گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 1856

القول و الکلام

1- الکلام بین خلّتی سوء : هما الإکثار ، و الإقلال ، فالإکثار هذر ، و الإقلال عیّ و حصر 1854 .

2- الإکثار یزلّ الحکیم ، و یملّ الحلیم ، فلا تکثر فتضجر ، و لا تفرّط فتهن 2009 .

3- الکلام فی وثاقک ما لم تتکلّم به ، فإذا تکلّمت صرت فی وثاقه 2062 .

4- الکلام کالدّواء قلیله ینفع ، و کثیره قاتل 2182 .

5- أقلل الکلام ، تأمن الملام 2283 .

6- أقلل کلامک ، تأمن ملاما 2337 . گفتار 1- سخن

گفتن میان دو خوی بد است : که آنها پر گوئی ، و کم گوئی است ، پس پر گوئی بیهوده گوئی است ، و کم گوئی عاجز بودن و درمانده شدن است . ( بلکه باید گفتن روی میزان باشد ) .

2- پر گوئی حکیم را لرزانده ، و بردبار را ملول می سازد ، پس بسیار مگو که دلگیر کنی ، و کوتاهی منما پس خوار شوی ( رعایت حد وسط لازم است ) .

3- سخن در بند تست تا نگفته باشی آن را ، پس هر گاه که به سخن در آمدی تو در بند آنی ( پس تا ممکن است نباید سخن گفت که از عهده آن بر آمدن بسی مشکل است ) .