گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 440

99- به واسطه احسان و پوشیدن گناهان به عفو و بخشش مجد و بزرگی عظمت پیدا می کند .

100- به وسیله احسان گردنها بنده می شوند . ( یعنی کسانی که به آنها احسان شده در فرمان احسان کننده در آیند گویا بنده زر خرید آنانند .

101- دادن عطا زکات نعمت است . ( یعنی با بخشش نعمت زیاد و پاکیزه خواهد شد ) .

102- بذل ید و یا بکار انداختن آن به بخشش زیباترین منقبت و افزون ترین خصلت است .

103- گشودن دست به بخشش مزد را بسیار گردانده ، و پاداش را افزون می سازد .

104- در احسان شتاب نمودن ملاک احسان است ( زیرا در تأخیر آن رنج متوقع احسان بوده و از طرفی امکان دارد آفتی رسد و آدمی را محروم سازد ) .

105- ضایع کردن احسان گذاشتن آنست در حق غیر کسی که بشناسد ( حق احسان را ) .

ص 282

106- تفضّل تخدم و احلم ( و اعلم ) تقدّم 4479 .

107- تمام الإحسان ترک المنّ به 4483 .