بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 142

ای ابوذر ، تو برای خدا بخشم آمدی پس به آن کسی که برای او خشمگین شدی امیدوار باش . این مردم بر دنیای خود از تو ترسیدند و تو بر دین خود از آنان ترسیدی ، پس آنچه را که بخاطر آن از تو می ترسیدند به دستشان بسپار و برای آنچه بخاطر آن از آنان می ترسیدی فرار کن . راستی چقدر آنان به آنچه تو منعشان کردی نیازمندند و چقدر تو از آنچه آنان ترا منع کردند بی نیازی اگر آسمانها و

زمین به روی بنده ای بسته شود و آن بنده از خدا بترسد خداوند برای او راه خلاصی قرار میدهد البته جز حق چیزی با تو انس نمی گیرد و جز باطل چیزی از تو وحشت ندارد . اگر دنیای آنان را می پذیرفتی البته ترا دوست داشتند و اگر چیزی از دنیا برای خود جدا می کردی ترا در امان می گذاشتند .

اطمینان به دنیا

قسمتی از نامه ای است که علی « ع » پیش از خلافتش به سلمان فارسی نوشته است :

هرگاه به دنیا بیشتر انس گرفتی از آن بیشتر بر حذر باش ، زیرا دنیاپرست اگر در دنیا به شادی اطمینان یابد ، دنیا او را از آن شادی بسوی اندوه می کشاند .