بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 177

می خواهد او را با ملحق ساختن به خود فریب دهد ، به زیاد چنین نوشت :

آگاه شدم که معاویه نامه ای بتو نوشته و می خواهد عقلت را بلغزاند و تیزی ترا کند نماید ، پس از او برحذر باش ، زیرا او شیطانی است که از پس و پیش و چپ و راست انسان می آید تا ناگهان در غفلت او وارد گردد و عقل ساده اش را برباید .

مردم نزد ما برابرند

علی « ع » درباره گروهی از مردم مدینه که به معاویه پیوستند ، به سهل بن حنیف انصاری ، فرماندار خود در مدینه چنین نوشته است :

پس از سپاس و درود ، به من خبر رسیده که گروهی از نزد تو بطور پنهانی بسوی معاویه می شتابند . تو بخاطر از دست رفتن آنان و محروم شدن از کمکشان افسرده مباش . همین بس که آنها گمراه باشند و تو از ناحیه آنان درمان شوی [ 1 ] . این گروه ، عدالت را شناختند و آن را

[ 1 ] منظور امام « ع » این است که فرار این گروه ، در دلالت داشتن بر گمراهی آنان کافی است ، و ضلالت در ساختمان اجتماع درد شدیدی محسوب می شود و فرار کردن این جمعیت گمراه ، باعث درمان اجتماع از این درد می باشد .