گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 520

34- من ثبتت له الحکمه عرف العبره 8706 .

35- من خزائن الغیب تظهر الحکمه 9254 .

36- من الحکمه طاعتک لمن فوقک و إجلالک من فی طبقتک ، و إنصافک لمن دونک 9422 .

37- من الحکمه أن لا تنازع من فوقک ، و لا تستذلّ من دونک ، و لا تتعاطی ما لیس فی قدرتک ، و لا یخالف لسانک قلبک ، و لا قولک فعلک ، و لا تتکلّم فیما لا تعلم ، و لا تترک الأمر عند الإقبال ، و تطلبه عند الإدبار 9450

. 33- هر که به حکمت شناخته شود چشمها او را به وقار بنگرند ( یعنی مردم برایش احترام قائل بوده به گوشه چشم به او نظر کنند ) .

34- هر که برای او حکمت ثابت شود عبرت را بشناسد ( یعنی از حوادث عبرت خواهد گرفت و اما در نهج البلاغه حکمت 30 چنین دارد «و من تبیّنت» هر که برای او حکمت آشکار گردید إلخ ) .

35- از خزانه های غیب ( الهی ) حکمت ظاهر می شود .

36- از حکمت است فرمانبرداری تو از ما فوق خود ، و احترام تو از کسی که در مرتبه تو می باشد ، و انصاف و عدل تو در حق کسی که مادون خودت خواهد بود .

37- از حکمت این است که با ما فوق خود نزاع ننمائی ، و مادون خود را خوار و ذلیل نگردانی ، و چیزی را که در قدرت تو نیست ( و مقدورت نمی باشد ) عهده دار نشوی ، و زبانت با دلت ، و گفتارت با کردارت مخالف نباشد ، و در آنچه نمی دانی سخن نگوئی ، و کار در وقت اقبال ترک نکنی ، و در نزد ادبار طلب نمائی ( بلکه بهر حال باید به دنبال کار رفت و ممکن است مراد از ( امر ) فرمان خدا باشد که اکثر مردم در فراخی و اقبال دولت امر خدا را زمین زده ولی در وقت تنگی و پشت کردن دولت رو به خدا آورند ) .

ص 330