ماه در فرات: نگرشی تحلیلی به زندگانی حضرت عباس علیه السلام صفحه 84

هنگامی که کاروان اسیران کربلا را در شام، به کاخ یزید بردند، در میان وسایل غارت شده شهیدان، پرچمی بود که از ضربات دشمن بسیار آسیب دیده بود. یزید با حیرت به آن نگاه کرد و پرسید: «این پرچم در دست چه کسی بوده است؟» گفتند: عباس بن علی. آن گاه سرگردان از حیرت و احترام، سه بار برخاست و نشست و به حاضران گفت: «به این پرچم خوب نگاه کنید. بببیند که بر اثر ضربات شما هیچ جای سالمی ندارد، ولی انتهای آن که در دست علمدار بوده، سالم است». این سخن کنایه از این بود که پرچمدار، ضربات تیغ های برهنه و تیرهای برّانی را که به دستش خورده بود، تاب آورده، ولی پرچم را رها نکرده بود. آن گاه رو به حاضران با صدای بلند گفت: «نفرین از نام تو دور باد ای عباس! به راستی که این معنای کامل وفای برادر نسبت به برادرش است».(1)

شیرازه عترت و کتاب است حسین

سرچشمه عشق و انقلاب است حسین

دیگر شهدا ستاره تابانند

عباس چو ماه و آفتاب است حسین(2)

3. اسوه ولایت پذیری

3. اسوه ولایت پذیری

پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، مسلمانان دو دسته شدند: برخی به سنت های او وفادار ماندند و برخی در پی احیای جاهلیت های رنگ باخته و بی روح برآمدند. پیدایش خلافت، به بدعت و جهالت، جنگیدن با پسر پیامبر و