- مقدّمه: 1
- سوره فاتحه (حمد) 3
- سوره بقره 9
- سوره آل عِمران 14
- سوره نساء 15
- سوره مائده 16
- سوره انعام 18
- سوره اعراف 20
- سوره انفال 22
- سوره توبه 24
- سوره یونس 26
- سوره هود 27
- سوره یُوسُف 29
- سوره رعد 31
- سوره ابراهیم و حِجر 32
- سوره نحل 33
- سوره اسراء 34
- سوره کهف 36
- سوره مریم 38
- سوره طه 40
- سوره انبیا 42
- سوره حج 44
- سوره مؤمنون 46
- سوره نور 48
- سوره فرقان 50
- سوره شعراء 52
- سوره نمل 54
- سوره قصص 56
- سوره عنکبوت 58
- سوره روم 60
- سوره لقمان 61
- سوره سجده 63
- سوره احزاب 65
- سوره سبأ 66
- سوره فاطر 68
- سوره یس 70
- سوره صافات 73
- سوره ص 75
- سوره زمر 77
- سوره غافر 79
- سوره فصّلت 82
- سوره شوری 84
- سوره زخرف 85
- سوره دخان 86
- سوره جاثیه 87
- سوره احقاف 88
- سوره محمّد 90
- سوره فتح 92
- سوره حجرات 94
- سوره ق 96
- سوره ذاریات 98
- سوره طور 99
- سوره نجم 100
- سوره قمر 101
- سوره رحمان 102
- سوره واقعه 104
- سوره حدید 107
- سوره مجادله 109
- سوره حشر 110
- سوره ممتحنه 112
- سوره صف 113
- سوره جمعه 114
- سوره منافقون 116
- سوره تغابن 117
- سوره طلاق 118
- سوره تحریم 119
- سوره ملک 120
- سوره قلم 121
- سوره حاقّه 122
- سوره معارج 123
- سوره نوح 125
- سوره جن 127
- سوره مزّمّل 128
- سوره مدّثّر 129
- سوره قیامت 130
- سوره انسان 132
- سوره مرسلات 133
- سوره نبأ 135
- سوره نازعات 136
- سوره عبس 137
- سوره تکویر 138
- سوره انفطار 140
- سوره مطفّفین 141
- سوره انشقاق 142
- سوره بروج 143
- سوره طارق 144
- سوره اعلی 145
- سوره غاشیه 147
- سوره فجر 148
- سوره بلد 150
- سوره شمس 151
- سوره لیل 152
- سوره ضحی 153
- سوره شرح 155
- سوره تین 156
- سوره علق 157
- سوره قدر 158
- سوره بیّنه 159
- سوره زلزله 160
- سوره عادیات 161
- سوره قارعه 162
- سوره تکاثر 163
- سوره عصر 164
- سوره همزه 165
- سوره فیل 166
- سوره قریش 167
- سوره ماعون 168
- سوره کوثر 169
- سوره کافرون 170
- سوره نصر 172
- سوره تبت 173
- سوره اخلاص 174
- سوره ناس 177
- سوره فلق 177
این سخن قابل قبول است که تقریباً یک سوم قرآن در مورد توحید بحث می‌کند و عصاره آن در سوره «توحید» آمده.
این سخن را با حدیث دیگری درباره عظمت این سوره پایان می‌دهیم.
از امام علیّ بن الحسین علیه السلام درباره سوره توحید پرسیدند، فرمود:
«إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ عَلِمَ أنَّهُ یَکونُ فی آخِرِالزَّمانِ أقوامٌ مُتَعَمّقونَ فَأنزَلَ اللّهُ تَعالی قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَالآیاتِ مِن سورَةِ الحَدِیدِ إلی قَولِهِ:
«وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» فَمَن رامَ وَراءَ ذلِکَ فَقَد هَلَکَ
؛ خداوند متعال می‌دانست در آخر الزّمان اقوامی می‌آیند که در مسائل تعمّق و دقّت می‌کنند، لذا سوره «قل هو اللّه احد» و آیات آغاز سوره «حدید»، تا «عَلِیْمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» را (پیرامون مباحث توحید و خداشناسی) نازل فرمود، هر کس بیش از آن را طلب کند هلاک می‌شود».(1)
1- اصول کافی، ج 1، ص 91، ح 3