بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 231

حق نداری در کار رعیت به میل خود رفتار نمائی ، در حالیکه در دستهای تو مالی از مال خداوند بزرگ وجود داشته باشد و تو از خزانه داران آن باشی تا آن را به من تسلیم کنی . آرزو دارم من بدترین حکمرانان برای تو نباشم والسلام .

با شمشیرم ترا می زنم

قسمتی از نامه ای است که امام « ع » آن را به یکی از فرمانداران خود که بیت المال را ربوده و به حجاز فرار کرده بود ، نوشته است :

پس هنگامی که در اثر خیانت شدید به مردم ، قدرت یافتی ، در حمله سرعت نموده و زود برجستی و مانند گرگی که بی پروا ، بز از پا افتاده را می رباید ، اموال آنان را که برای بیوه زنان و یتیمان خود اندوخته بودند و تو بر آن دست یافتی ربودی و با گشادگی سینه ، بدون آنکه از گناه ربودن آن بپرهیزی ، آن را بسوی حجاز بردی .

چگونه آشامیدنی و غذا را بر خود گوارا میداری در حالیکه می دانی حرام می خوری و حرام میآشامی ؟ پس از خدا بترس و اموال این گروه را به آنان بازگردان که اگر اینکار را نکنی و خداوند مرا بر تو قدرت دهد همانا درباره تو نزد خدا عذر می آورم [ 1 ] و

با شمشیرم ترا

[ 1 ] یعنی ترا به کیفری می رسانم که از اینکار تو ، نزد خدا معذور باشم .