گفتارامیرالمؤمنین علی علیه السلام صفحه 680

47- أسعد النّاس من ترک لذّه فانیه للذّه باقیه 3218 .

48- أسعد النّاس بالدّنیا التّارک لها ، و أسعدهم بالآخره العامل لها 3310 .

49- إنّ بطن الأرض میّت ، و ظهره سقیم 3411 . 44- بزرگترین خطاها دوستی دنیاست . ( چون سر منشأ بسیاری از گناهان می شود ) .

45- بزرگترین مصیبت ها و بدبختی محبت زیاد به دنیا داشتن است .

46- اهل دنیا نشانه تیرهای حوادث ، و به باد برده شده ماتمها ، و به غارت برده شده مصیبت هاست .

47- نیکبخت ترین مردم کسی است که لذّت فانی ( دنیا )

را برای خاطر لذّت باقی ( آخرت ) ترک نماید .

48- نیکبخت ترین مردم در دنیا ترک کننده آن ، و نیکبخت ترین آنان در آخرت عمل کنند . برای آخرت است .

49- براستی که باطن زمین مرده ، و ظاهر آن بیمار است ( شاید کنایه از این باشد که دنیا آن اندازه قابل نبوده که انسان دل به آن بندد ، زیرا که زمین ظاهر و باطنش این است ، روی آن محل بیماران ، و وزیر آن مرکز اموات می باشد ، یا ظاهر آن در کمال نقص و باطن آن موات ، پس باید به تحصیل منزلی پرداخت که ظاهر و باطن آن آباد است یعنی آخرت ، و امکان دارد که مراد حضرت نکوهش انسان باشد ، که آی بشر این زمین است که باطن و ظاهر آن چنین است تو نباید چنین باشی ) .

ص 471