ماه در فرات: نگرشی تحلیلی به زندگانی حضرت عباس علیه السلام صفحه 112

نخست به آستان بوسی حضرت عباس علیه السلام می شتافتند، سپس به زیارت امام حسین علیه السلام شرف یاب می شدند.(1) آنان با این کار، نخست رخصت زیارت امام را دریافت می کردند؛ زیرا او برآورنده حاجت های دوستداران امام خویش است.

شیوه زیارت حضرت عباس علیه السلام مانند دیگر امامان معصوم است. باید اذن دخول خواند، سپس رو به قبله ایستاد و اعمالی را که در زیارت ائمه هدی علیهم السلام وارد شده است، انجام داد. همین مسأله گویای مقام بلند عباس علیه السلام و پاداش فراوان زایران اوست.

گفته اند کسی که هر روز به زیارت قبر مطهر اباعبداللّه الحسین علیه السلام مشرف می شد، حضرت زهرا علیهاالسلام را در عالم رؤیا می بیند که به او می فرماید: «تَزُور ابِنیَ الحُسَیْن و لا تَزُوُرُ و ابِنَیِ العَبّاسَ اِلاّ قَلیلاً؛ تو پسرم حسین را زیارت می کنی، ولی فرزندم عباس را جز اندکی زیارت نمی کنی؟».(2)

باری، چنین سخنانی نشان دهنده جایگاه والای حضرت عباس علیه السلام است.

زیارت نامه

زیارت نامه

ابوحمزه ثمالی از امام صادق علیه السلام، زیارت حضرت عباس علیه السلام را این گونه نقل می کند:

سَلامُ اللّهِ و سَلامُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَ اَنْبِیائِهِ الْمُرسَلینَ وَ عِبادِهِ الصّالِحینَ وَ جَمیعِ الشُّهَداءِ وَ الصِّدیقینَ وَ الزّاکِیاتِ الطَّیِّباتِ فیما تَغْتَدی وَ تَرُوحُ عَلَیْکَ