بخشی از زیباییهای نهج البلاغه صفحه 241

کاری می کنند و در مسیر تمایلات نفسانی گام برمی دارند . کار نیک از نظر آنان کاری است که خود نیکو شناخته اند ، و کار زشت ، کاری است که خود زشت پنداشته اند [ 1 ] . در مشگلات بسوی خود پناه می برند و در موضوعات مهم بر افکار خویش اعتماد می کنند . گویا هر یک از آنان پیشوای خود می باشد که در رأی خود دستگیره های استوار و دلایل محکم را از خویش گرفته است [ 2 ] .

خودداری

قسمتی از خطبه ای است که امام « ع » آن را برای مردم ایراد کرده است :

بندگان خدا ، پیش از آنکه سنجیده شوید خود را بسنجید و پیش از آنکه مورد حساب قرار گیرید به حساب خویش رسیدگی کنید و پیش از تنگ شدن گلو نفس بکشید و پیش از آنکه به سختی شما را ببرند تسلیم گردید [ 3 ] و بدانید کسیکه خود را کمک نکند تا از جانب خود

[ 1 ] یعنی هر چه بنظر آنان خوب آمد آن را نیکو می شمارند و هر چه را زشت پندارند آن را قبیح می دانند بدون آنکه به دلیل آشکار یا قانون واضحی مراجعه کنند .

[ 2 ] یعنی هر یک از آنان با وجود جهل و نقصی که در آنها است به آراء خود مطمئن شده و آن را دستگیره محکمی تلقی می کنند .

[ 3 ] یعنی آنچه

را با مدارات از شما خواسته اند اطاعت کنید پیش از آنکه شما را به سختی سوی آن سوق دهند .