- مقدّمه: 1
- سوره فاتحه (حمد) 3
- سوره بقره 9
- سوره آل عِمران 14
- سوره نساء 15
- سوره مائده 16
- سوره انعام 18
- سوره اعراف 20
- سوره انفال 22
- سوره توبه 24
- سوره یونس 26
- سوره هود 27
- سوره یُوسُف 29
- سوره رعد 31
- سوره ابراهیم و حِجر 32
- سوره نحل 33
- سوره اسراء 34
- سوره کهف 36
- سوره مریم 38
- سوره طه 40
- سوره انبیا 42
- سوره حج 44
- سوره مؤمنون 46
- سوره نور 48
- سوره فرقان 50
- سوره شعراء 52
- سوره نمل 54
- سوره قصص 56
- سوره عنکبوت 58
- سوره روم 60
- سوره لقمان 61
- سوره سجده 63
- سوره احزاب 65
- سوره سبأ 66
- سوره فاطر 68
- سوره یس 70
- سوره صافات 73
- سوره ص 75
- سوره زمر 77
- سوره غافر 79
- سوره فصّلت 82
- سوره شوری 84
- سوره زخرف 85
- سوره دخان 86
- سوره جاثیه 87
- سوره احقاف 88
- سوره محمّد 90
- سوره فتح 92
- سوره حجرات 94
- سوره ق 96
- سوره ذاریات 98
- سوره طور 99
- سوره نجم 100
- سوره قمر 101
- سوره رحمان 102
- سوره واقعه 104
- سوره حدید 107
- سوره مجادله 109
- سوره حشر 110
- سوره ممتحنه 112
- سوره صف 113
- سوره جمعه 114
- سوره منافقون 116
- سوره تغابن 117
- سوره طلاق 118
- سوره تحریم 119
- سوره ملک 120
- سوره قلم 121
- سوره حاقّه 122
- سوره معارج 123
- سوره نوح 125
- سوره جن 127
- سوره مزّمّل 128
- سوره مدّثّر 129
- سوره قیامت 130
- سوره انسان 132
- سوره مرسلات 133
- سوره نبأ 135
- سوره نازعات 136
- سوره عبس 137
- سوره تکویر 138
- سوره انفطار 140
- سوره مطفّفین 141
- سوره انشقاق 142
- سوره بروج 143
- سوره طارق 144
- سوره اعلی 145
- سوره غاشیه 147
- سوره فجر 148
- سوره بلد 150
- سوره شمس 151
- سوره لیل 152
- سوره ضحی 153
- سوره شرح 155
- سوره تین 156
- سوره علق 157
- سوره قدر 158
- سوره بیّنه 159
- سوره زلزله 160
- سوره عادیات 161
- سوره قارعه 162
- سوره تکاثر 163
- سوره عصر 164
- سوره همزه 165
- سوره فیل 166
- سوره قریش 167
- سوره ماعون 168
- سوره کوثر 169
- سوره کافرون 170
- سوره نصر 172
- سوره تبت 173
- سوره اخلاص 174
- سوره فلق 177
- سوره ناس 177
سوره تغابن
در حدیثی پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ التَّغابُنِ دُفِعَ عَنهُ مَوتُ الفُجأَةِ
؛ هرکه سوره تغابن را بخواند مرگ ناگهانی از او دفع می‌شود».(1)
و در حدیثی از امام صادق علیه السلام می‌خوانیم که فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ التَّغابُنِ فی فَریضَتِهِ کانَت شَفیعَةً لَهُ یَومَ القِیامَةِ وَشاهِدُ عَدلٍ عِندَ مَن یُجیزُ شَهادَتَها ثُمَّ لا تُفارِقُهُ حَتّی یَدخُلَ الجَنَّةَ
؛ کسی که سوره تغابن را در نماز فریضه بخواند، روز قیامت شفیع او خواهد شد و شاهد عادلی است نزد کسی که شفاعت او را اجازه می‌دهد، سپس از او جدا نمی‌شود تا به بهشت درآید».(2)
بدیهی است که این تلاوت باید توأم با اندیشه باشد، اندیشه‌ای که محتوای سوره را در عمل منعکس کند، تا این‌همه آثار و برکات بر آن مترتّب گردد.
1- مجمع‌البیان، ج 10، ص 296
2- همان