی در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله 10
- اشاره 10
- 3. پاسخ به سؤالات قرآنی صحابه 14
- وارثان علوم نبوی 16
- شؤون اهل بیت علیهم السلام 19
- وصیّت نانوشته 21
- پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله 23
- اشاره 23
- الف- ممنوعیت نقل و نگارش حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله 23
- ب- رویگردانی و جلوگیری از تفسیر قرآن 26
- تفسیرگویی در عصر صحابه 29
- اشاره 32
- عصر صادقین؛ بازگشت به کتاب و سنت 32
- 1. نقد ملاک رأی و قیاس 33
- 2. انتقاد از فقهاء و مفسران اهل سنت 35
- اشاره 37
- الف- نهی از تندخوانی و ختم سریع قرآن 37
- 3. جهتگیری صحیح نسبت به قرآن 37
- ب- دعوت به ریشهیابی مطالب در قرآن 39
- د- توضیح و تبیین مقاصد قرآنی 41
- د- روشنگری در زمینه تأویل قرآن 43
- حاصل و نتیجه کار صادقین علیهما السلام؛ نگاهی به تفاسیر روایی شیعه 46
نمیگذشتند تا آنکه مسائل علمی و احکام عملی آن آیات را یاد بگیرند. به این ترتیب ما (صحابه) همه قرآن و احکام عملی آن را فرا گرفتیم». (1) 12 ازا ین سخن معلوم میشود که اقراء قرآن در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله به معنای آموزش عبارات و مفاهیم قرآن به صورت توأمان بود و در سایه نظارت رسول خدا صلی الله علیه و آله عدّهای از صحابه به درجات بالایی از نظر درک فقهی یا دانش تفسیر نائل شدند به طوری که همین عدّه توانستند به عنوان معلّمان قرآن و مبلّغان دینی به نواحی مختلف گسیل شوند.
نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن
(2) 13 نظام امتیازی یا امتیازدهی با قرآن
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله برای گسترش فرهنگ قرآنی در جامعه، نظام ویژهای ابداع فرمود که به «نظام امتیازی با قرآن» معروف است. پیامبر گرامی با فرمودن:
«افْضَلُ الْعِبادَةِ قِراءَةُ الْقُرْآن» (3) 14
- یعنی: بالاترین عبادت قرائت قرآن است- مسلمانان را به فراگیری هر چه بیشتر قرآن تشویق
1- . تفسیر ابن کثیر 1/ 4، اضافه میشود که در متن برخی از اینروایات آمده است که: «انَّ رَسولَاللَّهِکانَ یُقرِئهم العشر ...» لذا واژه «اقراء» به مفهوم تعلیم همه جانبه قرآن است، بنگرید به القرآن الکریم و روایات المدرستین 1/ 157.
2- . تعبیر از علامه سید مرتضی عسکری است با عنوان: «نظامالمفاضلة بالقرآن» بنگرید به القرآن الکریم و روایات المدرستین 1/ 165
3- . تفسیر مجمع البیان 1/ 84.