گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 1744

ص 1141

فلا تعتدوها ، و نهاکم عن أشیاء فلا تنتهکوها ، و سکت عن أشیاء و لم یدعها نسیانا فلا تتکلّفوها 3597 .

3- إنّ من شغل نفسه بالمفروض علیه عن المضمون له ، و رضی بالمقدور علیه و له ، کان أکثر النّاس سلامه فی عافیه ، و ربحا فی غبطه ، و غنیمه فی مسرّه 3655 .

4- إنّک إن اشتغلت بفضائل النّوافل عن أداء الفرائض فلن یقوم فضل تکسبه بفرض تضیّعه 3793 .

5- إذا أضرّت النّوافل بالفرائض فارفضوها 4015 . مسازید ، و برایتان حدودی را مقرر فرموده ، پس از آن حدود تجاوز ننمائید ، و از چیزهایی نهی کرده ، پس حرمت آنها را مدرید ، و از چیزی چند خاموش شده ( نه از آن نهی کرده و نه آن را واجب فرموده ) و آن ها را از روی فراموشی وا نگذاشته ( بلکه از جهت مصلحت

، امر و نهیی روی آن نیاورده ) پس شما کلفت و زحمت به خود راه مدهید ( که آنها را با رأی و اجتهاد یا بر خود واجب نموده و یا حرام بلکه بگذارید بر اصل خود که اباحه است باقی بماند ) .

3- براستی کسی که نفس خود را بجای آنچه برای او ضمانت شده ( مانند رزق ورزی ) به آنچه بر او واجب گشته ( از طاعات ) مشغول ساخته ، و به آنچه بر ضرر و نفع او تقدیر شده خوشنود باشد ، سلامتی او در عافیت ، و از نظر سود در شادمانی و نیکوئی حال ، و غنیمت بردن در خوشحالی از همه مردم بیشتر است .

4- براستی که تو اگر بجای انجام دادن واجب ها به فضیلت های نافله ها بپردازی ( به طوری که یا واجب ترک شود یا ناقص انجام گیرد و یا از وقت فضیلت بیرون رود ) پس هرگز فضیلتی که تحصیل می نمائی جای واجبی که تباه می سازی نخواهد گرفت .

5- هر گاه نافله ها به واجبات زیان رساند پس آنها را ترک کنید .

ص 1142