گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 1883

119- هر که سخن گفتنش بسیار باشد افتادن ( و خطا و لغزشش ) بسیار گردد ، ( یا حرفهای پوچ و بی معنی او بسیار باشد )

.

120- هر که تفقد سخن خود کند ( یعنی جستجوی حق و باطل آن ) اشتباه او کم گردد .

121- هر که گفتارش بسیار باشد نمی شود که خطا نکند .

122- هر که بداند که به گفتارش مؤاخذه می شود پس باید سخن گفتن خود را کوتاه سازد ( آری در قرآن دارد : ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ ق 18 ، هیچ سخنی را انسان نگوید جز آنکه در نزد آنست فرشته رقیب و عتید که آن را ضبط می کنند ) .

ص 1231

123- أسوء القول الهذر 2913 .

124- الإکثار إضجار 181 .

125- التّروّی فی القول یؤمن الزّلل 1311 .

126- خیر الکلام ما لا یملّ و لا یقلّ 4969 .